Η μεθεξη και ο οργασμός των ψυχών

 Οι καθημερινές στιγμές κάνουν την ευτυχία και τη χαρά, 

οι δε παρέες και οι σχέσεις φθάνουν τους ανθρώπους 

στην υπέρβαση και στη μέθεξη, στον οργασμό των ψυχών.

Έτσι λοιπόν του Αγίου Αθανασίου βρεθήκαμε μερικοί φίλοι
 και φίλες στου Μπάκα το κονάκι. Όλα απλά και θαυμάσια, 
από την ζεστή ατμόσφαιρα, τον άκρατο κράσο 
από τη Βίτωλη της Φθιώτιδας, το τζάκι με κουτσουρες 
από το χωριό και τα εδέσματα της κυρίας Καίτης. 
Πάνω από όλα όμως, πηγή του κεφιού και του γλεντιού,
ο Γιάννης από τη θρυλική Βερβίτσα.  Διονυσιακός αλλά 
και λίγο παραπάνω.(Αμ εκείνο το άτιμο το παραπάνω...). 
Τα άσματα τα λάλαγε  και ζήλευαν όλα τα Χερουβείμ και τα 
Σεραφείμ! Τα κλαπατσίμπαλα, το μπουζούκι,το κλαρίνο και 
το μπαγλαμαδάκι, αραγμένα σε μια γωνιά δεν έκαναν κιχ.  
Ο Αχιλλέας στο τσακίρ κέφι, όχι από τον οίνο αλλά από τα 
μάτια της πριγκιπέσσας του, της Βρισηίδας που τα έπαιζε 
σύμφωνα με τα ακούσματα των ασμάτων του Γιάννη και 
παραδίπλα η Φαίη λαμπύριζε όπως η Αίτνα εν ενεργεία.  
Τίποτα άλλο.                                             
Απολαύστε το Διόνυσο στα ωραία του....

Αύριο για μεθαύριο, αναφορά στο γεγονός του τραπεζιού. Ο Γιάννης να λαλεί τη "Σουλτάνα που πήρε το γέρο' κι ο δικός σου που το πήρε κατάκαρδα..Μα ήτανε να μην το πάρει;