Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας...

Pablo Neruda - Αργοπεθαίνει

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος έχει την τηλεόραση για μέντωρα του

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου
και τα διαλυτικά σημεία στο "ι" αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,
που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν "αναποδογυρίζει το τραπέζι" όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη
δουλειά του,
όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να
τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να
ξεγλιστρήσει απ' τις πανσοφές συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη
ή για τη βροχή την ασταμάτητη

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει
ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα πως για να 'σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.

Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή
θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.Βιογραφία


Ο Πάμπλο Νερούδα, φιλολογικό ψευδώνυμο του Νεφταλί Ρικάρντο Ρέγιες
Μπασοάλτο (12 Ιουλίου 1904-23 Σεπτεμβρίου 1973) ήταν Χιλιανός
συγγραφέας και ποιητής. Θεωρείται ο σημαντικότερος ποιητής του 20ού
αιώνα στη Λατινική Αμερική. Του απονεμήθηκε το 1971 το Νόμπελ
Λογοτεχνίας, γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις λόγω της πολιτικής του
δραστηριότητας. Εξέδωσε ποιητικές συλλογές ποικίλου ύφους, όπως
ερωτικά ποιήματα, έργα που διέπονται από τις αρχές του σουρεαλισμού,
ακόμα και κάποια που θα μπορούσαν να θεωρηθούν πολιτικό μανιφέστο.
Η πολιτικοποίησή του
Η εμπειρία του από τις άθλιες συνθήκες επιβίωσης των ανθρώπων στην
Ασία, τα καταπιεστικά καθεστώτα και η φιλία του με το Φεντερίκο
Γκαρθία Λόρκα τον οδήγησαν ακόμη πιο κοντά στον κομμουνισμό. Τα έργα
του άρχισαν να γίνονται πιο πολιτικοποιημένα, με αποκορύφωμα το Κάντο
Χενεράλ, το οποίο έχει μελοποιηθεί από το συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη. Όταν
ο Πρόεδρος Γκονζάλες Βιντέλα απαγόρευσε τον κομουνισμό στη Χιλή, βγήκε
ένταλμα σύλληψης εις βάρος του. Για τέσσερις μήνες κρυβόταν στο
υπόγειο κατοικίας στην πόλη Βαλπαραΐσο, αλλά κατάφερε να διαφύγει στην
Αργεντινή και από εκεί στην Ευρώπη, όπου έζησε εξόριστος από το 1948
ως το 1952. Ανάμεσα στα μέρη που έζησε ήταν και το νησί Κάπρι της
νότιας Ιταλίας, γεγονός από το οποίο είναι εμπνευσμένη η ταινία <<Ο
ταχυδρόμος>>.

Κατά την εξορία του, γνώρισε και ανέπτυξε ερωτική σχέση με τη Χιλιανή
τραγουδίστρια Ματίλντε Ουρούτια, η οποία αποτέλεσε τη "μούσα" του για
τα έργα του. Μετά το τέλος της δικτατορίας επέστρεψε στη Χιλή, αφού
είχε γίνει πλέον διάσημος παγκοσμίως από τα ποιήματά του. Μετά το
δεύτερο διαζύγιό του, παντρεύτηκε τελικά με την Ουρούτια το 1966.

Το 1971, του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, το οποίο παρέλαβε
όντας άρρωστος από καρκίνο. Βοήθησε το Σαλβαντόρ Αλιέντε στην
προεκλογική του εκστρατεία, αλλά πέθανε στις 23 Σεπτεμβρίου 1973, λίγο
μετά τη δολοφονία του Αλιέντε από τους πραξικοπηματίες του Πινοσέτ. Ο
Πινοσέτ απαγόρευσε να γίνει δημόσιο γεγονός η κηδεία του Νερούντα,
ωστόσο το πλήθος αψήφησε τη φρουρά και κατέκλυσε τους δρόμους,
μετατρέποντας την κηδεία στην πρώτη δημόσια διαμαρτυρία ενάντια στη
στρατιωτική δικτατορία της Χιλής. Το στρατιωτικό καθεστώς μέχρι το
1990 είχε απαγορεύσει τα έργα του ποιητή.
Ν. Ρ.