theodoroskollias@gmail.com // 6946520823
Aλήθεια ποιος φταίει για την κατάντια της χώρας μας;

Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2018

Κομποσκοίνι ΕΥΧΩΝ!!!

Ε Υ Τ Υ Χ Ι Σ Μ Ε Ν Ο  Τ Ο  2019
   και να θυμάστε...... 


ΕΥΧΕΣ ΑΠΌ ΤΟΝ BIL DRAC...



ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΥΜΠΑΡΑΡΑΚΟ


ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ!!!


Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ

Ένα Σαββατόβραδο είμαστε τυχεροί που παρευρεθήκαμε σε μια πανδαισία μουσικής και Λόγου. 

   Η εμβληματική φωνή της Μέγιστης Μαρίας Φαραντούρη -χαρακτηρισμένη από τον συντάκτη της Daily Telegraph, Mαρία Κάλλας του λαού και ο Τούρκος Cihan Turkoglu μαζί με την παγκοσμίου φήμης τσελίστα Γερμανίδα Anja Lachner παρουσίασαν το cd τους Beyond-the borders (Πέρα από τα σύνορα)

     Οι Νέες μουσικές συνθέσεις με τους στίχους της Αγαθής Δημητρούκα, αντλούν την έμπνευσή τους τόσο από την αρχαία σοφία όσο και από τον σύγχρονο στοχασμό οι οποίες συμβιώνουν με δημιουργικό τρόπο με τους αρχέγονους σκοπούς της παράδοσης που χάνονται στο βάθος του χρόνου.
  Πραγματικά ήταν μια μαγεία! 
  Ήταν ένα πάντρεμα μουσικών στοιχείων από πολλές χώρες [Τουρκία, Ελλάς, Λίβανος, Αρμενία] με Αραβικές και Σεφαραδίτικες πινελιές. 
  Μουσική και τραγούδια εμπνευσμένα από τις περιπέτειες και τις μετακινήσεις των λαών στη θάλασσα της Μεσογείου. συναντώνται και συνομιλούν οι παραδόσεις της μεσαιωνικής και κλασικής μουσικής αλλά και νεότερα ιδιώματα όπως είναι ο μινιμαλισμός και η τζαζ.
   Πολλά ωραία πράγματα εδώ στην ανατολική Μεσόγειο φτιάχτηκαν με βάση τα όσα μας ενώνουν και όχι τα όσα (ορθώς ή παραλόγως) μας χωρίζουν..
    Το cd συμπεριλαμβάνει και το παραδοσιακό θρυλικό  τραγούδι: " ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ" (1)   

 

 Αξιοσημείωτο στη βραδειά ήταν και η σχετική ομιλία της  Ναταλί Χατζηαντωνίου Αρχισυντάκτρια Πολιτιστικού  Ρεπορτάζ του ΕΘΝΟΥΣ, που παρουσιάζουμε παρακάτω:
Ένας «χειροποίητος» δίσκος
   Πριν τον ήχο, τη μουσική, κοιτάξτε την εικόνα. Ενας Τούρκος συνθέτης και δεξιοτέχνης του σάζι, του κοπούζ και του τσέλο που έχει περάσει τη δική του μικρή Οδύσσεια στον Πλανήτη στέλνει τις μουσικές του σε μία διάσημη ερμηνεύτρια. Αυτός είναι ο Τζιχάν Τούρκογλου που εμπεριέχει την ιστορία της καταγωγής του αλλά και λόγω προδιάθεσης, συμπτώσεων και επιλογών την Ανατολή και τη Δύση. Η ερμηνεύτρια ακούει τις συνθέσεις γιατί μεταξύ πολλών άλλων ιδιαιτεροτήτων διαθέτει και αυτή. Την ικανότητα να παραμένει εξερευνήτρια των ήχων και κυρίως ακροάτρια. Είδος που σπανίζει δηλαδή όλο και περισσότερο. Εμπειρη διακρίνει στις μελωδίες εκείνη τη μοναδικότητα του συγκερασμού διαφόρων πολιτισμών.

Ο Δημήτρης Κουκουλάς και ο Τσουτσουβής!!!

         Πολλές φορές έχω γράψει και έχω παρουσιάσει τον φίλο μου Δημητράκη Κουκουλά ως έναν από τους πιο "μεστούς" ζώντες συγγραφείς.  
     Τα τρία του βιβλία:
          α] Τα Φορτηγά              
                β] Οι Αριστεριστές & 
                         γ] Η Βαρκαρόλα
είναι το ένα καλύτερο από το άλλο. Χαρακτηριστικό για μένα είναι ότι στη γραφή του αναδύεται το συναίσθημα και κυριαρχείται από την ανθρώπινη διάσταση. Και όταν περιγράφει καταστάσεις ή διάφορα γεγονότα, συμβάντα κάθε είδους, είτε τότε για την αλλοτινή εποχής στο χωριό του, στο Πυργάκι ντε της Μεσσηνίας {τα Φορτηγά}, είτε στην Αθήνα τότε  για τα έντονα μεταπολιτευτικά χρόνια, που ο έρωτας έπαιζε κρυφτό με την αφέλεια για την "επανάσταση" και την φαντασία στην εξουσία {οι Αριστεριστές} καταθέτει την ψυχή του, απλόχερα και ακριβοδίκαια.
  Αρκετοί πιστεύω θα το έχετε διαβάσει, μια και πολλάκις σας το έχω προτείνει ανεπιφυλάκτως. 
    Λοιπόν κατά καιρούς θα δημοσιεύω διάφορες σελίδες από αυτό το βιβλίο, που κατά τη γνώμη μου έχουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον καθότι τον καιρό που έλαβαν χώρα έκαναν μεγάλο ...κρότο. 
   Βεβαίως έζησα και εγώ εκείνα τα χρόνια μέσα από τον "Δημοκρατικό Αγώνα" που ήταν η φοιτητική οργάνωση του" Ρήγα Φεραίου", νεολαίας του ΚΚΕεσωτρικού, όμως με την διαφορά ότι τα έζησα στη Θεσσαλονίκη αρκετά ξώφαλτσα.
   Από σήμερα θα αρχίσω, παραμονή Πρωτοχρονιάς με την περίπτωση του Χρήστου Τσουτσουβή, αφενός γιατί με αγγίζει χωρίς βεβαίως να συμφωνώ και να δικαιολογώ τέτοιες μορφές πάλης με χρήση βίας και τρομοκρατία και αφετέρου ο αδικοχαμένος νωματάρχης Βασίλης Μπούρας στη συμπλοκή με τον Χρήστο Τσουτσουβή, στις 15-5-85. ήταν από τον Κακόβατο. Μάλιστα με τον Βασίλη είμαστε συμμαθητές στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου Ζαχάρως και τον θυμάμαι γιατί καθόμαστε  μαζί στο ίδιο θρανίο. 
     Διαβάστε την 
          13 
tsoutsoubiscmt3zb      Μπορεί από τους Αρχειομαρξιστές να μη συνάντησα κανένα για να σχηματίσω μια γνώμη, από κάποιους άλλους, που θα μπορούσε να τους τοποθετήσει κανείς στον αντίποδα, συνάντησα. Ήτανε, θυμάμαι, απάνω στη φούρια με τη μεγάλη απεργία της Ιζόλα. Όλες οι οργανώσεις και οι ανένταχτοι που ήθελαν να βοηθήσουν μαζευόμασταν στα γραφεία του σωματείου, στην Καλλιθέα, σε έναν παράδρομο χαμηλά στη Θησέως. Μια μεγάλη αίθουσα που είχε στην άκρη και κάτι σαν σκηνή θεάτρου. Αναβρασμός συζητήσεις πλάνα προτάσεις.

Δεν υπάρχουν πια τέτοιοι τραγουδιστές….

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2018

Κώστας Μαυρουδής

ΓΕΙΑ ΧΑΡΑ ΝΤΑΝ ΡΕ ΝΙΚΗΤΑ ΑΠΌ ΤΟΥ ΤΖΕΛΕΧΟΒΑ

   Ποτέ δεν κάνω τον πολύξερο, τον ξερόλα αν και είμαι αρκετά ταξιδεμένος  με εμπειρία μερικών δεκαετιών. Πολλά έχουν δει τα μάτια μου και πολλά πρόσωπα έχω όχι απλώς γνωρίσει αλλά έχω νταραβεριστεί. Εννοείται ότι μιλώ για το κοινωνικό και πολιτικό γήπεδο και όχι το οικονομικό, το επιχειρηματικό  που μου είναι εντελώς ξένο από τη φύση μου. 
    Με αυτό λοιπόν το πρίσμα, μια μέρα πριν τις γιορτές επισκέφτηκα τον φίλο μου τον Νικήτα στο εργαστήριο του [οδοντοτεχνίτης ων] σε ένα μεγάλο υπόγειο στο Γαλάτσι, στην οδό Ύδρας,  διπλανή στην οδό Κυπαρισσίας και έπαθα την πλάκα μου.
   Βεβαίως δεν είναι η πρώτη φορά αλλά ήταν μια τρανταχτή επιβεβαίωση.
       Ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
     Ο Νικήτας κατάγεται από του Τζελέχοβα, που τώρα λέγεται Αμυγδαλιές, ορεινό χωριό κοντά στη Ανδρίτσαινα. Έχει πάρει γυναίκα από την Κοπάνισα [Καρυές], πρώτη ξαδέρφισσα του πρώτου μου ξαδέλφου, εξού και τον γνώρισα. Από την αρχή έχω μείνει έκθαμβος για τις πολύπλευρες δεξιότητές του. Με ένα λόγο δεν του φεύγει τίποτα, μπιτζάρης που λέμε, σκαλτσοβιομήχανος. Και τι δεν κάνει και τι δε χειρίζεται. Όλα αυτά που έφτιαχναν    στο χωριό του τα έμαθε σαν τον καλύτερο μαθητή. Τυροκομεί και δη γραβιέρες σπάνιες, έχει παστό, τσιγαρίδες, παστά κοτσύφια και τσίχλες, βάζει κάθε χρόνο κρασί και το κελάρι του είναι γεμάτο με πολυχρονεμένους και πολύχρονους οίνους κατάξανθους, ολοκόκκινους σαν το παντζάρι και ξηρούς σαν το κλιμα στο χωριό του, στις δε απόκριες καταπιάνεται με τα τορνευτά λουκάνικα, τη μυρωδάτη οματιά με καυκαλίδες και μυρώνια και ένα καυτερό σαν παστουρμά που είναι πρώτο με τις φασουλάδες.
    Και μάγειρας πρώτος, αλλά καλύτερα να δείτε την ταινία και να του και να στείλετε ένα χαιρετισμό νοητό στου Τζελέχοβα! 
    
  

Η ΑΛΒΕΝΑ ΚΑΙ Ο ...ΛΑΓΟΣ

      Πολλές φορές έχουμε αναφερθεί σε τούτο το βήμα για το Κλέφτικη και Αρματολίτικη Άλβενα, τη μητρόπολη της Ζαχάρως και του Κακοβάτου [κλικ ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ]
   Τις προάλλες που επισκέφτηκα το Γαλάτσι, μετά την οινοποσία με τον παμπάλαιο κράσο στου Νικήτα το βασίλειο, που παραπάνω παρουσιάζω όλα τα μεγαλεία του,  κατηφόρισα στο κατάστημα του παλιόφιλου Πέτρου Αθανασόπουλου από την ωραία Μάκιστο, λίγο πιο κάτω από τη διασταύρωση της Γαλατσίου με την Βεΐκου. Υπήρχαν όλα που έχουν να κάνουν με το πιο πανάρχαιο επάγγελμα του ανθρώπου, το κλέπτειν και όλα τα συμπαρομαρτούντα εκθέματα: κλειδαριές, κλειδιά, πόρτες ασφαλείας, συναγερμούς και σία και παρασία.  Βεβαίως καλώς συμπεραίνετε, αναλογιζόμενοι την ....ευφορία που βρισκόμουν μετά τη σχετική   εκκαθάριση του βραδυφλεγούς οίνου, οπότε μπαίνω μεσ' το μαγαζί σιγοτραγουδώντας..., πως έλεγαν: η συνέχεια επί σκηνής:

  

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΝ !!!


γιατί ο χριστός είχε 12 μαθητάς...

τρίπλευρη πυραμίδα =   1+3+9 = 1+12 !!
ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΟΥΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΕΟΣ

  Ο καλύτερος τρόπος Διοικήσεως, μοιάζει με μιά τρίπλευρη πυραμίδα!!! Είτε πρόκειται για την Κυβέρνηση μια χώρας , είτε για μία Εταιρεία, έναν Δήμο, έναν Σύλλογο,   ο, τ ι δ ή π ο τ ε  χρειάζεται οργάνωση και διοίκηση.   Υπάρχει ο 1ας  ‘Κυβερνήτης’ στην ‘κορυφή’ της πυραμίδας, που βασίζεται στις 3 πλευρές,   στους 3 ‘αντιπροέδρους’ - ‘υποδιοικητές’. 
 Δυστυχώς αυτή η αρχαία ελληνική ‘εφεύρεση’ , δεν λειτουργεί στον σημερινό κόσμο, σχεδόν πουθενά!. Σε μερικά μόνον κράτη, υπάρχει ένας μόνον Αντιπρόεδρος ή Αντικαγκελάριος. Δεν υπάρχουν τρείς που να ελέγχουν τον έναν.  Γι αυτό και δεν υπάρχει ούτε σωστή Διοίκηση πουθενά, ούτε αληθινή Δημοκρατία …
--------Θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε την πυραμιδική διοίκηση…
  ---1ας  ‘αρχηγός’, ο διοικητής, ο manager.  Ο πιο ξύπνιος, ο πιο χαρισματικός, ο ισορροπιστής.
 --- 3 υπαρχηγοί , ‘αντιπρόεδροι’ , ‘αντιδήμαρχοι’ , ‘υποδιοικητές’, που συνεργάζονται αρμονικά μεταξύ τους  ♥
 Οι 1+3 , είναι η ομάδα των 4, , στην οποία αν υπάρχει ισοψηφία, δηλ.  διαφωνία, τότε υπερισχύει ο αρχηγός μαζί με τον ένα, αλλά αν διαφωνήσουν οι 3 με τον 1, τότε γίνεται αυτό που θέλουν οι 3 !!!

----Κάθε ένας από αυτούς τους 3 ‘υπαρχηγούς’,

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2018

Η ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

[ΤΟ ΞΑΝΑΔΗΜΟΣΙΈΥΩ -1Η ΦΟΡΆ ΤΟ 14- ΚΑΘΌΤΙ ΘΕΩΡΏ  ΌΤΙ Ο ΟΜΗΡΟΣ ΠΕΛΛΑΣ ΕΊΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΓΕΝΙΑΣ!!!]


Διήγημα του ΟΜΗΡΟΥ ΠΈΛΛΑ*
Πηγή: navarino-s.blogspot.gr/

   Ξαφνικά ακούστηκε ένας κρότος που πλησίαζε -τρίζαν τα ξερά φύλλα- κι' ένα αγκομαχητό, ξεμύτισε μια χελώνα, πίσω ο αρσενικός που την είχε πάρει από κοντά λαχανιάζοντας και κλαψουνώντας. Σταμάτησαν μια στιγμή μπροστά μας, παίξαν τα ματάκια τους αμφίβολα. Εκείνου του είχε βγει η γλώσσα το στόμα ανοιχτό, έδειχνε αποκαμωμένος, όμως ξεκίνησε αμέσως όταν ξεκίνησε εκείνη και ξανάρχισε το λαχάνιασμα και τ' αγκομαχητό.
   Μπροστά μας προς τα κάτω ήταν ένα αλωνάκι μικρό, όχτος από το πάνω μέρος, γκρεμός στο κάτω χείλος μέχρι κάτω τις "Σπηλιές", κάποτε οι καβουρνιάρηδες είχανε στήσει εδώ καμίνι. Εμποδισμένα από εμάς τα δυο ζωντανά ροβόλησαν στον καμινότοπο και πήραν την όχτη-΄οχτη και έφτασαν στην άκρη. Την έξοδο την έφραζε ένα κουτσουράκι, κάτω έχασκε ο γκρεμνός, έκανε η μπροστινή να στρίψει πίσω, της έφραξε το δρόμο το σερνικό, τη στένεψε, σταμάτησ' εκείνη και την ανέβηκε! Η σβησμένη του αναπνοή γίνηκε πιο κοφτή, οι κινήσεις του γίνηκαν γρήγορες, σε μια στιγμή -εμείς κρατούσαμε, θυμάμαι, την αναπνοή- έγινε πιο βίαιος, σαν τάνυσμα, ξαφνικά το ξύλο όπου στηριζόταν η θηλυκιά υποχώρησε και τα δυο ζούδια χάθηκαν στον γκρεμνό.
   Την ίδια στιγμή ένα "άααα" ακούστηκε αριστερά μας, κι' ένα κορίτσι τινάχτηκε πίσω από τις λούζες, πέρασε τ' αλώνι και έφτασε στο μέρος που πέσαν τα ζωντανούλια, έσκυψε και κοίταζε τον γκρεμνό - ακουγόταν ο θόρυβος που 'καναν τα καύκαλα κατρακυλώντας.
   Φαίνεται πως κινηθήκαμε και μας άκουσε γιατί γύρισε το κεφάλι, περιδιάβασε το μάτι ερευνητικά και φοβισμένα και ύστερα το σταμάτησε πάνω μας. Καρφώθηκε λίγο, περπάτησε από τον ένα στον άλλο σαν γεράκι, σαν φίδι, έτσι ερωτηματικό σαν αρπακτικό και πάντα τρομαγμένο σαν ζούδι του λόγγου, σηκώθηκε απότομα και χάθηκε στον ανήφορο, πίσω από τις ασφάκες.
   Την ξέραμε, ήταν η Σταυρούλα του Κατσίρου. Την είχα προλάβει και εγώ στο σχολείο.  Ερχόταν μέχρι την τρίτη τάξη, δεν ήταν κακή μαθήτρια, στην Αριθμητική μάλιστα ήταν πολύ καλή, στην ομιλία δυσκολευόταν, άλλωστε δεν πολυμιλούσε. Μόνο που ήταν πάντα αχτένιστη, φορούσε πάντα το ίδιο φουστάνι, φαίνεται δεν το 'βγανε ούτε στον ύπνο της, τα μάτια σκιαγμένα, σα να ήταν σε ξένο τόπο, σαν ζούδι που το 'φεραν από το λόγγο και βρέθηκε ξαφνικά ανάμεσα σ' ανθρώπους. Ήταν πολύ φτωχιά. Ο πατέρας της είχε κάτι λίγα χωραφάκια μα πιο πολύ ζούσαν από τα γίδια.
   Όταν πήγαινε στην τρίτη τάξη, πέθανε η μάνα της, ο πατέρας της την κράτησε στο σπίτι να κάνει τη νοικοκυρά. Μια φορά μόνο την είχα δει στο πανηγύρι. Είχε πιάσει μια γωνιά ενός σπιτιού κι από κει έβγανε το κεφάλι και κοίταε το χορό στ' αλώνι. Ίσαμε που  νύχτωσε κι' έφυγε πάλι για το ξώσπιτο.
................................................................................................................................................................
    Πήραμε τον κατήφορο για το γυρισμό, έπρεπε να βιαστούμε να μη νυχτώσουμε, κόντευε να βασελέψει ο ήλιος - γυάλιζε χρυσό, θαμπωτικά λαμπρό το Ιόνιο, δυτικά.
   Όταν περάσαμε κοντά στη Σμουρτίτσα, η Σταυρούλα ήταν ανεβασμένη σ' ένα κλαδί φυτρωμένο οριζόντια σ΄ ένα βράχο και τραγουδούσε.
   Ήταν τόσο  συνεπαρμένη από το τραγούδι που ούτε μας πήρε είδηση. Κάπου-κάπου σταματούσε κι άκουγε τον αντίλαλο της ρεματιάς - έλεγε ένα τραγούδι μονότονο, μακρόσυρτο, θλιβερό, όλο μοναξιά και παράπονο. Δεν ήταν καθόλου άγρια. Το πρόσωπο της -πάντα αχτένιστα τα μαλλιά κι ανακατωμένα- είχε ένα φως, ήταν ήρεμο, σχεδόν χαρούμενο. Τίποτ' άλλο δεν ακουγόταν,  η Σταυρούλα κι η φωνή της.
   Τραβήξαμε βιαστικά, σουρουπώματα ήμασταν στο χωριό. Όλο το δρόμο, κι  αργότερα όταν μεγάλωσα και έφυγα από το χωριό, με βασάνιζε τούτη η εικόνα: Ένας ολομόναχος, έρημος άνθρωπος, ένα κορίτσι ολομόναχο που τραγουδάει σ' ένα άγριo μέρος, δαρμένο από τους αέρηδες το χειμώνα και τον ήλιο και το καλοκαίρι. Πως να γεμίσεις μέρες ολόκληρες, με τη φωνή σου μονάχα, μήνες, χρόνια; Γιατί η καημένη η Σταυρούλα πέρασε χρόνια έτσι, μέχρι που ήρθε ξαφνικά το τέλος, πιο σκληρό από τη ζωή της.
   Στα 1945, τον Απρίλη -είχε περάσει πια η Κατοχή- τη βρήκανε σκοτωμένη σ' ένα τσαγδούρι, λίγο παρακάτω από τη Σμουρτίτσα. Τα χέρια της δεμένα σ' ένα κλαρί, τα πόδια τσακισμένα, τα ρούχα ξεσχισμένα, το κεφάλι λιωμένο, με μια μεγάλη πέτρα που βρέθηκε πλάι, με κομμάτια μυαλό και αίματα. Την είχαν βιάσει -θα πρέπει να 'τανε τουλάχιστον δύο, ήταν πολύ γεροδεμένη. Θα 'χανε παλέψει πολύ, τα κοντόκλαδα γύρω ήταν αλωνισμένα, και το χώμα κάτω από το κορμί της σκαμμένο. Τα χείλη της ήταν καταματωμένα, τα 'χε κόψει με τα δόντια.
   Κανείς δεν έμαθε ποτέ ποιος ή ποιοι τη σκότωσαν, τουλάχιστον δεν πιάστηκε κανείς.  Μίλησαν για έναν βουβό  κι' άλλον ένα που έφυγαν τότε κοντά για την πόλη και δεν ξανάρθα. ν στο χωριό -τους είχαν, είπανε, δει εκεί γύρω εκείνη τη μέρα. Επειδή ήταν από το χωριό και τους  γνώρισε η Σταυρούλα γι' αυτό τη σκότωσαν. Άλλος κάτι άκουσε, άλλος κάτι είδε, όταν ρωτούσαν δεν ήξεραν τίποτα, οι καιροί ήταν πονηροί, οργίαζαν κάτι οργανώσεις παντοδύναμες, τον μπελά σου γύρευες;
   Κι ύστερα, χάθηκε ο κόσμος; μια Σταυρούλα -΄πάει λησμονήθηκε κιόλας.
   Μια Σταυρούλα. Ένα ζουδάκι.
 Αύγουστος 1962

Όμηρος Πέλλας (1921-1962). Φιλολογικό ψευδώνυμο του Οδυσσέα Γιαννόπουλου από την Τριφυλία (Καημένη Γυναίκα)  με μικρή αλλά πολύ έντονη παρουσία στα ελληνικά γράμματα. Πέρασε το βραχύτατο βίο του στα γερμανικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως τα ελληνικά ξερονήσια της εξορίας και το κρεβάτι του πόνου με τον καρκίνο. Έγραψε δυο μόνο βιβλία: το Σταλαγκ VI C το χρονικό της ομηρίας και μια συλλογή διηγημάτων με 7 μόνο διηγήματα που θεωρούνται από πολλούς ότι επηρέασαν σημαντικά την μεταπολεμική μας πεζογραφία της μικρής φόρμας

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2018

Ο ΠΑΝΕΛΗΣ:Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ!!!

Σαν Χριστουγεννιάτικη κάρτα με τις Ευχές μου 
σας αποστέλλω τη σημερινή ανάρτηση που είναι 
αφιερωμένη με αγάπη ψυχής και σεβασμό στον 
πιο ηρωικό βιοπαλεστή του χωριού μας.    
Ο Χριστός !!! 

     Ο Πανέλης, Πάνος Γερόσταθος, πράγματι διετέλεσε ο μεγαλύτερος βιοπαλαιστής και ο αδάμαστος ήρωας της ιστορίας του χωριού μας, σε εκείνα τα δύσκολα, αλλοτινά χρόνια.      
   Άξιος, πανάξιος θαυμασμού και  τιμής μια και από μικρός υπήρξε καταφρονεμένος και αποδιοπομπαίος στην κυριολεξία από την οικογένειά του και τους συγγενείς του (μητριά εν όψει και πράξει, η πολυθρύλητη  Καβουρίνα με το όνομα (1) επειδή έπασχε από μια μορφή επιληψίας. Μέσα  στη φοβερή φτώχεια  και εξαθλίωση φύτρωσε και αναπτύχθηκε σαν το αγριολούλουδο στην ξεραΐλα των βράχων. Τέτοια φτώχεια που θυμάμαι σαν χτες ακόνιζε το ξυραφάκι στη γυάλινη κούπα. Το διανοείστε;
Μαζί με τον Πανέλη μια μέρα του καλοκαιριού
      Ο αγώνας επιβίωσης δύσκολος, πολύ κοπιαστικός, καθημερινός και επίμονος, διότι εκτός των άλλων αντίξοων συνθηκών που τον χτυπούσαν ανελέητα, όπως οι αέρηδες το μοναχικό δενδρί, ζούσε μόνος του, εγκαταλειμμένος, συντροφιά με τις ακραίες δοκιμασίες της υγείας του. Και όμως πάλεψε με νύχια και με δόντια στην κυριολεξία.     Τον θυμάμαι να διαμένει σε ένα μικρό δωμάτιο   στην αγορά, στο χώρο κάπου εκεί που είναι σήμερα το φαρμακείο, που συνάμα ήταν και η αποθηκούλα με την πραμάτεια του, ψιλικά κάθε είδους,  βελόνες, κουβαρίστρες, μανταλάκια, τσιμπιδάκια και ό,τι ψιλολόγια μπορείς να φανταστείς φύρδην μίγδην, ένα σωρό.
   Η πρώτη του απασχόληση ίσως ήταν το ψιλό εμπόριο,  πλανόδιος μικροπωλητής, γυρολόγος, στα γύρω χωριά με τον κυρ-Μένιο του, τον θρυλικό του γάιδαρο με τα δυνατά του  γκαρίσματα Ήταν αμουνούχητος και βαρβάτος και πολλές φορές γκρέμιζε αλλού τον Πανέλη κι αλλού  τις δυο παλιοβαλίτσες με τα ψιλαπράγματα όταν έβλεπε κάποια γαϊδούρα. Τότε τον συναγωνιζόταν σε όλα ο γάιδαρος της Παγώνας. Αργότερα άλλαξε τις δυο βαλίτσες με δυο μικρές βιτρίνες, τις λεγόμενες βατίκες. Στην μια βατίκα έγραφε " Πάω αργά γιατί βιάζομαι΄΄ και στην άλλη  "Υπάρχουν και χειρότερα που θα τα δεις αργότερα". Σημειωτέον πολλάκις στο λιανεμπόριο αντί επ’ αμοιβή με χρήματα το αλισβερίσι γινόταν επί πράγμασι, είδος με είδος. Αυγά, λάδι, φασόλια και άλλα σχετικά προϊόντα τα οποία μεταπουλούσε σε άλλους.
    Συνάμα, όπως έγραφα προχθές (κλικ ΕΔΩ) στην ανάρτηση με τον Δήμο, τον Αρακά, ο Πανέλης έβγαζε μια μικρή ψησταριά έξω από το σπίτι-μαγαζί του και έψηνε σουβλάκια. 
    Αγώνας επάνω στον αγώνα! 

   Εντέλει κατάφερε όχι μόνο να ορθοποδήσει αλλά να κάνει προκοπή και περιουσία και κυρίως μια ζεστή οικογένεια με τρεις τσούπες και την καλή του Δήμητρα, που έφυγε τώρα κοντά. Η τελευταία επιχειρηματική του δραστηριότητα με  μεγάλη επιτυχία ήταν ο φούρνος στο χωριό.  Επί πάμπολλα χρόνια σηκωνόταν τρεις μετά τα μεσάνυχτα για τις ανάγκες του φούρνου και τα μεσημέρια ξεκουραζόταν και τον έπαιρνε λίγο ο ύπνος σε μια καρέκλα.
      Αυτά κι αυτά, πλέον εδώ και 12  μήνες που έχασε την κυρά του ζει με τη θαλπωρή και την φροντίδα της κόρης του. 
       Μπράβο Στέλλα!  
      Τουλάχιστον περνάει καλά γεράματα. 
      Άξιος και Πανάξιος!!!  
  (1) Για την Καβουρίνα γράφω στο βιβλίο μου "ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ": 
Στα παραψυχολογικά πεδία (προφητεία και μαντεία) στο χωριό είχαμε μόνο μία εκπρόσωπο, την Καβουρίνα. Μία αλλά μία! Ήταν η πρώτη ιέρεια, μύστης. Συνάμα ήταν και καφετζού με τρανταχτή φήμη σε όλη την περιοχή.

ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΝΕΑ

       Την Παρασκευή ΄πήρα μεγάλη χαρά και ο λόγος ήταν το παρακάτω μήνυμα που ήρθε σαν σχόλιο στις 11:30 μ.μ. την Πέμπτη αλλά έπεσε στην αντίληψή μου το βραδινό της Παρασκευής. Αμέσως πήρα τηλέφωνο και μίλησα με τη Ρεβέκα που είναι και αποστολέας. Ο ενθουσιασμός ήταν αμοιβαίος το ίδιο και η θέληση για αγωνιστική δραστηριοποίηση. 
   Την άλλη μέρα συναντηθήκαμε στον Πϋργο μια καλή παρέα (Ρεβέκα, Νίκος Φάμελος, Νίκος Δημόπουλος, Δημητρης Κωστανίνου και  ένας άλλος συναγωνιστής σύντροφος) και το σπουδαιότερο που αποφασίσαμε είναι η τέλεση της ημερίδας στον Καγιάφα σχετικά με την Natura 2000 - Π.Δ - Καϊάφας -  Ανάπτυξη με τη συμμετοχή του αρμόδιου υπουργείου, των Φορέων της Τ/Α, τοπικών βουλευτών και σχετικών Συλλόγων της περιοχής μας.
Περισσότερα λίαν συντόμως....
.Αποτέλεσμα εικόνας για ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
   
 Το μήνυμα 
Διάβασα το άρθρο σας στην Πρωϊνή της Πέμπτης 20/12/18 και το βρήκα πολύ διαφωτιστικό, αφού παραθέτει στοιχεία απαραίτητα για να διαμορφώσει κανείς σωστή άποψη για το ιστορικό του θέματος, ώστε να μπορέσει εν τέλει να πάρει και θέση υπέρ ή κατά του Π.Δ. Προσωπικά ήμουν και είμαι υπέρ, μετά τις αλλαγές - βελτιώσεις που επέφερε η δημόσια διαβούλευση, στην οποία ο σύλλογος Περιβαλλοντική Δράση Ηλείας (ΠΕ.Δ.Η.) του οποίου μέλος αποτελώ, είχε πάρει μέρος. Το Δ.Σ. της ΠΕ.Δ.Η. συζητάμε τη διοργάνωση μιας ενημερωτικής ημερίδας της κοινωνίας της Ζαχάρως και τώρα που σας ανακαλύψαμε, σας θεωρούμε τον πλέον κατάλληλο ομιλητή. Στο σημείο αυτό πρέπει να σας πώ ότι η διοργάνωση της ημερίδας μας προτάθηκε από την κα Σαλτάρη, η οποία μάλιστα σκέφτηκε ότι κατάλληλο μέρος είναι το νεοκλασσικό κτίριο στον Καϊάφα που είναι και το μόνο σε λειτουργία (ξενοδοχείο), ώστε να εκφωνηθεί και ομιλία για τον Καϊάφα και έτσι να συνδεθούν τα δύο θέματα, όπως είναι λογικό να συμβαίνει. Βρήκαμε την ιδέα της εξαιρετική και εκ μέρους μας προτάθηκ η προβολή οπτικοακουστικού υλικού σχετικά με άλλες περιοχές της χώρας ή και του εξωτερικού που ήδη προστατεύονται από παρόμοια Π.Δ. επιτυγχάνοντας την επιθυμητή συνύπαρξη ανθρώπου - περιβάλλοντος.Για όλα τα παραπάνω, σας παρακαλούμε, αν θέλετε, να επικοινωνήσετε μαζί μας στο 6981198810, και φυσικά επιθυμούμε διακαώς να συναντηθούμε και δια ζώσης.

ΤΑ ΣΥΝΑΚΟΛΟΥΘΑ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΡΟΥΞΗ

      Αφού είδα και απόειδα παρά την εντολή ότι δεν υπήρξε καμία δημοσίευση του πολυθρύλητου και πολύπαθου άρθρου μου, χτες το μεσημέρι στις 12:52 μ.μ, έστειλα στο Βαρουξή το ακόλουθο μήνυμα:

      Κύριε Βαρουξή μετά την εντολή κάθε μέρα τρέχω να πάρω την "ΠΑΤΡΙΔΑ" αλλά δυστυχώς τίποτα. Και πάντα αναρωτιέμαι γιατί...
Πάντως σας στέλνω τις ευχές μου για ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και σε σας προσωπικά και στην οικογένειά σας.

Αποτέλεσμα εικόνας για λεωνιδας βαρουξηςΚαι σε μια ώρα και 16 λεπτά , στις 2:08 μ.μ.έλαβα το εξής μήνυμα:  

ΓΙΑΤΙ ΛΟΓΩ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΕΧΟΥΝ ΓΕΜΙΣΕΙ ΟΙ ΣΕΛΙΔΕΣ ΜΕΧΡΙ ΕΠΑΝΩ ΜΕ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ  ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ  

Τι άλλο να προσθέσω μετά από αυτό; 
Περιμένουμε 
😎 ...Και ξαφνικά πρωί-πρωί με ενημερώνει ο ξάδελφος ότι φαρδιά πλατιά το δημοσίευσε. Μπράβο λοιπόν και...του χρόνου!

ΕΥΧΕΣ






ΗΛΙΑΣ ΝΤΟΥΦΑΣ





Με τις καλύτερες ευχές μου
για τις γιορτές των Χριστουγέννων
                         και 
     την καινούργια χρονιά 2019.

             Κώστας Περδίκης

ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!!



Από τον Αποστόλη και τη Μαρια

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥ-ΓΕΝΝΑ ...... ΤΟ 2019 ΜΕ ΛΟΓΙΣΜΟ -ΜΕ ΟΡΑΜΜΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ



image.png
image.png

Κωστή Παλαμά, «Να ’μουν του σταύλου έν' άχυρο» 

Να ’μουν του σταύλου έν' άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
 την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι. 
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του
 το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του 
Να λάμψω από τη λάμψη του κι' εγώ σαν διαμαντάκι 
κι' από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.
 Να μοσκοβοληθώ κι' εγώ από την ευωδία, 
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.
 Να ’μουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι 
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.  

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.