Το Γιαννιτσοχώρι μας που είναι το πιο νέο χωριό του δήμου Ζαχάρως, βρίσκεται σε μια σπουδαία θέση στο νοτιότερο σημείο, παραδίπλα στη Νέδα, που
αποτελεί το σύνορο με την Μεσσηνία. Πράγματι η θέση του προνομιακή,
ανάμεσα στην εθνική οδό και στην σιδηροδρομική γραμμή κάτω από το μικρό βουνό
του Αγίου Ηλία και την εξαίσια, μοναδική παραλία.
Από τα αλλοτινά χρόνια είναι εύρωστο οικονομικά χωριό έδρα
πολλών μεταναστών, ξένων και περιοίκων. Εκείνα δε τα χρόνια είχε πλούσια αγορά
και αστυνομικό τμήμα. Συγκεκριμένα 3 μπακάλικα, 3 ταβέρνες,3 καφενεία, 3
ψιλικατζίδικα, 2 χασάπικα, 1 εμπορικό, τσαγκαράδικο, κουρείο, κυλινδρόμυλο,
θερινό κινηματογράφο, πρακτορείο
εφημερίδων και περιοδικών και δυο καντίνες με μια ταβέρνα στην παραλία.
Πλέον με την δημογραφική, μορφολογική αλλαγή της κοινωνίας, (έσω & έξω μετανάστευση, εισροή των οικονομικών μεταναστών, τηλεόραση κτ.λ.) υπήρξε ανάλογη μείωση και αλλαγή της αγοράς, οπότε το κέντρο της μετατέθηκε στη διασταύρωση με την εθνική.
Εδώ κυριαρχούν τα δύο μαγαζιά, καφέ-μπαρ, του Βένου Κόλλια και του Κώστα Τσιλιβήτα, ένθεν και ένθεν και απέναντι. Του Τσίλη κλίνει περισσότερο προς ψησταριά, αν και τα δύο προσφέρουν πίτσες κάθε είδους και ορέξεως.
Του Βένου δε [1] είναι έδρα της ΑΕΚ κι όταν έχει η τηλεόραση αγώνα γίνεται το σώσε.[2] Ακόμα και κυρίες συμμετέχουν! Πάντως εδώ στο χωριό οι περισσότεροι νέοι είναι Αεκατζήδες.
Στα αλλοτινά χρόνια πρώτοι Αεκατζήδες ήταν οι Τριγυραίοι, τα 4 αδέλφια, με πρώτο τον Σαούλ, τον αγαπητό Χρήστο. Δείτε το ρόλο που παίζει η κληρονομικότητα, η οικογενειακή επιρροή και η διαιώνιση. Κατά πόδας ακολουθεί και η β΄ γενιά, ο Βασίλης Τριγύρης, ένα από τα καλύτερα παιδιά του χωριού. Ντερβισόπαιδο. Το Κολλιέϊκο ήταν Παναθηναϊκοί από τον μακαριστό μπάρμπα Κώστα. Εξαίρεση ο Γιωργούλης, ο κατακαλύτερος ξάδελφος, που έγινε πώς και γιατί Αεκατζής. Οι δε Τσιγγαναίοι όλοι μικροί και μεγάλοι Ολυμπιακοί με φόρα με πρώτον τον φιλαράκο μου τον Κλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου