ΚΙ ΌΜΩΣ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΚΛΑΙΝΕ.....

 Κλάψε. Ζωή είναι και δεν σου φέρεται πάντα με το γάντι. Κλάψε για όσα σε πλήγωσαν. Λύγισε. Άνθρωπος είσαι κι έχεις το δικαίωμα στο δάκρυ. Έχεις δικαίωμα να πέσεις στο χώμα, να γευτείς την αποτυχία, την ήττα την απόρριψη.
Έχεις δικαίωμα να λυγίσεις! Όμως απαγορεύεται να σπάσεις! Κλάψε! Αλήθεια εσείς οι υπόλοιποι πως μπορείτε να μην κλαίτε; Πως αντέχετε; Δεν σας καίει το αλάτι, δεν σας πνίγει το νερό; Καληνύχταα!

Αναστασία Κ [Ο τίτλος δικός μου ]

ΠΕΡΙ ΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΥΣΙΑΣ Ο ΛΟΓΟΣ

      Πράγματι είναι μια καταπληκτική  φωτογραφία. Τη βρήκα στη Λαογραφική συλλογή του Ηλία Τουτούνη, από τον οποίο έμεινα έκθαμβος με τον πλούτο των λαογραφικών στοιχείων και την πλημμυρίδα των λέξεων, φράσεων και αποφθεγμάτων που αποτελούν βασικούς λίθους, αγκωνάρια στα θεμέλια του έθνους μας. Και1000 μπράβο στους σκαπανείς, σαν τον Ηλία που  τα κρατούν στην επιφάνεια. Τεράστιο έργο!!!

   Εξαιτίας λοιπόν αυτής της σπάνιας φωτογραφίας, παίρνω την άδεια σας, ας είναι και καταχρηστικά και λαβαίνω το λόγο περί συνουσίας   Βεβαίως όλοι μας γνωρίζουμε τι είναι και το σκοπό της, αναπαραγωγή και ευχαρίστηση, ηδονή. Και εξυπακούεται ότι γράφω γίνεται αφενός λόγω σχετικής επαγγελματικής μου εντοπιότητας, κτηνίατρος, νομίζω  το ξέρετε, και αφετέρου ως πρώην ανήσυχος, ανένταχτος και παντοτινός, και ουχί αναπάντεχος,  εραστής της ...αλήθειας.   

   Λοιπόν πασιφανές είναι ότι η συνουσία, ως λέξη και λειτουργία αποτελείται από δύο πανίσχυρες λέξεις-έννοιες. Το συν και την ουσία. Τι  πρεσβεύει η κάθε μια κι αυτό είναι γνωστό τοις πάσι. Τεράστιο το συν και περισσότερο η ουσία. Σε όλες τις κουλτούρες και τις κοινωνίες η κυρία συνουσία αποτελεί την πιο χρήσιμη δραστηριότητα, καλύτερα  λειτουργία σε ολόκληρο το ζωικό βασίλειο.

    Να μην πλατειάζουμε με τα "θεωρητικά" που εκτός των άλλων είναι και αρκετά δύσκολα, και ας πάμε στο προκείμενο όπως καταδεικνύεται από την εν λόγω φωτογραφία. Κι αυτό θα γίνει με ερωτήσεις, όχι ρητορικές έτσι για να τις κάνουμε αλλά ως επίρρωση των γραφομένων προκειμένου να σας κινήσει το ενδιαφέρον και να το ψάξετε, αν και δεν νομίζω θα βρείτε άκρη. 

    Πάμε λοιπόν:

     📙 Κύρια,  σπουδαιότατη αλήθεια και εξακρίβωση με επιστημονικά κριτήρια είναι ότι     η γιαγιά επιτελεί ένα θεάρεστο έργο. Αλήθεια ποιο είναι; 

      📘 Το άλλο, γιατί τα σκυλιά κολλάνε κατά τη συνουσία, για αρκετό χρόνο: 

   📗 Και το άλλο ως προς τη θέση-στάση των .... εραστών, γιατί η συνουσία γίνεται έτσι  εντός και στη σειρά και όχι εντός και επί τα αυτά (το αρσενικό να καβαλάει το θηλυκό); Η καθόλου ερωτική αυτή θέση είναι αναγκαία  και οφείλεται στην προηγούμενη μορφή της συνουσίας, το κόλλημα[1]Υπόψη αυτά συμβαίνουν μόνο στα σκυλιά και σε  κανένα άλλο είδος ζώου  και φυσικά ούτε και στον άνθρωπο!!! 

   📁Στη συνουσία όμως του ανθρώπου, σχετικά με τη στάση υπάρχει μια ιδιαιτερότητα.  Περιμένω κάποιος η κάποια να την αναφέρει. Ο ευρών κερδίζει μια ...θεότρελη φωτογραφία της Μόνικα Μπελούτσι ή του Τζέιμ Ντιν!

  📔Να ρωτήσω και το άλλο, μια και είναι σχετικό, αποφεύγοντας δύσκολα όπως ομοφυλοφιλίες και τέτοια. Γιατί τα άλογα συνουσιάζονται όποια στιγμή του χρόνου στον οργασμό,  αλλά γενούν μόνο τη νύχτα;

      📕 Και το τελευταίο για σήμερα, μια και κρίνω ότι θα απαιτηθούν αρκετές απαντήσεις.   Στη συνουσία των ανθρώπων, υπάρχει και άλλη ιδιομορφία, εκτός από την προαναφερόμενη λόγω θέσης. Δεν είναι όμως χαρακτηριστική μια και παρατηρείται και  στους χιμπατζήδες και στα δελφίνια. Σίγουρα έχει να κάνει με τον δεύτερο σκοπό της, την απόλαυση, την ηδονή.     

   

      Αν και το θεωρώ αρκετά περιττό αλλά ας το τονίσω πάλι. Απευθύνομαι σε όλες και όλους σας, ηθικούς και ηθικολόγους, ευλαβείς κι  ανεύλαβους, σεμνούς και σεμνότυφους, ήσυχους και ανήσυχους, Κυρά Κατίνες και Κυρ Παντελίδες,[2] θεούσους και άθεους Όταν αναρτώ τέτοια ή παρεμφερή κείμενα, κόντρα στην κυρίαρχη συνήθεια και κουλτούρα [3], αυτό γίνεται συνειδητά μετά πλήρους επίγνωσης της πραγματικότητας. Σίγουρα θα υπάρξει αντίθεση ή και δυσαρέσκεια πολλών από σας ακόμα και φίλων. 

Τι να κάνουμε όμως, αυτοί είμαστε  και   αυτά κάνουμε. 

Έτσι να με  αγαπάτε και να σας αγαπώ.

 Δεν πιστεύω να αμφιβάλει κάποιος, ακόμα και .....παπάς.

[1] Ομόηχη κάπως με το κόλλημα είναι η τρομερή και τραγική Κολιμά στη Σιβηρία που έλαβαν χώρα θηριωδίες και αφάνταστες βαρβαρότητες μέχρι το θάνατο του Στάλιν. Δείτε το καταπληκτικό βιβλίο  "ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΟΛΙΜΑ" του Βαρλάμ Σαλάμωφ.[ τελευταία διάβασα το βιβλίο και μου έκανε μεγάλη εντύπωση και γιαυτό το επισημαίνω αν και πολλοί δεν θα συμφωνήσουν με ...το μπλέξιμο ανόμοιων πραγμάτων.  

[2] Για δαύτους κλικ  ΕΔΩ και ΕΔΩ]

[3]Θα το στείλω στις εφημερίδες του Πύργου, όπως κάνω συνήθως αλλά είμαι βέβαιος ότι ευγενικά θα με γράψουν στα...υποδήματά τους.

  

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΣΉΜΕΡΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ &  ΠΡΟΧΤΕΣ

ΜΑΓΚΙΑ ΘΕΛΕΙ Η ΖΩΗ!

      Αρκετά κλαψούρΙσες με τις πληγές σου όλη τη βδομάδα.. καλά φάγατε, καλά ήπιατε εσύ κι ο πόνος σου! Κυριακή ξημέρωσε! Σήκω, ντύσου, πλύσου, χτενίσου, χαμογέλα, γίνε όμορφος .. η χαρά σε περιμένει στη γωνία! Μαγκιά θέλει η ζωή μάτια μου! Με τα χέρια στις τσέπες, κόκκινο λουλούδι στ’ αφτί και σφυρίζοντας μόρτικα φλέρταρε τη ζωή. Και που ξέρεις, ίσως και να τη ρίξεις τελικά… σήμερα που’ ναι Κυριακή!   

                            Καλημέρααα!!                                                                                                        Αναστασία Κ

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ

Το σπίτι μου το πατρικό..

Μυρίζει ελληνικό καφέ και γλυκό κυδώνι.. Έχει σεμεδάκια στα τραπέζια και φωτογραφίες σκορπισμένες παντού.

Όλη η ζωή μας σε κορνίζες. Κάθε γωνιά του φωνάζει την αγάπη. Από τον καναπέ ως τον λακαρισμένο μπουφέ και την κουζίνα με τα πολλά τάπερ και τα πολλά βάζα ,με την εικόνα και το καντηλάκι. .

Ο τοίχος που πάντα ξέφτιζε κι έπιανε υγρασία, ο καθρέφτης που μπροστά του είδα να αποκτώ στήθος, ακμή, φακίδες κι ίσως και μικρές ρυτίδες έκφρασης.

Σ' αυτό το σπίτι , έχω δει τα δάκρυα μου να στεγνώνουν στις γωνιές και τα χαμόγελα να αστράφτουν στα παράθυρα.Τα ρούχα μου να σέρνονται στο πάτωμα και τα σ’ αγαπώ , οι συγνώμες κι οι ευχές να πηγαινο-έρχονται στον αέρα. Ένα κουβάρι και μια αύρα που δεν χωρούσαν στη βαλίτσες όταν έφευγα .

Το σπίτι μου το πατρικό… Η κουζίνα που μυρίζει ωραία, οι κουρτίνες που ανεμίζουν, η τηλεόραση που σιγομουρμουρίζει, η ραπτομηχανή που αγκομαχάει μονότονα, η απλωμένη μπουγάδα που μοσχοβολάει Rol και πράσινο σαπούνι. Αποπνέει αυτή τη μυρωδιά του μαγειρεμένου λαδιού, γεμιστά, πετρογκάζ, την κρέμα ATRIX την κολόνια ΜΥΡΤΩ, βασιλικό κι αγάπη. Μυρίζει μαμά...

Γέλια και τραγούδια, λύπες και πένθος. Φωνές και σιωπές. Πολυκοσμία και μοναξιές. Όλο αντιθέσεις ανάμεσα στα πλεκτά της μαμάς που έχουν κάνει κατάληψη παντού, σε παράθυρα ,τραπέζια, τα τηγανητά κεφτεδάκια , τη βανίλια υποβρύχιο, τους ήχους του Γκιώνη τα καλοκαίρια , τα αστέρια που άγγιζαν το περβάζι.

Το σπίτι μου το πατρικό…Έρχεται στα όνειρα μου πολλές φορές , μου τραβάει το αυτί και μου φωνάζει: «Αυτή είσαι! Από εδώ κατάγεσαι κι εδώ θα επιστρέφεις, όσους ρόλους και να παίξεις, όπου κι αν πας»

Δεν κατοικώ πια σ΄αυτό. Κατοικεί αυτό μέσα μου, σαν ένα τόσο δα μικρό φωτάκι, σαν αυτό που έχουμε πάντα μόνιμα αναμμένο το βράδυ για να βρούμε τον δρόμο, αν ξυπνήσουμε μέσα στη νύχτα. Για να μην τρομάξουμε..

Αναστασία Κ

ΤΕΧΝΕΣ: ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ

     Είμαι υπέρ της πεποίθησης ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν, λίγο ή πολύ, την τάση για την τέχνη. Άλλος είναι τεχνίτης, πιάνει το χέρι του ή μάγειρας κι άλλος καλλιτέχνης, άλλοι  τραγουδάνε κι άλλοι χορεύουν. Ο χορός δεν είναι η προβολή της ψυχής επί  της γης, όπως λέει ο ποιητής;

  Στην τέχνη, αποτυπώνονται η ψυχική κατάσταση, οι ιδέες, τα αισθήματα, τα συναισθήματα, οι αισθήσεις και τα οράματα που σε τελική ανάλυση όλοι οι άνθρωποι τα έχουν και τα παραέχουν. Μιλάμε είτε για τις καλές τέχνες [1], είτε για τις εφαρμοσμένες. Βεβαίως στις πρώτες υπεισέρχεται το ταλέντο [έμφυτη επιδεξιότητα] και στις δεύτερες η εμπειρία, και στις δύο όμως κυριαρχούν η επιμονή και η προσπάθεια.

  Υπάρχουν τόσα και τόσα παραδείγματα που πληρούν και επιρρωνύουν τα παραπάνω αναγραφόμενα. Προκειμένου δε να μην παρεξηγηθώ για περιαυτολογία ή και κομπασμό ακόμη δεν συμπεριλαμβάνω σε αυτά διόλου την αφεντιά μου.

   Έτσι τυχαία θα αναφερθώ στο φίλο μου, τον Κώστα Λουλούδη.

Ο Κώστας που λέτε έχει ένα συμπαθητικότατο μπαρ-καφέ τη "Μυθωδία" στη μέση της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, απέναντι από τα Παναθήναια, δίπλα ακριβώς στη θρυλική "Σόνια" που δυστυχώς έχει κλείσει και παραμένει μόνο η ταμπέλα της. Γνωριστήκαμε εκεί, που πολλάκις πίνω τον καφέ μου και όπως μας συμβαίνει με ένα πρόσωπο που συναντάμε και τακιμιάζουμε, ξέρω εγώ γιατί, έχουμε τον ίδιο ίσκιο λένε, αυτό συνέβη  και με τον Κώστα.  Το ίδιο και με τον φίλο του, τον Σαντορινιό Αντώνη Γκότση. 

   Μια μέρα λοιπόν που με είδε ο Κώστας με το λάπτοπ  μου λέει με την πρέπουσα αιδημοσύνη:

-Για μπες στο youtube και γράψε Κωνσταντίνος Λουλούδης 

   Έτσι κάνω και βλέπω έναν νέο χαμογελαστό να τραγουδά ένα τραγούδι και μάλιστα με μουσική και στίχους δικούς του. 

Ακούστε και τα υποδέλοιπα

[1] Καλές Τέχνες: Αρχιτεκτονική, Γλυπτική, Εικαστικές τέχνες (Ζωγραφική, Χαρακτική), Λογοτεχνία, Ποίηση. Μουσική Θέατρο, (Όπερα, Χορός, Παντομίμα), Κινηματογραφία (έβδομη τέχνη). Φωτογραφία (όγδοη τέχνη), Κόμικς (ένατη τέχνη)

Εφαρμοσμένες Τέχνες: Μαγειρική,       Διακοσμητική Γραφιστική Επιπλοποιία Μικροτεχνία, η οποία συμπεριλαμβάνει και την αργυροχρυσοχοΐα,       Αγγειοπλαστική, Ηθοποιία, Οπτικοακουστικές Τέχνες, Υφαντουργία, πλέξιμο και ραπτική, συμπεριλαμβάνοντας και τη μόδα, Κομμωτική, Πυροτεχνουργία, Γκράφιτι, Στατιστική

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ /ΠΡΟΧΤΕΣ