Στις εκλογές της 21 Μάϊου, με την βαριά ήττα του Σύριζα, συντριβή συμμετείχαν δεκάδες κόμματα και ...κομματάκια. Ένα από αυτά ήταν η πρωτοεμφανιζόμενη "Νίκη", Δημοκρατικό Πατριωτικό κόμμα, ένα παραθρησκευτικό, ακροδεξιό, ελληνοκεντρικό μόρφωμα που μάλιστα αν και έκανε ισχυρή και βροντώδη παρουσία τώρα τελευταία, πάρα λίγο να πιάσει τι φράχτη 3% και να μπει στη Βουλή. Βασική της σημαία το τρίπτυχο «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» και όλα τα σκοταδιστικά της "χ,α", που την αρνούνται μεν και την καταγγέλλουν μόνο που δεν χαιρετούν φασιασιστικά, αλλά στην ουσία όλα τα ακραιφνή ακροδεξιά, ξενόφοβά συνθήματα τα έχουν παρά πόδας, κατά των μεταναστών, της άμβλωσης, των ομοφυλοφίλων και υπέρμαχοι του σκοταδισμού με αποκορύφωμα το κίνημα κατά του εμβολίου. Σίγουρα θα είναι στη νέα Βουλή, μια και διαθέτει ισχυρές οικονομικές πλάτες στο εσωτερικό [6 μοναστήρια στο Άγιο όρος ] αλλά και στο εξωτερικό, Ρωσία και Ουκρανία.
Σήμερα δημοσιεύομε ένα παλιό άρθρο του επικεφαλής της "ΝΙΚΗΣ", του θεολόγου - δάσκαλου Δημ. Νατσιού που αν και είναι κείμενο προ 15ετίας κάνουν μπαμ τα πρώτα, καθοριστικά "νάματα", συνθήματα και σκοταδιστικές αντιλήψεις του...νεοπαγούς κόμματος. Ο έντονος και ακραίος Ελληνοκενρισμός,
«Η Κοκκινοσκουφίτσα, ο Καραγκιόζης και ο… Μέγας Αλέξανδρος»
Το «βέτο», όπως έδειξαν οι δημοσκοπήσεις, έδωσε µια ανάσα, λειτούργησε αντιολισθητικά στην ελεύθερη πτώση των δύο εκπροσώπων του παλαιοκοµµατισµού. Ο λαός µας αναζητά εναγωνίως µια αχτίδα αξιοπρέπειας έστω και πρόσκαιρη. Πληγωμένη η υπερηφάνειά του, καταρρακωμένο το φρόνημά του από τις συνεχείς προκλήσεις, «δούλων και αφεντάδων», επιβραβεύει και την παραμικρή πράξη γενναιοφροσύνης. Και μπορεί αυτά τα αµερικανοθρεµµένα πιόνια των Σκοπίων να προκαλούν, όμως ποιος θα µας απαλλάξει από τη διαρκή πρόκληση, τις εντός των τειχών ύπουλες προσβολές; Ποιος θα ξεσκεπάσει τους «κρυφοδαγκανιάρηδες», που μαγαρίζουν την Παιδεία µας µε τα αποφάγια της Νέας Τάξης; Ποιος θα ακούσει την κραυγή απελπισίας των δασκάλων, που βιώνουν µε τρόμο την πνευματική γενοκτονία που συντελείται στα σχολεία; Πότε θα βρεθεί ένας άνθρωπος, να συνοδέψει την ανθελληνική υστερία, στην τελευταία της κατοικία, καταπώς θα έλεγε και ο Γκάτσος; Γιατί ντροπιάζουν τον Έλληνα δάσκαλο;
Μπαίνω, μετά την προσευχή στην αυλή, µες στην τάξη. Το πρώτο δίωρο «Γλώσσα». Απέναντί µου, δίπλα µου, παιδιά της έκτης δημοτικού . Η ερώτηση κοινότοπη µεν, αλλά συμμαζεύει τις σκέψεις παιδιών και δασκάλου: «Πού είμαστε, παιδιά;» «Στο τετράδιο εργασιών, σελίδα 39, κύριε» (β’ τεύχος). Πριν ανοίξουμε τα νέα βιβλία-περιοδικά ποικίλης ύλης, πετάγεται ένας μαθητής µου: «Είδατε, κύριε, τις εικόνες; Έβαλαν τον Μέγα Αλέξανδρο μαζί µε την Κοκκινοσκουφίτσα και τον Καραγκιόζη». Γνώριζα την αθλιότητα, αλλά την είχα ξεχάσει. Παρακολουθώ τις αντιδράσεις των παιδιών. Γελούν, ειρωνεύονται, διαμαρτύρονται και στο τέλος αγανακτούν. Δεν εκμαιεύω σχόλιά τους, αυθόρμητα, από καρδίας, λένε τα Ελληνάκια µου: «Δεν ντρέπονται, τι δουλειά έχει ο Μέγας Αλέξανδρος µε την Κοκκινοσκουφίτσα»; «Καραγκιόζη λέμε τον ανόητο, όταν θέλουμε να κοροϊδέψουμε κάποιον, πού κολλά ο Μέγας Αλέξανδρος»; Διαβάζουμε την άσκηση. (Αν και είμαι «έξω φρονών» -έξω φρενών- όπως θα έλεγε ο Μακρυγιάννης, αυτολογοκρίνομαι προς το παρόν, ας μιλήσουν οι μαθητές).
Προτείνει, λοιπόν, η άσκηση: «Ένας σεναριογράφος στέρεψε από ιδέες και ζητάει τη βοήθεια σας! Έχει βρει ποιοι ήρωες θα πρωταγωνιστήσουν στη φανταστική περιπέτεια που θέλει να γράψει και χρειάζεται τη δική σας έμπνευση, για να ξεκινήσει την ιστορία». Αφού παραθέτει τους «ήρωες», γράφει το σχολικό βιβλίο: «Γράψτε τώρα την ιστορία και την περιπέτεια αυτής της παράξενης συντροφιάς, αφού παρουσιάσετε τον καθέναν από τους ήρωες». Τελειώνει η ανάγνωση της άσκησης και κάτω από την «ηρωική» σύνθεση, χάσκει ο χώρος όπου οι μαθητές θα γράψουν την δική τους «έμπνευση».
Κατόπιν διαλόγου µε τα παιδιά και ανάλυσης της ρυπαρογραφίας του στερημένου από ιδέες σεναριογράφου-συγγραφέα του βιβλίου, καταλήξαμε ομοφώνως και γράψαμε την εξής «φανταστική» (κυριολεκτικά) απάντηση: «Είναι απαράδεκτο και υποτιμητικό για την ιστορία µας και για το πρόσωπο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, να τον βάζουν δίπλα και να τον συγκρίνουν µε πρωταγωνιστές παραμυθιών ή µε τον Καραγκιόζη. Αυτοί που σκέφτονται τέτοια πράγματα είναι καραγκιόζηδες». Όλα τα έγραψαν και τα σκέφτηκαν οι μαθητές. Κάποια παιδιά μίλησαν για προδότες, άλλο παιδί ρώτησε το: «Γιατί επιτρέπει το υπουργείο να περνούν στα βιβλία τέτοιες χαζομάρες», η πιο δύσκολη ερώτηση ήταν: «Γιατί το κάνουν αυτό, αφού και εμάς τα παιδιά μάς φαίνεται γελοίο». (Τι δράμα, τι ντροπή είναι αυτή. Να απολογούμαστε οι δάσκαλοι για τις αθλιότητες που πέρασε στα βιβλία η νεοταξική λέρα).
Έχω πάνω στην έδρα µου συνεχώς το «Ευαγγέλιο» και τον «Μακρυγιάννη». «Όταν θολώνει ο νους, όταν µε βρίσκει το κακό» (Ελύτης), μνημονεύω το στρατηγό ή διαβάζω το λόγο του Κυρίου. Παρηγοριά και καταφύγιο. Τη ρήση του Πατροκοσμά: «Ψυχή και Χριστός σας χρειάζεται», έτσι την κατανοώ. Τούτη η χώρα αναστήθηκε χάρις στο αίμα των ηρώων, είναι µια πατρίδα «που θράφηκε και θρέφεται µε την αμβροσία και µε το πρόσφορο, και που ήπιε και πίνει το νέκταρ και το αίμα του Χριστού από το δισκοπότηρο της Ορθοδοξίας». (Κόντογλου, «Ευλογημένο Καταφύγιο», σελ. 145).
Ανοίγω τα «Απομνημονεύματα», διαβάζω και αγαλλιώ: «Όλοι οι προκομμένοι άντρες των παλαιών Ελλήνων, οι γοναίγοι όλης της ανθρωπότης, ο Λυκούργος, ο Πλάτων και οι επίλοιποι πατέρες γενικώς της ανθρωπότης κοπίαζαν, βασανίζονταν νύχτα και ημέρα µ’ αρετή, µε ειλικρίνειαν… Αυτοί δεν τήραγαν να θησαυρίσουνε μάταια και προσωρινά, τήραγαν να φωτίσουν τον κόσμο µε φώτα παντοτινά… Έντυναν τους ανθρώπους αρετή, τους γύμνωναν από την κακήν διαγωγή…». Διάβασα στα παιδιά µου όλο το απόσπασμα. Τέλειωσα µε τη φράση, «τέτοι’ αρετή έχουν, τέτοια φώτα μάς δίνουν», την οποία αναφέρει ο στρατηγός για τους «Ευρωπαίγους».
Λέω στους μαθητές: Ο Μέγας Αλέξανδρος και οι επίλοιποι γοναίγοι µας, φώτισαν µε την αρετή τους όλον τον κόσμο. Σήμερα υπάρχουν κάποια πνευματικά απολειφάδια, το νεοταξικό κηφηναριό που οι «αναθεματισμένοι της πατρίδας πολιτικοί µας», τους έβαλαν δασκάλους και παιδαγωγούς της νεότητας. Γι’ αυτό ο Μέγας Αλέξανδρος µε την Κοκκινοσκουφίτσα. Εξηγώ του μαθητή που µε ρώτησε το αμείλικτο «γιατί». Γιατί θέλουν να «χάσωµεν και την πατρίδα µας και την θρησκείαν µας», χωρίς αυτά τα δύο πολυτίµητα τζιβαϊρικά, καταντούμε κοιλιές, σάρκες που θα ενδιαφέρονται µόνο για την τηλεόραση και το ψυγείο. Θα βλέπουμε τι θα φάμε και θα τρώμε ό, τι βλέπουμε.
Ανοίγω το Ευαγγέλιο, στην προς Τιμόθεον Α’ επιστολή. ∆ιαβάζω: «Παραδιατριβαί διεφθαρµένων ανθρώπων τον νουν και αποστερηµένων της αληθείας, νοµιζόντων πορισµόν είναι την ευσέβειαν, αφίστασο από των τοιούτων». ∆ηλαδή, πρόσεχε από τις παράλογες και μάταιες ασχολίες ανθρώπων, που έχουν διεφθαρμένο και χαλασμένο το νου τους και έχουν στερηθεί τελείως την αλήθεια. Αυτοί οι άνθρωποι νομίζουν ότι η ευσέβεια είναι πηγή αισχρής εκμετάλλευσης και υλικού πλουτισμού. Μείνε μακριά από τέτοιους ανθρώπους (στ’ 5).
Στο α’ τεύχος των δήθεν βιβλίων Γλώσσας, αυτοί οι «χαλασμένοι» άνθρωποι, µας βάζουν να διδάξουμε «συνταγές μαγειρικής», στο β’ τεύχος «οδηγίες χρήσης καφετιέρας», στο γ’ τεύχος «Μέγα Αλέξανδρο και Κοκκινοσκουφίτσα», σε όλα τα βιβλία ο μολυσμός, η βρωμιά, να χάσουν τα παιδιά µας το σέβας στη γλώσσα, στην πίστη, στην ιστορία, στην πατρίδα µας, να βυθιστούν «εις όλεθρον και απώλειαν».
Και όλα αυτά σε σχολικά βιβλία, σε βιβλία, που οι «εξωραϊστές του τίποτα», µας τα πλασάρουν (γιατί περί πλασιέ πρόκειται) για βιβλία γλώσσας του Δημοτικού. Έλεγε ένας παλιός δάσκαλος: «Βιβλίο θα πει κυκλοφορία σκέψεως μέσα σ’ ένα λαό, θα πει αιματοφόρο αγγείο που διοχετεύει την πνευµατικήν τροφήν, που πάει να ζωογονήσει και το τελευταίο κύτταρο του οργανισμού και να το εμποδίσει να πέσει στον ύπνο τον πνευματικό». (Α. ∆ελµούζος, «Μελέτες και πάρεργα», σελ. 26).
Οι μαθητές εντόπισαν και στηλίτευσαν τον ανθελληνικό λεκέ και τους λακέδες που τον διακινούν. Απομένει στους γονείς να κατανοήσουν ότι «τούτην την πατρίδα την έχοµεν όλοι μαζί» και όχι µόνο οι ακροβολισμένοι σε ζωτικούς αρμούς της Εκπαίδευσης, Γραικύλοι της σήμερον.
Δημήτρης Νατσιός,
Δάσκαλος,
[πηγη ΑΛΟΓΟΚΡΙΤΟΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου