Είναι από τους μεγαλύτερους ιστορικούς εν ζωή παγκοσμίως. Ο Ντόναλντ Σασούν, μαθητής και συνεργάτης του σπουδαίου Ερικ Χόμπσμπαουμ και σήμερα ομότιμος καθηγητής Συγκριτικής Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου, βρέθηκε στην Αθήνα καλεσμένος των εκδόσεων Θεμέλιο (απ’ όπου κυκλοφορούν τα περισσότερα βιβλία του Χόμπσμπαουμ) και έδωσε μια διάλεξη στο Πανεπιστήμιο, σε μια κατάμεστη αίθουσα, πριν από λίγες ημέρες.
● Πιστέψατε στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ήταν κυβέρνηση και μετά;
Τρέφω μια συμπάθεια ακόμα, αλλά δεν ήμουν αισιόδοξος ιδιαίτερα. Είμαι απαισιόδοξος, γιατί όταν είμαι αισιόδοξος αποδεικνύεται λάθος. Ξέρετε (και αυτό ίσχυε και για τον ΣΥΡΙΖΑ) το ζήτημα δεν είναι να κερδίσεις μια εκλογική αναμέτρηση. Το θέμα είναι να είσαι ενήμερος για τους περιορισμούς, καθώς στην πραγματικότητα δεν κατέχεις την εξουσία, παρά μόνο την κυβέρνηση. Πρέπει να αντιπαλέψεις με οικονομικούς, πολιτικούς και άλλους περιορισμούς. Ο Καρλ Μαρξ στο έργο του «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» θέτει ιστορικά το ζήτημα των περιορισμών: όταν η Αριστερά βρεθεί στην εξουσία δεν μπορεί να κάνει αυτό που θέλει, ακριβώς γιατί δεν είναι μόνη - ο κόσμος είναι αλληλοεξαρτώμενος. Ακόμα και πανίσχυρες χώρες, όπως οι ΗΠΑ, δεν μπορούν να κάνουν αυτό που θέλουν. Ξεκινούν πολέμους τους οποίους δεν κερδίζουν, παρ’ όλο που οι στρατιωτικές τους δαπάνες είναι μεγαλύτερες από το άθροισμα των δαπανών των επόμενων οκτώ χωρών. Ηττήθηκαν στο Βιετνάμ, στο Αφγανιστάν, προκάλεσαν χάος στο Ιράκ και τη Λιβύη. Και υπάρχουν οι πόλεμοι στην Ουκρανία, αλλά και στην Παλαιστίνη (όπου μιλάμε σχεδόν για γενοκτονία). Ναι, η Αριστερά στην εξουσία δεν μπορεί να κάνει αυτό που θέλει, αλλά μπορεί να κάνει ικανό καλό. Κυρίως να ορίσει ένα νέο παράδειγμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε πολύ κοντά σε αυτό.
● Τελικά ισχύει το ΤΙΝΑ («δεν υπάρχει εναλλακτική») της Μάργκαρετ Θάτσερ ή υπάρχει; Και αν ναι, ποια είναι αυτή;
Υπάρχει εναλλακτική στη Θάτσερ και αυτή είναι ο έλεγχος του καπιταλισμού. Η Θάτσερ είναι η πιο σημαντική πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, γιατί άλλαξε τη χώρα της. Οχι με τον τρόπο που θα προτιμούσα, αλλά προς μια νεοφιλελεύθερη ουτοπία, όπου το κράτος έχει περιοριστεί στο ελάχιστο - η υπέρτατη βλακεία! Παρ’ όλα αυτά οι κρατικές παροχές επιβίωσαν, ακόμα υπάρχουν, τραυματισμένες βέβαια.
Ολόκληρη η πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του σπουδαίου ιστορικού ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου