theodoroskollias@gmail.com // 6946520823
Aλήθεια ποιος φταίει για την κατάντια της χώρας μας;

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2025

Να και ένας Μπανγκλαντεσιανός......

 Και νάμαστε πάλι στο γνωστό μας παγκάκι στο Πεδίον του Άρεως. Ψιλο-έπαιζα το μπουζουκάκι και οι στιγμές χαρισάμενες. Πλησιάζει ένας νέος, μελαμψός,  σιγά-σιγά και διστακτικά και μετά τη δική μου ..αβρότητα, ΄ξεθαρρεύει  και μου λέει με κοφτά ελληνικά:
       - Μουσική καλή αρέσει πολύ, άκουσα.....
Πιάσαμε την ψιλοκουβέντα και συνέχεια αναστέναζε και έλεγε:
       -Πόνος Μπαγκλαντές. 
Σε λίγο άρχισε να τραγουδά. Χαμηλά, λυπητερά... Ο καημός έβγαινε σαν καπνός από το στενό λαιμό του μπουκαλιού του πόνου.   


Για τον μικρό Μπαγκλεντεσιανάκο, τσοπανάκο στο Κλειδί του Καϊάφα κλικ ΕΔΩ αλλά και ΕΔΩ

ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ.....

 

Ποτέ μου δεν κατάλαβα....!!
Ποτέ μου δεν κατάλαβα, γιατί τις προσφωνήσεις Λογιότατε, Εντιμότατε, Γενναιότατε, Σεβασμιότατε, Εξοχότατε, αφήνω εκείνο το δύσοσμο Μεγαλειότατε, δεν τις απεύθυνε ποτέ του κάποιος στο γεωργό, στο βοσκό, στο θαλασσινό, στο χτίστη.
Και η απορία αυτή έγινε βαθύ σκοτάδι για μένα, όταν διάβασα γραμμένο στον Αιμίλιο του Ρουσσώ, πως η ευγενικότερη απ' όλες τις ανθρώπινες ασχολίες είναι η Γεωργική τέχνη....

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ- ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ



Ο σοφώτατος Σωκράτης ιδού τι έλεγε δια την γεωργίαν:
Και οι πτωχοί και οι πλούσιοι δύνανται να ασχολούνται εις την γεωργίαν, διότι όχι μόνον φέρει πλούτον, άλλ’ είναι συγχρόνως ευχάριστος και διασκεδαστική. Μας συνηθίζει να υπομένωμεν και τους κόπους και το ψύχος και την θερμότητα, να σηκωνώμεθα πρωί και να περιπατώμεν πολύ. Τοιουτοτρόπως ενδυναμώνει το σώμα και μας καθιστά υγιείς, ευρώστους και ικανούς προς υπεράσπισιν της αγαπητής πατρίδος. Τα ψυχρά ύδατα της εξοχής, οι σύνεδροι και σκιεροί τόποι και ο δροσερός και καθαρός αήρ όχι μόνον υγείαν αλλά και τέρψιν προξενούν εις τους γεωργούς. Είναι δε αδύνατον ελεύθερος άνθρωπος να εύρη ωφελιμωτέραν και τερπνοτέραν ασχολίαν.

    Η γεωργία διδάσκει την αγάπην της εργασίας και την δικαιοσύνην του Θεού. Διότι οι μεν κόποι του επιμελούς γεωργού πλουσίως ανταμείβονται, η δε οκνηρία του αμελούς τιμωρείται με την δυστυχίαν του. Διδάσκει ημάς και τα καλά της ενώσεως και την ανάγκην της αμοιβαίας βοηθείας. Δικαίως δε επωνομάσθη μήτηρ και όλων των άλλων τεχνών. Διότι, όταν η γεωργία ενός τόπου ακμάζη, ακμάζουν και αι άλλαι τέχναι. Όπου η γεωργία παραμελείται, εκεί και αι άλλαι τέχναι είναι εις κακήν κατάστασιν.

Από το Αναγνωστικό της ΣΤ’ τάξεως του Δημοτικού σχολείου.
Εν Αθήναις 1964

ΝΕΑ γενικώς

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

Η ΚΥΡΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΟ ΔΟΥΛΕΜΑ!!!





Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2025

ΕΡΩΤΙΚΑ...


 Κ Α Λ Η ΜΕ Ρ Α - Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α
Τιμή και δόξα σε όλους τους ερωτευμένους όπου γης!!.
Και υπόψη ο Έρωτας είναι πάνω από το χρόνο και την ηλικία.
Να Εγώ [72] στέλνω την αγάπη μου και
τον Ερωτά μου στη Λενάκω μου, που όσο
περνούν τα χρόνια γίνονται όλο και πιο μεγάλα!!!




ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ


Ο ΜΆΓΚΆΚΟΣ ΑΠΌ ΤΗ ΓΑΣΤΟΥΝΗ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

       Κατεβαίνοντας τις σκάλες της Βικτώριας, βλέπω το τρένο να φεύγει. Οπότε κι εγώ πάω στο βάθος και κάθομαι στο παγκάκι. Φυσικά και δεν μπορούσα να κάνω και διαφορετικά, παρά να περιμένω λίγα λεπτά. Βιαζόμουν να πάρω από το Μοναστηράκι το Μετρό για την Πανόρμου στα γενέθλια του Νικολάτσι. Σε λίγο να που κάθεται δίπλα μου ένας νεαρός. Με την όλη κοψιά του τον  έφερα για Τσιγγανάκο και μάλιστα νέας κοπής, με το  κούρεμα άλλα Νεϊμάρ και λευκά παπούτσια σπορ. Αμέσως με ρωτάει με μεγάλη άνεση και σαν απαίτηση, που μου έκανε εντύπωση: 
      - Από εδώ δεν πάει για το Μοναστηράκι; 
      - Ναι, του λέω, και κατάλαβα ότι είναι ...πρωτάρης και πράγματι μου λέει:
     - Πάω μόνος μου για πρώτη φορά, έτσι για να δω..
    - Και από πού είσαι;
    - Από τη Γαστούνη. Δεν τη ξέρεις;
   - Τι λες; Τη Γαστούνη δε ξέρω, κοντά στην Καθολική μένεις;    Μπράβο πατριώτες είμαστε..
Συνάμα βλέπω τη μια κωλότσεπη φουσκωμένη, φανερή πρόκληση...και του λέω:
   -Πρόσεξε  γιατί βουτάνε στο τρένο και στο Μοναστηράκι έχει πολλά κλεφτρόνια. 
  --Μπάρμπα  τι λες, μαλάκας είμαι; {με ένα ύφος μάγκικο κουτσαβακίστικο}
  - Ρε ακούς τι σου λέω  και βγάλε από την κωλότσεπη το πορτοφόλι, βάλτο αλλού ...
  Εκείνη την στιγμή έρχεται τρένο και μπήκαμε και οι δυο στο ίδιο βαγόνι που ήταν φίσκα, κυρίως από νεολαία. 
    Στην Ομόνοια υπήρξε μεγάλο στριμωξίδι, σπρώξιμο και σχετκή καθυστέρηση. Οπότε με τρόπο τον πλησιάζω από πίσω και κάνοντας πως πέφτω επάνω του, αρπάζω το πορτοφόλι που λέγαμε.  [1] Ούτε κατάλαβε τίποτε και συνεχίσαμε. 
    Κατεβαίνοντας  σε λίγο, τον χτυπάω στην πλάτη και του λέω:
- Άντε γεια, καλή βόλτα. Ο τύπος μάγκας, ωραίος και άνετος, ούτε γάτα, ούτε ζημιά
 -  Γεια-,γεια λέει χαχανίζοντας..
--Ρε για κοιτάξου, μήπως σε  κλέψανε;
 Κάνει έτσι και ασυναίσθητα βάζει το χέρι του πίσω....και μπαμ κοκάλωσε....
   -Μπω μπω τι έπαθα.
 Μαζεύτηκαν κι άλλοι και έγινε ένα μικρό μπούγιο. Ήταν έτοιμος να κλάψει.
- Τι σού έλεγα και με έγραψες..
- Μωρέ μπάρμπα τι να κάνω τώρα;
   Ήταν ράκος, έτοιμος να βάλει τα κλάματα.. Ως εδώ σκέφτηκα, μια και βιαζόμουν
 -Πάρτο ρε και να βάλεις μυαλό..
Μέχρι που δεν με φίλησε.
Τι να λέμε όλοι μας έχουμε μια τέτοια αντίληψη για τον εαυτόν μας, άλλος λίγο κι άλλος πολύ. Άστα να πάνε εδώ στη Ηλεία!

[1] Βέβαια για να προλάβω τυχόν άλλα, από πριν, το είχα αναγγείλει σε ένα κύριο. 

ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΒΡΑΣΤΟ ΑΥΓΟ!!!


Βελούδινος κρόκος που μπορεί να απλωθεί στο ψωμί σαν βούτυρο και το ασπράδι είναι συμπαγές. Χρειάζεστε άπλετο χρόνο αλλά
 η επιτυχία είναι εγγυημένη.

     Οι επιστήμονες λένε ότι έχουν σπάσει τον κώδικα για το βράσιμο του τέλειου αυγού. Και μπορείτε να το πετύχετε μόνοι σας.
Ποιο είναι το τέλειο βραστό αυγό; Εχει βελούδινο κρόκο σε συνδυασμό με ένα απαλό, συμπαγές ασπράδι.
Οι επιστήμονες έβρασαν εκατοντάδες αυγά και αξιοποίησαν τα μαθηματικά για να το πετύχουν και εξηγούν ότι για να επιτευχθεί αυτή η τέλεια ισορροπία πρέπει να ανταποκριθείτε σε μια πρόκληση: κι αυτό επειδή ο κρόκος μαγειρεύεται σε χαμηλότερη θερμοκρασία από το ασπράδι. Αν το βράσιμο είναι γρήγορο και σε δυνατή φωτιά, ο κρόκος θα μοιάζει με κιμωλία, αν γίνει αργά και σε χαμηλή θερμοκρασία, τα ασπράδια μπορεί να μοιάζουν με ζελέ.
Αλλά βρήκαν τη λύση: την εναλλαγή θερμοκρασίας. Τα αυγά τοποθετούνται σε ένα καλάθι ατμού και κάθε δύο λεπτά, και για συνολικό διάστημα 32 λεπτών, μεταφέρονται μεταξύ δύο διαφορετικών σκευών: ένα με νερό που βράζει σε δυνατή φωτιά και ένα με νερό σε θερμοκρασία 30 βαθμών Κελσίου. Μετά, τοποθετούνται κάτω από κρύο τρεχούμενο νερό για να ξεφλουδίσουν εύκολα.

Η μέθοδος, που παρουσιάστηκε στο περιοδικό Communications Engineering, ονομάζεται περιοδικό μαγείρεμα και τα ασπράδια των αυγών θερμαίνονται και ψύχονται μέχρι να πήξουν πλήρως. Ο κρόκος, από την άλλη, παραμένει σε σταθερή θερμοκρασία και μαγειρεύεται έως ότου αποκτήσει τη σωστή κρεμώδη υφή.
«Μπορείτε σχεδόν να τον απλώσετε στο ψωμί», σαν βούτυρο, είπε η συγγραφέας της μελέτης Εμίλια Ντι Λορέντζο από το Πανεπιστήμιο της Νάπολης Federico II.
Οι επιστήμονες για να επιβεβαιώσουν ότι είχαν βράσει τα τέλεια αυγά, τα σέρβιραν σε μια ομάδα γευσιγνωστών, μαζί με αυγά βρασμένα με τον παραδοσιακό τρόπο. Και το αποτέλεσμα τους αντάμειψε.
Αυτή η νέα τεχνική απαιτεί περισσότερο χρόνο στην κουζίνα σε σύγκριση με ένα τυπικό βραστό αυγό, λέει η επιστήμονας τροφίμων Τζοάν Σλάβιν, του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, αλλά το αποτέλεσμα αξίζει τον επιπλέον χρόνο.
                                                                                                    ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΝΕΑγενικώς

 Πρωινή  σημερα


Πρωινή χτες




Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2025

ΚΑΛΗΜΕΡΑ-ΚΑΛΗΜΕΡΑ

 Μην ξεχνάς ..κανείς δεν είναι τέλειος. Κανείς δεν είναι αλάνθαστος. Ούτε εσύ ούτε εγώ, ούτε οι άλλοι. Κοίτα μας. Σημαδεμένες ψυχές, χαραγμένα από τον χρόνο πρόσωπα. Μέσα στα σημάδια μας είναι οι ήττες μας, τα όνειρα που δεν ζήσαμε και συνεχίζουμε με πείσμα να κυνηγάμε. Ας κάνουμε κι άλλα λάθη, ζώντας όμως. Ας ζήσουμε στιγμές κι ας γεμίσουμε ρυτίδες στο πρόσωπο. Από γέλια δυνατά και από δάκρυα αληθινά.Πέτα λοιπόν τον καθρέφτη και μην μου κλαις!! Αναστασία Κ

ΤΑ ΓΕΡΌΝΤΙΑ ΣΤΟ ΠΕΔΊΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ ΚΑΙ Ο ... ΚΑΡΝΈΖΗΣ

      Φυσικά και δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ κέντρου, παλιές γειτονιές και βορείων προαστίων. Μέρη απρόσωπα, ξένα και κρύα με μεζονέτες, φανταχτερά χαρτοκούτια. Μην ακούτε τι λένε οι νεόπλουτοι βλάκες.. Οι  σώφρονες το έχουν μετανιώσει που παράτησαν τις παλιές, αρχοντικές πολυκατοικίες τους. Οι παλιές γειτονιές στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θάλλουν, όπως τονίζει ο Κουσουλάς.
    Λοιπόν η δική μας Πελλήνης έχει και ένα άλλο αβαντάζ. Απέχει από το Πεδίον του Άρεως δυο δρόμους, οπότε όταν έχω μπουμπουνιταριά στην κεφαλή μου πηγαίνω και αράζω στο παγκάκι μου.
    Δίπλα στο υδάτινο κυκλικό κανάλι, εννοείται ξέβαθο και πλατύ μη συμβεί και κανά ατύχημα. Η αύρα των δένδρων, οι ευωδίες των λουλουδιών και τα κελαϊδίσματα των πουλιών [ναι ακόμα υπάρχουν] σε απογειώνουν. Έχω παρεούλα μια εφημερίδα ή ένα βιβλίο και το μπουζουκάκι μου, που πολλάκις ψιλοπαίζω. 
     Έτσι και προχτές, πριν την παγωνιά, με τα σέα και τα μέα μου, ήμουν αραχτός στο παγκάκι. Πέρασαν αρκετοί, συνήθως συντροφιά με τον σκύλο τους, που είναι πολύ της μοδός, όπου μια στιγμή σκάνε μύτη δυο γεροντάκια. Με το σκούφο και την μαγκουρίτσα τους. Βήματα σιγανά, διστακτικά. Περνώντας από μπροστά μου, τους λέω με όλο το σέβας που τρέφω στην τρίτη ηλικία που .....οσονούπω έρχεται και για την αφεντιά μου [1] :


   - Καλημέρα στα περήφανα γερατειά... Κοντοστάθηκαν και με παράπονο μου λέει ο πιο .....κοτσανάτος.
    -  Αχ μακάρι, αλλά δεν μας βλέπεις, μαύρα κι άραχνα. περιμένουμε να ακούσουμε τις φτερούγες... 
    - Καλά είσαστε, καλά...Οι φτερούγες αργούνε
    - Εσύ μια χαρά τη βρίσκεις. Σιγά- σιγά παίζεις το μπουζούκι σου, με τον καιρό όμως...
  Δεν ξέρω πώς μου ήρθε και τους λέω;
   - Μα καλά δεν με γνωρίζετε; Ο Λάκης ο Καρνέζης είμαι;
Τους ήρθε νταμπλάς στο κεφάλι και απλώθηκε στο πρόσωπο και των δυο, μια πανάδα, ντροπής πρέπει...
    - Κύυριε Καρνέζη χίχιλια συγνώμη, είμαστε γεροντάκια και βλέπουμε λίγο, Εμείς τα τραγούδια σου με τον Θοδωράκη είχαμε παρέα στη ζωή μας..
   - Εντάξει καλά να είσαστε, δεν υπάρχει πρόβλημα ..και σηκώθηκα, τους χαιρέτησα μετά χειραψίας.
    Το πρόσωπό τους από ωχρό έγινε λαμπερό, πιο ζωντανό και ένα μικρό χαμόγελο απλώθηκε  καθώς οδηγήθηκαν στο παραδίπλα παγκάκι.
  Παίρνοντας την άγουσα σκεφτόμουν αν έκανα καλά με αυτή την παραβίαση, την ωμή παραποίηση της αλήθειας και κορόιδεψα τους γερόντους. Νομίζω όμως ότι τους χάρισα μια στιγμιαία χαρά και ευτυχία που θα τη λένε και θα την ξαναλένε: Γνωρίσαμε τον Καρνέζη!
  Δεν είναι και λίγο
  Αμ τι!!!

[1] Αυτό δεν πάει να πει ότι βιάζομαι κιόλας...

ΝΕΑγενικώς

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ
 Όλοι οι δήμοι κάτι κάνουν και αναφέρονται
ο δικός μας ...κοιμάται τον ύπνον του δικαίου!!!


ΞΈΡΕΤΕ Η ΜΠΑΜΙΑ ΠΩΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ;
ΙΒΙΣΚΟΣ



Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2025

Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α

 

Να είσαι χαρούμενος που ξύπνησες σήμερα. Να μην είσαι αχάριστος για όσο αναπνέεις. Να ξέρεις πως οι άνθρωποι που περνούν μέρες ατέλειωτες στο κρεβάτι του πόνου θα ήθελαν να είναι υγιείς.. Θα ήθελαν μια ευκαιρία να δουν ένα ηλιοβασίλεμα.. μια ανατολή, να κάτσουν σ’ ένα Κυριακάτικο τραπέζι . Οπότε, χαμογέλα!
Η ζωή πότε θα σου δίνει χαστούκια και πότε φιλιά. Ε, και; Σήκω και περπάτα χωρίς γκρίνια. Ένα χειροκρότημα λοιπόν για μια άλλη μέρα ζωής! Καλημέραα! Αναστασία Κ

ΤΟ ΜΠΟΡΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΜΑΝΤΑΜ ΡΟΖΑΣ

 
    Ρηνούλα τη λέγανε, τότε, όταν ήτανε μικρή... Πεπίτα την βάφτισαν αργότερα, όταν, μικρή ακόμη, άρχισε να περνάει τις πόρτες των σπιτιών με τα κόκκινα φώτα. Ρόζα αυτοβαφτίστηκε, όταν πέρασε πια την πόρτα του δικού της σπιτιού. Μαντάμ Ρόζα. Όχι κυρία... μαντάμ! Γεννημένη πόρνη... με άλλα λόγια, γεννημένη πουτάνα!
Άγνωστες πτυχές των σπιτιών με τα κόκκινα φωτάκια, οι ιστορίες και τα μυστικά των γυναικών που ζουν και δουλεύουν μέσα σε αυτά, απλές, καθημερινές και ήσυχες στιγμές τις ώρες της ανάπαυσης, μα και σκληρές ώρες εργασίας με ανθρώπους, που επισκέπτονται τα σπίτια για να βγάλουν τον κρυφό τους εαυτό, κάτω από το χαμηλό φως της κόκκινης λάμπας. Ο πληρωμένος έρωτας, τα βίτσια, οι απαιτητικοί πελάτες και η σκληρή δουλειά των γυναικών που, ενώ ξεγυμνώνουν το κορμί τους, μπροστά στον όποιο άγνωστο... κρατάνε επτασφράγιστα σφαλισμένες τις ψυχές, τις σκέψεις και τα μυστικά τους.
Και πάνω απ΄ όλους και όλες... η Μαντάμ Ρόζα, που ορίζει, κερδίζει, δουλεύει, μα... και πονάει τις ώρες που μόνη της σκέφτεται το δικό της, κρυφό μυστικό.
Ο μονόλογος από το βιβλίο της Σπεράντζας Βρανά, 
συνεχίζει για 3η χρονιά την πορεία του στο Θέατρο 104,
 από την Πέμπτη 30 Ιανουαρίου. [1]
Διαβάστε και ένα ..πικάντικο μικρό κομμάτι  του "μάγιστρου" 
Δημ. Κουσουλά από το το   βιβλίο του  ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΙΑΛΕΙΜΑ:
......Αναπολούμε την παλιά μας γειτονιά. Παίζαμε δίτερμα στην οδό Λευκωσίας μπροστά στον Άγιο Αντρέα. Βάζαμε τούβλα από τις οικοδομές για γκολπόστ. Περνούσε αυτοκίνητο κάθε μισή ώρα. Κατηφορίζαμε μετά στην οδό Φυλής για μπουρδελότσαρκα. Μας κυνηγούσαν οι τσατσάδες. Μία, κάποια φορά, είχε βγεί έξω στο δρόμο και μας έβριζε: «Ακόμη δεν μαλλιάσατε ρε μαλακισμένα και θέλουτε και γυναίκα;». Και εμάς μας κόλλησε εκείνο το «θέλουτε» –μας εντυπωσίαζαν οι λέξεις της επαρχίας- έγινε το σλόγκαν του σχολείου για μήνες. Πέρασε και δίπλα στο θηλέων και λέγανε και αυτές «θέλουτε και γυναίκα;» και γελούσαν. .....
 και μια δική μου ανάμνηση από τα αλλοτινά χρόνια:
 Αμέσως μετά τον εμφύλιο τα χωριά άρχισαν να επουλώνουν τις πληγές τους και χρόνο με το χρόνο γενικώς η ανάπτυξη, ή η όλη οικονομία είχε ανοδική πορεία. Πόσο μάλλον το Γιαννιτσοχώρι που δεν συνέβησαν σοβαρά, αξιόλογα γεγονότα στην κατοχή και στον Εμφύλιο, και δεν υπήρξαν έντονες προσωπικές έριδες και αντιπαραθέσεις με τα γνωστά  παρατράγουδα. Κι αυτό εξαιτίας της προσωπικότητας ορισμένων ατόμων από τα χρόνια του ΕΑΜ. Οπότε μια αυτό και κυρίως λόγω του μεγαλούτσικου κάμπου [μια δεκαετία πριν είχε αποξηραθεί ο Βάλτος] η ανοδική πορεία έλαβε γρήγορους ρυθμούς με αποτέλεσμα να γίνεται  μετοίκηση από γειτονικά χωριά. Φυσικά και μαζί με αυτή την πορεία είχαμε και πολλές γεννήσεις από τους νταβραντωμένους κατοίκους. Στη δική μου σειρά του ΄53 είμαστε 15 αγόρια και 3 κορίτσια. Εκείνα κοντινά τα χρόνια γέμισε το χωριά τσορομπίλια και συνάμα έπεσαν  αρκετά φράγκα στους κατοίκους. Οι δε 18-20άρηδες λίγα χρόνια πριν από μένα γίνονταν τελαριαστήδες ή και εμποράκια, εκπρόσωποι εμποράδων στην λαχαναγορά της πρωτεύουσας. Δυο τρία παιδιά πήγαν στο Γυμνάσιο, από αυτές τις σειρές. Τα περισσότερα αυτά τα μαγκάκια πήγαιναν με το οτομοτρίς στον Πύργο. που τότε  έθαλλαν τα μπορτέλα, με κύριους πελάτες τα φανταράκια της ΣΕΤΗΛ. Ένας σπόρος απ΄ αυτούς προκειμένου να μη εκσπερματώσει στο άψε σβήσε, όπως κάνουν όλα τα "καπράκια'' στις πρώτες επιβάσεις, πριν εισέλθει στα άδυτα του ναού τον ...έπαιζε στην αυλή και έτσι κέρδιζε μερικά λεπτά περισσότερης ηδονής.  

[1]  Η θεατρική παράσταση ΤΟ ΜΠΟΡΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΜΑΝΤΑΜ ΡΟΖΑΣ, από το βιβλίο της Σπεράντζας Βρανά, σε θεατρική απόδοση Κώστα Παπαπέτρου, μετά τις παραστάσεις της στον Πειραιά, μετακομίζει από την Πέμπτη 30 Ιανουαρίου, στο Θέατρο 104 και κάθε Πέμπτη στις 21:15, για 11 παραστάσεις!

Οι άριστοι και οι μηδαμινοί

   Στους φεουδαρχικούς καιρούς ήταν εύκολο να διακρίνει κανείς τους λίγους από τους πολλούς. Οι λίγοι είχαν γεννηθεί τέτοιοι, όπως εξάλλου και οι πολλοί. Οι άνθρωποι γεννιόντουσαν βαρόνοι, μαρκήσιοι και κόμητες ή γεννιόντουσαν δουλοπάροικοι, και πέθαιναν έτσι ακριβώς όπως είχαν γεννηθεί, αριστοκράτες ή του λαού. Όλα ήσαν καθαρά. Αποτρόπαια μεν, πλην όμως καθαρά.
  Ύστερα, ήλθαν οι αστοί με τις φιλελεύθερες ιδέες τους, και αρνήθηκαν στην πράξη το προνόμιο της γέννησης. Διακήρυξαν ότι στον καθένα, θα επιτρεπόταν να έχει μια μοίρα διαφορετική από αυτήν που υπαγόρευε η γέννησή του. Μόνον που, αφού με τέτοια λόγια γκρέμισαν τον παλιό κόσμο και πήραν τα ηνία των κοινωνιών στα χέρια τους, μετά από κάποιο καιρό έχασαν την επαναστατική τους ορμή, και έγιναν και αυτοί με τη σειρά τους, οι λίγοι. Έπρεπε, λοιπόν, να αντιμετωπίσουν τους πολλούς και να νομιμοποιήσουν την υπεροχή τους απέναντι τους. Και τότε στη θέση της γέννησης και της εκ θεού εκπορευόμενης εξουσίας των αριστοκρατών, έβαλαν την «αξία» και την «αριστεία».
Οι φιλελεύθεροι και οι σχολές αριστείας
  Διαβάστε τι γράφει χαρακτηριστικά σε μια επιστολή του, στα τέλη του 19ου αιώνα, ο ιδρυτής ενός εκπαιδευτικού θεσμού από τον οποίο αποφοιτά, ακόμα και σήμερα, η μεγάλη πλειοψηφία της γαλλικής πολιτικής ελίτ, ο φιλελεύθερος Εμίλ Μπουτμύ (Emile Boutmy): «Τα προνόμια πέθαναν και κανείς δεν μπορεί να σταματήσει τη δημοκρατία. Οι ανώτερες τάξεις, όπως αυτοαποκαλούνται, είναι υποχρεωμένες να αναγνωρίσουν τα δικαιώματα της πλειοψηφίας. Θα κατορθώσουν, όμως, να διατηρήσουν την πολιτική τους κυριαρχία, αν επικαλεσθούν το δικαίωμα του πιο ικανού. Πίσω από τις ετοιμόρροπες επάλξεις των προνομίων και της παράδοσης, ο χείμαρρος της Δημοκρατίας πρέπει να συναντήσει μια δεύτερη γραμμή άμυνας, χτισμένη από πασίδηλες και χρήσιμες ικανότητες, από ανώτερες ιδιότητες που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το κύρος τους.»
  Τέτοια ήθελε τη Σχολή του, ο Εμίλ Μπουτμύ, μια σχολή αριστείας.

ΝΕΑ γενικώς

 Πρωινή σήμερα




Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2025

ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΚΟΥΛΑ [Γ]

 Να αγιάσουμε και τα γένια μας, δεν είναι ακριβώς έτσι αλλά αφού παρουσιάσαμε τις ομιλίες και τις τοποθετήσεις που έγιναν  στο Εύμαρος Καφέ  κρίναμε ότι πρέπει να αναρτήσουμε και τη δική μας καθότι ο  Δ.Κ. ήταν  και  μέγας συγγραφέας και πολύ καλός φίλος. Αλησμόνητος!!!
 
Διαβάστε και μια ωδή της Τάνιας
Δεν μπορώ να σε αποχαιρετήσω, ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ, σε κουβαλάω στην καρδιά,
στην ψυχή και στο μυαλό μου, σε κάθε βήμα, σε κάθε δράση και στη μοναξιά.
Ήσουν αδελφή ψυχή μου, φως!
ΜΟΥ ΕΔΩΣΕΣ ΟΛΑ
ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΩ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ - ΑΓΑΠΗ ΑΝΕΥ ΟΡΟΥΣ, ΕΥΓΕΝΕΙΑ, ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ - ΤΑ ΕΔΙΝΕΣ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΑ, ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ, ΣΤΟΥΣ ΑΔΥΝΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΥΣ,
ΣΕ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ, ΗΣΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΝ,
Ήταν φίλος, οδηγός, με συμπόνια ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΝΑΓΚΗ.
Για μένα είχες ΓΙΝΕΙ ΗΡΩΑΣ, σαν εκείνους στα βιβλία που έγραψες, έγραψες όμως ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ.
Κάθε φορά που σε κοιτούσα, χαμογελούσα μέσα μου και ευχαριστούσα το Θεο για το ανεκτίμητο δώρο που ΄ήσουν για μένα.
ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΩ ΑΝΤΙΟ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ.
ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΥΤΤΑΡΟ ΜΟΥ, ΣΤΗΝ ΠΝΟΗ ΜΟΥ, ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ, ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, ΟΠΟΥ ΚΟΙΤΑΩ, ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ ΒΛΕΠΩ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ. Και
ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ. Ακόμα κι αν είσαι αόρατος.
ΘΑ ΝΙΩΘΩ ΤΙΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ, ΤΑ ΦΙΛΑ ΣΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ
ΘΑ ΜΕ ΖΕΣΤΑΙΝΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΚΤΙΝΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΑΓΑΠΩ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΜΕΣΩ ΕΣΕΝΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ.
ΑΙΩΝΙΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ! Dimitris Koukoulas https://www.facebook.com/reel/1602660037061191

ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ


ΝΕΑ γενικώς

 Πρωινή σήμερα



Πρωινή χτες




Ο πολικός λόγος ο Μεγάλος
 ΛΟΓΙΑ & ΕΚΕΙΝΑ ΚΟΥΦΙΑ 
Διαβάστε το δελτίο της κυρίας, είπα μου είπε, συμφωνήσαμε και καμία
πρακτική λύση,  έτσι  για να φαινόμαστε στα.....κουκιά!
[Για τη κτηνοτροφία στο τέλος έχει μεγάλη πλάκα]



Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2025

ΜΙΑ ΟΜΙΛΙΑ-ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ ΚΟΥΚΟΥΛΑ ΠΡΙΝ 10 ΧΡΌΝΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΥΜΑΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΡΥΤΉ ΤΟΥΣ ΠΕΤΡΟ ΚΑΚΟΛΥΡΗ]

"Φοβάμαι μην κοιμηθώ Ολυμπιακός 
και ξυπνήσω Μπαοκτζής"

    Ο Πέτρος Κακολύρης, υπεύθυνος και ψυχή των Εκδόσεων Εύμαρος είναι γνωστός σε όλο τον λογοτεχνικό χώρο, Βεβαίως γνωστοί είναι πολλοί, αλλά αγαπητοί είναι λίγοι, μετρημένοι. Γνώριζα τον Πέτρο από διάφορες παρουσιάσεις, κυρίως από αυτές του Δημήτρη Κουκουλά  και της Τόνιας Ζευγόλη-Νταουνάκη [1]. Όμως στο Πολιτικό-Λογοτεχνικό μνήμόσυνο για τον φίλο μας τον Κουκουλά, που έγινε στο ΒιβλιοΚαφέ του Εύμαρου, βιντεοσκοπώντας την εκδήλωση, την οποία και ανάρτησα, μου έκανε μεγάλη εντύπωση μια μικρή αναφορά στον Πέτρο, η Μαίρη Κακολύρη, συγγραφέας και αδελφή του.

    Ακούγοντας δε τον Πέτρο   συγκλονίστηκα, πρώτα με το καταπληκτικό κείμενο [2] του Δημ'ητρη αλλά περισσότερο με το μεγαλείο του ίδιου του ΠΈΤΡΟΥ, που είναι απλωμένο σαν λευκό σεντόνι στο βιβλίο του 'ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ". Ο Δημητράκης το περιγράφει τόσο απλά και δυνατά στην εν λόγω, κάτωθι ομιλία του.

Σας ευχαριστώ που ήρθατε στη σημερινή μας εκδήλωση καθώς και τους εμπνευστές αυτής και διοργανωτές της. Αποτελεί τιμή για την Πόλη μας η εδώ παρουσία του προλαλήσαντα κ. Χατζή και του συγγραφέα του βιβλίου και ακούραστου αγωνιστή για τη διάδοση της ιδέας της δωρεάς οργάνων, Πέτρου Κακολύρη.
Προσωπικά νοιώθω και μια ιδιαίτερη τιμή που μου εμπιστεύθηκε ο Πέτρος την από λογοτεχνικής πλευράς παρουσίαση αυτού του συγκλονιστικού έργου του. Και είναι συγκλονιστικό γιατί η συγκεκριμένη πλευρά του είναι πολύ έντονη. Γνωρίζουμε όλοι ότι στη συγγραφή δεν αρκεί τόσο το θέμα για να κάνει ένα βιβλίο διαβαστερό και να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, όσο ο τρόπος που έχει γραφτεί. Η λογοτεχνική του αξία, δηλαδή. Αυτή που του δίνει ροή ανάγνωσης, γλαφυρότητα, περιγραφική ζωντάνια, διεισδυτικότητα και πρωτοτυπία. Και όλα αυτά συνυπάρχουν στην «Ιστορία της Καρδιάς μου». Αρκεί να σας αναφέρω ότι τώρα που το διάβασα δεύτερη φορά για τις ανάγκες της παρουσίασης, εντυπωσιάστηκα πιο πολύ από την πρώτη και βρήκα περισσότερες αρετές. Γιατί ο Κακολύρης όταν το έγραφε εκτός από την πολύ καλή και ρέουσα γλώσσα που χρησιμοποιεί διακατεχόταν και από έναν έντονο λογοτεχνικό οίστρο που δεν τον άφησε να περιπέσει σε πεπατημένες για τέτοια θέματα ψυχρές περιγραφές, Διανθισμένο με πολλά στοιχεία της καθημερινότητας, από την αρχική φοιτητική ξεγνοιασιά της Μπολόνια τη γλαφυρή περιδιάβαση των νοσοκομείων του ΕΣΥ με τα φακελάκια μέχρι τη συγκινητική αγωνία και συμπαράσταση των φίλων και συγγενών, προπαντός των αδελφών του, της γυναίκας του Βέτας και του πολυαγαπημένου του γιού Κωνσταντίνου, μέχρι τα απρόοπτα των μετεγχειρητικών περιπάτων στη γειτονιά με τη μάσκα στο πρόσωπο. Και το κυριότερο: τη λιτή περιγραφή αυτής της απαράμιλλης εσωτερικής του δύναμης και φιλοσοφημένης γενναιότητας στην αντιμετώπιση των δραματικά και «επί τα χείρω», διαρκώς μεταβαλλόμενων ιατρικών δεδομένων. 
Αλλά και εκείνο το ανεπανάληπτο χιούμορ του στις κρίσιμες στιγμές: «Φοβάμαι μην κοιμηθώ Ολυμπιακός και ξυπνήσω Μπαοκτζής» σχολίασε όταν τον έπαιρναν από το θάλαμο για να τσεκάρουν την συμβατότητα μοσχεύματος από τη Θεσσαλονίκη.
Και όλα αυτά τα στοιχεία είναι που δίνουν ζωντάνια στην περιγραφή και αυξάνουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Μαζί, βέβαια, με την ιατρική αλληλουχία των γεγονότων που παρακολουθεί και που αποτελεί το κύριο μέρος.
Και για να μην πολυλογώ, θα το διαπιστώσετε και οι ίδιοι, η μεγαλύτερη αρετή του βιβλίου είναι το ότι διαβάζεται μονορούφι Παρ' όλο που ο αναγνώστης γνωρίζει εκ των προτέρων την αίσια έκβαση της ιστορίας. Οπότε δεν είναι τόσο ισχυρό το κριτήριο: του τι θα γίνει παρακάτω. Πρόκειται δηλαδή, από άποψη γραφής, για ένα βιβλίο συναρπαστικό. Ένα βιβλίο-κόσμημα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ σε εκείνη τη φοβερή ιστορία που γράφει για τον Αετό. Όταν φτάνει, λέει, αυτός ο μεγαλοπρεπής άρχοντας των αιθέρων στα 40 του χρόνια και αρχίζει να νοιώθει τα πρώτα σημάδια του γήρατος, απομονώνεται σε μια σπηλιά για 150 μέρες. Τραβάει και βγάζει τα παλιά του φτερά, βγάζει τα νύχια του στα κλαδιά και χτυπάει και αφαιρεί το παρακυρτωμένο του ράμφος στις πέτρες. Και όταν όλα αυτά αναγεννιούνται: πετάει ξανά με ορμή στη ζωή για άλλα 30 χρόνια.
Εγώ εύχομαι στον Πέτρο να συνεχίσει να πετάει για πολλαπλάσια 130 χρόνια! Να περάσει ακόμα και τον επίτιμο Μητσοτάκη όσο και να τραβήξει!

[1] Με την καταπληκτική "ΦΑΜΕΓΙΑ"  και το "ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ"
 [2] Ο  ΔΚ, ήταν ένας από τους συγγραφείς που ήταν και τέλειος Παραμυθάς

ΝΑΙ στα ΩΝΑΣΕΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, είθε να γίνουν και οι δημόσιες ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ!

 Εντάξει αποδεχόμαστε και συμφωνούμε μερικά σχολεία, μιλάμε για δημόσια, ως ναοί της γνώσης και της καλλιέργειας της ψυχής να γίνουν Άριστα-Ωνάσεια, με την ίδια λογική όμως και οι δημόσιες τουαλέτες, αφού είναι τα κύρια σημεία αποδοχής των αποβλήτων του σώματος το οποίο αποτελεί την κατοικία, την επίγεια μεν αλλά πρόσκαιρη, της ψυχής, να ενταχθούν στην ίδια διαδικασία της Αριστείας. Και να γίνουν Νιάρχεια, Αλαφούζεια, Μαρινάκεια, δεν ξέρω τι άλλο, τόσοι υπάρχουν πρόθυμοι και κατάλληλοι.

ΝΕΑ γενικώς

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ





ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ

------------------------------------
Καλά κι αυτά, αλλά δράσεις, έργα δεν βλέπω....  



Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2025

Η ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

  Έφτασε! Αναστασία Κ
Οι φλέβες του ξεχειλίζουν από βροχή και χιόνι. Σέρνεται μέσα στα κλαδιά, χρωματίζει τα μπουμπούκια και φουσκώνει τους κόμπους των φύλλων! Ντύνεται Άνοιξη,λέει ερωτόλογα στην αμυγδαλιά,κι αυτή τον πιστεύει και ανθίζει! Και μετά της δίνει παγωμένα φιλιά και την παγώνει. Κουτσαίνει μα δεν τον νοιάζει! Χορεύει, τραγουδάει, ερωτεύεται.
Φλεβάρη δείξε και σε μας πώς να χορεύει η ψυχή μας με κουτσά τα όνειρα κουτσή και την χαρά. Δείξε μας! Ξεχάσαμε να χορεύουμε!

ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΚΑΚΑΡΙΣΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ...ΑΥΓΑ ΠΟΥΘΕΝΑ!!

 



ΜΑ ΚΑΛΑ ΡΕ ΔΗΜΑΡΧΕ,  ΑΣ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΕΞΙ (6)  ......ΧΩΝΕΥΟΝΤΑΙ, ΕΚΕΊΝΟ ΤΟ 2ο ΠΟΥ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ; 
[ Νέο μοντέλο καθαριότητας με υπογειοποιημένους
 κάδους και πράσινες γωνιές]
ΟΜΩΣ ΠΟΙΟΣ ΕΥΦΑΝΤΑΣΤΟΣ ΝΟΥΣ ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΕ; 
Πάντως ...αναμένουμε και τα λέμε. Εδώ είμαστε...
ΦΑΝΦΑΡΕΣ
πομπώδης λόγος πολιτικού ή γενικά ο κομπασμός και ο άτοπος στόμφος ενός (συν)ομιλητή [Άσε τις φανφάρες και λέγε τώρα τι θα κάνουμε, γιατί καιγόμαστε]
ΦΛΗΝΑΦΛΗΜΑ
φλυαρίαμωρολογίασαχλαμάραανούσιος λόγος※ 

Τα θα & θα και τα παχιά, μεγάλα λόγια είναι συνήθη σε κάθε υποψήφιο, και δεν  μας εκπλήσσουν. Όμως τα φληναφήματα είναι απαράδεχτα και πολύ μας πληγώνουν. Και όχι μόνο!.

ΝΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

 Καλό μήνα!!! Από τον Θωμά Αγραφιώτη
Νέο 66ο τεύχος του ανεξάρτητου ηλεκτρονικού περιοδικού:
«Ο Καραγκιόζης ΑΛΟΓΟΚΡΙΤΟΣ», Φεβρουάριος 2025,
με ύλη για τον Ελληνικό Καραγκιόζη, την ελληνική επικαιρότητα και σατιρικές πινελιές.
Εξώφυλλο: Πίνακας Φώτη Ράμμου.
Κατεβάστε το από: Πάνος Καπετανίδης
Παλαιότερα τεύχη από: