Ο ΓΙΑΝΝΟΣ ΜΕ ΤΑ ΟΛΑ ΤΟΥ

Ένα πρωινό πίναμε καφέ με τον Γιάννο. Είναι αγαπητός δευτεροξάδελφος από τη μάνα του την Αγγέλω, όπως και ο μεγάλος του αδελφός, ο Χρηστάκης, που έχουν μείνει από τα 5 αδέλφια. Έχω αναμνήσεις και βιώματα από τα αλλοτινά χρόνια, μια και ο Γιάννος ήταν μοναδικός σε μερικές δράσεις της καθημερινότητας, μια και ήταν σκληραγωγημένο παιδί. Στο βιβλίο μου "ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ" συμπεριλαμβάνεται το παρακάτω μικρό αφιέρωμα

=============

 από το στόμα πετάγεται φουριόζος και λέγει κοφτά και αποφασιστικά: "Δάσκαλε, είτε μ' αφήκεις είτε εγώ δεν τα τρω τα γκολοκύθια". Κι όμως ο Γιάννος και τα κολοκύθια έφαγε, γιατί δεν υπήρχε τίποτα  και του έμεινε το παρατσούκλι κι έμεινε και στην ίδια τάξη. Τις εξετάσεις όμως, τις άλλες, τις μεγάλες της κοινωνίας τις πέρασε με την πρώτη.

=============-

Λοιπόν ένα πρωινό όπως πίναμε τον καφέ μας στου Βένου τον ρωτάω:

: Ξάδερφε πότε θα πάμε για σαλιγκάρια; [1] και μου λέει με ξέχειλο παράπονο:

: Πάνε πια όλα αυτά, τα χωράφια είναι όλα ραντισμένα με ραουντάν, οπότε τα σαλιγκάρια ξεπουντολώθηκαν

Μετά κουβεντιάζοντας για τους Αλβανούς που κρατάνε όλη την οικονομία και την αγροτική παραγωγή στο χωριό μας, μου  ανέφερε τα εξής μεταξύ των άλλων:

: Τότε στη Βέροια ο Τάκης [2] είχε στη δούλεψή του αρκετούς από αυτούς και εγώ αρκετές φορές τους πήγαινα με το φορτηγάκι στην Αλβανία. Ποτέ δεν με άφησαν να πληρώσω τίποτα, ούτε τα τσιγάρα  μου, και λόγος τους συμβόλαιο, γκράδες, μπεσαλήδες.

[1] Αργότερα στις αλλοτινές εποχές ήταν πρώτος στο χωριό, μανούλα στη συλλογή των ατόφιων αγαθών της φύσης, όπως τα σαλιγκάρια, τα άσπρα μεγάλα στις πλαγιές μετά από βροχή που σκαρίζανε, οβριές στα ρέματα και στα βράχια, βολβούς για τουρσί κι άλλα καλούδια, σπουργίτια με το λάστιχο και φακό στις λεύκες της Νέδας[κλικ ΕΔΩ] &&& Κάπου κάπου με φίλευε και μένα ...ως άνθρωπο των γραμμάτων, γραμματιζούμενο, όπως έλεγε η μακαρίτισσα μάνα μου.
[2] Ήταν 5 αδέρφια. Χρήστος [Πυρής], Μαρίκα, Τάκης [Μπόνος] Γιάννος [πολλά παρωνύμια, Κολοκυθόγιαννης, Σπέτζας, Στρουμπάλο, Γελαδόγιαννης..] Θανάσης [Καραφώτης] και ζουν ο Πυρής και ο Γιάννος.
Ο Μπόνος πέθανε νέος και είχε παντρευτεί στη Βέροια, όπου στο εμπόριο ήταν μεγάλος και τρανός. Ίσως ήταν ο πιο ντερβίσης του χωριού. Βαθειά Ψυχή!

ΑΛΛΟΤΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ...ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Έντονα επηρεασμένος και συγκινημένος έγραψα

 για την γειτονιά μας στα αλλοτινά χρόνια, που εν καιρώ θα αναρτήσω...

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

    ΠΡΙΝ 3 ΧΡΟΝΙΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ

ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ ΑΓΡΟΤΕΣ ΠΟΥΛΙΑ!!!

 ΣΗΜΕΡΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗΝ "ΠΡΩΙΝΗ" 

        & ΧΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΣΤΗΝ ¨ΠΑΤΡΙΣ"          

   Πολλοί από τους αναγνώστες, εκτός από τους φίλους μου,  θα αναρωτηθούν γιατί τέτοια ζέση και τόσο ενδιαφέρον για την αγροτιά;
·      Η καταγωγή μου και περηφάνεια μου, είναι από το καθαρά αγροτικό Γιαννιτσοχώρι και αγροτική  οικογένεια
·      Αλλά και το επάγγελμά μου, κτηνίατρος ήταν ένα από τα δύο της αγροτικής παραγωγής, το άλλο είναι του γεωπόνου. 4  χρόνια σε χοιροστάσια, 10 χρόνια αγροτικός κτηνίατρος και 18 χρόνια στο υπουργείο Γεωργίας
      Δικαιολογημένο πέρα για πέρα το  δέσιμο και το ενδιαφέρον! Συμφωνείτε;
    Επί τη ευκαιρία λοιπόν της κινητοποίησης και της «καθόδου» των αγροτών στην Αθήνα με αποκορύφωμα το μεγάλο συλλαλητήριο, καταθέτω και την άποψή μου που πιστεύω ότι είναι εμπεριστατωμένη κι από γνώσεις  κι από βιώματα.
    Κατ’ αρχάς ανάλογες διαμαρτυρίες και δράσεις των αγροτών γίνονται κάθε χρόνο την ίδια εποχή [1] και  μάλιστα με τα ίδια ή παρεμφερή αιτήματα:  Φτηνό αγροτικό πετρέλαιο, Αγροτικό ρεύμα, επιδοτήσεις για τα αγροεφόδια, λιπάσματα [2], ζωοτροφές, μέτρα  κατά των παράνομων ελληνοποιήσεων αγροδιατροφικών προϊόντων, αλλαγή της ΚΑΠ.
Παρά το ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη μέσω του δυναμικού συλλαλητηρίου, εκείνη παρέμεινε εκκωφαντικά σιωπηρή, «ότι είχαμε το δώσαμε στους αγρότες» απάντησε σκέτος κόδραξ. Τα  ηχηρά  συνθήματα που ακούστηκαν στο παθιασμένο παναγροτικό συλλαλητήριο ήταν:
·      «Τώρα με τα πόδια, μετά με τα τρακτέρ, αν δεν δικαιωθούμε θα  γίνει Κιλελέρ»
·      «Εργατιά, αγροτιά, μια φωνή και μια γροθιά»                           αλλά εις ώτα μη ακουόντων.
     Να με συμπαθάτε όμως, αλλά στην ουσία πάλι έκαναν μια τρύπα στο νερό. Ήλθον είδον και απήλθον, το μόνο που αποκόμισαν ήταν η ενθουσιώδης υποδοχή και τα πολλά χειροκροτήματα.
Κρίμα αλλά έτσι είναι….
   Είμαστε υπό τον απόηχο της «Καθόδου» των Αγροτών στην Αθήνα, που συμπαθάτε με, αφού έκαναν ΤΑ στη Βουλή, και νταντά την εξουσία, αποχώρησαν με τάξη και ασφάλεια , σαν τα καλά παιδιά. Ναι έτσι ακριβώς έγινε..Αυτή είναι η πικρή αλήθεια!

   Από τα πολλά χρόνια το φωνάζουμε, στην ιστοσελίδα μας, στον τύπο αλλά και στα όργανα του κόμματος σε άλλες εποχές, ότι

Ο ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΣΜΟΣ:ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ!!!!!

Όλα τα υπόλοιπα, κινητοποιήσεις μπλόκα, συνθήματα  κ.τ.λ. είναι απλές …οδοντόκρεμες.  
        Μάλιστα στις αλλοτινές Εποχές, πριν 30 χρόνια περίπου, στα χρόνια της νιότης, είχα εκδώσει μια συμπαθητική εφημεριδούλα, Τα "ΒΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΑ". Δείτε

τι έγραφα τότε στο 2ο φύλλο  για την μεγάλη ανάγκη, της ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ μορφής που έπρεπε να πάρει η Ανάπτυξη (παραγωγή, Παρασκευή, Διακίνηση) στον Πρωτογενή Τομέα. Κι ακόμα ....φυλλοροούμε!!!  Τα νούμερα είναι ακόμα χειρότερα. Ποιος μας φταίει;[3]
      Τα κύρια καθοριστικά γνωρίσματα όσον αφορά την πρωτογενή Παραγωγή και Οικονομία της είναι:

• ·            Το ποσοστό των αγροτών από 20% του συνολικού πληθυσμού την προηγούμενη 20ετία έχει ελαττωθεί περίπου στο 5%
• ·            Το ποσοστό συμμετοχής του αγροτικού εισοδήματος στη χώρα μας ισούται με 2%-3% του ΑΕΠ. Σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, όπου τα ποσοστά συμμετοχής είναι αρκετά υψηλότερα, στην Ελλάδα είναι μονίμως μειούμενα. Αντίστοιχα, το Ισραήλ, µε επενδύσεις στην αγροτική έρευνα και ανάπτυξη που έφθασε το 4% του ΑΕΠ, κατάφερε να µειώσει το κόστος παραγωγής σε 27% έναντι 67% της Ολλανδίας
• ·            Ο μικρός αγροτικός κλήρος. Αυτό και μόνο απαιτεί αναγκαστικά και τελεσίδικα τη συνεργασία, τον συνεργατισμό.
• ·            Η μεγάλη ανάπτυξη των ιχθυοκαλλιεργειών, αποκτώντας μια αξιόλογη θέση παγκοσμίως. 
• ·            Το αρνητικό ισοζύγιο των γεωργικών προϊόντων λόγω της έλλειψης των προϊόντων ζωικής προέλευσης.
• ·            Η παραγωγή των προϊόντων φυτικής παραγωγής με εκείνη της ζωικής είναι 73/27, αν και έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, όπως στα άλλα κράτη της δύσης, με συνεχή επιδείνωση

   Οι αγρότες είναι ευκολόπιστοι στην υπόσχεση, στα αόριστα θα, στις …κουμπαριές.

Λαός ευκολόπιστος και πάντα προδομένος,

 όπως λέει κι ο ποιητής.

Ο Γκράμσι υπογράμμισε και σε αυτό είχε βασική συνεισφορά ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη μόρφωσης των εργατών ώστε να δημιουργηθούν οργανικοί διανοούμενοι για να γίνει δυνατή η επίτευξη της εργατικής ηγεμονίας. [4] 
 
 1 Στα φούρια των μπλόκων ήμουνα στο χωριό και προέτρεψα δυο-τρεις φίλους να προβούν σε συμπαράσταση και να κλείσουν την εθνική οδό. Ξέρετε τι μου είπαν; Τις μας λες να μας γράψει η αστυνομία; Πιθανώς φοβούνται μη χάσουν τη θέση τους στη Λαϊκές! Αμ το άλλο, και οι τρεις ψηφίζουν αριστερά!
2 Αφενός δεν επιτρέπονται οι κρατικές  επιδοτήσεις στην αγροτική παραγωγή από την Ε.Ε. λόγω διατήρησης του αθέμιτου ελεύθερου
Εμπορίου αλλά και το μέτρο αυτό δεν μας συμφέρει ως κράτος, καθότι εάν αυτό  ισχύσει για όλα τα Κ-Μ, τότε τα πλούσια κράτη θα μας κατατροπώσουν με τη φτήνια τους. Αρκεί αυτό το μέτρο να εφαρμοστεί στα αδύνατα κράτη. Είναι όμως δυνατόν να περάσει τέτοιο πράγμα από το Γερμανο- Γαλλικό μέτωπο; Πα…..πα, ούτε κατά διάνοια.
[3] Κοινώς παραδεχτό είναι  ότι ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματά του ΠΑΣΟΚ την εποχή εκείνη  ήταν η απαξίωση των Συνεταιριστικών ιδεών.
[4] Περί αυτών και των πολλών άλλων χαρακτηρισμών του επιπέδου  συνειδητοποίησης  του αγροτικού κόσμου θα τα γράψουμε σε άλλη μας δημοσίευση [ΚΘ1]

"H γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει"

 Δρόμος της Αριστεράς 17.2.24,  Γιάννης Σχίζας

   Το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας  οργάνωσε εκδήλωση στην Κωνσταντινούπολη  στις 9.2.24 με αφορμή τον εορτασμό για την Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας.

«Η ελληνική γλώσσα, θα ομιλείται, θα ψάλλεται, θα τραγουδιέται και θα χορεύεται πάντα “εις την Πόλιν”»,

 ήταν το ακροτελεύτιο μήνυμα της εκδήλωσης, που παρακολούθησε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίνα Κασιμάτη, η πρύτανης και η αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Τούρκοι καθηγητές Νεοελληνικής Γλώσσας από πανεπιστήμια της Τουρκίας και πολλοί άλλοι.

  Ο εορτασμός αυτός χαιρετίσθηκε από διάφορους σαν αναστροφή μιας πολιτικής, που  στόχευε στην τοποθέτηση του γλωσσικού ζητήματος στα επίδικα  της έντασης μεταξύ των δυο χωρών. Προ τετραετίας ακόμη, η «Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας» εορτάζονταν  στο Παρίσι , στην Αμερική, στην Ιταλία  - που διαρκούσε μάλιστα ένα τριήμερο σε πολλά πανεπιστήμια και πόλεις – ακόμη και  στην Ουκρανία , όχι όμως και στην Τουρκία :    Εθνικιστές και ακροδεξιά ΜΜΕ  είχαν ξεσηκωθεί  εναντίον των εορταστικών γεγονότων  που θα μεταδίδονταν  διαδικτυακά στα πανεπιστήμια Άγκυρας,  Κωνσταντινούπολης και Ανατολικής Θράκης.

Αλλαγή τακτικής 

 Φυσικά η  αλλαγή τακτικής εκ μέρους της τουρκικής κυβέρνησης αφήνει άθικτη τη πολιτική αποσιώπησης του ελληνικού πολιτισμού στην Μικρά Ασία : Εδώ και πολλά χρόνια  οι ξεναγοί στην Τουρκία αποφεύγουν επιμελώς να αναφέρουν την Ελληνική και πολύ περισσότερο την Ελληνιστική περίοδο της Μικράς Ασίας, παρά το γεγονός ότι διδάσκονται ιστορία στα τουρκικά σχολεία και πανεπιστήμια. Στην Τουρκία  έχουμε το εγχείρημα της εξάλειψης  ΚΑΙ της γλώσσας αλλά ΚΑΙ των ιχνών της ελληνικότητας, μάλιστα την τρέχουσα  περίοδο  είναι προτιμητέοι από τους Τούρκους εθνικιστές κάποιοι όροι «στρατηγικής σημασίας» :  Παραδείγματος χάρη οι ελληνογενείς όροι  «αστροναύτης» και «κοσμοναύτης » (astronaut και cosmonaut, στα τουρκικά astronot και cosmonot αντίστοιχα), που έχουν τεθεί υπό επανεξέταση από τον Ερντογκάν (εν όψει της υποσχεθείσας τουρκικής απόβασης στη Σελήνη το 2023 !). Σύμφωνα με τον Πέτρο Κράνια του δικτυακού τόπου ΙΣΚΡΑ-  έχει προταθεί ο όρος  “τζατζάμπεης”(!) (Caca-bey), ύστερα από την έμπνευση του υπερεθνικιστή και εταίρου στην κυβέρνηση Ντεβλέτ Μπαχτσελί. …. 

         Όπως μας πληροφορεί ο Θανάσης Οικονόμου που υπηρέτησε στη ΝΑΣΑ, οι ονομασίες «Τέμπη», «Άγραφα» , «Καλαμπάκα», "Καλάβρυτα"," Λασίθι" κλπ.

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ 

Η Φιγαλία, μπράβο,  παίζει στην  Α¨ Ηλείας και θρυλικός 

Ολυμπιακός Ζαχάρως...πουθενά!!! 

ΕΧΕΙ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΒΡΟΥΒΕΣ.......

ΑΣ ΑΓΙΑΣΩ ΚΑΙ ΤΑ ΓΕΝΙΑ ΜΟΥ.....

        Τελικά μετά την τελευτά μπραβίσιμη  ανάρτηση για τα βιβλία κλικ ΕΔΩ] που έχουν εκδοθεί στο δήμο Ζαχάρως [1] έχω την εντύπωση ότι αδίκησα τον εαυτόν μου. Θα μου πείτε καθένας αγιάζει τα γένια του, και δίκιο θα έχετε. Όμως αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει, Έτσι δε λένε; Οπότε  καλά κάνουμε ... Τέλος πάντων, αλλά και τα δικά μου λογοτεχνικά δημιουργήματα, γενικά τα έργα του λόγου, βιβλία, εφημερίδες, άρθρα και πάνω από όλα τα πολλά σχετικά γραφτά μου στην ιστοσελίδα μου επί 12 ολόκληρα χρόνια]  είναι αρκετά  για την καλή μου υστεροφημία  και παρακαταθήκη. [εντάξει μη γκριματσάρετε, έτσι το γράφω, τέτοιους όρκους και δοξασίες για τα επέκεινα τα γράφω στα παλιά μου υποδήματα.]

Λοιπόν στα αλλοτινά χρόνια εξέδωσα την εφημεριδούλα "ΒΗΜΑΤΑ & ΧΡΩΜΑΤΑ" και μετέπειτα το "ΣΤΟΥΦ"  στην Ανδραβίδα. Ακολούθησε το βιβλίο "ΑΝΑΛΟΓΙΟ ΕΝΘΥΜΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΖΩΑ", και στη συνέχεια εκδόθηκε από το ΓΕΩΤΕΕ το βιβλίο 'ΓΕΩΤΕΧΝΕΣ". Και ερχόμαστε στο τελευταίο, πέρυσι το καλοκαίρι, όπου κυκλοφόρησε το "ΣΤΟΥΦ, ΑΝΔΡΑΒΙΣ & ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΡΑΙΟΙ" [2]

     Φέτος δε, όπως γράφτηκε προχτές,  προγραμματίζεται να εκδώσουμε το "ΖΑΧΑΡΩ, ΖΑΧΑΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑΧΩΡΙΤΕΣ" μαζί με τον   Βασίλη Δρακόπουλο {Bill Dracop}

[1] Πρέπει να αναφέρουμε ότι για τον Καϊάφα  έχει γραφεί και το κάτωθι βιβλίο, καθώς και ένα άλλο από τα πρώτα της Λιλής Ζωγράφου για μια αισθηματική περιπέτεια της στις καλύβες του Καϊάφα στα αλλοτινά χρόνια....

[2] Στον δε συνδικαλιστικό τομέα μαζί με τον φίλο μου, τον Παναγιώτη Τριανταφύλλου, βγάζαμε την ωραία εφημερίδα "Κτηνιατρικά Νέα"

Πόσο πλούσια είναι η Πελοπόννησος – Οι οικονομικοί κλάδοι στους οποίους ξεχωρίζει

 Ποια περιοχή προσελκύει εδώ και χρόνια τον περισσότερο πλούτο και ποια φτώχυνε περισσότερο - Τι δείχνουν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ
Τα τελευταία χρόνια, τα απανωτά πλήγματα της οικονομικής κρίσης, της πανδημίας του κορωνοϊού, του πολέμου στην Ουκρανία και των φυσικών καταστροφών έχουν καταβαραθρώσει την εγχώρια οικονομία. 
Ο πλούτος όμως βρίσκει πάντα τον τρόπο να επωφελείται, ακόμα και μέσα σε κρίσεις, και συγκεντρώνεται κυρίως σε μία συγκεκριμένη περιοχή της χώρας μας η οποία είναι η Αττική. 
Πού βρίσκεται όμως η Πελοπόννησος; Απάντηση σε αυτό το ερώτημα δίνει η ΕΛΣΤΑΤ σε έρευνά της για το πού συχνάζουν οι περισσότεροι πλούσιοι στην Ελλάδα. 
Πλουσιότερη και με διαφορά η Αττική
Δεν αποτελεί ιδιαίτερη έκπληξη το ότι η περιφέρεια της Αττικής είναι η πλουσιότερη περιοχή της χώρας. Αυτό βασίζεται στα στοιχεία που εξέδωσε η Στατιστική Αρχή το 2023, που καταγράφουν το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ανά ελληνική περιφέρεια.
 
Συγκεκριμένα, η Αττική σημείωσε το 2020 Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν κατά κεφαλήν που ανέρχεται σε 21.118 ευρώ. Αμέσως πιο πλούσια εμφανίστηκε η περιφέρεια ολόκληρης της Στερεάς Ελλάδας, με κατά κεφαλήν ΑΕΠ 15.285 ευρώ. 
Η κατάσταση στην Πελοπόννησο
Η Περιφέρεια Πελοποννήσου θα λέγαμε ότι βρίσκεται κάπου στη μέση. Δεν συγκαταλέγεται στις πλουσιότερες περιφέρειες της χώρας, ούτε όμως και στις φτωχότερες.
 

Οι κάτοικοί της απολαμμβάνουν περίπου το ίδιο βιοτικό επίπεδο με τους αντίστοιχους κατοίκους σε Δυτική Ελλάδα, Στερεά Ελλάδα και Κρήτη. 

Πίνακας ΕΛΣΤΑΤ (3)

Πίνακας ΕΛΣΤΑΤ

Στους παρακάτω πίνακες μπορούμε να διακρίνουμε τους οικονομικούς κλάδους στους οποίους ξεχωρίζει η Περιφέρεια Πελοποννήσου συγκριτικά με τις υπόλοιπες περιφέρειες της χώρας, καθώς και αυτούς στους οποίους υστερεί. 

Πίνακας ΕΛΣΤΑΤ (4)
 Πίνακας 4
Ποιες περιοχές έγιναν πιο φτωχές
Ενδεικτικό των καιρών αποτελεί το γεγονός πως σε όλες τις περιφέρειες σημειώθηκε αρνητική μεταβολή του ΑΕΠ σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, αλλά κάποιες «χτυπήθηκαν» περισσότερο. 
Ειδικά, η περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου σημείωσε πτώση κατά κεφαλήν ΑΕΠ 21,1%, τη μεγαλύτερη στη χώρα, και αυτό αντανακλάται ότι έφτασε από δεύτερη πιο πλούσια περιοχή το 2019, να πέφτει στην τρίτη θέση. 
Στον αντίποδα, η Στερεά Ελλάδα σημείωσε την μικρότερη πτώση, με μόλις 1,4%, και μάλλον για αυτό κατάφερε να βελτιώσει τη σχετική της οικονομική κατάσταση.

 

Διάγραμμα ΕΛΣΤΑΤ

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΟΥΤΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΟΤΙ Η ΜΟΝ Η ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΆ
ΕΊΝΑΙ Η ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΉ ΟΡΓΑΝΩΣΗ! ΓΙΑΤΙ;

ΔΙΟΝΥΣΗ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ....ΚΟΠΑΝΗΣΕΣ, 

ΑΛΛΑ  ΚΑΚΑ ΠΟΥ ΕΣΠΕΥΣΕΣ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙΣ

ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΗΞΕΡΕΣ..

[ Όπως μας είπες τότε την ημέρα των "εκλογών" στη Ζαχάρω

Το θυμάσαι;]

ΞΑΠΟΣΤΑΣΑΜΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΤΡΑΒΆΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ... [Δ]

 

ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΝΑΣ ΣΤΟΝ ΝΟΥΝΟ ΝΤΗΣ

    Νάμαστε στο θρυλικό  Κοπανάκι [α] Είναι η 2η  φορά για τσιμπούσι από τον μεγάλο και τρανό φίλο μας τον Δημ. Αραμπατζή,1] που για μια άλλη φορά μεγαλούργησε  με τη θεσπέσια μαγειρική του [2] Την 1η φορά  ΕΔΩ] είμαστε ο Αραμπατζής, ο Θύμιος, ο Κουμπαράκος κι εγώ, τούτη τη φορά έλειπε ο Κουμπαράκος αλλά όμως είχαμε και θηλυκό μαζί μας. Ότι και να πούμε ότι,  το φουστάνι διανθίζει επιβλητικά μάλιστα κάθε παρέα. Μαζί μας ήταν η καλή μας φίλη η Κατερίνα. [3] Γειτονάκι στο χωριό, καθηγήτρια στην Κυπαρισσία και παντρεμένη με τον Γρηγόρη, πρόεδρο στο Κοπανάκι επί δύο τετραετίες. 

 Για το σπίτι και τον Ιάσωνα που πάλι μας καλωσόρισε πηδώντας επάνω και γλείφοντάς μας αναφερθήκαμε την άλλη φορά. Τούτη τη φορά ο Δημητράκης είχε κάνει κοτόπουλο στη γάστρα [4] και  μπιφτέκια να τρώει η  μάνα και του παιδιού να μη δίνει.  Φυσικά ο θεσπέσιος οίνος και τα ατόφια ρεμπέτικα με τον Ψυχογιό (ακούστε το"ριγέ σακάκι" κλικ ΕΔΩ). Οπότε ...γίναμε γκολ, ανεξαρτήτως εάν είμαστε  οφσάιντ και φυσικά ρίξαμε και τις ζεμπεκιές μας, όπως αρμόζει σε τέτοιες περιστάσεις. Η δε αφιέρωση στη Ρίνα, με το άσμα "πάμε για ύπνο Κατερίνα" έκλεισε το τσιμπούσιον.

       Και εις άλλα με υγεία, μια και όλα τα ...υπόλοιπα περισσεύουν. Καλά είπε η Κατερίνα: 

Το παρελθόν είναι περασμένο και και δεν μπορείς να το αλλάξεις, 

το μέλλον ακαθόριστο και δεν μπορείς να το προβλέψεις, 

ΖΗΣΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ!!!

        Εντωμεταξύ  κανονίσαμε την εκδρομή στο χιλιοτραγουδισμένο, ερωτικό Άργος και στο πανέμορφο Ναύπλιο, την πρώτη πρωτεύουσα της χώρας.   Είχαμε από καιρό υποσχεθεί στον Δημητράκη ότι θα επισκεφτούμε την βαφτιστήρα του, την Μαριάννα στο Άργος. 
Περί αυτού σε επόμενη ανάρτηση, με όλα τα συμβάντα και τα ...αναπάντεχα.

 

[α]   Πριν πάμε στο σπίτι του Μήτσου για το τσιμπούσι , ήπιαμε στο "ιστορικό" τα τσιπουράκια μας με λαχταριστά κοψίδια, κερασμένα από τον Γρηγόρη και την Κατερίνα  

[1] Πολλάκις έχω αναφερθεί στον Αραμπατζή, τον αριστοκράτη μάγκα που ήρθε γαμπρός στο Κοπανάκι [κλικ ΕΔΩ ] 
[2] Τι να πω για την μαγειρική του; Δεν υπάρχουν λόγια να την περιγράψουν με τίποτα. Η φαντασία στην κατσαρόλα...
[3]Αξιοσημείωτο είναι και ότι το προηγούμενο καλοκαίρι η Ρίνα είχε φιλοξενήσει μια φίλη συνονόματη.  Οπότε τα τσιπουράκια στην πλατεία έδιναν και έπαιρναν με τον Δημητράκη πάντα ομοτράπεζο και κεραστή. Το απίθανο, το καταπληκτικό ήταν που ο Μήτσος ερωτεύτηκε σφόδρα τη νεοφερμένη. Στη γιορτή της δε της αγίας Αικατερίνης πήρε τηλέφωνο με....ευχές τη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΙΆ, τη δε πατριώτισσα και παλαιόθεν φίλη του την...ξέχασε. Για αυτό και η Ρίνα τον έκανε τ΄αλατιού.  Έρως ανίκατε μάχαν και χρόνια δεν κοιτά!!! Ο Μήτσος κι εδώ είναι όπως λέει στην ταινία, πρώτος και πρωτοποριακός!!!!!

[4] Τη συνταγή την περιγράφει ο ίδιος στην ταινία.

Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

του Θωμά Αθ. Αγραφιώτη

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ & «ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ» (1975)

Με τον «Καραγκιόζη» της Βουδούρη, το έτος 1975, ο κινηματογράφος αντιμετωπίζει για πρώτη φορά τον Καραγκιόζη, επισήμως από την οπτική γωνία του ντοκιμαντέρ και όχι της μυθοπλασίας. Το ντοκιμαντέρ αυτό, πολύ πρωτότυπο και φιλόδοξο για την εποχή του, είχε ως θέμα του την ιστορική πορεία της τέχνης του Θεάτρου Σκιών (μετά από την Επανάσταση του 1821) και τις κοινωνιολογικές διαστάσεις αυτής της πορείας, παράλληλα με το βίο του ελεύθερου νεοελληνικού κράτους. Η Βουδούρη συνεργάστηκε κυρίως με τον Κορίνθιο καραγκιοζοπαίχτη Σάββα Γκιτζάρη, όπως επίσης και με τους Σωτήρη και Ευγένιο Σπαθάρη, Μάνθο Αθηναίο και Μίμη Μάνο-Αθανασίου.

Το ντοκιμαντέρ αυτό, σε γενικές γραμμές, αντιμετωπίστηκε με θετικά σχόλια από την τότε κριτική. Ιδιαίτερα θετικός ήταν π.χ. ο Γιάννης Σολδάτος:

«“Μια πρώτη προσέγγιση μιας λαϊκής τέχνης στον κινηματογράφο” χαρακτηρίζει η Βουδούρη την ταινία της, Καραγκιόζης. Και είναι πράγματι μια εικονοποίηση μέσα από μια σύγχρονη μορφή θεάματος (κινηματογράφος) μιας παλιότερης (Καραγκιόζης). Παράλληλα, οι βλέψεις της σκηνοθέτιδας εκτείνονται και στο χώρο της κοινωνιολογικής ανάλυσης του φαινομένου, χωρίς όμως να τον εξαντλούν. Πλούσιο υλικό υπάρχει στη διάθεσή της όπως και πλήθος μαρτυρίες. Και όλα αυτά συγκεντρώνονται στην ταινία, δημιουργώντας σημαντική κατάσταση για ένα λαϊκό θέαμα που περνάει στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής, για να καταντήσει μουσειακό είδος» (Γ. Σολδάτου, Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου, τόμ. Δ΄, Αθήνα 1991, σ. 268).

Οφείλουμε πάντως, για την ιστορικότητα του πράγματος, να πούμε ότι δεν έλειψαν και οι αρνητικές τοποθετήσεις για την ταινία της Βουδούρη, οι οποίες διατυπώνονταν συνήθως μετά τα αρχικώς θετικά παραπάνω σχόλια. Οι αρνητικές κριτικές επισήμαναν: α) τις σχηματικές και βεβιασμένες συνδέσεις ανάμεσα στη θεματολογική παρουσίαση και την κοινωνικοπολιτική έρευνα του Καραγκιόζη, β) την έλλειψη συνοχής της ταινίας σαν ολότητα, γ) την επαναληπτικότητα και τη σχετική φλυαρία κατά την πορεία της αφήγησης, ως προς την αντιστικτική παράθεση της ιστορίας του Καραγκιόζη και της ελληνικής ιστορίας μετά από την Επανάσταση του 1821, δ) τα κενά κατά την αφήγηση που ενδεχομένως να οφείλονταν και σε πιθανές οικονομικές δυσκολίες της παραγωγής, ε) την έλλειψη μιας παρουσίασης για το «πώς λειτουργεί ο Καραγκιόζης στο αναπαραστατικό πια επίπεδο», ενώ στ) είχε επισημανθεί από εφημερίδα της εποχής η (εκ των υστέρων βεβαίως) πρόταση το ντοκιμαντέρ αυτό να «περικλειόταν στην κατηγορία του έργου μικρού μήκους», προκειμένου να είχαν απαλειφθεί ευκολότερα τα όποια αρνητικά στοιχεία.

Ιδιαίτερα δηκτική όμως ήταν η κριτική του καραγκιοζοπαίχτη Γιάννη Χατζή, ο οποίος ήταν ίσως ο πιο αυστηρός και απαιτητικός κριτής της ταινίας, σύμφωνα με το παρακάτω αρκετά μεταγενέστερο κείμενό του από τα «Κινηματογραφικά Τετράδια»:

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΞΑΠΟΣΤΑΣΑΜΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΤΡΑΒΆΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ... [Γ]

       Μετά την τελευταία  εξιστόρηση των συμβάντων στην  κάθοδό μου κλικ ΕΔΩ συνεχίζουμε  με τα τσιμπούσια, το ένα  με τη φασολάδα και μετά από 2 μέρες το αγριογούρουνο στα "ΠΕΥΚΑ" του Κοντολέτα

Αγριογούρουνο στα ¨ΠΕΥΚΑ"

που έγινε   ...ελάφι

  Ένα μεσημέρι, νομίζω Τρίτη 23 Γενάρη όλη η παρέα μας μετέβη στη ωραία ταβέρνα "ΤΑ ΠΕΥΚΑ" και φάγαμε φασολάδα. Στο τέλος παίρνει τον λόγο ο Αρφάνης κι αφού περιπλανιέται ως συνήθως στις γενικές αμφισβητήσεις του, κάνει την πρόταση: Έχω 2 kg αγριογούρουνο και εάν συμφωνείτε να το δώσω στον Κοντολέτα και την Πέμπτη  μεσημέρι να το φάμε στιφάδο! Πράγματι συμφωνήσαμε όλοι εκτός από τον Κουμπαράκο γιατί την άλλη μέρα θα έδινε εξετάσεις για εκείνο το θρυλικό πτυχίο.  

   Οπότε την Πέμπτη, την  καθορισμένη ώρα νάμαστε ντούροι και ορεξάτοι στα "ΠΕΥΚΑ" έλειπαν όμως ο Μπακάλης κι ο Γίάννης Μαντάς. Αισθητές οι απουσίες τους, γιατί εκτός άλλων το κόστος έπεφτε σε λιγότερα άτομα. Τέλος πάντων, περιττό να σας πω ότι φάγαμε του σκασμού με το κέφι στα ύψη και τον συνήθη  σχετικό φραμπαλά με πρώτον τον Μπίλη.

  Όλα ωραία και καλά, μέχρι που ήρθε ο λογαριασμός. Το πληρώσαμε πολύ ξινό το αγριογούρουνο μας βγήκε από τη μύτη...  Ακούστε και κρίνετε: 85 ευρώ, από τα οποία τα 50 ήταν το μαγείρεμα, μάλιστα το μαγείρεμα. Ούτε και στη Μεγάλη Βρετάνια! Και τ' άλλο ο Τάσος είναι, ή κάνει καλύτερα το φίλο. Ποτέ όμως  δεν συνέβαλε ούτε με ένα ευρώ στα πολιτιστικά δρώμενα στο παρελθόν, Ανθεστήρια, Γάμος της Ζαχαρούλας κτ.λ.

     Τασούλη να είσαι καλά και ότι επιθυμείς, αλλά  ούτε η φωτογραφία μας άλλη φορά. 

   Να τονίσω δε ότι ωραία νότα ήταν όταν ο Θοδ. Μπακάλης [Theo Bakal είναι τα προσωνύμιο του] τραγούδησε ένα δημοτικό, που έχει γράψει για τον πατέρα του. Ο Μπίλης όμως χασκογελούσε κοροϊδεύοντας.

"Μην ακούτε τις Κασσάνδρες."

 Ακούω συχνά την επίκληση: Δημ. Ζεβόλης

"Μην ακούτε τις Κασσάνδρες."

Η φράση είναι μία από εκείνες, τις πάμπολλες, που καταδεικνύουν την απόλυτη άγνοια που μας διακατέχει για την αρχαία Ελλάδα και τον πολιτισμό της.

Στην ελληνική μυθολογία (αλλά και ιστορία, γιατί ο Τρωϊκός πόλεμος είναι ιστορικό γεγονός) η Κασσάνδρα, αναφερόμενη και ως Κασάνδρα, ήταν κόρη του βασιλιά της Τροίας Πριάμου και της Εκάβης και δίδυμη αδελφή του Έλενου.

Υπήρξε ωραιότατη γιαυτό και την επιθύμησε, με ιδιαίτερη σφοδρότητα, ερωτικά ο Απόλλωνας.

Για να την δελεάσει της έδωσε το χάρισμα της προφητείας.

Εκείνη, παρόλο ότι δέχθηκε την δωρεά, δεν ανταποκρίθηκε στο ερωτικό του κάλεσμα.

Ο Απόλλωνας εξοργίστηκε, όμως ένας θεός δεν μπορεί να ανακαλέσει μία δωρεά.

Τίποτε, όμως, δεν τον εμποδίζει να δώσει μία ακόμη.

Έτσι της έδωσε ένα ακόμη "δώρο" να την ακούνε, αλλά να μην την πιστεύει κανείς.

Επανειλημμένα η Κασσάνδρα προειδοποίησε τους δικούς της για τους κινδύνους και τα επερχόμενα δεινά.

Έτσι προέτρεψε τον πατέρα της να σκοτώσει τον Πάρι όταν γεννήθηκε, γιατί θα ήταν πρόξενος μελλοντικών δεινών, χωρίς να εισακουσθεί.

Προέτρεψε, το ίδιο μάταια, να μην του επιτραπεί το ταξίδι στην Ελλάδα.

Το ίδιο έγινε όταν προέτρεπε τους Τρώες να μην δεχθούν, στην πόλη, τον Δούρειο Ίππο, καθώς και σε σειρά άλλων περιπτώσεων, μέχρι την τελική τραγική κατάληξη στις Μυκήνες, όπου προφητεύει το μεγάλο φονικό και το δικό της τέλος.

Επομένως, αν είχαμε στοιχειωδώς ασχοληθεί με την αρχαία ελληνική γραμματεία, θα λέγαμε "ακούστε τις Κασσάνδρες."

Τώρα, μην νομίσετε ότι με διακατέχει κανένας ιστορικός οίστρος.

Απλώς θέλω να επισημάνω, ότι δεν πάμε καθόλου καλά.

Είμαστε σε διαδικασία απόλυτης παρακμής, ίσως πια και μη αναστρέψιμης.

Μας έχουν προειδοποιήσει γιαυτό και οι σύγχρονοι προφήτες που είναι οι ποιητές.

Θα ακούσουμε κάποτε τις Κασσάνδρες;

TOΠIKA NEA

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΟΛΛΆΚΙΣ, ΌΠΩΣ ΚΑΙ ΣΉΜΕΡΑ Ο ΠΙΝΑΚΑΣ, ΕΝΩ 
ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ, Η ΖΑΧΑΡΩ ΛΕΙΠΕΙ.
ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΛΕΤΕ ΓΙΑΤΙ;
ΑΠΛΩΣ ΣΤΗ ΖΑΧΑΡΩ ...ΑΠΑΞΙΟΥΝ!  

ΤΟ ΒΗΜΑ ΧΤΕΣ

Ισλαμαμπάντ, Αθήνα, Ηλεία ένα κύκλωμα δρόμος…