Τη βδομάδα των εκλογών, 21 Μάη μία ωραίαν πρωίαν η καλή μας ..αγία τριας, ο Θύμιος, βέρζενος με την παροιμιώδη γαλήνη του, αν και Κοπανιτσάνος με μακρόχρονη, 50ετή θητεία στην Αυστραλία, ο Κουμπαράκος με τις δικές του εκρηκτικές υποδομές μετά μέγιστης ευφλεκτότητας και η αφεντιά μου, ομοίως με τις δικές της, επισκεφτήκαμε, τον φίλο μας Δημητράκη Αραμπατζή[1], στο θρυλικό Κοπανάκι.
Ηθικόν ακμαιότατον και ευεπίφορον με όλα τα είναι αναμμένα στα ύψη και τα πρέπει και άλλα τέτοια στο καπό του αυτοκινήτου. Που να ξέραμε βέβαια ότι είχαμε μπροστά μας, σε λίγες μέρες, ίσως τις πιο ..αποφράδες εκλογές που έχουμε ζήσει. Τότε πλέαμε σε πελάγη αισιοδοξίας για εύκολη ή δύσκολη νίκη ή το πολύ για ...μικρή ήττα. Τέλος πάντων, αφού ήπιαμε τα καφεδάκια στην πλατεία, με τα γνωστά προσωπικά αγήματα, του καθενός μας, φύγαμε και σε λίγο αριβάραμε στο σπίτι του Δημητράκη, λίγα χιλιόμετρα από το σταθμό, στην περιοχή της Λάπης.
Ηθικόν ακμαιότατον και ευεπίφορον με όλα τα είναι αναμμένα στα ύψη και τα πρέπει και άλλα τέτοια στο καπό του αυτοκινήτου. Που να ξέραμε βέβαια ότι είχαμε μπροστά μας, σε λίγες μέρες, ίσως τις πιο ..αποφράδες εκλογές που έχουμε ζήσει. Τότε πλέαμε σε πελάγη αισιοδοξίας για εύκολη ή δύσκολη νίκη ή το πολύ για ...μικρή ήττα. Τέλος πάντων, αφού ήπιαμε τα καφεδάκια στην πλατεία, με τα γνωστά προσωπικά αγήματα, του καθενός μας, φύγαμε και σε λίγο αριβάραμε στο σπίτι του Δημητράκη, λίγα χιλιόμετρα από το σταθμό, στην περιοχή της Λάπης.
Μας καλοδέχτηκε ο Ορέστης, σκύλος φύλακας και προστάτης, με περισσότερο μυαλό από πολλούς του 40,7 . Απίθανη αγροικία περίπου, με όλους τους τόνους και τα ανθρώπινα, απλά στοιχεία και εικόνες. Πλάκα όμως θα πάθετε με το λουκούλλειο, τρικούβερτο τσιμπούσι που ακολούθησε. Όλα πρώτα, απλησίαστα...Βεβαίως πρώτη προϋπόθεση είναι η παρέα αλλά και τα άλλα, τα αποδέλοιπα άμα λείπουν η κατάσταση είναι περίπου σαν μνημόσυνο. Δεδομένης λοιπόν της παρέας, μακριά από κρυόκολους και κυριλέδες, τα άλλα δέσανε για τα καλά... Το κρασί ντόπιο, άκρατο θεσπέσιο, αφού ρουφήξαμε ένα βουτσί και δίπλα μας γέλαγε και ο σερ Διονύσιος, η μάσα ονειρώδης, κουζίνα από την Πόλη, ο Μήτσος εκεί έχει τις καταβολές του. Και πάνω από όλα, η μουσική. Δίσκοι. δισκάκια, cd όλων των ειδών και ορέξεων. Τα δε ρεμπέτικα, αυθεντικές και σπάνιες εκτελέσεις. Οπότε δεν άργησε να έρθει η μέθεξη και οργασμός με όλα τα συμπαρομαρτούντα, σε πρώτο ρόλο οι..πενιές, με μπροστάρη τον οικοδεσπότη. Αλλά ας σταματήσω την πάρλα εδώ μια και στην ταινία, που είναι όλα τα λεφτά, είναι όλα αποκρυσταλλωμένα με ζωντάνια!
ΕΚΤΑΚΤΟΝ
& ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΝ
[1 Ότι και να γράψω για τον Δημ. Αραμπατζή είναι πολύ λίγα. Τέτοιοι, ατόφιοι, σένιοι μάγκες με τέτοιο ασικλίκι πολύ λίγοι σώθηκαν από τι ..τρένο. Δερβισόπαιδια! Όλοι μας είμαστε έκθαμβοι και θαμπωμένοι! Τεράστια λάμψη ....Και στην άλλη μας ανάρτηση, φαίνεται το μεγαλείο του [κλικ ΕΔΩ] αλλά όλα είναι λίγα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου