Για λόγους άλλους η τελευταία αναφορά στον θρυλικό Μπούρη, ενώ ήταν προγραμματισμένη για σήμερα, αναβάλλεται.
Πάντως είναι και η πιο σπιρτόζα και σημαντική,
μια και ό ίδιος ..εξομολογείται τον ερωτά του!!!
Παρασκευή 29 Ιουνίου 2018
Πέρασαν, κιόλας, 40 ολόκληρα χρόνια από την αποφράδα -εκείνη - ημέρα της 21ης Απριλίου του μισητού έτους 1967!
Γιάννης Γρηγοριάδης
Κατερίνη
Ήμουνα νιος και γέρασα! Η λαϊκή αυτή ρύση θα ταίριαζε -καλύτερα από όλες-
στην περίπτωσή μου, με αφορμή την τεσσαρακοστή επέτειο της επιβολής της
εφτάχρονης στρατιωτικής δικτατορίας, της επάρατης Χούντας!
Τον
Φλεβάρη του 1967, 27χρονο παλικάρι, σχεδίαζα το μέλλον μου με αισιοδοξία για τα ωραία χρόνια που θα
ακολουθούσαν, την αποφοίτησή μου απ`το
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Κι όμως λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο, γιατί τα αμερικανόδουλα «σκυλιά» της
Χούντας παραμόνευαν!
Στο Πανεπιστήμιο μπήκα –στο Μαθηματικό Τμήμα-το φθινόπωρο του 1959 και
αμέσως άρχισα την παρακολούθηση των μαθημάτων με πραγματική αφοσίωση και
λόγω της μεγάλης μου αγάπης προς τα Μαθηματικά(από μικρός έλεγα πως –όταν
μεγαλώσω-θα γίνω δάσκαλος των Μαθηματικών!)και επειδή την εποχή εκείνη οι νέοι
δεν ήταν πολιτικοποιημένοι (και ιδιαίτερα στην συντηρητική Κατερίνη μας, αν και
εγώ καταγόμουν από αριστερή οικογένεια, που πήρες μέρος σε όλους τους εθνικούς
και κοινωνικούς αγώνες του λαού μας, από το 1940 μέχρι το 1949!), λόγω του
αστυνομικού κράτους που επέβαλε -σε όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στην
Μακεδονία- η αντιδημοκρατική και
αντιδραστική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή(θείου του σημερινού
Πρωθυπουργού!), η κυβέρνηση των παρακρατικών οργανώσεων και των πιστοποιητικών
κοινωνικών φρονημάτων, η κυβέρνηση της υποτέλειας στο ΝΑΤΟ και στους
Αμερικανούς ιμπεριαλιστές.
Τα μαθήματα της Βαϊμάρης
Πάουλ φον Χίντενμπουργκ, πρόεδρος του Γερμανικού Ράιχ κατάτη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, αιρετά στις 21 Μαρτίου 1933 στο Πότσδαμ της Γερμανίας τον Αδόλφο Χίτλερ, τον οποίο πριν από λίγο καιρό διόρισε στη θέση του καγκελαρίου. Η φωτογραφία από καρτ ποστάλ της εποχής
Από την ίδρυση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, το 1949, και εξής, οι Γερμανοί κοιτάζουν πίσω με ανησυχία την κατάρρευση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, στις αρχές της δεκαετίας του 1930, και την άνοδο του ναζισμού. Ομως με πολλές από τις δημοκρατίες του κόσμου υπό πίεση και τον αυταρχισμό σε άνοδο, πρέπει όλοι να προσέξουμε τα μαθήματα αυτής της περιόδου.
1 Καταρχήν, το γεγονός ότι τα οικονομικά σοκ αποτελούν πρόκληση για όλες τις κυβερνήσεις, παντού και πάντα. Η οικονομική ανασφάλεια και η δυσπραγία πείθουν τους πολίτες πως οποιοδήποτε καθεστώς πρέπει να είναι καλύτερο από το σημερινό.
2 Ενα δεύτερο κρίσιμο μάθημα είναι πως σε ακραίες οικονομικά συνθήκες, το αναλογικό εκλογικό σύστημα μπορεί να κάνει την κατάσταση χειρότερη. Οταν η πολιτική σκηνή μιας χώρας είναι κατακερματισμένη, το αναλογικό σύστημα έχει περισσότερες πιθανότητες να της ακροαριστεράς και της ακροδεξιάς που θέλουν να απορρίψουν «το σύστημα», παραδώσει μια ασυνάρτητη εκλογική πλειοψηφία, αποτελούμενη συνήθως από κόμματα αλλά συμφωνούν σε λίγα άλλα πράγματα.
2 Ενα δεύτερο κρίσιμο μάθημα είναι πως σε ακραίες οικονομικά συνθήκες, το αναλογικό εκλογικό σύστημα μπορεί να κάνει την κατάσταση χειρότερη. Οταν η πολιτική σκηνή μιας χώρας είναι κατακερματισμένη, το αναλογικό σύστημα έχει περισσότερες πιθανότητες να της ακροαριστεράς και της ακροδεξιάς που θέλουν να απορρίψουν «το σύστημα», παραδώσει μια ασυνάρτητη εκλογική πλειοψηφία, αποτελούμενη συνήθως από κόμματα αλλά συμφωνούν σε λίγα άλλα πράγματα.
3 Το τρίτο μάθημα,είναι
Τετάρτη 27 Ιουνίου 2018
"Γραφικοί τύποι¨" της αλλοτινής Ζαχάρως [5στ΄ από 5ζ]
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΥΡΗΣ
Η μανιοπληξία ήταν το κυρίαρχο ιδίωμα του Βασίλη, οπότε συμπληρωμένη με τον κοινωνικό χλευασμό που αφθονεί στις μικρές κοινωνίες και μάλιστα σε εκείνα τα χρόνια στη σφηκοφωλιά της Ζαχάρως και την επιρρεπή προδιάθεση δημιουργούσαν ένα άτομο περιδεή και....δυστυχισμένο.
Περισσότερο από τη νεολαία που τη διακρίνει η ζωηρότης και η ευκολία στη διακωμώδηση του διαφορετικού και του αδυνάτου. Το κοινωνικό μπούλινγκ σε όλη του την μεγαλοπρέπεια. Καλό είναι να θυμηθούμε τα λόγια στην πρώτη σχετική ανάρτηση (ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΑΛΙΜΨΗΣΤΟ ΨΗΦΙΔΩΤΟ ΤΗΣ ΖΑΧΑΡΩΣ κλικ ΕΔΩ) και κυρίως τα εξής: .... Εξαιτίας της διαφορετικότητας η ανελέητη κοινωνία τους στιγμάτισε άλλους ως ψυχοπαθείς, άλλους ως ονειροπαρμένους ή αλαφροΐσκιωτους με απώτερη κατάληξη πολλάκις τον εξοβελισμό και την περιθωριοποίηση, αφού προηγήθηκαν ο χλευασμός και η διαπόμπευση. Για να επιζήσουν άλλοι από αυτούς συνήθως λόγω κάποιας σωματικής ή πνευματικής αναπηρίας αναγκάζονταν σε επαιτεία κι άλλοι έκαναν κάποια βοηθητική δουλειά ή δουλειά του ποδαριού όπως νερουλάδες, μικροπωλητές, λούστροι, χαμάληδες και πολλά άλλα τέτοια. ...
Μια καραμπινάτη τέτοια περίπτωση ήταν αυτή που περιγράφει ο ίδιος ο Βασίλης. Ακούστε τον (με λίγη φαντασία) να τελαλίζει από το "λιακωτό" του σπιτιού τους στην επάνω αγορά, που τότε ήταν το κέντρο της πόλης:
(1) Από αυτή τη φωτογραφία συμπεράινουμε ότι το ΚΤΕΛ δεν είχε ακόμα εγκατασταθεί στο γνωστό κτίριο, που καθαρά φαίνεται πίσω από τον Βασίλη.
Μια καραμπινάτη τέτοια περίπτωση ήταν αυτή που περιγράφει ο ίδιος ο Βασίλης. Ακούστε τον (με λίγη φαντασία) να τελαλίζει από το "λιακωτό" του σπιτιού τους στην επάνω αγορά, που τότε ήταν το κέντρο της πόλης:
(1) Από αυτή τη φωτογραφία συμπεράινουμε ότι το ΚΤΕΛ δεν είχε ακόμα εγκατασταθεί στο γνωστό κτίριο, που καθαρά φαίνεται πίσω από τον Βασίλη.
Δευτέρα 25 Ιουνίου 2018
Ο ΚΑΝΑΡΗΣ
Τούτο το κείμενο έχει αναρτηθεί πέρυσι, στις 17 Νοεμβρίου, τα επαναδημοσιεύουμε σήμερα ως στέφανο τιμής και μνημοσύνης στον μακαριστό πλέον αξέχαστο εξάδελφο Κανάρη, που μάθαμε ότι μας χαιρέτησε και οδεύει στους ουρανούς.
Στο τέλος από τότε έγραφα::
Η ζωή τραβάει την ανηφόρα. Οι κλί(ή)σεις αυξάνουν
και οι στροφές πληθαίνουν.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ!!!
Τούτη η αναφαρά είναι είναι ένα από τα πιο τρυφερά μου κείμενα
 |
Ο Κανάρης ..τότε
|
Με όλα αυτά ξενιτεύτηκε νέο παλικαράκι στην Αυστραλία, κοντά
στο 1970. Και να το 2006 επισκέφθηκε το χωριό, μετά από τόσα χρόνια.
Από τις πολλές και ωραίες πλάκες που έχει κάνει ο Κανάρης,
διάλεξα τη τελευταία που έλαβε χώρα στο χωριό, το καλοκαίρι του 2006 που λέμε.
Καλά λένε: «ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του,
μήτε τη γνώμη άλλαξε,μήτε τη κεφαλή του».
Ένα απομεσήμερο λοιπόν ο Κανάρης επισκέφθηκε τον Άγιο Ηλία,
το χωριό που είναι η μητρόπολη και η μάνα του Γιαννιτσοχωριού. Όπως
αναφέρεται κι αλλού, ο Αλιάς είναι η μήτρα για τους περισσότερους κατοίκους του χωριού.
Πάει λοιπόν και σταματά έξω από ένα σπίτι, όπου μπροστά στα κάγκελα του μικρού
κήπου, έστεκε μια κυρία, ώριμη και καλοστεκούμενη.
– Γεια και χαρά σας,της λέει Ο Κανάρης με όλα τα μέα και τα σέα του.
– Γεια σας, απαντά η κυρία.
– Δε μου λέτε κυρία μου, να με συμπαθάτε πρώτα, να σας
ρωτήσω κάτι. Από εδώ είσαστε;
– Ναι, από το χωριό είμαι, αλλά μένω στην Αθήνα και έρχομαι
κάθε καλοκαίρι. Εσείς ποιος είστε; Τι θέλετε; Απόρησε η γυναίκα. Αυτόν τον άνθρωπο δεν τον είχε ξαναδεί,
της ήταν εντελώς άγνωστος.
– Ξέρεις κυρά μου είμαι ξένος από αυτά τα μέρη. Κατάγομαι
από τη Λυνίσταινα, αλλά λείπω 40 χρόνια στην Αμέρικα. Ήρθα στο χωριό σας γιατί
ενδιαφέρομαι να αγοράσω ένα παλιό σπίτι. Μου αρέσει εδώ. Υπάρχει κανένα;
– Τι να σας πω, υπάρχουνε κάτι μισογκρεμισμένα, αλλά τα
πουλάνε ακριβά, γιατί τα παίρνουν οι Γερμανοί.
– Δόξα σοι ο Θεός, από ντόλαρς έχω αρκετά, άλλα πράγματα μου
λείπουν. Δε μου λες καλή μου κοπέλα... (Ο Κανάρης άρχισε τα κόλπα του…) Δε μιλάς
στον άντρα σου; Αυτός θα ξέρει καλύτερα.
– Τι να σου κάνω καλέ μου άνθρωπε; Τέτοια ώρα είναι στο
κρεβάτι.
– Γιατί; Είναι άρρωστος ο καημένος;
– Χτύπα ξύλο καλέ, μια χαρά είναι ο άνθρωπος. Απλώς κοιμάται
γιατί ήρθαμε από τη θάλασσα.
– Καλά λέω εγώ ότι εσείς οι γυναίκες υπερέχουτε και στη ψυχή
και στο σώμα. Δεν ξέρω καλή μου κυρία αλλά όταν σε είδα... δεν ξέρω κάτι μου
ήρθε... ίσως να μου θύμισες την αδελφή μου στην Καλαμάτα που έχω να τη δω πολλά χρόνια
και θα τη δω αύριο. Έχω μεγάλο καημό. Συγκινήθηκα πολύ... (Κι ο Κανάρης τρίβει με τα
χέρια του τα μάτια, έτσι για να συγκρατήσει τάχατες τα δάκρυα του).
– Φαίνεσαι καλόβολος άνθρωπος και πονεμένος… αλλά μη κάνεις
έτσι. Η ζωή είναι μία πάνω, μία κάτω...
–Τι να σου πω ωραία μου κοπέλα τι έχω περάσει στα ξένα.
Έφυγα μικρό-μικρό παλικαράκι και νάμαι πώς γύρισα... (και σκύβει το κεφάλι ο
Κανάρης).
Η κυρία πολύ τον συμπόνεσε. Οίκτος, περιέργεια, όλα ανάκατα.
Δεν ήξερε τι να
κάνει. Να τον καλέσει για καφέ έναν άγνωστο άνδρα;
Πα...πα...πα.... Κάπως ήθελε να
 |
| 2006: Ο Κανάρης 30ς από αριστερά, χορέυει με την αείμνηστη μάνα μου και τα ξαδέρφια Ηλία Ντούφα και Ηλία Κόλλια, τα Αλιός. |
– Καλή μου ...δε μου δίνεις ...ένα φιλάκι ...στο μάγουλο κι
αυτό φτάνει και παραφτάνει...
Όπως ήταν φυσιολογικό της γυναίκας της ήρθε νταμπλάς. Τα
τελευταία λόγια τη χτύπησαν σαν κεραυνός. Κλονίστηκε. Μεγάλος άνθρωπος και να
της πει τέτοια πράγματα.
Σάββατο 23 Ιουνίου 2018
Παρασκευή 22 Ιουνίου 2018
Κατακαημένη Ελλάδα μας....
Οι υπερπατριώτες Ελληνάρες, καπηλευτές της ιστορίας, της πατρίδας μας για άλλη μια φορά έδωσαν το τρανταχτό τους παρών κρατώντας μάλιστα ψηλά το πιο ιερό και όσιο σύμβολό μας, τη γαλανόλευκη ΣΗΜΑΙΑ!
Όλοι μας τους "θαυμάσαμε" να ζητωκραυγάζουν και να συμπαραστέκονται στον διαβόητο σωτήρα Αρτέμη Σώρρα κατά τη σύλληψή του, τραγουδώντας ύμνους της «Ελλήνων Συνέλευσις».
Κι όμως μετά από τέτοια κραυγαλέα απάτη, που διώκεται για σωρεία βαρύτατων αδικημάτων (1)
Και το άλλο το σοβαρό και το σπουδαίο;
Όλοι αυτοί αποτελούν τους νέους Μακεδονμάχους!
«ΛΑΟΣ ΠΑΝΤΑ ΕΥΚΟΛΟΠΙΣΤΕΥΤΟΣ
ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΣ»
Αυτοί είναι οι αντίστοιχοι "Μακεδονομάχοι" του vmro στα Σκόπια.
(1) Όπως τα κακουργήματα της συγκρότησης, ένταξης και διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης, της απάτης και της απόπειρας απάτης κατά συναυτουργία και κατ' εξακολούθηση σε βάρος του Δημοσίου (Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου) και τραπεζών με την επιβαρυντική διάταξη του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου, καθώς και για ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Φυλακές Συγγρού
https://el.wikipedia.org/wiki/Φυλακές_Συγγρού
Οι φυλακές Συγγρού ήταν πολεοδομικό συγκρότημα που κατασκευάσθηκε
περί το 1888 και προοριζόταν για σωφρονιστικό κατάστημα.
Το μεγαλύτερο μέρος του ...
www.panossavopoulos.gr/p/blog-page_59.html
Είναι οι φυλακές που έχτισε ο ονομαζόμενος "Μέγας Εθνικός Ευεργέτης",
https://istorika-ntokoumenta.blogspot.com/2018/04/7-15041931.html
Τoν καιρό εκείνο στις φυλακές Συγγρού βρισκόντουσαν κλεισμένοι 32
Οι Φυλακές ήταν μεταξύ Χρυσ. Σμύρνης, Συγγρού, Αναξαγόρα και 25ης Μαρτίου,
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)