Το μπαλκόνι μου θρηνούσε ξεραμένα γιασεμιά και φούλια, θέλει μεροκάματα η ανάσταση αλλά γίνεται -έχει ξαναγίνει- πλάσματα αντοχής τα φυτά, κι άλλωστε καιρός του ήταν για ένα γενναίο κλάδεμα έστω με το στανιό, μα τώρα λείπουν οι μυρωδιές που νοστίμιζαν τα πρωινά μου.Ο γάτης τρελαμένος, νίντζα κανονικό, μου επιτέθηκε το βλαμμένο, να μάθω να μην τον αφήνω τόσο καιρό μόνο του, δεν έφτανε η κονσέρβα της sitter να του φτιάχνει ψυχολογία, ουκ επ άρτω και το οικόσιτο, μoυ κανε τ’ άκρα εξωγήινα με μπλε βούλες χάρη στα Σούρικεν νύχια του.
Φθινοπωρινή Ισημερία στον πάνω κόσμο από 21 μέχρι σήμερα, τρείς μέρες μέχρι να φτιάξει η Περσεφόνη βαλίτσα για το ταξίδι στο σκοτάδι.
Όλοι καλά η να βάλω φωνές;
στη φωτό, το κοπελάκι μετρά προσωπικές δυνάμεις διατάσσοντας τάξε τα νερά στο Κρητικό να ησυχάσουν για πάρτη της, μπορεί μεγαλώνοντας στο σύμπαν των άπειρων δυνατοτήτων να τα καταφέρει κάποτε, τώρα είναι μόνο δέκα παρά… 
😏
😏
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου