theodoroskollias@gmail.com // 6946520823
Aλήθεια ποιος φταίει για την κατάντια της χώρας μας;

Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Η μάκινα εκδικήθηκε....

Πω ....Πω διέπραξα μια μεγάλη κοτσάνα και δη σε λογοτεχνικό κείμενο! 0Κώστα χίλια συγνώμη..
Λοιπόν στο κείμενο "η ηχώ της μάκινας" παρέλειψα εφτά γραμμές και μάλιστα από την αρχή. 
Τι να πω, μεγάλη μ......α
Το κείμενο αρχίζει έτσι:
Όλος ο κάμπος της Ηλείας, τότε, μια απέραντη πράσινη θάλασσα.
Όλη η εύφορη γη, παραδομένη αποκλειστικά σχεδόν σ’ αυτή:
στην καλλιέργεια της μαύρης κορινθιακής σταφίδας, του "μαύρου χρυσού" της εποχής.
Χιλιάδες στρέμματα, χιλιάδες αλώνια.
Για χάρη της, μέχρι και εθνικό πρόβλημα προέκυψε, το λεγόμενο σταφιδικό ζήτημα, όταν για κάποια συνεχόμενα χρόνια, η τιμή της κατρακύλησε στα τάρταρα.

Σ’ αυτήν, κάθε χρονιά, οι φτωχοί σταφιδοπαραγωγοί στήριζαν  όλες τους τις ελπίδες.

Χτες ήταν η γιορτή του ΟΧΙ. Σήμερα;

/kavouras12.blogspot.gr/

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΡΙΣΙΜΑ ... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΜΕ. ΑΥΤΟ ΕΊΝΑΙ ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΑΓΚΗΣ ΚΑΙ ΟΡΓΗΣ. ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΥΓΗ ΖΩΗΣ!!!



"Η πείνα δεν είναι ένα ατυχές γεγονός, αλλά μια συνέπεια του συστήματος. Τον περασμένο Αύγουστο η Ινδία διέκοψε τις συνομιλίες για την επίτευξη μιας παγκόσμιας εμπορικής συμφωνίας. Η ινδική κυβέρνηση δεν ήθελε να σταματήσει την επιδότηση των βασικών αγαθών διατροφής για τους φτωχούς. Σύμφωνα με τους δυτικούς κανόνες, αυτό είναι μια επέμβαση στις δυνάμεις της αγοράς."

Πρέπει να κατανοήσουμε ΟΛΟΙ πόσο κτηνώδες 
και απάνθρωπο είναι το σύστημα του νεοφιλελευθερισμού που έχει επιβληθεί.  
Εάν δεν αντιδράσουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ 
και όχι με λόγια από τους καναπέδες, 
επέρχεται η πιο σκοτεινή 
περίοδος της ανθρωπότητας..
[Από κείμενο του Δημ. Ζεβόλη]

ο ήχος της μάκινας

Το ωραίο αυτό κείμενο που είναι μια λυρική ελεγεία για τις σταφίδες από τον Κώστα Περδίκη, που με τρυφερή και άκρως συναισθηματική γραφή  γεμάτη αναμνήσεις, το αφιερώνω στους αξέχαστους συγκάτοικους μου στη Θεσσαλονίκη στα αλλοτινά φοιτητικά μας χρόνια. Στον Γιώργο Ασημακόπουλο από την Κορδόρουγα και τον Μέλιο Γκουβάτσο από τη Ζούρτσα. Γειάσου ρε Κορέλα. Σε θυμάμαι σαν τον πιο γλυκό άνθρωπο που γνώρισα στη ζωή μου. Κάποια μέρα σχεδιάζω να σου χαρίσω μια ειδική ανάρτηση με όσες ωραίες σκηνές θυμάμαι από εκείνα τα χρόνια στην ερωτιάρα Σαλόνικα. Όλο λέω να το κάνω κι όλο το αφήνω..  Τον πρώτο χρόνο στην Κασάνδρου 78, τον άλλον στη Λιτωχώρου 4 και τον άλλο στην Τήλου 2. Που θα μου πάει κάποτε θα το κάνω, το έχω σαν τάμα!  Παράξενο δεν είναι:Πάνε σαράντα χρόνια και θυμάμαι και τα νούμερα, εγώ που ποτέ δεν περηφανευόμουν για το θυμητικό μου. Πόσο μάλλον Τώρα.... 
Να με συμπαθάτε αλλά το Κωστάκη τον Περδίκη τον γνώρισα τότε που ερχόταν αδειούχος φανταράκος σε ένα από εκείνα τα σπίτια, μετα τις σπουδές του στο Μετσόβιο.    

Όλος ο κάμπος της Ηλείας, τότε, 

μια απέραντη πράσινη θάλασσα.

Γι’ αυτήν πάλευαν τον περισσότερο καιρό.
Την κλάδευαν για να βγάλει νέα βλαστάρια.
Την έσκαβαν για να αφρατέψει το χώμα και μετά σβάρνιζαν τα κουτρούλια.
Τη χαράκωναν για να "δέσει" σταφύλια.
Τη ρένταγαν και τη θειάφιζαν για περονόσπορο κι άλλες αρρώστιες.
Την ξεφύλλιζαν για να παίρνει ήλιο και αέρα.
Την τρύγαγαν και την άπλωναν στα αλώνια για να ξεραθεί.
Τέλος τη μακινάριζαν για να βγει το καθαρό προϊόν, που το πούλαγαν, ύστερα, στον ΑΣΟ ή στους χοντρέμπορους της περιοχής.
Με τα λεφτά, που έπαιρναν, έπρεπε να βγάλουν κουτσά- στραβά όλη τη χρονιά.

Εκείνον  τον καιρό, θυμάμαι, κάθε Αύγουστο μήνα μετά της Παναγίας, έπιαναν οι πρώτες μπόρες.
Αυτά τα πρωτοβρόχια ήσαν ό,τι πιο καταραμένο γεγονός μπορούσε να συμβεί στη σοδειά, που λιαζόταν απλωμένη στα αλώνια, έτοιμη σχεδόν για μάζεμα.
Η σταφίδα δεν ήθελε και πολύ, ακόμη και να μύριζε υγρασία, της έφτανε για να μουχλιάσει και να πάει στράφι όλος ο κόπος.
Τα αδιάβροχα υλικά, νάυλον κ.λ.π., ήσαν άγνωστα τότε.
Οι έρμοι αγρότες έτρεχαν αλλόφρονες με τα σταφιδόπανα και τα πισσόχαρτα, φορτωμένα πάνω στ’ άλογα και στα γαϊδούρια, για να προλάβουν το κακό.
Πότε από τα καπρίτσια του καιρού και πότε από την εξευτελιστική τιμή, το όφελος της μιας χρονιάς, την άλλη γινόταν καπνός.
Είδαν κι απόειδαν ότι από τη σταφίδα μεγάλη προκοπή, όσο και να περίμεναν, δεν θα ερχόταν.
Μέσα σε μια πενταετία τις ξερίζωσαν απ’ άκρη σ’ άκρη και τις αντικατέστησαν με το νέο είδος της εποχής, τη ντομάτα, που άφηνε μεγαλύτερες προσδοκίες για κέρδη.

Όλες οι ασχολίες, που σχετίζονταν με τη σταφίδα, μου προξενούσαν το ενδιαφέρον.
Εκείνη όμως που πραγματικά με μάγευε ήταν το μακινάρισμα και αυτό για δύο λόγους.
Ο ένας ήταν γιατί η όλη δουλειά γινόταν πάντοτε τη νύχτα, που η ξεραμένη σταφίδα ήταν δροσερή και σφριγηλή και αυτό έκανε πιο εύκολη την επεξεργασία της.
Ο άλλος ήταν αυτό το ίδιο το μηχάνημα, που έκανε αυτή τη δουλειά, η μάκινα όπως τη λέγανε.
Έμοιαζε σαν ένα μεγάλο κιβώτιο, δυόμισι περίπου μέτρα μήκος, ένα και κάτι πλάτος και γύρω στα δύο ύψος.
Είχε ξύλινα και μεταλλικά μέρη.
Ο καρπός έπεφτε μέσα σε μια μεταλλική σκάφη στο πάνω μέρος της μάκινας και καθώς κατέβαινε σιγά-σιγά προς τα κάτω, περνούσε από διαδοχικά κόσκινα, μέχρι να καταλήξει στο κάτω μέρος καθαρός, μέσα στο σακί.
Μια μεγάλη μανιβέλα που τη γύριζε ο πιο μπρατσωμένος εργάτης και μερικά λουριά και γρανάζια έδιναν κίνηση στα κόσκινα, βγάζοντας ταυτόχρονα ένα ρυθμικό μεταλλικό ήχο.
Κρακ-κρακ-κρακ,  κρακ-κρακ-κρακ.
Το μακινάρισμα άρχιζε όταν η νύχτα έπεφτε για τα καλά και κράταγε μέχρι το πρώτο φως της μέρας.

Εμείς τότε δεν είχαμε δική μας σταφίδα.
Ο πατέρας μου ήταν από τους πρώτους που φρόντισε να απαλλαχθεί από δαύτη.
Τα βράδια, από τη βεράντα του μικρού εξοχικού μας, έβλεπα μακριά, το άσπρο φως από τις λάμπες λουξ να καταυγάζει κάποιο αλώνι, μέσα στον κάμπο και άκουγα τον ήχο της μάκινας ανακατεμένο με τις φωνές των εργατών.
Φανταζόμουνα, τότε, ότι ήμουνα κι εγώ εκεί, στο αλώνι, ανάμεσά στους εργάτες, που λούτσα στον ιδρώτα δούλευαν αδιάκοπα, πειράζοντας ο ένας τον άλλο και ότι  συμμετείχα στην όλη διαδικασία.

Όταν μετά από λίγο έπεφτα στο κρεβάτι μου, ψόφιος από τη νύστα, μέσα στο σκοτάδι, έφτανε στ’ αφτιά μου το ρυθμικό κρακ-κρακ-κρακ,  κρακ-κρακ-κρακ της μάκινας, έκλεινα τα μάτια  και ο ύπνος μ’ έπαιρνε γλυκά… 

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

Δηλαδή, εσείς τι περιμένατε;

/kavouras12.blogspot.gr/

ΝΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΖΑΧΑΡΑΙΟΙ, ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ Ο ΠΑΝΤΑΖΗΣ. Η ΑΥΞΗΣΗ ΣΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΕΛΗ ΕΊΝΑΙ ΜΙΣΟ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΟ!!!!!

      Τι να πω για τα όσα συμβαίνουν στη Sugartawn; Πραγματικά θλίβομαι πάρα πολύ γιατί ρε γαμώτο αγαπώ και πονάω αυτόν τον τόπο περισσότερο από κάθε τι. Φυσικά όταν λέμε ο τόπος μας εννοούμε και ότι έμψυχα και άψυχα περιέχει, τους φίλους μας τους πρώτους και παντοτινούς, τους συγγενείς και κουμπάρους μας τους καλούς. Τόσα χρόνια έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου και είπα λίγο να τα ..αφήσω αλλά σε αφήνουν τα τόσα ανδραγαθήματα; Τελευταίο τα δημοτικά τέλη και δη όπως τα δικαιολογούν μερικοί δημότες με πρώτο τον"δήμαρχο" τον Πανταζή (1).
       Σίγουρα έχετε μάθει τα νέα και από πρώτο χέρι αλλά ποιος περίμενε τέτοια ελεεινή αντίδραση από πολλούς πατριώτες. Ο δήμαρχος λοιπόν εν μέσω βαθύτατης κρίσης, ο αθεόφοβος,  αυξάνει τα δημοτικά τέλη 50%. Τα έξοδα λένε είναι μεγάλα, αγγίζουν το εκατομμύριο μηνιαίως και τα έσοδα είναι περίπου το 1/3 οπότε πρέπει  να γίνει αύξηση. Μα καλά ρε λεβέντες της δεκάρας τόσα που διατυμπανίζετε για ευρωστία του δήμου  τι σημαίνουν; Γιατί κοροϊδεύετε τον κόσμο;
      Καλά όλοι αυτοί οι χαραμοφάηδες και οι ανίδεοι   αλλά τον μεγαλύτερο τραγέλαφο   τον έχουν οι ....δημότες. Μα είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοια κωθώνια; Είναι και παραείναι! Λέει ο Πανταζής σιγά ρε την αύξηση, η επιβάρυνση είναι μισό ευρώ το νοικοκυριό, τίποτα δεν είναι! (2)   Κι αυτοί όχι μόνο τον ανέχονται και τα χάφτουν αλλά τον τραπεζώνουν κιόλας. Μα καλά όσοι γλείφουν ένα κόκαλο κι αυτοί είναι αρκετοί αλλά οι άλλοι, ο απλός κόσμος; Αφελής είσαι μου λέει ένας φίλος, τους έχει όλους αυτούς, επαγγελματίες και μη, δέσει από το λαιμό.  "Τι να κάνουμε λένε αρκεί να λυθεί το πρόβλημα με τα σκουπίδια και θα το υπομείνουμε". Καταλάβατε το μέγεθος της μωρίας;
      Αλλά και εκείνος ο Γιαννιτσοχωρίτης  που βάζει πλάτες ώστε "με την αύξηση αυτή να παρέχουν από δω και πέρα καλύτερο έργο και να λυθούν τα προβλήματα του Δήμου";
Μπράβο σου ρε Κυριάκο, που μας έβγαλες όλους τους Γιαννιτσοχωρίτες ασπροπρόσωπους.... 
       Αμ το άλλο  που ισχυρίζονται; Λένε: Το "2011 έγινε μια αναπροσαρμογή των τελών, όμως κανονική αύξηση έχει να γίνει εδώ και 10 χρόνια".  Το πήρανε κι αυτοί το παραμύθι της Κυβέρνησης. Αναπροσαρμογή, αναδόμηση και λοιπά.   
Κάνετε και κλικ εδω, εδώ  
       Για δε τη λαϊκή πολιτική του δήμου μας και την φροντίδα του για τους φτωχούς αξίζει να διαβάσετε την ανάρτηση αυτή ΕΔΩ (3)  Φανφάρες και κορδακισμοί!!! 
      Πω... πω, οι άνθρωποι δεν έχουν το θεό τους... 
      Πώς θα ξεμπλέξουμε από δαύτους..... 


(1) Αλήθεια πόσος καιρός πάει από την έκπτωση, καθαίρεση από το δικαστήριο κι ακόμη να αποσταλεί η διαπιστωτική πράξη από τη Περιφέρεια; Καλά λέει κι ο καλός μας φίλος ο Μπαλαδήμας ότι τέτοιο κράτος κωλοχανείο που έχουμε γιαυτό φθάσαμε εδώ που είμαστε!
(2) Αυτό είναι πρωτοφανές. Σαν τους κακοποιούς αποικιοκράτες που κορόιδευαν τους ιθαγενείς με καθρεφτάκια και χάντρες. Μα καλά πόσα νοικοκυριά έχουμε στο δήμο; Είναι 3000, είναι 5000, 7000; Υπόψη οι κάτοικοι δεν φθάνουν ούτε τις 10000, αλλά ας το δεχθούμε... Τότε σύμφωνα με αυτά που  πασάρει ο Πανταζής ο δήμος θα ωφεληθεί όυτε 10 χιλιάδες το μήνα! Ρε παιδιά φθάνει πια...τέτοια κοροϊδία....Τι διάβολο είπε ο μεγάλος τέτοιες κοτσάνες; Αλλά αφενός αφού το γράφουν οι δικοί του στον Πύργο και αφετέρου σε τι κουτορνίθια απευθύνεται γιατί  να μην είναι αληθινό;΄
(3) Είχα και εγώ ένα φίλο στο στο Δήμο και τον έχασα... Τι να κάνουμε Λάκη μου; Πώς το λένε, ο καιρός φέρνει τα λάχανα, ο καιρός τα παραπούλια! 
ΟΧΙ άλλα stress test για την κοινωνία...