ΠΕΛΑΤΗΣ Ή ΝΤΑΒΑΤΖΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΣΕ ΚΑΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΡΑΙΌΣ!!!

     Πολλάκις έχω αναφερθεί ΕΔΩ, ΕΔΩ με το πάντα πικάντικο και διαχρονικό θέμα τους "Οίκους Ανοχής" στη Φυλής, τον ξακουστό δρόμο που είναι κοντά στην Πελλήνης και λίγο πιο πάνω από τον Άγιο Παντελεήμονα. Προχτές λοιπόν καθώς πήγαινα στο παραδίπλα Σούπερ-Μάρκετ, κάνω έτσι και μου πετάχτηκαν τα μάτια. Από το "ναό" βγαίνει  [1] ένας άνδρας καλοντυμένος, λίγο χοντρός με ένα μεγαλούτσικο κεφάλι και κόμη λαμπυρίζουσα, και τάκα-τάκα μπροστά μου  μπαίνει σε μια παρακείμενη κούρσα. Τι  κούρσα όμως, ΠΟΡΣΕ παρακαλώ, τελευταίο μοντέλο. 

  Τι ήταν αυτός ο κύριος, Θεός και ψυχή του ή καλύτερα μόνο η Αφροδίτη γνωρίζει. Ή πελάτης ή νταβατζής. Αλλά πελάτης με Πόρσε, γιατί όχι; Πάντως δεν μου έμοιαζε για άνθρωπος της νύχτας, ένας κανονικός άνθρωπος ήταν σαν ..του λόγου μας. Με την πρώτη μου ματιά μάλιστα αμέσως σκέφτηκα τον φίλο μου τον Αρφάνη, καλά να είναι και γερός σαν τον Λαπίθα που μαζεύει ελιές πάνω εκεί ψηλά!.

[1] Κάποτε, πάνε πολλά χρόνια, βλέπω να βγαίνει από την έξοδο ενός τέτοιου ναού ένας φιλαράκος από την Ανραβίδα, όνομα και μη χωριό. Ντράπηκε τόσο που του έπεσαν τα μούτρα, και έκανε να φύγει, τάχα μου πως δεν με είδε. Τον γράπωσα από το χέρι με ένα τρανταχτό Στουφ...και χτυπώντας τον στην πλάτη πήγαμε στη Βικτώρια για καφέ. Όταν πηγαίνω καμιά φορά στην Ανδραβίδα, δεύτερη πατρίδα μου, θυμόμαστε  το περιστατικό και γελάμε, αναπολώντας τα χρόνια που πέρασαν σαν το νερό του ποταμού...

{Δήμο ότι και να κάνεις δεν πάει το μυαλό σου με τίποτα.}

ΤΟ "ΣΑΡΑΝΤΑΡΙ" ΤΩΝ ΠΑΠΑΔΩΝ ΚΑΙ Τ0 ......ΕΝΦΙΑ ΤΩΝ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ

Δημοσιεύτηκε στην

"Πρωινή" στις 6-8-2019

      Δε νομίζω να μη γνωρίζετε το μέγεθος της περιουσίας της Εκκλησίας. Απίστευτο κι όμως αληθινό! Περίπου  φτάνει τα 15 τρις ευρώ, δεκαπέντε φορές το χρέος της χώρας.

 Θέλετε περισσότερα στοιχεία; Το υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης έχει εκτιμήσει ότι, η συνολική έκταση της εκκλησιαστικής περιουσίας φτάνει τα 1.300.000 στρέμματα [732.000 είναι βοσκότοποι, 367.000 δασικές εκτάσεις και 189.000 γεωργικές]. Και περίπου 400.000 στρέμματα χαρακτηρίζονται ως «διακατεχόμενα» αφού γι΄ αυτές τις εκτάσεις δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας. Επίσης η Εκκλησία της Ελλάδος διαθέτει και ολόκληρα νησιά και στις Σποράδες και στις Κυκλάδες. Διαθέτει περί τα οκτακόσια (800) κτήρια με γραφεία, καταστήματα, εμπορικά κέντρα, θέατρα, ξενοδοχεία, ακόμα και μισθωμένα βενζινάδικα και λοιπά κατονομαζόμενα και μη .

      Και ενώ λοιπόν ο λαός βαρυγκωμά και υποφέρει με τα μνημόνια και παραμνημόνια, τους φόρους και τα διάφορα χαράτσια η εκκλησία για όλα τα κινητά και ακίνητα έχει απαλλαγεί από όλα. Ούτε ΕΜΦΙΑ δεν πληρώνει. 

Το διανοείστε;

Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου………………

   Αυτά αναλογιζόμενος και βουρλισμένος στο έπακρο προχτές ήρθε στο νου μου  μια ιστοριούλα παλιά, που αφού τη βρήκα ανασκαλεύοντας τα …χαρτιά μου την φέρνω στην επιφάνεια από το βιβλιαράκι του Ιωάννη Πιπιλή  "Η Ζούρτσα" για να …την απολαύσετε:  

    Τότε εκείνα τα χρόνια οι Δεσποτάδες ως έσοδο είχαν το λεγόμενο Μπατίκι, από το βυζαντινό Εμβατίκιον. Επιπλέον άρμεγαν και τους φτωχούς παπάδες, 40 γρόσια ετησίως από τον καθένα, το λεγόμενο Σραντάρι. Εντεύθεν και η βλασφημία<<γ… το Σαραντάρι σου>> 

     Αναφέρεται λοιπόν το παρακάτω σχετικό: 

  <<….Κατά το 1874, το πτωχόν χωρίον Άγιος Ηλίας, ηρνήθη , ιεροπραξίαν του περιοδεύντος επισκόπου Τριφυλίας, Ιγνατίου, ίνα αποφύγει αμοιβήν 150 δρχ. Ο επίσκοπος θυμωθείς απεφάσισε:

ΠΡΟΣ τον εφημέριον του προφήτη Ηλιού

Σας παύομεν από το χωρίον Άγιος Ηλίας, ώστε του λοιπού δεν  έχετε την παρ΄ εμού άδειαν να υπηρετείτε αυτό, καθ΄ όσον εφάνησαν αποστάται της εκκλησίας.

Μπούζι 15 Σεπτεμβρίου 1874

            Μετά έξ μήνας, καθ΄ ούς το χωριό έμεινε άνευ ιεροπραξίας (άταφοι, αβάπτιστοι κ.τ.λ.), οι Αϊλιώτες εννοήσαντες τα ελατήρια, συγκέντρωσαν 200 0κάδες σίτου, φασόλια και δια των Τσόπελα και Κομπορόζου έστελαν το φορτίον εις Κυπαρισσίαν, επώλησαν τούτο και το αντίτιμον απέδωσαν εις τον επίσκοπον, μεθ΄ ό:

ΠΡΟΣ τον εφημέριον του προφήτη Ηλιού

Επειδή οι κάτοικοι του Προφήτου Ηλία εφάνησαν

 πιστά τέκνα της ημετέρας εκκλησίας και επειδή αύτη έχει καθήκον να δέχεται με ανοιχτάς αγκάλας τα μετανοούντα τέκνα δια ταύτα σας επιτάσσομεν να τους ιεροπράτετε.

Ο Τριφυλίας – Ολυμπίας

Ιγνάτιος

Κυπαρισσία 26-3-1875

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ &.....

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ                                                                                   ΑΠΟ ΤΗ ΖΑΧΑΡΩ ΓΙΟΚ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΟΚ

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΕΜΑΛ....ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΑΝΝΙΤΣΟΧΩΡΙ

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΧΤΕΣ ΣΤΗΝ

 ΠΡΩΙΝΗ ΚΙΑΕΠΕΤΑΙ Η ΠΑΤΡΙΣ

  Ένα δεκαήμερο στις γιορτές επισκεφτήκαμε το χωριό μας, μια και είμαστε ετεροδημότες εις τας Αθήνας παρασυρόμενοι από το ρεύμα της εσωτερικής μετανάστευσης των δεκαετιών ΄70-90. Για μια άλλη φορά έχω να κάνω δυο επιβεβαιώσεις, σταθερές και επιδεινούμενες.

     Η 1η έχει να κάνει με το κλίμα των εορτών, την όλη ατμόσφαιρα και

     η 2η με τους μετανάστες στο χωριό..

   Οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς ήταν αγνώριστες, πλέον έχουν απωλέσει κάθε τι που τους έδινε γιορταστική αίγλη και ξεχωριστή λάμψη και στους μικρούς και στους μεγάλους.

     Θα καταθέσω την άποψή μου για τους λόγους αυτής της κατάληξης.

   Λοιπόν όπως περίπου σε όλη μας την επαρχία, στο χωριό κυριαρχεί το εξής κάπως παράλογο και αντιφατικό. Το βιοτικό επίπεδο [υλικά αγαθά, σπίτια, αυτοκίνητα κτλ] ανεβαίνει συνεχώς, μονομερέστατα όμως, αφού δεν συμβαίνει το ίδιο και με τις υπόλοιπες πλευρές της ποιότητας ζωής [πολιτιστικό, πνευματικό και ηθικό επίπεδο]. Από το δε κοινωνικό περιβάλλον (εργασία, υγεία-περίθαλψη, κοινωνική πρόνοια, παιδεία, ψυχαγωγία, ελεύθερο χρόνο, κοινωνικές σχέσεις κ.λπ.) άλλο πάνω και άλλο κάτω με σκαπανεβάσματα, αφού δεν έχουν δημιουργηθεί σταθερές υποδομές. 

     Πρακτικά στο Γιαννιτσοχώρι, που ακολουθεί κατά πόδας αλλά ασθμαίνοντας  τη κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη, καπιταλιστική ανάπτυξη, τα παραπάνω ερμηνεύονται ως εξής:

    Η εργασία έχει αυξηθεί κατά πολύ, με ότι αυτό συνεπάγεται, θετικό και αρνητικό στον ελεύθερο χρόνο. Όταν τον καιρό της συλλογής των ελιών δεν βρέχει τότε στο χωριό δεν κινείται ψυχή. Κι ανήμερα της Πρωτοχρονιάς όλοι επί το έργον. Ως προς την υγεία, ευτυχώς που συνεχίζει να υπάρχει με  τα δόντια το νοσοκομείο της Κυπαρισσίας. Τα διάφορα μικρομάγαζα που υπήρχαν μέχρι τα τέλη του προηγούμενου αιώνα εξαφανίστηκαν [παντοπωλεία, ταβέρνες, καφενεία, κρεοπωλεία, τσαγκάρικο, κουρείο] Τώρα όλοι τρέχουν στα σούπερ-μάρκετ με τα τετρακίνητα αγροτικά τους. Το τρένο, που είναι το καλύτερο και πιο φιλο-περιβαλλοντικό κοινωνικό μέσο, ουαί έπαψε να σφυρίζει και να δίνει το σήμα του χρόνου. Τότε κάθε νοικοκυριό είχε τον κήπο με όλα τα καλούδια, τα μαρτίνια και το κοτέτσι. Τώρα αυτά είναι λιγοστά και σπάνια. Από ψυχαγωγία, πολιτιστική πνευματική ανάπτυξη μηδέν στο πηλίκο, μόνο τα  γουρουνοπανήγυρα το καλοκαίρι. Τώρα η γαλιάντρα τηλεόραση και τα νέα ηλεκτρονικά μέσα [κινητά, λάπτοπ κτ.λ]  έχουν αποβλακώσει μικρούς και μεγάλους, μηχανικά ανθωπάκια μας έχουν κάνει.  

     Τότε στα αλλοτινά χρόνια, όλοι οι συγχωριανοί γέμιζαν την αγορά οι μεγάλοι και τις αλάνες οι μικρότεροι. Η Πόκα και το Τριανταένα έδιναν  και έπαιρναν από το πρωί μέχρι τα βαθιά μεσάνυχτα.  Στη δε αλάνα του σταθμού στηνόταν άλλο νταραβέρι με τα μεγάλα παιδιά. Οι Αμάδες με τον Πίτσο και τον Τόκα με τα κέρματα ήταν το επίσημο παιχνίδι ειδικά τις δυο μέρες της Πρωτοχρονιάς. Συχνά συμμετείχαν και μεγάλοι και τότε αντί για φραγκοδίφραγκα έπαιζαν δεκάρικα και εικοσάρικα. Γινόταν μεγάλος τζερτζελές

     § Για τη 2η επιβεβαίωση, τους μετανάστες πρέπει να τονίσουμε τη μεγάλη συμβολή τους στην όλη ανάπτυξη της οικονομίας του χωριού. Όχι μόνο στην αγροτική παραγωγή αλλά και  σε πολλές άλλες δράσεις. Το δημοτικό είναι τριθέσιο από τα ξενάκια, στα δε μαγαζιά οι αλλοδαποί είναι περισσότεροι και καλύτεροι πελάτες. Αναρωτιέμαι αν δεν υπήρχαν οι μετανάστες μετά το φευγιό, αστυφιλία ημών και υμών,  κυρίως των νέων, ποιοι θα δούλευαν στα θερμοκήπια και περισσότερο στις ελιές και τόσες άλλες δουλειές;  

      Το Γιαννιτσοχώρι λόγω της γεωγραφικής του θέσης και μορφολογίας, μεγάλος και εύφορός κάμπος από τη μια μεριά και από την άλλη λοφώδης περιοχή ιδανική για πολλά λιοστάσια, προσέλκυσε από την αρχή πολλούς μετανάστες. Βεβαίως προηγήθηκε η εσωτερική μετανάστευση από τα ορεινά χωριά της περιοχής και ακολούθησε αυτή από διάφορα κράτη, όχι μόνο της βαλκανικής αλλά κι από άλλα του τρίτου κόσμου. Οι Αλβανοί είναι η πλειοψηφία που πλέον έχουν ενσωματωθεί στην τοπική κοινωνία με δικά τους σπίτια και χωράφια, πρακτικές  τέχνες, υδραυλικοί κτλ μέχρι και το ξεσκάτωμα των γερόντων   από τις γυναίκες.

    Πλέον η καθημερινή αναγκαιότητα έχει καταλαγιάσει τα επαχθέστατα φαινόμενα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, που τα πρώτα χρόνια ήταν εμφανέστατα. Βεβαίως   στην πραγματικότητα υποβόσκουν μια και το φίδι απλώς έχει λουφάξει. 

   Σε μερικούς συγχωριανούς ανέφερα ότι πολύ καλό θα ήταν η Κοινότητα και ο Πολιτιστικός Σύλλογος, που κινούνται στις ίδιες ράγες κι από τους ίδιους μηχανοδηγούς, να κάνουν ένα είδος εκτίμησης και αναγνώρισης  της πολύχρονης προσφοράς των μεταναστών στο χωριό μας. Ένα κοινό τραπέζωμα και ένα γλέντι με δικά τους τραγούδια και χορούς που περισσότερα είναι κοινά και γνώριμα. Φυσικά και δεν τους περνά ούτε κατά διάνοια κάτι τέτοιο και περιγέλασαν μέχρι χλευασμού μια τόσο ευγενή ιδέα. 

  Τέλος πάντων έτσι είναι ….

Νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί

Με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί

Καληνύχτα Κεμάλ αυτός ο

κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ

Καληνύχτα

    ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ Ή ΚΑΛΥΤΕΡΗ !!!

Τὸ μάζεμα τῶν ἐλαιῶν ἐν Μυτιλήνῃ» ΘΕΟΦΙΛΟΣ

 

Στὸν πίνακα «Τὸ μάζεμα τῶν ἐλαιῶν ἐν Μυτιλήνῃ» ὁ Θεόφιλος βρίσκεται στὸ στοιχεῖο του. Θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ κανεὶς ὅτι στὴ Λέσβο ἡ ἐλιὰ ἀποτελεῖ βασικά μονοκαλλιέργεια. Το λάδι εἶναι τὸ κύριο προϊὸν τοῦ νησιοῦ. Ἡ συλλογὴ τοῦ ἐλαιοκάρπου εἶναι ἐργασία ἐπίπονη. Στὴν ἐποχὴ τοῦ Θεόφιλου οἱ ἄνθρω ποι δούλευαν ὀκτὼ ὧρες στὰ κτήματα καὶ χρειάζονταν πολλές φορὲς ἄλλες τόσες γιὰ νὰ πᾶνε καὶ νὰ ἔλθουν ἀπὸ αὐτὰ καὶ ὁ Θεόφιλος ἀποτυπώνει τὸ παράπονο καὶ τὸ μόχθο στὰ πρόσωπα τῶν... ξωμάχων τῆς ἐλιᾶς στὸν πίνακά του. Τὰ κλαριὰ τῶν δὲνδρων βαραίνουν ἀπὸ τὸ φορτίο τοῦ καρποῦ. «Οἱ ἐλιὲς στὰ δένδρα εἶναι δοσμένες μὲ μαγικό τρόπο»,

γράφει ὁ Γιάννης Ψυχοπαί δης. Τὸν πίνακα αὐτὸν τὸν ξεχωρίζει ὁ Γιάννης Τσαρούχης. Ὁ Ὀδυσσέας Ἐλύτης γράφει ὅτι: «Τὸ Μάζωμα τῶν Ἐλαιῶν» εἶναι πιὸ κοντὰ στὴν τυπική Θεοφιλικὴν οὐσία καὶ μᾶς προσφέρει ἄμεσα τὴν ἐμπειρία τοῦ ζωγράφου [...] τὸ πιὸ ἁπλὸ πράγμα τοῦ κόσμου, ἕνα δέντρο, ἡ ἐλιά, ἡ καθημερινή μας σύντροφος, δὲν εἶχε ἀξιωθεῖ ποτὲ νὰ ἀνέβει στὸ καβαλέτο. Ναὶ ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ τὴν ἀπαντούσαμε στὶς ζωγραφιὲς τοῦ Θεόφιλου. 

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

                                                  "ΘΕΟΦΙΛΟΣ ο ιδιοφυής σαλός"
                                                      ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΖΩΙΟΠΟΛΟΥΥ

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ 

ΒΑΓΓΕΛΙΩ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Χρόνης Μπότσογλου η τέχνη ανάμεσα στον έρωτα και στον θάνατο

 Και σήμερα πρωτεύουσα θέση στη "λειτουργία" μας κατέχει η Βαγγελιώ Διαμαντοπούλου, η δική μας Βαγγελίτσα ως 13ο Ευαγγέλιο. Κι αυτό επαξίως και αφεύτως λόγω της ροϊκότητας και ανακύκλησης περί Τέχνης  που συνεχώς ανακλίνει. Τελευταίως με το περίτεχνο και καινοφανές βιβλίο «Χρόνης Μπότσογλου η τέχνη ανάμεσα στον έρωτα και στον θάνατο». Επί τούτω την Παρασκευή έγινε η παρουσίαση στο συμπαθέστατο βιβλιοπωλείο Κομπραί στα φιλότεχνα Εξάρχεια.

Για το ύψος της αξίας και της ποιότητας του βιβλίου καταθέτω δύο μικρά "ειδώλια" της γραφής από την αρχή και το τέλος της ενότητας "Ερωτικά" και μερικές εξαίσιες εικόνες-πίνακες, προς τέρψη και θαυμασμό. Απολαύστε τα!!!

«...μάχη είναι η αγάπη, όταν δυο φιλιούνται 

αλλάζει ο κόσμος, παίρνουν σάρκα οι πόθοι,

 η σκέψη παίρνει σάρκα και στου σκλάβου

 τους ώμους βγαίνουνε φτερά, αληθεύει ο κόσμος..»

            Οκτάβιο Πας, Ηλιόπετρα  

....Το γυμνό σώμα και η γυμνότητα, ο έρωτας και το ερωτισμός, ερωτική επιθυμία και αστική ηδονή, η τέχνη του έρωτα πορνογραφία, αλλά και και η η μοναξιά και ο θάνατος, είναι τα δίπολα ζητήματα με τα οποία διαλέγονται τα Ερωτικά του Χρόνη Μπότσογλου. Πρόκειται για ζητήματα που με την σειρά τους ανασύρουν την σχέση της φαντασίωσης με την απτική όραση, της μνήμης με την παροντικότητα,

 

της συναισθησίας με την αίσθηση, της διττότητας με την μοναχικότητα της ύπαρξης στην ερωτική πράξη και, εν τέλει, την άρρηκτη σχέση του σώματος με την ψυχή. Για την διπλή φύση του έρωτα μιλάει ο Οκτάβιο Πας, στο βιβλίο του Διπλή φλόγα, έρωτας και ερωτισμός, και ορίζει τον έρωτα ως συνάντηση της ορμέμφυτης επιθυμίας με την σωματική ηδονή: «Χωρίς ψυχή δεν υπάρχει έρωτας. Αλλά δεν υπάρχει έρωτας χωρίς σώμα. Μέσα από το κορμί, ο έρωτας γίνεται ερωτισμός και επικοινωνεί με τις ευρύτερες και τις πιο μυστικές δυνάμεις της ζωής. Έρωτας και ερωτισμός επανέρχονται πάντα στην πρωταρχική πηγή, στον Πάνα και στην κραυγή του που σείει τα δάση».

 Το βασικό ερώτημα που θέτουν όλα αυτά τα ζητήματα, όπως και στην περίπτωση της Νέκυιας, αφορά στις δυνατότητες που έχει η τέχνη, η οποία βασίζεται σε υλικά μέσα, να αποτυπώσει τον έρωτα στην σωματική αλλά και στην ψυχική του διάσταση. Να αποδώσει, δηλαδή, όλη αυτή την διαδικασία που ξεκινά από την αρχέγονη επιθυμία του ανθρώπου να σμίξει με το άλλο σώμα, να μοιραστεί μαζί του την ηδονή έως και τα όρια του πόνου, να κατακτήσει το απόλυτο αυτεξούσιο της ζωής σε μια στιγμή και αμέσως μετά να επανέλθει στην ατέρμονη μοναξιά και την συνείδητοποίηση της θνητότητας. ...

....Σημαντική είναι η άποψη του John Berger για τις έννοιες των λέξεων γδυτός (naked) και γυμνός (nude). Ο Άγγλος τεχνοκρίτης επισημαίνει ότι το γδυτό σώμα αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο χρήσης, ενώ το γυμνό εκτίθεται στην θέαση, καθώς η γυμνότητα είναι μία μορφή ενδυμασίας. Αντίστοιχα, ο Kenneth Clark, στο βιβλίο του The Nude, A study in Ideal Form, εξετάζει τους όρους γυμνός και γδυτός και επισημαίνει ότι το γδυτό είναι ένα ανυπεράσπιστο σώμα, ενώ το γυμνό εκπέμπει σιγουριά και αυτοπεποίθηση. 

    [1000 συγνώμες για το "έγκλημα που κάνω μετά

 από τέτοια διαβάσματα, εκφράζοντας την ταπεινή

 μου γνώμη ότι γυμνός: το επιλέγει ο ίδιος
και γδυτός: τον αναγκάζουν]

Πρόστιμα σε όσους μεταφέρουν τενεκέδες με λάδι: «Μόνο μια κυβέρνηση λαδέμπορων θα μπορούσε να το σκεφτεί αυτό»

       Έντονες είναι οι αντιδράσεις που επικρατούν μετά την απόφαση της κυβέρνησης να απαγορέψει τη μεταφορά λαδιού με τενεκέ άνω των 5 λίτρων χωρίς παραστατικά, με τα πρόστιμα να φτάνουν έως και τις 5.000 ευρώ και τους πολίτες να δικαιούνται μόνο να το κουβαλάνε σε πλαστικά μπουκάλια.

Areti Athanasio

Eγώ δηλαδή δεν θα μπορώ να μεταφέρω με το αυτοκίνητό μου ένα δυο τενεκέδες λάδι από τις ελιές ΜΟΥ, από το χωριό ΜΟΥ; Πάτε καλά;

avgerinosx

Θα μαζεύουμε ελιές, θα βγάζουμε λάδι, θα μας συλλαμβάνει ΕΛΑΣ γιατί το έχουμε σε τενεκέδες... ...και θα προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι είναι «μικροποσότητα για προσωπική χρήση» (κι όλα αυτά για να κρατήσει το μονοπώλιο το fund της Αγίας Οικογένειας) 

Περισσότερα ΕΔΩ