Βίκτορ Χάρα... Venceremos

Από τον

Αποστόλη Ζυγόπουλο

«Και τώρα τραγούδα για την πουτάνα τη μάνα σου».

H φράση του βασανιστή, στον δημιουργό του 

θρυλικού τραγουδιού «Venceremos», όταν του

 έκοψε με τσεκούρι και τα δέκα δάκτυλα. 

«Θα νικήσουμε» τραγουδούσε ο Βίκτορ Χάρα για τα βάσανα του λαού στη Χιλή και τους αγώνες του για δικαιοσύνη, ισότητα και αξιοπρέπεια. «Θα νικήσουμε» τραγουδούσε και όταν οι βασανιστές του Πινοσέτ του έσπασαν τα δάχτυλα. Λίγες μέρες αργότερα τον δολοφόνησαν με 44 σφαίρες. Με τη μουσική του ο Βίκτορ Χάρα ενσάρκωσε τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές που συνέβαιναν στην χώρα. Έγινε παγκόσμιο σύμβολο του αγώνα κατά της δικτατορίας και του ιμπεριαλισμού. Η στράτευση του με την Αριστερά και η υποστήριξη του στον σοσιαλιστή πρόεδρο της χώρας Σαλβαντόρ Αλιέντε προδιέγραψε το τέλος του. 

Τα πολιτικά τραγούδια και η στήριξη στον Αλιέντε 

ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ , ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΓΡΑΨΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΑΛΛΑ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΓΡΑΨΑΝ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΤΟΥΣ...

Και η καινούργια μας δημοτική αρχή έχει και

 παρέχει από αυτή την ....συνομοσπονδία

Πρέπει να κάνω μια αναφορά για τον Κώστα 

Αναστασόπουλο  όχι επειδή βγήκε από τους 

πρώτους  δ.σ. αλλά επειδή χαίρει μεγάλης εκτίμησης

στον τόπο μας και δη από πολλούς ...επαΐοντες
αν και διατελέσας  ...μπάτσος, !!!

Φαντάζομαι ότι είναι γνωστή η άλλη, η κλασσική αναφορά "  "Λαμπιριζούσης και σελαγιζούσης της Σελήνης παρά λίμνην Δοϊράνης εωράκαμεν τους ληστάς", που έγινε περίτεχνο άσμα από  τον Θαν. Παπακωνσταντίνου. 

Τουρκία. Όταν ο ξυλοδαρμός μιας γυναίκας ισούται με την οικογενειακή ευτυχία.

απο τη λίτσα

      Σε μερικά πράγματα εδώ στην Τουρκία δεν κάνουμε διάλειμμα ποτέ. Η θρησκευτική εκπαίδευση των πολιτών είναι πράξη ιερή. Πρέπει να είναι αδιάλειπτη.

-Θα σας ακουστεί σαν ψέμα. Δεν είναι. Λυπάμαι πολύ τις γυναίκες που οι άνδρες τους θα υπακούσουν στις εντολές του βιβλίου που εξέδωσε με τις ευλογίες του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, ΑΚΡ – που πρόεδρός του είναι, παράλληλα, και πρόεδρος της χώρας, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογαν.

-Στην Νοτιοανατολική πλευρά της χώρας, στον δήμο Gaziantep-Şahinbey, κυκλοφόρησε το βιβλίο που μεταφρασμένο στα ελληνικά λέγεται «Οικογενειακή Ευτυχία». Διανέμεται δωρεάν στα φρεσκοπαντρεμένα ζευγάρια. Οι αναγνώστες μπορούν να εντρυφήσουν στις περιπτώσεις και στις τεχνικές που ο άνδρας δικαιούται να χτυπήσει τη γυναίκα του. Ο Muhammed Saki Erol είναι συγγραφέας του βιβλίου. Είναι ένας από τους ηγέτες της κίνησης «Menzil». Θεωρεί πως η Χούντα του Εβρέν, 12  Σεπτεμβρίου 1980, στην Τουρκία έγινε για το καλό της χώρας. Η Menzil, που έχει έδρα το ομώνυμο χωριό, είναι μια από τις ανερχόμενες θρησκευτικού τύπου δυνάμεις στην Τουρκία. Μπορεί να ξεπεράσει και εκείνη του Φετουλάχ Γκιουλέν.  Ας επιστρέψουμε όμως στο επίμαχο βιβλίο. Όπως σας είπα λέγεται «Οικογενειακή Ευτυχία» και διανέμεται δωρεάν. Αυτό που δεν σας είπα είναι πως προσφέρεται σε ένα πακέτο δώρων που διανέμει η κοινότητα στα νέα ζευγάρια και περιλαμβάνει, επίσης, το Κοράνι, ένα χαλί προσευχής, κομπολόι, ένα καπέλο.

– Το περιεχόμενο του βιβλίου μοιάζει περισσότερο με μάνιουαλ λειτουργίας των σχέσεων του ζευγαριού εντός γάμου. Και απευθύνεται, κυρίως, σε άνδρες. Δίνει εντολές ζωής για το πώς οι γυναίκες μπορούν να χτυπηθούν, από τους άνδρες τους, εντός των κανόνων του Ισλάμ.  Σύμφωνα με το βιβλίο “Η γυναίκα που θα περάσει την γραμμή των σχεδόν μηδαμινών οικογενειακών της δικαιωμάτων πρέπει αρχικά να προειδοποιηθεί με ένα μικρό αλλά συμβολικό βασανιστήριο.” Θα κοιμάται μόνη της στο κρεβάτι. Και δεν πρέπει να έχει σεξουαλικές σχέσεις με τον σύζυγό της.  Αν αυτό το προληπτικό μέτρο δεν δουλέψει, σημαίνει πως δεν νοιάζεται για την οικογένειά της. Προβάλλει την ευχαρίστησή της ως κυρίαρχη προτεραιότητα. Σ’ αυτή την περίπτωση χρειάζεται διαφορετική «θεραπεία».

-Πριν ο άνδρας αποφασίσει να χωρίσει πρέπει να φοβίσει την γυναίκα του. Να την χτυπήσει με τον σωστό τρόπο.

Συγκλονίζει το χειρόγραφο του Θεσσαλονικιού Εβραίου Μαρσέλ Νατζαρή από το Άουσβιτς

«Τα δράματα που έχουν δει τα μάτια μου είναι απερίγραπτα», αναφέρει στη συγκλονιστική του μαρτυρία από το στρατόπεδο Μπιργκενάου στο Άουσβιτς ο Θεσσαλονικιός Εβραίος, Μαρσέλ Νατζαρή.

Συναισθανόμενος ότι πλησιάζει και το δικό του τέλος, το φθινόπωρο του 1944, λίγο πριν από την εκκένωση και τη διάλυση του στρατοπέδου, γράφει ένα χειρόγραφο με αποστολέα τους φίλους και τους οικείους του, το τοποθετεί μέσα σε ένα παγούρι και το παγούρι μέσα σε μια δερμάτινη τσάντα. Θάβει την τσάντα στο έδαφος σε βάθος μισού μέτρου, στον περίβολο του κρεματορίου 3, με την ελπίδα ότι κάποιος θα το βρει και θα το ταχυδρομήσει στους δικούς του.

«Την 11η Απριλίου φτάσαμε στο Άουσβιτς και στο στρατόπεδο του Μπίργκεναου. Μείναμε ένα μήνα στην καραντίνα και από εκεί μας απόσπασαν γερούς δυνατούς, σε ένα κρεματόριο. Είναι ένα μεγάλο κτίριο με ένα πλατύ φουγάρο με 15 φούρνους. Από κάτω από ένα κήπο είναι δύο μεγάλοι υπόγειοι θάλαμοι, απέραντοι. Ο ένας χρησιμεύει για να ξεντυνόμαστε και ο άλλος είναι ο θάλαμος του θανάτου, όπου ο κόσμος μπαίνει γυμνός και αφού συμπληρώνονται περίπου 3.000 άτομα κλείνει και τους γκαζεύουν. Μετά από 6 - 7 λεπτά μαρτυρίου παραδίδουν το πνεύμα. Η δουλειά μας είναι πρώτον να τους υποδεχόμαστε. Οι περισσότεροι δεν ήξεραν το λόγο. Τους έλεγαν ότι επρόκειτο να κάνουν λουτρό. Πήγαιναν ανήξεροι προς το θάνατο. Τούς έλεγα ότι δεν καταλαβαίνω τη γλώσσα που μιλάνε».

«Μέσα εκεί είχαν βάλει οι Γερμανοί σωλήνες για να νομίσουν ότι ετοιμάζονται για το λουτρό. Με το μαστίγιο στο χέρι, οι Γερμανοί τους ανάγκαζαν να στριμωχτούν για να χωρούν όσο το δυνατόν περισσότεροι». «Τα κουτιά του γκαζιού τα έφερναν με το αυτοκίνητο του γερμανικού ερυθρού σταυρού, δύο Ες Ες. Είναι γκαζαριστές που από κάποια ανοίγματα τους έριχναν το γκάζι. Μετά μισή ώρα ανοίγαν τις πόρτες και μεταφέραμε τα πτώματα των αθώων αυτών γυναικόπαιδων και από εκεί τους βάζαμε στους φούρνους όπου τους έκαιγαν χωρίς βοήθεια καυσίμου ύλης λόγω του λίπους που έχουμε». «Τη στάχτη οι Γερμανοί μας ανάγκαζαν να την κοπανήσουμε, να την περάσουμε από ένα χοντρό κόσκινο και μετά την έπαιρνε αυτοκίνητο και την έριχνε στο ποτάμι και έτσι εξαφανίζεται κάθε ίχνος».

Τα παραπάνω είναι μόνο αποσπάσματα από το χειρόγραφο Νατζαρή που βρέθηκε το 1980 στον περίβολο του κρεματορίου, μετά από έρευνα που πραγματοποιούσαν άνθρωποι που γνώριζαν την ύπαρξη θαμμένων χειρογράφων, μεταδίδει το αθηναϊκό πρακτορείο. Το χειρόγραφο διαβάστηκε σήμερα σε τελετή που έγινε στη συναγωγή Μοναστηριωτών, στο πλαίσιο μνημοσύνου που τέλεσε η ισραηλιτική κοινότητα στη μνήμη των έξι εκατομμυρίων Εβραίων της Ευρώπης που εξοντώθηκαν στα στρατόπεδα του θανάτου, μεταξύ των οποίων 50.000 Θεσσαλονικείς.

Ο Μαρσέλ Νατζαρή, απευθυνόμενος στους φίλους του Δημήτριο Στεφανίδη, συνεταίρο του, τον Ηλία Κοέν, τον Γιώργο Γούναρη και τη Σμαρώ Ευφραιμίδου τους λέει στο χειρόγραφό του: «θα πείτε διαβάζοντας, τι εργασία έκαμα, πώς μπόρεσα να κάνω εγώ, η ένας οποιοσδήποτε άλλος αυτή τη δουλειά, καίγοντας τους ομοθρήσκους μου. Σκέφτηκα πολλές φορές να μπω κι εγώ μαζί τους, να τελειώσω, αλλά με κρατούσε πάντα η εκδίκησις. Θέλησα και θέλω να ζήσω για να εκδικηθώ το θάνατο του μπαμπά μου, της μαμάς μου και της αγαπημένης μου αδερφής. Δεν φοβάμαι το θάνατο, είναι δυνατόν να τον φοβηθώ μετά από τόσα που είδαν τα μάτια μου;».

Αναφερόμενος στην ομάδα στην οποία είχε τοποθετηθεί, λέει ότι τα μέλη της θα πρέπει να λείψουν γιατί γνωρίζουν πολλά. «Το κομμάτι το δικό μας αποτελούνταν στην αρχή από 1.000 άτομα μεταξύ των οποίων 200 Έλληνες και οι υπόλοιποι Πολωνοί και Ούγγροι». «Τώρα που ήρθε αυτή η διαταγή θα μας εκτελέσουν και εμάς. Είμεθα 26 Έλληνες εδώ και μία Πολωνή. Τουλάχιστον για τους Έλληνες είμεθα αποφασισμένοι να πεθάνουμε σαν πραγματικοί Έλληνες όπως ξέρει να πεθαίνει κάθε Έλληνας». «Όποιος ρωτήσει για μένα να πείτε ότι δεν υπάρχω πλέον και ότι έφυγα ως πραγματικός Έλληνας». «Πεθαίνω ευχαριστημένος αφού ξέρω αυτή τη στιγμή ότι η Ελλάς μας είναι ελεύθερη. Η τελευταία μου λέξη θα είναι 'ζήτω η Ελλάς'».

Στη ζωή του Μαρζέλ Νατζαρή και τη τύχη του χειρογράφου του αναφέρθηκε σε ομιλία της κατά τη διάρκεια της τελετής, η ομότιμη καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου. Όπως επισήμανε, ο Νατζαρή γεννήθηκε το 1917 στη Θεσσαλονίκη από εύπορη οικογένεια εμπόρων και ανήκει στη γενιά των Εβραίων που μεγάλωσαν μετά την προσάρτηση της πόλης στην Ελλάδα. Από τη στιγμή που άρχισε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν παρών. Πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο, επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και το 1942 τον έστειλαν για καταναγκαστικά έργα στη Μενεμένη. Το 1943 οι γονείς του και η αδελφή του Νέλυ εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς και χάθηκαν εκεί για πάντα. Εκείνος είχε φύγει για την Αθήνα μέσω Λάρισας με πλαστή ταυτότητα και εργάστηκε για τη φυγάδευση Εβραίων στη Θεσσαλονίκη. Έφυγε για το Άουσβιτς από την Αθήνα στις 2 Απριλίου του 1944. Με την αποστολή εκείνη έφυγαν οι Εβραίοι της Αθήνας και οι Εβραίοι με ιταλική, ισπανική και πορτογαλική υπηκοότητα. Προστέθηκαν και άλλοι από τη Θεσσαλονίκη. Ήταν 1900 σε 30 βαγόνια.

Από το Άουσβιτς ο Νατζαρή διασώθηκε γιατί μετά την εξέγερση στα κρεματόρια και τις νίκες του ρωσικού στρατού, το στρατόπεδο πια ήταν υπό διάλυση. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα έγραψε ένα καινούριο, εκτενές, κείμενο που περιγράφει όσα έζησε μέσα στα στρατόπεδα. Ωστόσο, η μοναδικότητα του χειρογράφου του έγκειται στο γεγονός ότι ήταν η μόνη μαρτυρία που γράφτηκε με μια σπαρακτική αμεσότητα και εν θερμώ μέσα στο Άουσβιτς. Ο Νατζαρή πέθανε σε ηλικία 54 ετών το 1971 στη Νέα Υόρκη, όπου είχε μεταναστεύσει με τη σύζυγό του Ρόζα που ήταν επίσης κρατούμενη στο Άουσβιτς.

Κατά τη σημερινή τελετή ο αντιπρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, Λάζαρος Σεφιχά, τόνισε ότι η απώλεια από το ολοκαύτωμα «είναι τεράστια και αντικατοπτρίζει την απώλεια ενός ολόκληρου κόσμου, μιας παρουσίας αιώνων που σήμερα με τεράστιο κόπο και με πολύ μεγάλη δυσκολία ιστορικοί και ερευνητές προσπαθούν να ανασυνθέσουν». Ανέφερε ότι παρατηρείται η άνοδος πολιτικών συμπεριφορών και τρόπων που έχουν ανατριχιαστικές ομοιότητες με το κλίμα που οδήγησε στην πραγματικότητα των ναζιστικών εργοστασίων θανάτου. Επικαλέστηκε, άλλωστε, δύο πρόσφατες επιστημονικές έρευνες, τα αποτελέσματα των οποίων, όπως είπε, «αναδεικνύουν, μεταξύ άλλων, το γεγονός ότι τα αντισημιτικά στερεότυπα παραμένουν ισχυρά στη χώρα μας και παράλληλα ότι μεγάλο ποσοστό των ερωτηθέντων εκφράζει έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους Έλληνες Εβραίους».

Η τελετή ολοκληρώθηκε με το άναμμα κεριών από επιζώντες των στρατοπέδων του Άουσβιτς στη μνήμη των 50.000 θανατωθέντων από τους Ναζί Εβραίων της Θεσσαλονίκης και των 6 εκατομμυρίων της Ευρώπης.

η Μαγεία στο Ηλιοβασίλεμα!!!

24-6-2019 Η 1η φωλιά Caretta-Caretta στην παραλία του χωριού μας

Πολιτική Ταυτότητα και Αυτογνωσία

      Δεν θα προβούμε σε περισπούδαστες κοινωνικοπολιτικές και πολιτικές αναλύσεις για το κοινωνικό Είναι και το πολιτικό Γίγνεσθαι.  Δηλαδή με ένα λόγο αναλόγως με τη θέση σου στην ταξική κοινωνία  καθορίζεται και η πολιτική σου τοποθέτηση. 

 Ούτε θα απαντήσουμε ποιο πολικό σύστημα και ποιο κόμμα αντιπροσωπεύει την οικονομική και την κοινωνική ελίτ, την τάξη της πλουτοκρατίας  και ποιο την τάξη των εργαζομένων, των χαμηλοσυνταξιούχων, των απόρων, των ανέργων. 

Απάντηση δίνουν από μόνα τους τα εκλογικά αποτελέσματα 2015, στις αντίστοιχες συνοικίες-δήμους της Αττικής, που οι διαφοροποιήσεις είναι καταφανείς:

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

          Δήμος                                    ΣΥΡΙΖΑ                          ΝΔ                                 

          Κηφισιάς                                  22,09 %                       47,59 %

     Φιλοθέγς-Ψυχικού                         17,19                           54,09 

     Βάρης-Βούλας                                22,84                          44,88

       Βουλιαγμένης

--------------------------------------------------------------------------------------
     Αγίας Βαρβάρας                            43,84                           17,11
Κερατσινίου-Δραπετσώνας                42,94                            17,26    
      Περιστερίου                                 42,22                            19,20
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  Εάν ΤΙΠΟΤΑ δεν σας λένε αυτά τα αποτελέσματα τότε τι να πούμε; 

Είσαστε άξιοι της μοίρας σας!!!

«Ο Μεγάλος Ερωτικός» του Χατζιδάκι

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΟΠΟΥΛΟΣ 

Ο Μάνος Χατζιδάκις (δεξιά) και ο ποιητής Νίκος Γκάτσος δημιούργησαν μερικά από τα σπουδαιότερα έργα της ελληνικής δισκογραφίας. ΑΡΧΕΙΟ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ

 Eίχαν ρωτήσει κάποτε τον Μάνο Χατζιδάκι ποιος είναι ο αγαπημένος του συνθέτης. «Κανένας» απάντησε «και πρέπει να το μάθουν οι ακροατές αυτό: Κανένας απολύτως δεν πρέπει να έχει αγαπημένο συνθέτη. Όλοι οι καλοί συνθέτες πρέπει να είναι αγαπημένοι. (…). Δεν θυμάμαι να στέρησα ποτέ τον εαυτό μου από τη χαρά να ακούσω ένα συνθέτη, και μετά έναν άλλο, έναν άλλο – αρκεί να ήσαν ενός επιπέδου και πάνω».

Κάπως έτσι θα μπορούσε να απαντήσει κανείς και στην ερώτηση «ποιο είναι το αγαπημένο σας έργο του Μάνου Χατζιδάκι» – ή «ποιο νομίζετε ότι είναι το σημαντικότερο έργο του». Άνθρωποι που γνωρίζουν το σύνο-λο της μουσικής του συχνά ξεχωρίζουν τον Μεγάλο Ερωτικό. Άλλοι πάλι τοποθετούν μαζί του τους αριστοφανικούς Όρνιθες, στη μορφή καντάτας, ή Το χαμόγελο της Τζοκόντας –

Πάρκο Δρακόπουλου: Η Ανθρώπινη Αλληλεγγύη

Όλα όσα αναφέρονται στο κείμενο έλαβαν χώρα προ εκλογών

αλλά τι να κάνουμε προείχε η επικαιρότητα  και η  φούρια... 

Και το κείμενο είναι γραμμένο από τότε, 

όμως η αξία του παραμένει... 

     Όποτε ερχόμουν σε επαφή με τον φίλο μου τον Μπίλη, μου έτρωγε την Παναγιά με το πότε θαρθεις και πότε θάρθεις. Τελικά προχθές την Κυριακή το αποφάσισα και στις 12 το μεσημέρι ήμουν εκεί, στο πάρκο του Δρακόπουλου, κοντά στο τέρμα της Πατησίων.

   Για πολλά ήμουν προετοιμασμένος μια και ο Βασίλης με είχε ενημερώσει  καταλλήλως, αλλά όταν έφθασα στο πάρκο έμεινα έκθαμβος από την αρχή. Πλησιάζοντας ανέμιζε πλησίστια η ταυτότητα των πρωτεργατών. 

     

Μπροστά μπροστά τα πανό του συλλόγου, γυναίκες και άνδρες αν και δεύτερης και τρίτης ηλικίας, όλοι πρόσχαροι με πρόσωπα λαμπερά και ένα ανοιχτό χαμόγελο.Και το ύφος καθόλου επιτηδευμένο, περισσότερο ήταν συνεσταλμένο και λίγο ντροπαλό!!! Από μόνοι σας θα το εξακριβώσετε από την σχετικά ταινία.

   Λοιπόν στο 6ο Διαμέρισμα Αθηνών με κοινό κύριο προτέρημα την Προσφορά και την Αλληλεγγύη συνευρέθηκαν και έκαναν τον Σύλλογο: "ΚΙΝΗΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ". Οι περισσότεροι απ΄ αυτούς είναι γνωστοί και σύντροφοι από κοινούς κοινωνικούς αγώνες και κινήματα της προηγούμενης οκταετίας.

Έτσι κάθε δεύτερη Κυριακή στο πάρκο Δρακόπουλου διοργανώνουν παζάρι με πραγματικούς παραγωγούς - και όπως λένε χωρίς μεσάζοντες -με όλα τα καλά: τυριά, μέλια, ζυμαρικά κτ.λ. 
Και κάθε μήνα μαγειρεύουν επί τόπου και κάνουν τραπέζι χαρισάμενο για όλους τους πεινόντες και διψόντεςκαι καταφρονεμένους της περιοχής, εννοείται ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος και θρησκείας. [1]
   Ψυχή αυτής της συλλογικότητας είναι ο Παύλος που σε κερδίζει με την φυσική του σεμνοτυφία.Θα τον θαυμάσετε στη μικρή ταινία, αλλά και τους άλλους, τις κυρίες - κυρά Μαρία, κυρά Σοφία - το ναύαρχο και λοιπούς.
        Όλοι τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια!!! 
.

[1]  Δεν ξέρω εάν στη Ζαχάρω μπορούμε να το διοργανώσουμε. Και άπορους και φτωχούς έχουμε και ανάγκη έχουμε τα αγαθά χωρίς μεσάζοντες.

Ποιοι τρέμουν τη Νovartis;

Για περισσότερα αναζητείστε κι άλλα βίντεο
 που έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο!!!

ΣΥΡΙΖΑ Ηλείας, ώρα μηδέν...Ή γιατί πρέπει οι οπαδοί του να ψηφίσουν "δαγκωτό" μεν, ασταύρωτο δε ή στην καλλίτερη περίπτωση μονοσήμαντα....

     Του Σωτήρη Χ. Σωτηρόπουλου*

   Προσωπικά ποτέ δεν έκρυψα τις διαχρονικές προτιμήσεις μου στο κόμμα που ήμουν από τα ιδρυτικά μέλη του  και στέλεχος της πρώτης Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του (ΣΥΝ εποχή 1988-1991) αποχωρήσας μετά την διάσπαση του ενιαίου "ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΆΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΌΔΟΥ" το 1991..., και έκτοτε παρέμεινα ανένταχτος της Ριζοσπαστικης Αριστεράς και των Κοινωνικών Κινημάτων που σημαίνει ότι "κρέμασα την κάπα μου ψηλά στο δένδρο"....

    Άρα, "δικαιούμαι δια να ομιλώ".

Λοιπόν βλέποντας σήμερα δισέλιδη καταχώριση παρουσίασης των υποψηφίων στην εφημερίδα του Πυργου "ΠΑΤΡΙΣ" (βλ φωτ), αναρωτήθηκα  πως είναι δυνατόν ένα κόμμα που από 3% πήγε στο 35% ,(ελέω Τσίπρα βέβαια και το λέω μετά λόγου γνώσεως) και με μια 5ετη πλούσια και ευδόκιμη κυβερνητική θητεία (με πολλές επιτυχίες, αλλα και λάθη) απορώ και εξίσταμαι  πως δεν μπόρεσε να βρει υποψήφιους της προκοπής...

Και για να μη νομίσει κάποιος ότι στρέφομαι κατά των επιλεγμένων προσώπων,  εξηγούμαι:

1. Το 2015 η επιλέξασα τους υποψηφίους Νομαρχιακή του ΣΥΡΙΖΑ, προτίμησε τον εαυτό της (δηλ οι ίδιοι αυτοπροτάθηκαν!!..) και το αποτέλεσμα το είδαμε.... Θλιβερή παρουσία των βουλευτών μας στη Βουλή και κυριως στην Ηλειακή πραγματικότητα.... Θλιβερή η εμφάνιση σε όλους τους Δήμους και τις λοιπές  εκφάνσεις της ζωής και της πορείας του Νομού.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ "Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ"

    Προχτές πλατσουρώντας παρά κολυμπώντας στα  νερά του διαδικτυακού αρχιπελάγους μετά από ένα κάλεσμα του αγαπητού φίλου Ανδρέα Σπηλιώτη νάμαι μεμιάς  στη σελίδα "ΆΓΙΟΣ ΗΛΊΑΣ". 

  Ήταν  για μένα εξαρχής μια ευχάριστη έκπληξη κι ένα καλό μαντάτο. Μερικοί Αλιώτες [1] δημιούργησαν ένα Πολιτιστικό Σύλλογο "Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ", όπου μετά από τα απαραίτητα διαδικαστικά προέβησαν σε εκλογές και συγκροτήθηκε  Δ.Σ. με πρόεδρο τη Χριστίνα Φουκά, αντιπρόεδρο τον Ανδρέα Σπηλιώτη, γραμματέα τον Ανδρέα Μπάκα, ταμία τη Διαμάντω Κρανίτη και τον Φώτη Ζιά μέλος. 

Το πάλαι ποτέ Δημοτικό σχολείο!!!

   Σας προτρέπω να επισκεφτείτε τη συγκεκριμένη  σελίδα, γράφοντας στην αναζήτηση Άγιος Ηλίας, και να συγχαρείτε αυτούς που είχαν την ιδέα και πάλεψαν για την υλοποίησή της. 
  Όπως κατάλαβα πρώτη τους δραστηριότητα είναι η λαχειοφόρος αγορά με κλήρωση την παραμονή του πανηγυριού του Αλιός (20 Ιουλίου) που είναι και το κεντρικότερο  γεγονός του χωριού. Δικαιολογημένα λοιπόν  η κύρια στοχοπροσήλωση του νεοσυσταθέντος συλλόγου είναι η διαμόρφωση του χώρου της εκκλησίας, της πανυγυρίστρας  κάτω από τα αιωνόβια πουρνάρια που αποτελεί παλαιόθεν και το σημείο αναφοράς του χωριού. Η ανταπόκριση είναι αρκετά ικανοποιητική από πάρα πολλούς  επαγγελματίες του τόπου και όλα δείχνουν θετικά για την επιτυχή έκβαση. 

    Έχουμε χρέος λοιπόν, ο καθένας από τη μεριά του με ότι δυνάμεις διαθέτει, μικρές ή μεγάλες, να γίνει συμπαραστάτης και αρωγός σε αυτή τη την ωραία συλλογική προσπάθεια. Εμείς ήδη, ρητά και κατηγοριματικά καταθέσαμε την άδολη διαθεσιμότητά μας. Δηλαδή με απλά λόγια πουθενά δεν αποβλέπουμε και τίποτα δεν επιζητούμε.

 Τούτο το βήμα δε είναι πάντοτε ανοιχτό και προσβάσιμο σε όποιο κάλεσμά τους. Πάραυτα με την πρώτη μου ενημέρωση απέστειλα στη σελίδα τους το εξής σχόλιο:

Μπράβο σε όλες και όλους σας.

Σήμερα για πρώτη φορά έμαθα από τον Ανδρέα στο fb περί του Συλλόγου σας και πραγματικά χάρηκα για την ωραία προσπάθειά σας.Πάντα είμαι διαθέσιμος με ότι μπορώ σε κάθε συλλογικό και κοινωνικό εγχείρημα, πόσο μάλλον για συγχωριανούς και φίλους..Εν πρώτοις σας αποστέλλω μια φωτογραφία που κοσμεί το βιβλίο μου "ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ" στο οποίο υπάρχουν πολλές αναφορές στον Αλιά μια και οι δεσμοί μεταξύ των δύο χωριών [¨Αγιος Ηλίας-Γιαννιτσοχώρι] είναι δεσμοί ψυχής, μάνας και κόρης. 

Εξάλλου πάμπολλες αναρτήσεις περί τον Αλιά πλουτίζουν το http://yannitsochori.blogspot.com/ καθόλη τη δεκαετή του λειτουργία, με την κυριότερη https://yannitsochori.blogspot.com/2013/04/1.html

    Προσεχώς δε σκοπεύουμε να προβούμε σε σχετικά δημοσιεύματα με τον Άγιο Ηλία, από διάφορα βιβλία είτε ενθυμήματα από μεγάλους Αλιώτες αλλά και ότι άλλο προκύψει χρήσιμο και ωφέλιμο. 

   Τελειώνοντας, επειδή όλοι γνωρίζουμε τη σοφή λαϊκή παροιμία "Κακό χωριό τα λίγα σπίτια"  θέλω να κάνω μια έκκληση εκ βαθέων σε όλους τους Αλιώτες, ντόπιους και απανταχού διαμένοντες, να αγκαλιάσουν τον νεοσυσταθέντα σύλλογο και να παραμερίσουν τις όποιες μεμψίμοιρες, προσωπικές ή άλλες αντιπαλότητες. 
     Επιτέλους STOP στα μικρά και στα τιποτένια....

     Η ισχύς εν τη Ενώσει!!!
[ Άλλες, παλιές αναρτήσεις για τον Αλιά:
κλικ ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ & ΕΔΩ] 
[1] Αλιώτες όπως τονίζω στο βιβλίο μου "ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ" είμαστε το 80-90% των Γιανιτσοχωριτών, αφού το Γιαννιτσοχώρι είναι αποικία του Αγίου Ηλία. Η σχέση των δυο χωριών είναι σχέση μάνας και κόρης παντρεμένης.

ΜΗΤΣΑΡΆΚΗΣ ΜΠΆΝΗΣ ΚΑΙ ΛΟΥΚΑΣ

Τούτο το κειμενάκι έχει δημοσιευτεί  στις 4-1-17, το  επαναδημοσιεύουμε σήμερα ως στέφανο τιμής και μνημοσύνης στον  μακαριστό πλέον και αξέχαστο Λάκη Μιτσαράκη, που μάθαμε ότι μας χαιρέτησε την προηγούμενη Κυριακή και οδεύει στους ουρανούς.

 Στο τέλος από τότε έγραφα:  

Η ζωή τραβάει την ανηφόρα. 

Οι κλί(ή)σεις αυξάνουν 

και οι στροφές πληθαίνουν.

Αυτοί οι τρεις αγαπητοί λεβέντες, Μητσαράκης Λάκης, Παναγιώτης Καζάκος (Μπάνης) και Λουκάς Φάμελος (Γουρτζές) στις αλλοτινές εποχές ήσαν οι μικροί ήρωες και οι καπετάνιοι στις τότε αλάνες. Το πάθος του Μητσαράκη και του Γουρτζέ στη μπάλα ήταν τόσο μεγάλο, που ο μεν Μητσαράκης δάγκωνε τον αντίπαλο στο σβέρκο και ο Λουκάς ήταν το μεγαλύτερο κλαδευτήρι και από την μεριά του , ως μπακ δεν περνούσε κουνούπι. Ο Λάκης μακροημερεύει στην Αυστραλία, ο Μπάνης στην Αμέρικα και ο Λουκάς στο Καλόνερο ταβερνιάρης. Επί τη ευκαιρία τους στέλνουμε χίλια χαιρετίσματα με άλλα τόσα φιλιά!!! 

ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΤΟΥ ΓΥΓΗ

       Η «Πολιτεία» του Πλάτωνα είναι ένα ογκώδες φιλοσοφικό έργο που αποτελείται από 10 επί μέρους βιβλία, τα οποία αναφέρονται στο μείζων φιλοσοφικό θέμα της δικαιοσύνης. Μέσα στο αρχαίο κείμενο, κατά την προσφιλή συνήθεια του Πλάτωνα, περιλαμβάνονται και τρεις μύθοι.

    Τον πρώτο μύθο τον συναντάμε στην αρχή του δεύτερου βιβλίου (359d) και είναι το Δαχτυλίδι του Γύγη ο οποίος είναι συνοπτικά ο εξής:Ο Σωκράτης συνομιλώντας με τον Γλαύκωνα, αναρωτιέται εάν και κατά πόσο ένας άνθρωπος που καταφέρνει τελικά να εφαρμόζει στην ζωή του την αρετή της δικαιοσύνη και να ακολουθήσει έναν ακριβοδίκαιο τρόπο ζωής, το κάνει επειδή έχει καταστεί πράγματι δίκαιος και επομένως εφαρμόζει εκουσίως έναν συγκεκριμένο κώδικα ηθικής και όχι διότι φοβάται τις επιπτώσεις και τις τιμωρίες των νόμων.

Αντόνιο Γκράμσι: Μισώ τους αδιάφορους!

«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. 

Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.

ΠΕΡΙ ΠΑΪΣΙΟΥ

                                            

             Κώστας Ζουράρης: Ο Παϊσιος αγιοποιήθηκε με δημοψήφισμα

  .news.gr,

: «Οι μοναχοί είναι ασυρματιστές του Θεού». Αυτό συνήθιζε να λέει ο γέροντας Παΐσιος, ο οποίος υπηρέτησε στο στρατό στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου.

Ο Παΐσιος με απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ανακηρύχθηκε και επίσημα Άγιος την Τρίτη.
Μιλώντας για εκείνον στο news.gr, ο πολιτικός επιστήμονας και συγγραφέας, Κώστας Ζουράρις, εξηγεί ότι ουδέποτε σταμάτησε η αγιοκατάταξη στην ιστορία της Εκκλησίας.
"Είναι σπουδαίο γεγονός η αγιοκατάταξη του Παΐσιου, καθώς υπήρξε μία λαμπρή μαρτυρία. Πρόκειται για ασκητική μορφή παραμυθίας και αγιότητας. Δεν τα πήγαινα καλά ιδεολογικά μαζί του, καθότι ήταν "πολύ δεξιός". Ωστόσο είχαμε καλή σχέση. Στα δύσκολα χρόνια του Εμφυλίου ήταν ασυρματιστής στον ελληνικό στρατό. Πρόκειται για σπουδαία και χαρισματική προσωπικότητα, η οποία ακτινοβολούσε. Ο Παΐσιος είχε το χάρισμα να διαβλέπει αμέσως καταστάσεις. Σαν να έκανε αξονική τομογραφία σε όποιον είχε απέναντί του! Ήταν γνωστός πλακατζής και μεγάλη φυσιογνωμία", σημειώνει ο Κώστας Ζουράρις.
"Ως προς την αγιοκατάταξη, όποιος είναι αντίθετος έχει απλά άγνοια. Όσοι την αμφισβητούν είναι Έλληνες τύπου... ΕΟΤ. Μην ξεχνάτε ότι υπήρχαν μαρτυρίες περί αγιότητας και θεοσημίας από πολλούς και διαφόρους και ήταν ολοφάνερο ότι θα γινόταν Άγιος. Μάλιστα άργησε να ανακηρυχθεί από την επίσημη Εκκλησία, καθώς έχει περίπου 20 χρόνια που εκοιμήθη. Η χθεσινή ημερομηνία είναι σπουδαία για την Ορθοδοξία. Πάντως οι αγιοποιήσεις συμβαίνουν συνεχώς, και θα συμβαίνουν όσο υπάρχει η κατά κόσμον ορθόδοξη εκκλησία", συνεχίζει ο κύριος Ζουράρις.
Όπως εξηγεί, στην ελληνική ορθόδοξη εκκλησία η αγιοκατάταξη προσωπικοτήτων γίνεται με ιδιαίτερη φειδώ. "Για παράδειγμα ο Χρυσόστομος Σμύρνης που εμαρτύρησε, χρειάστηκε 70χρονια να αγιοποιηθεί. Σας θυμίζω ότι βασανίστηκε με μεγάλη αγριότητα. Οι βασανιστές του μάλιστα, του έκοψαν τα δάχτυλα και τα γεννητικά του όργανα, τα οποία έβαλαν στο στόμα του. Ωστόσο επειδή ο Χρυσόστομος Σμύρνης διέθετε το κοσμικό στοιχείο του Αρχιεπισκόπου αλλά και το εθνικό στοιχείο, η εκκλησία δίσταζε να τον ανακηρύξει άγιο. Η αγιοποίησή του καθυστέρησε επίσης, λόγω του γεγονότος ότι συνδυάστηκε με την καταστροφή της Σμύρνης. Ο Παΐσιος αντιθέτως, επειδή ήταν τυπικός ομολογητής της πίστεως έγινε συντομότερα Άγιος".
"Η αγιοταξία είναι κάτι που έρχεται με πολύ μεγάλη λαϊκή επιταγή. Παρεμβαίνει ο λαός. Ο Παΐσιος είναι από τις μορφές της πρώτης εκκλησίας, όταν βρισκόταν σε ισχύ το κοινόβιο καθεστώς, όπου ο λαός συμμετείχε όχι μόνο στα μυστήρια αλλά και στην ενεργό διαχείριση των καθημερινών της Εκκλησίας. Η αγιοκατάταξη είναι κάτι σαν... δημοψήφισμα. Σας τονίζω και πάλι ότι η αγιοποίησή του είναι ιδιαίτερα ξεχωριστή στιγμή για τον ελληνικό πολιτισμό. Για την ορθοδοξία στην Ελλάδα και την Κύπρο.
"Όσο για τους "ευρωλιγούρηδες", που αμφισβητούν το γεγονός αυτό, απλά "έρχονται μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες, όπως λέει ο Σεφέρης", καταλήγει ο Κώστας Ζουράρις.
********************************
          Νίκος Δήμου            Proptagon.gr, 15.1.15

Ο νέος μας Άγιος

Ο γέροντας Παΐσιος, λόγω ασφυκτικής πίεσης των πιστών, προήχθη εκτάκτως σε Άγιο σε 22 χρόνια (αντί για 70 που απαιτούνται συνήθως). Ο Πρωθυπουργός διαμηνύει ότι οι ιερές εικόνες στα δημόσια κτήρια θα παραμείνουν εσαεί (κατά τα άλλα είναι …Τσάρλυ). Ο ΣΥΡΙΖΑ εξαφάνισε από το πρόγραμμά του τον χωρισμό κράτους-εκκλησίας κι εγώ δεν νιώθω πια καθόλου καλά. Αναρωτιέμαι: τι παραπάνω θα συνέβαινε σε ένα θεοκρατικό κράτος;
Πριν από δεκαετίες ένας έμπειρος πολιτικός μου έλεγε: «με όλους μπορείς να τα βάλεις, εκτός από την Εκκλησία. Όποτε το Κράτος ή κάποιο κόμμα συγκρούστηκε με αυτή, βγήκε χαμένο». Ακόμα και ο Σημίτης που (μόνος αυτός σε 200 χρόνια!) νίκησε την εκκλησία στην διαμάχη για τις ταυτότητες, μπορεί να κέρδισε μία μάχη αλλά τον πόλεμο τον χάσαμε όλοι. Δεν άλλαξε τίποτα - παραμένουμε θεοκρατία.
Ήμουν νιος κι γέρασα συζητώντας για την καύση των νεκρών. Η εκκλησία με χίλιους τρόπους σαμποτάρει ένα νόμο του κράτους που πέρασε με μεγάλη πλειοψηφία πριν δέκα ολόκληρα χρόνια!
Όταν με ρωτάνε ξένοι δημοσιογράφοι (τώρα με τις εκλογές πλάκωσαν πάλι λεφούσια) γιατί αντιδρούμε στις μεταρρυθμίσεις, απαντώ πως οι δύο ισχυρότεροι  ιδεολογικοί πόλοι στη χώρα είναι η Ορθοδοξία και το ΚΚΕ. Και οι δύο είναι ασάλευτοι, μαρμαρωμένοι στον χρόνο. Η επίδρασή τους στη σκέψη μας είναι βαθύτατη. Ακούς πολιτικό να μιλάει στο Ραδιόφωνο την καθαρόαιμη διάλεκτο της Αριστεράς και στην αποφώνηση αποκαλύπτεται ότι ανήκει στην Νέα Δημοκρατία.
Πριν τριάντα χρόνια η Ελλάδα ήταν πιο ανοιχτή, πιο φιλελεύθερη, πιο κοσμοπολίτικη – υπήρχαν αριστεροί που φρόντιζαν γι αυτό. (Αχ, Μιχάλη!) Με την πτώση του Τείχους η δική μας Αριστερά έγινε δογματική και εθνικιστική – ακόμα και θρησκευόμενη (λέγε με Λιάνα). Η Εκκλησία νίκησε και τον Μαρξ.
Αξίζει να κάνετε μια βόλτα στο Google ψάχνοντας και διαβάζοντας Παΐσιο. Νομίζω πως η αγιοποίησή του είναι πνευματικά και πολιτιστικά σημαντικότερο γεγονός από την έκβαση των εκλογών. Δείχνει ακριβώς ποιοι και πού είμαστε.
***************Γ...ΚΑΙ Η  ΑΓΙΑ ΦΩΤΙΣΗ
1. Ένα μικρό δείγμα των "θεόπνευστων" κηρυγμάτων που έκανε ο προσφάτως αγιοποιηθείς Παΐσιος, όπου ένας  θανατολάγνος Θεός λατρεύει ιδιαίτερα να παίρνει κοντά του μικρά παιδιά, για να τα σώσει από την αμαρτία που θα τα κυριεύσει , όταν ενηλικιωθούν. Γι΄αυτό οι γονείς πρέπει να...χαίρονται που πηγαίνουν κοντά στο θεό τα αγγελούδια του. Συνεπώς ,συμπαεραίνουνε εμείς, η κηδεία τους πρέπει να συνοδεύεται από ένα τρικούβερτο γλέντι.

ΕΡΩΤΗΣΗ : «Γέροντα Παΐσιε, γιατί ο Θεός επιτρέπει να πεθαίνουν τόσοι νέοι άνθρωποι;»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ  ΠΑΪΣΙΟΥ: