Ο χρόνος είναι αδυσώπητος εχθρός της ίδιας της ζωής με απώτερο σημείο τον θάνατο. Το πιο κυρίαρχο και αιώνιο δίπολο του σύμπαντος, θάνατος-ζωή, ανάμεσα στα τόσα άλλα. Όπως νύχτα-μέρα, άσπρο μαύρο, φως-σκοτάδι, άνοδος -κάθοδος και τόσα άλλα. Είναι νομοτελειακή αρχή που συμβαίνει σε άψυχα και έμψυχα όντα αλλά και κάθε άλλο δημιούργημα στη γη. Τίποτα δεν μένει αναλλοίωτο στα κύματα του χρόνου.
Ας εστιάσουμε στον ίδιο τον άνθρωπο, που όλες του οι πλευρές [εικόνα, συμπεριφορές, δραστηριότητες] μεταβάλλονται συνεχώς ακολουθώντας την εξέλιξη της ύπαρξής του, ακόμα κι αυτή της φύσης σε μικρότερο βαθμό σε όλο το διάβα της ιστορίας . Η μεταβολή και η αλλοίωση δεν έχουν τον ίδιο ρυθμό σε όλα, σε άλλα επέρχονται γρήγορακαι πολλάκις τάχιστα και σε άλλα αργά και σιγανά. Μάλιστα σε αρκετά τόσο αργά με αποτέλεσμα να μην είναι καν διακριτές Βεβαίως είναι μερικά που είναι διαχρονικά, αιώνια, όπως διάφορες σωματικές ανάγκες, νερό, θερμίδες αλλά και πνευματικές που εκφράζονται με την τέχνη ποικιλοτρόπως.
Απτά παραδείγματα είναι τα επαγγέλματα και δη τα παραδοσιακά. Ούτε χρειάζεται να τα απορυθμίσω μια και είναι γνωστή και η φύση και η πορεία τους. Κυρίως στις μικρές κοινωνίες ακόμα υπάρχουν μερικά ξεχασμένα επαγγέλματα που επιζούν μετά μεγάλων δυσκολιών. Αυτοί οι άνθρωποι είναι γραφικές και ιστορικές φιγούρες. Μια τέτοια περίπτωση είναι εδώ στη Ζαχάρω ο Μπάρμπα-Αναστάσης που είναι παραδοσιακός ξυλογλύπτης.
Χρόνια και χρόνια το βλέπω να περιφέρεται και με χαμόγελο και περισσή γλυκύτητα να διαλαλεί την πραμάτεια του, κυρίως κουτάλες. πηρούνες, μαγκούρες και λογανιές.
Μεγάλη χαρά μας που σήμερα τον φιλοξενούμε.
Είναι μια ζωντανή κάρτα για τις Γιορτές, τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά και για "επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου