ΠΡΕΜΙΕΡΑ   ΑΥΡΙΟ

 

Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ, Η ΚΑΤΩ ΡΟΥΓΑ [2]

 ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ 60ΡΗΔΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΝΑ1 ΚΑΙ ΔΥΟ 2 [κλικ επάνω]

Η ΣΗΜΕΡΙΝΉ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΓΡΑΦΤΗΚΕ

 ΑΠΌ ΤΗΝΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΑΛΑΝΗ &

ΝΤΙΑΝΑ ΜΑΝΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ

     

    Η γενιά των σημερινών  εξηντάρηδων  έζησε σε καλύτερες συνθήκες οικονομικές περισσότερο αλλά σταδιακά αρχίζει να αλλάζει και η κοινωνία προς μια διαφορετική αντίληψη. Η τηλεόραση έστω και ασπρόμαυρη με τις μυθικές της σειρές που ερήμωναν τους δρόμους, τα πιο μοντέρνα τραγούδια της ποπ και ροκ μουσικής, οι χίπης και ο τρόπος ζωής τους επηρέασαν αυτή τη γενιά άμεσα. 

     Έτσι  η γειτονιά μας μεγάλωσε από τον σινεμά πάνω στη μεγάλη ταράτσα του Μανουσέϊκου  τρώγοντας πασατέμπο βλέποντας ταινίες του Ξανθόπουλου και της Φίνος -Φιλμ.

      Η Νντιάνα Μανούσου, η Ντίνα και Ρίνα Γαλάνη, η Κική, ο Τάκης [Κορκολάκια], ο Κώστας, ο Γιάννης και η άλλη Ντιάνα [Μανούσου], ο Λάκης [Φακίρης], ο Γιώργος [Γούλα] Κόλλιας, ο Κυριάκος και ο Κώστας του Τάση Κούλη, τα Βλαμάκια [Μαγδαλινή

Επίσης παιδιά από άλλες γειτονιές που έρχονταν να παίξουμε στις κάτω αλάνες, ο Ελισσαίος, ο Γιώργος Καζάκος, ο Λεωνίδας Φαναράς, τα Σαρλόπουλα, η Μίνα και ο Γιώργος [Κομπορόζος], οι ξαδέλφες μου, η Κική [+] και η Ντίνα του Δημητράκη Γαλάνη, που έρχονταν τα καλοκαίρια, η Αθηνά, η Αγγελική Γαλάνη, η Κική Γρηγοροπούλου [Βουρλόζομα], η Τούλα Κατσικαρώνη, πρώην Κόλλια, η Ελισάβετ, ο Γιάννης Βλάμης του Αλέξη και ο Γιάννης Βλάμης του Αρίστου [Σουρεκλεμές], η Τασία του Κουφούση [κυρία Μιράλ μετά], η Γιαννούλα Κατσαβού [Τσότσος], η Ζωή του Αρνόκουρου και πολλά άλλα παιδιά που ξεσηκώναμε τον κόσμο με τις φωνές μας.
    Στο σχολείο τα πράγματα  για πολλούς δεν ήταν τόσο ρόδινα γιατί το ξύλο που έπεφτε από τον Λουριδά [δάσκαλο] ήταν στην πραγματικότητα κακοποίηση με την ανοχή όλων. Μπουνιές, κλωτσιές, ξύλο με την βέργα από την μουριά ή τον χάρακα από το αριθμητήριο έκανε πολλά παιδιά να τρίβουν τα χέρια τους με τσουκνίδα γιατί χωρίς λόγο θα έτρωγαν ξύλο στην προσευχή. Ο δάσκαλος αυτός είχε βάλει στόχο  διάφορα παιδιά ειδικά τον Τάση Σαρλά που τον χτύπαγε με το  μπρίκι που έβραζε το  αυγό, στο κεφάλι. Έφυγε ο Λουριδάς και ήρθε ο Αγησίλαος (Σίλος) Γιωργούλιας, καλός δάσκαλος και κύριος με τα όλα του Οι καλύτερες  στιγμές στο σχολείο ήταν όταν πηγαίναμε εκδρομές με το τρένο στον Καϊάφα ή στον Αγιαννάκη μέσα  στα πεύκα όπου μαζεύονταν όλα τα σχολεία της περιοχής και παίζαμε όλη μέρα τρώγοντας παγωτά και τα κεφτεδάκια από το σπίτι. Στο τέλος της σχολικής χρονιάς είχαμε θεατρικά έργα, λαμπαδηδρομίες και γυμναστικές επιδείξεις. Ο Καραγκιόζης τα ανθεστήρια, τα πάρτι που κάναμε αργότερα στα σπίτια ήταν μέρος της διασκέδασής μας στο χωριό ως έφηβοι. Το κασετόφωνο έπαιζε συνέχεια μπλουζ «εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο» και τα κορίτσια περιμέναν το αγόρι που ήθελαν να τα ζητήσει να χορέψουν αγκαλιά. Τα γαριδάκια και το κονιάκ ήταν το βασικό μενού στα πάρτι μας. Την πρωτομαγιά κάναμε το πρώτο μπάνιο του καλοκαιριού και αργότερα ο Θύμιος [Κατσόλης] πέρναγε με το τρακτέρ από κάθε γειτονιά και μας πήγαινε στη θάλασσα για μπάνιο, όλοι πάνω στην καρότσα, νέοι,  γέροι και παιδιά.

     Η βόλτα μας επειδή δεν είχαμε πλατεία, μόνο καφενεία, αλλά ούτε και καντίνες στη θάλασσα ήταν προς την γέφυρα της Νέδας κάθε απόγευμα. Τα κορίτσια περιμέναμε το λεωφορείο για την «Μανίνα» και τα αγόρια τον «Μλέκ» που τα είχε αρχικά ο γέρο Κούλης και μετά η Βγενισούλα. Η διατροφή μας λιτή και χορταστική  όπως το ψωμί με ζάχαρη και λάδι ή με ρίγανη και ντομάτα αργότερα γιατί το χωριό γέμισε με θερμοκήπια που έδωσαν ανάπτυξη και χρήματα έως και σήμερα. Προλάβαμε ακόμη το συσσίτιο με γάλα με την Κυρά Μαρία Κατσαβού μαγείρισσα και τον σύζυγό τηςτον μπάρμπα Μήτσο που είχε το τηλεφωνείο γιατί δεν είχαμε τηλέφωνο μόνα τα μαύρα με την μανιβέλα και έπρεπε να μας συνδέει αυτός με τα νούμερα που θέλαμε. Έτσι ο Μπάρμπα Μήτσος ήξερε όλα τα νέα του  χωριού.

Η αλάνα του σταθμού αποτελούσε το γήπεδο των αγοριών τα απογεύματα και τα κορίτσια θαύμαζαν την ομάδα μας με το όνομα «ΝΕΔΑ» που έπαιζαν τα μεγαλύτερα αγόρια του χωριού μα [σημερινοί 70 plus.

    Σήμερα βρισκόμαστε πολλοί στις καντίνες της θάλασσας, στα εστιατόρια να φάμε μαζί, να μιλήσουμε και να πάμε σε πανηγύρια που ακόμα κρατούν την παράδοση, όπως του Αϊ-Λια. Να είμαστε όλοι καλά και να φροντίζουμε το όμορφο χωριό που λέγεται Γιαννιτσοχώρι γιατί το αξίζει. 

Αφιερωμένο σε όλους και

όλες που έζησαν αυτά

τα υπέροχα χρόνια.

Το παλιογκόλτς

       "Αν νικήσουμε, τα κερδίζουμε όλα, αν χάσουμε, τα χάνουμε όλα", έλεγε συχνά. Ευφυής και διορατικός, ήξερε το τέλος του. Το είχε άλλωστε προβλέψει με αξιοθαύμαστη ακρίβεια. «Το ’νιωθε πως δεν θα ζήσει. Και το ’χε εξομολογηθεί πολλές φορές. Από τις αρχές ακόμα, όταν άρχισαν οι πρώτες συγκρούσεις με τους Ιταλούς και πήραν οι αντάρτες τα πρώτα λάφυρα, κάποιος του πρόσφερε ένα πιστόλι κατακαίνουργιο, μια μπερέτα ιταλική. Εκείνος δεν το δέχτηκε. “Δώσ’ το σε κανέναν άλλο. Εμένα μου φτάνει αυτό”, και του ’δειξε ένα παλιό γκολτς, που έσερνε πάντοτε επάνω του. “Μα αυτό είναι παλιό, γιατί δεν παίρνεις τούτο που είναι αυτόματο;”».\

ΕΦΣΥΝ

Ρώτησε ευθύς χαμογελώντας με τη χαρακτηριστική, απροσδιόριστη θλίψη του: «“Συναγωνιστή, ξέρεις γιατί κρατάμε το περίστροφο;”. “Για να πολεμάμε”, απάντησε ο άλλος κάπως χαμένα. “Για τον πόλεμο είναι τα τουφέκια και τα πολυβόλα” είπε. “Το πιστόλι είναι για εδώ”, κι έδειξε τον κρόταφό του. “Κι όταν θα ’ρθει εκείνη η ώρα, δεν είναι απαραίτητο να έχεις μπερέτα. Κάνεις τη δουλειά σου και με το παλιογκόλτς”» (Πατατζής), από τους «Ατακτους» του Διονύση Χαριτόπουλου, εκδόσεις «Τόπος».
Η μέρα είναι σημαδιακή. Σαν σήμερα το σούρουπο, πριν ακριβώς από 79 χρόνια, στις 15 Ιουνίου 1945, η μακάβρια προφητεία εκπληρώθηκε. Ο Αρης –διότι περί του Αρη Βελουχιώτη, ασφαλώς, ο λόγος– απομονώθηκε από τους συντρόφους του στο Φαράγγι του Φάγκου, μεταξύ των νομών Τρικάλων και Αρτας, στον Ασπροπόταμο, και τοποθέτησε την κάννη του παλιογκλότς πίσω απ’ το δεξί του αφτί. Οταν ακούστηκε ο πυροβολισμός, οι μαυροσκούφηδες έτρεξαν ανήσυχοι προς το μέρος του. Καθώς τον είδαν να κείτεται νεκρός, έπεσε η ιδέα να τον ακολουθήσουν στο ύστατο διάβημα. Η ψυχραιμία του Θάνου ανέβαλε τη μαζική αυτοκτονία.
Σωματοφύλακας και προσκολλημένος όσο κανείς στον αρχηγό, ο φοβερός Τζαβέλας (Γιάννης Αγγελέτος, από τα Τοπόλια Φωκίδας) ξάπλωσε στο πλάι του και απασφάλισε μια χειροβομβίδα Μιλς, για να μην αναγνωρίσουν τα κουφάρια οι διώκτες τους. Την ήττα είχε προσυπογράψει το ίδιο το κόμμα. Στον Λίβανο, στην Καζέρτα και, προπαντός, στη Βάρκιζα, στον Φλεβάρη του ’45. Το ΚΚΕ την εφάρμοζε πιστά, παρουσιάζοντάς την ως νίκη του κινήματος. Ο Αρης έκανε τα πάντα για να αποτρέψει την ταπεινωτική Συμφωνία. Δεν εισακούστηκε. Στάλθηκε στα σύνορα για να αποταθεί τάχα στα αδελφά κόμματα. «Ούτε νερό, ούτε ψωμί στον προδότη Βελουχιώτη» ήταν η κατάπτυστη, κρυφή εντολή της ηγεσίας. Την προηγούμενη του θανάτου του πληροφορήθηκε τη διαγραφή του. Στον φανοστάτη των Τρικάλων πραχαράχτηκαν βάναυσα ένδοξες σελίδες της νεότερης ιστορίας μας. Κι αυτό το ’χε προβλέψει με τη φράση: «Καλή αντάμωση στα γουναράδικα» με την οποία συνήθιζε να αποχαιρετά τους συναγωνιστές, εννοώντας τα τσιγκέλια που θα κρεμούσαν τα τομάρια τους, όπως εκείνα των λύκων και των αλεπούδων.

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ

ΠΡΩΙΝΗ ΠΡΟΧΤΕΣ

ΠΟΛΥΚΕΝΤΡΟ: ΤΟ ΕΠΙΒΛΗΤΙΚΌ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΖΑΧΑΡΩΣ

      Είναι κανόνας, όλοι οι καινούργιοι αιρετοί, από τον πρωθυπουργό έως τον δήμαρχο να διατυμπανίζουν ότι βρήκαν καμένη γη. Και το άλλο, συνήθως έργα ημιτελή των προηγούμενων δεν τα τελειώνουν Στην περιοχή  μας κραυγαλέο παράδειγμα ο Καϊάφας. Και  πάμε στη δημοτική μας αρχή. Να τονίσουμε εξ αρχής ότι η τωρινή τοπική αρχή [Μητρόπουλος] επικράτησε τη δεύτερη Κυριακή της Αξιωματικής αντιπολίτευσης [Κάπος]με την συν….της παράταξης του πρώην δημάρχου Αλεξανδρόπουλου [1]. Ο λόγος αυτής ήταν καθαρά από προσωπική αντιπαλότητα, μια και οι παρατιθέντες αντιδήμαρχοι πήγαν με τον Κάπο.
  Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο η δημοτική αρχή ξεμπλόκαρε τα δύο μεγάλα έργα του Πανταζή [Πολύκεντρο και Γυμναστήριο] και σχεδόν τα αποπεράτωσε. Και ερχόμαστε στο Πολύκεντρο που πράγματι είναι ένα επιβλητικό έργο [2], και το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί δεν λειτουργεί.

  Για αυτό το καυτό θέμα μιλήσαμε ανοιχτά και λεύτερα με τον αγαπητό φίλο Βασίλη Δρακόπουλο, που κατά πολύ εκφράζει την κοινή γνώμη της Ζαχάρως, μια και περιφερόμενος χαίρει γενικής εκτίμησης. [βίντεο]

     Για το θέμα μιλήσαμε και με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον Τάσο Κάπο και μας ανέφερε το εξής: " Ήδη το κονδύλι για την αποπεράτωση - τελειοποίηση του έργου, αποχέτευση, εξοπλισμοί κτλ  ψηφίστηκε, οπότε σε 2 με 3 μήνες θα περατωθεί"

Ένα από τα ερωτήματα είναι γιατί έγινε παραλαβή και μάλιστα ακολούθησαν και τα εγκαίνια που έκανε η πρώην δημοτική αρχή προεκλογικά βέβαια για ευνόητους λόγους. Νάτανε το πρώτο, λίγο το κακό, αλλά όλοι έτσι κάνουν. Εντώ είναι Ελλάντα!

   Ο Τάσος έθιξε και ένα άλλο σχετικό θέμα, μεγάλο. "το πρόβλημα είναι πώς και ποιοι θα το λειτουργήσουν; Πρέπει να ορίσουν επιτροπή, [3] μια και ένας αντιδήμαρχος είναι αδύνατο να το φέρει εις πέρας."

     Καλά όλα αυτά αλλά από την αρβύλα που έχει κι αυτή αξία και μάλιστα έχει προκαδούρες που κάνουν κρακ-κρακ, μάθαμε ότι ο  δήμος χρωστάει στον εργολάβο περί τα 80.000 ευρώ όπότε συν την αποχέτευση με τους εξοπλισμούς οι ανάγκες ξεπερνούν τις 150.0000. 

Αρβύλα είναι και έτσι τα γράφω, αλλά να ξέρετε ότι οι αρβύλες μυρίζουν πολύ...

      Σίγουρα κάποτε το Πολύκεντρο θα είναι έτοιμο για λειτουργία, το μεγάλο θέμα είναι αν η κοινωνία της Ζαχάρως που είναι ξερή από κάθε πολιτιστική καλλιέργεια και συνάμα στερείται ανάλογους φορείς [4] μπορεί να ανταπεξέλθει. Πολύ φοβάμαι ότι θα επιβεβαιωθούν αυτά που στην αρχή της εξαγγελίας από τον μακαρίτη τον Πανταζή, πριν 13 χρόνια  έχουμε καταγγείλει [κλικ ΕΔΩ].

        Το άλογο μπαίνει μπροστά από την άμαξα, ενώ εδώ στη Ζαχάρω συμβαίνει το αντίθετο. Από παλιά  το ίδιο σορολόπ. Τα ουσιώδη ούτε τα αγγίζουν, και δη τα πολιτιστικά αν και προεκλογικά τα διατυμπανίζουν.

    Τέλος πάντων ας ευχηθούμε ότι τούτο  το πολιτιστικό συγκρότημα που όχι μόνο διατίθεται και περιμένει αλλά προκαλεί την τοπική κοινωνία να γίνει φάρος και οδηγός, Είναι ανάγκη όμως ο Δήμος να μπει μπροστάρης και δεν θα υπάρχει καμία δικαιολογία να συνεχίσει κι ο νέος δήμαρχος την πολιτιστική μιζέρια και υπανάπτυξη των προηγούμενων.

[1] Από τις σπάνιες φορές που παράταξη του δημάρχου έρχεται Τρίτη και καταιδρωμένη

[2] Πρέπει να αποδεχτούμε όλοι, χωρίς μισόλογα και τσιριμονιές ότι είναι έργα παρακαταθήκη του μακαρίτη Πανταζή και δη της γνωστής «μούρλιας’ του ή όπως αλλιώς θέλετε.   

 
[1] Το θέμα είναι πολύ σπουδαίο και κρίσιμο οπότε σε μια επόμενη ανάρτηση θα αναφερθούμε επισταμένως.  
[2] Στην ουσία υπάρχει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ζαχάρως αλλά να με συμπαθάτε το μόνο που κάνει είναι ένα θεατρικό έργο  κι από εκεί και πέρα νάθινγκ! 

Ο εμπρησμός του εβραϊκού συνοικισμού ήταν η κορύφωση του αντισημιτισμού στη δεκαετία του 1930 στη Θεσσαλονίκη - Ποια ήταν και πώς έδρασε η Τρία Έψιλον

 Ισμήνη Μπαλαλέ

      Ήταν τέλη του Ιουνίου του 1931 όταν ο εβραϊκός συνοικισμός Κάμπελ έγινε παρανάλωμα του πυρός από τα χέρια μικρασιατών προσφύγων υποκινούμενων από την αντισημιτική και αντικομμουνιστική 

οργάνωση Εθνική Ένωσις Ελλάς ή αλλιώς Τρία Έψιλον. 

       Ο συνοικισμός απλωνόταν στην περιοχή πάνω από την παλιά ταβέρνα του Κρικέλα ώς το στρατόπεδο Νταλίπη, νοτιοδυτικά της οδού Εθνικής Αντίστασης, που σήμερα είναι γνωστός ως συνοικισμός «Ναυάρχου Βότση», στην ανατολική Θεσσαλονίκη.

Στο Κάμπελ διέμεναν 220 φτωχές πυρόπληκτες εβραϊκές οικογένειες, εγκατεστημένες εκεί μετά την πυρκαγιά του 1917. Οι κάτοικοι είχαν κλειστεί στα σπίτια τους καθώς φοβόντουσαν ιδιαίτερα από την υφιστάμενη κατάσταση, αναγκάστηκαν, όμως, να τραπούν σε φυγή για να γλυτώσουν, όταν οι φασίστες έβαλαν φωτιά στον οικισμό. Επιθέσεις έγιναν και σε άλλες δύο γειτονιές, αλλά εκεί οι κάτοικοι κατάφεραν να τις αποκρούσουν.

Το βράδυ της 29ης Ιουνίου σημειώθηκαν επιθέσεις εναντίον και άλλων εβραϊκών συνοικισμών, αλλά η μεγαλύτερη επίθεση με τραγικές συνέπειες σημειώθηκε στον απομακρυσμένο εβραϊκό συνοικισμό της ανατολικής Θεσσαλονίκης. Η χωροφυλακή, παρά την παρουσία σημαντικής δύναμης, δεν μπόρεσε να αποτρέψει τον εμπρησμό. Οι επιτιθέμενοι ήταν οπλισμένοι με πιστόλια και πυροβολούσαν ακόμη και εναντίον της έφιππης αστυνομίας, ενώ αρκετοί περιέλουζαν με βενζίνη τα παραπήγματα και τους έβαζαν φωτιά.

Σύμφωνα με αναφορά της χωροφυλακής προς το υπουργείο, «οι επιτιθέμενοι δια να εμποδίσουν την κίνησιν των πυροσβεστικών αντλιών έθεσαν οδοφράγματα πλησίον του Φλόκα (σ.σ. του κέντρου διασκέδασης τότε, το ισόγειο κτήριο του οποίου σώζεται ως σήμερα επί της οδού Εθνικής Αντίστασης και στεγάζει εταιρεία κουρτινών), αλλά τα κατέστρεψε το ιππικόν, το οποίον επέλασε και διέλυσε τους επιδρομούντας». Στην ίδια αστυνομική έκθεση αναφέρεται ότι καήκαν εννέα θάλαμοι, στους οποίους στεγάζονταν 54 οικογένειες, η συναγωγή και το σχολείο. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν δύο νεκροί, ένας Χριστανός και ένας Εβραίος, πολλοί τραυματίες και από τις δύο πλευρές των συμπλεκομένων και η πλήρης σχεδόν καταστροφή του συνοικισμού. 

Ο εμπρησμός του Κάμπελ προκάλεσε την άμεση επέμβαση της Δικαιοσύνης και θυελλώδη συζήτηση στην ελληνική βουλή. Συνελήφθησαν 25 περίπου υπαίτιοι των επεισοδίων που ανακρίθηκαν και παραπέμφθηκαν σε δίκη. Ανάμεσά τους και ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Μακεδονίας» Νικόλαος Φαρδής, που κατηγορήθηκε για συνέργεια στην έξαψη των παθών με την αρθρογραφία του. Σύμφωνα με εκθέσεις της αστυνομίας που δημοσιεύτηκαν στον Τύπο, πρώτοι συλληφθέντες ήταν μέλη της Αντικομμουνιστικής Κίνησης Καλαμαριάς. Δύο από αυτούς αναγνωρίστηκαν από μάρτυρες. Το γεγονός ότι πρόσφυγες είχαν ανάμειξη στα επεισόδια δεν ήταν τυχαίο. Άλλωστε, πρόσφυγες ήταν και τα περισσότερα μέλη της Τρία Έψιλον. Οι πρόσφυγες των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, στην προσπάθειά τους να ξεκινήσουν από την αρχή τη ζωή τους και έχοντας φτάσει ως γνήσιοι Έλληνες στην πατρώα γη, θεωρούσαν τους ξένους Εβραίους ως εμπόδιο στα σχέδιά τους. Αυτό το ιδεολόγημα καλλιεργούνταν μέσα από τον λόγο του Τύπου αλλά και των εθνικιστικών οργανώσεων.

Τα σοκαριστικά αυτά γεγονότα, με τον εμπρησμό του εβραϊκού συνοικισμού Κάμπελ με δύο νεκρούς και πολλούς τραυματίες, ήταν η κορύφωση του έντονου αντισημιτισμού στη δεκαετία του 1930 στη Θεσσαλονίκη. Ανάμεσα στα καμένα κτήρια ήταν η συναγωγή, το σχολείο και το φαρμακείο. Οι σοβαρότερα τραυματισμένοι κάτοικοι μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο Χιρς, το σημερινό Ιπποκράτειο.

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ

ΑΠΟΨΕ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΣΤΟΝ ΑΛΙΑ

 

κλικ ΕΔΩκλικ ΕΔΩ

ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ,ΑΝΉΜΕΡΑ Τ΄ ΑΛΙΩΣ ΤΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ-ΕΤΗΣΙΟ ΤΡΑΠΕΖΙ- 

ΤΩΝ ΛΙΑΔΩΝ ΣΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ.... 

[κλικ ΕΔΩ, ΕΔΩ