Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΑΓΓΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΛΥΚΥΤΗΤΑ ΤΟΥ 
 Α Ε Ι Μ Ν Η Σ Τ Ο Σ

"ΠΗΡΕΣ ΑΠ΄ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑΜΑΣ ΤΟ ΠΙΟ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ"

 Αύριο στο Άργος θα λάβει χώρα μια σπουδαία 
          εκδήλωση, τιμής και δόξας για τον
             αείμνηστο  Γιάνη Ρηγόπουλο.

Όταν με ενημέρωσε ο Ρήγας, απάντησα αμέσως ότι "θα πάω ο κόσμος να χαλάσει" Πάλι αναρτώ ότι ακριβώς έγραψα σε αυτό το βήμα, τότε στην αποδημία του!!! 

   "Πνίξαν τον τόπο τα χορτάρια κι όμως
εκεί που ο άνθρωπος εδιάβει
έμεινε χαραγμένος ένας δρόμος..."     (Γιάννη Ν. Ρηγόπουλου: ΧΙΜΑΙΡΟΠΛΟΚΟΣ, 1969)

    Ο Αύγουστος του ΄17 ήταν πολύ μπαμπέσης. Αμέσως που ανάλαβε τα σκήπτρα από τον Ιούλη που τα παρέδωσε ιδρωμένος, χτύπησε ανηλεώς. Ακριβώς στο μεταίχμιο την πρώτη νύχτα, Ιουλίου με 1 Αυγούστου πήρε από την παρέα του Άργους το πιο καλό παιδί. Το πιο λαμπερό και τρυφερό άτομο  που γνώρισα  τότε στο πρώτο μου επαγγελματικό σταθμό, τον Γιάννη Ρηγόπουλο!

   Ήταν αρχές της δεκαετίας του ΄80, αμέσως όταν απολύθηκα από το στρατό και δούλευα στο Άργος σε ένα χοιροστάσιο. Νέος γεμάτος όνειρα κι όρεξη ...να τα αποκτήσω όλα. Έτσι λοιπόν προστέθηκα στην μεγάλη παρέα της "Αναγέννησης" . Μπροστάρης και ψυχή της παρέας ο Γιάννης. Εκτός από το πρωτοποριακό για εκείνα τα χρόνια ομώνυμο βιβλιοπωλείο του, εξέδιδε και μια ανάλογη εφημερίδα με το ίδιο όνομα¨, την "ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ". Και τα δύο αποτελούσαν την κοιτίδα του πολιτισμού σε όλη την Αργολίδα. Κι από πάνω ο Γιάννης ήταν και ποιητής που τα ποιήματά του μαζί με όλα τα γραφτά της εφημερίδας  αποτελούν μια τεράστια κληρονομιά. Όμως ο Γιάννης δεν ήταν μόνο διανοούμενος αλλά κατείχε και το πρώτο νόημα της ζωής, που είναι η κοινωνικότητα. Με τους αμέτρητους πραγματικούς φίλους [1],   ρουφούσε τη ζωή ολόκληρη, γλέντια, ταβέρνες, ξεφαντώματα, σινεμά και σε όλα τα πολιτιστικά και πολιτικά δρώμενα πρώτος. 
    Περιττό είναι να αναφέρω την αριστερή του πεποίθηση και προσέγγιση της πραγματικότητας, πράγμα που αντικατοπτριζόταν  σε όλες του τις δημιουργίες, εφημερίδα, ποιήματα  αλλά και πάντοτε υποστηριχτής του δικαίου και προστάτης του αδυνάτου.

     Με χαρά με ενημέρωσε ο αδελφός του ο Ρήγας [2], καλλιτέχνης ζωγράφος από τότε αν και ήταν πιο μικρός, πάντα υπό τη σκέπη του Γιάννη, ότι στο προσεχές μέλλον θα εκδώσει ένα βιβλίο με εκείνα τα αλλοτινά χρόνια. Μέχρι τον Σεπτέμβρη πιστεύω να κάνω μια προδημοσίευση.

     Με λαχτάρα το προσμένουμε πολλοί, οπότε Ρήγα βιάσου!

   

[1] Πρώτος φίλος του ήταν ο αείμνηστος Ανδρέας Κατσαούνης, συμμαθητής του νομίζω και ΄ίδια σειρά με μένα, που κι αυτός έφυγε πολύ νωρίς. Γεια σου και εσένα Αντρίκο!!! 

 [2] Με τον Ρήγα για αρκετό χρόνο γράφαμε μαζί ένα δισέλιδο ένθετο στην "Αναγέννηση" την "Παράγκα" που βγάζαμε όλα μας τα επαναστατικά. Μετά την έκδοση του  βιβλίου θα παρουσιάσω πολλά αποσ

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕ Η ΓΑΡΟΥΦΩ ΠΕΡΣΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΘΥΜΙΟΥ!!!

  Είχαμε να ιδωθούμε για πενήντα χρόνια…

τον συνάντησα κάποιο απόγευμα που

ο ήλιος χανότανε στο γαλανό Ιόνιο…

Πίσω το χωριό μας - Καρυές -, σαν μεγάλο λεξικό

αξεφύλλιστο…

Ο ίσκιος του ήταν στο πλευρό μας.

Τον σέρναμε χρόνια δεκάδιπλα 

στους ώμους για κουβέρτα. 

Ξέμαθαν πια οι φτέρνες μας 

τους χωματόδρομους…

την ερημιά τους την έκαναν μπάλα 

κλωτσώντας την με ανακούφιση. 

Έχεις δει το Θύμιο να ιδρώνει ;

Πεισμώνει σαν τη γροθιά…

Κι όταν φυσάει είναι το άκουσμα 

απ´τα ρούχα του.

Άλλοτε μ´ένα λινό πουκάμισο 

ή μ´εκείνο το κόκκινο μαντήλι…

που το θυμάμαι λες και ήταν χτες…

πάντα κρεμασμένο στο λαιμό,

σαν να είχε κρεμάσει πάνω του

όλες τις προσδοκίες του… 

Να κάθεται αργά τα βράδια 

να βάζει σε τάξη τις αναμνήσεις του…

ένα απόκομμα μιας ματιάς, 

τον τίτλο κάποιου χαμόγελου 

ή αποκρυπτογραφώντας 

το βάδισμά του. 

Η γιορτή όμως δεν έφτανε,

ξεμάκραινε από το σπίτι, 

αποδημούσε,

σαν τον καημό της λάμπας 

τα χαράματα. 

Το προαισθανόταν 

από τότε…το πρώτο κυνηγητό 

των ξοφλημένων,

εκείνου του Ιούλη, 

που έκανε οικονομίες 

για το γαμπριάτικο κοστούμι 

του τρανού σκολειού… 

Στο διάλο είπε, 

πού να βρω ράφτη

να γαζώσει τα όνειρά μου…

και κανείς δεν τον διέψευσε 

γιατί κι η ….

μόλις πήρε την κλωστή 

εκείνου του άγνωστου ταξιδιού του. 

Αυτό είναι μια ιστορία προσωπική 

που δεν εξαγοράζεται 

με βιογραφία…

          Γαρυφαλλιά Χαραλαμποπούλου. 

 

* Αυτά, από την ξαδέρφη μου
τη Γαρούφω! Κυπαρισσία 23 Φλεβάρη 25

ΝΕΑ γενικώς

ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ Η ΛΙΚΗΓΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΟΥ ΗΤΑΝ ΥΠΟΨΉΦΙΑΜΕ ΤΗΝ "ΝΙΚΗ";

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ 

 ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΖΑΧΆΡΩΣ

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΖΑΧΑΡΩΣ // Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΝΗ ΓΙΑ ΤΟ Π.Δ..

 

Αμ ετούτο είναι η αποκορύφωση της διαστρέβλωσης

 της αλήθειας και το επιστέγασμα της άγνοιας 

     Ποια η ποιος είχε την φαεινή ιδέα αυτού ευφάνταστου και αφελέστατου μετατροπέα της αλήθειας και της πραγματικότητας;

  Βεβαίως λαμβάνοντας υπόψη ότι η  λειτουργία του Εμπορικού συλλόγου, όπως λέγεται από πολλούς, είναι "προεδρική", καθ΄ όλα συγκεντρωτική στο πρόσωπο της προέδρου, όλες οι υπόνοιες - κατηγορίες στρέφονται κατά της προέδρου του, Μαρίνας Αντωνοπούλου, που επίσης είναι και δημοτική σύμβουλος της δημοτικής αρχής [1]

    Ως ομοίωμα δεν αντιλέγουμε, ήταν αρκετά καλό αλλά ο σκοπός του, ο  τρόπος παρουσίασης ήταν ένα τρανταχτό εξάμβλωμα της αλήθειας και της πραγματικότητας. Ένα λαϊκίστικο μπουρλότο, ένα χαζό αποκύημα του πιπιλίσματος των προηγούμενων χρόνων που δυστυχώς υπέστη  και πληρώνει ο τόπος μας από εκείνους  τους ανεκδιήγητους πρώην δήμαρχο και δομέστοιχο.

 Και όλοι μας γνωρίζουμε ότι η παραπληροφόρηση από την όποια εξουσία αμέσως βρίσκει έδαφος εύφορο στους ανίδεους, αδαείς, απλούς ...... νοικοκύρηδες

      Όσα ακούσθηκαν από την παρουσιάστρια  έχουν την παραμικρή σχέση με την αναγκαία και  και επιτρεπτή διακωμώδηση  και σάτιρα.; 

 ΟΙ προηγούμενοι διατυμπάνιζαν ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΚΑΙ ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ στην ανάπτυξη του τόπου και προχτές ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ στον ωραίο μας τόπο. 

   Είμαι σίγουρος ότι όχι μόνο η κυρία πρόεδρος, Μαρίνα αλλά κανείς από τον σύλλογο δεν έχει διαβάσει καν το Π.Δ. και όμως...

   Τόσα χρόνια έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου, όχι μόνο η δική μου,  να φωνάζω παντού την αλήθεια και το καθήκον των τοπικών αρχών και τι συμφέρει τον τόπο να  εκμεταλλευτεί [2] όλη αυτή την ιστορία [δες ΕΔΩ,ΕΔΩ,ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ]. Και σε αυτό το έργο μπροστάρης έπρεπε να είναι ο Εμπορικός Σύλλογος και όχι να σέρνεται από πίσω και να παίζει φυσαρμόνικα στους σκοπούς των ατόμων που έχουν συμφέρον. 

[1]   "Όμως ο δήμος και δη ο δήμαρχος δεν έχει ευθύνη για το γεγονός; Έχει και παρέχει καθότι [πρέπει να] είναι ο γενικός Επόπτης, που ελέγχει τα κοινωνικά δρώμενα. Αυτά και εμμένουμε....

[2] Στην ΕΠΙΣΤΟΛΉ ΣΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ, ΤΟΝΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΕΞΗς; [κλικ ΕΔΩ]

    "Στον δήμο μας η πρώτη και κυρίαρχη συνταγματική αρχή είναι το περιλάλητο Π.Δ. για την προστασία της παραλιακής ζώνης, μοναδικής και σπάνιας. Ακρογωνιαίος λίθος! Είναι μεγάλο έγκλημα η 10ετής παραπληροφόρηση των δημοτών και η διαστρέβλωση με αποτέλεσμα να το θεωρούν και να διακηρύσσουν εν παντί τρόπω ότι είναι η "ταφόπλακα της περιοχής" και να αναλώνονται με ανεξήγητη εμμονή στην κατάργησή του. Οι υπεύθυνοι υπουργοί ρητά το απέκλειαν ( Ε.Ε. και ΣτΕ) αλλά αυτοί οι κυρ Παντελήδες εκεί στον σκοπό τους. Μέχρι και ημερίδα με ανώτερους δικαστικούς έκαναν το καλοκαίρι (ξένους και ανίδεους με το θέμα)- αλήθεια πόσο κόστισε το μαλλί από το …χουνέρι;- Αλήθεια για ποιο λόγο τέτοιο μένος;

Αντιθέτως είναι αδήριτη ανάγκη να αξιοποιηθούν οι πολλές δυνατότητες που δίνει το Π.Δ. και να εκμεταλλευτούμε την σπανιότητα και μοναδικότητα της περιοχής μας. 

Η Caretta-Caretta είναι εμβληματικό σύμβολο, σήμα όχι μόνον πανελλήνιας αλλά παγκόσμιας αναγνώρισης. Οπότε απαιτείται σχετική διαφήμιση (πινακίδες στην Εθνική από τη Νέδα έως το Κλειδί και στην πόλη και τα χωριά) και πλατιά δημοσίευση (Ανακοινώσεις, δελτία και άρθρα σε όλα τα ΜΜΕ του τύπου και του διαδικτύου). Έτσι ο δήμος μας θα έχει πραγματική ανάπτυξη, ήπιας μοναδικής μορφής σε όλη τη χώρα. Αποκατάσταση εκτός από το ίδιο το Π.Δ. χρειάζεται και ο Αρχέλων , που ενώ κάνει σπουδαίο,ανεκτίμητο έργο έχει τόσο χυδαία κατηγορηθεί από τους πολύξερους Δομέστοιχους και Φαρισαίους. Παράλληλα ανάλογης ανάδειξης πρέπει να τύχουν και ο σημαντικός πλούτος της περιοχής μας, αρχαιολογικός (Σαμία, Ποσειδώνιο, Αίπυ, Μυκηναϊκοί τάφοι στον Κακόβατο, Λέπρεον, ναός της Αθηνάς στο Πρασιδάκι, αρχαία Φιγαλία) και φυσικός με το απλησίαστο θεϊκό κάλλος (Καϊάφας, καταρράκτες Νέδας και απέραντη αμμουδερή παραλία με τα μοναδικά δασύλλια και τα λευκά κρινάκια της Παναγιάς). " 

Ο ΝΕΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΔΗΜΟΥ ΖΑΧΑΡΩΣ & ΦΙΓΑΛΕΙΑΣ

 

"Γεννήθηκε σε εποχές σιωπής,

όπου η φωνή της ήταν άγνωστη,

μα στο σκοτάδι η δύναμή της άνθισε,

σαν λουλούδι που βγαίνει από τις ρωγμές του βράχου"

Μέσα από τις τέσσερις στροφές βγαίνουν τέσσερις χιλιάδες λέξεις.

     Η 9 Μάρτιου του 2025 ήταν μια ξεχωριστή ημέρα για ολόκληρο το Δήμο μας. Ο ΝΕΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΗΜΟΥ ΖΑΧΑΡΩΣ ΦΙΓΑΛΕΙΑΣ [1], που για πρώτη φορά γιορτάσαμε την ημέρα της Γυναίκας, η συμμετοχή των γυναικών, και η προσέλευση του ανδρικού πληθυσμού , ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Την εκδήλωση μας τιμησαν μα την παρουσία τους Ο Αντιπεριφερειάρχης κος ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, ο Δήμαρχος κος ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, οι Αντιδήμαρχοι κος ΤΕΡΖΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΜΠΑΜΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, η Διευθύντρια του Ε.ΕΕΕΚ κα Αγγελική Πετρογιάννη μαζί με την κα Γιώτα Τάγαρη. Την κα ΑΥΓΕΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ, η οποία ήταν ασθενής, την εκπροσώπησε η κα ΓΡΙΒΑΚΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ο κος Κ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ ευρισκόμενος στην Αθήνα μας έστειλε διαδικτυακά τις ευχές του και διαβάστηκαν.
   Η γιορτή μας ήταν αφιερωμένη στη Γυναικεία δύναμη του Δήμου μας. Οι γυναίκες ευαισθητοποιήθηκαν και είχαμε μεγάλη συμμετοχή. Την εκδήλωσή μας τίμησαν με ομιλίες η κα ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΟΦΙΑ, Μαθηματικός, Καθηγήτρια Πολυτεχνείου με θέμα την <<Συνεισφορά των Γυναικών στα Μαθηματικά>> και η κα Βάνα Δήμου με θέμα <<την ταυτότητα της γυναίκας αυτούς τους τραγικούς καιρούς για τις μανάδες, αδελφές, γιαγιάδες, όλων αυτών που χάθηκαν στο μάτι στα Τέμπη με την ευχή να μην ξανασυμβεί.>>

    Η Αντιπρόεδρος κα Νιάρχου αναφέρθηκε περιληπτικά στην ιστορία του γυναικείου κινήματός , και στη συνέχεια εστίασε το θέμα στο γυναικείο δυναμικό του Δήμου. Αρχικά αναφέρθηκε με τιμητικά λόγια για τον παλιό Σύλλογο γυναικών , που με τις δραστηριότητες εκείνης της εποχής είχαν κάνει πολύ γνωστή τη Ζαχάρω, και η αναφορά της αυτή σκοπό είχε την τιμή και την αναγνώριση εκείνων των Γυναικών. Η Ζαχάρω αξίζει να είναι πάντα στο προσκήνιο και εμείς είμαστε η συνέχεια αυτών των γυναικών. Αναφέρθηκε ότι στις δυνατότητες που έχουν και με ποιους τρόπους μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή τους. Μεταξύ των άλλων είπε ότι η σημερινή γενιά των γυναικών στη Ζαχάρω θα μπορούσε να έχει δυνατότητες για γυναικεία επιχειρηματικότητα με την αξιοποίηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Για να γίνουν όλα αυτά και άλλα πολλά, όπως είπε η σύγχρονή Ελληνίδα συγγραφές ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ, <<Η ζωή θέλει αγώνα, και όταν πιστεύεις πολύ μία ιστορία δεν επιτρέπεται να τα παρατήσεις, πρέπει να την παλέψεις..>> Για να αγωνίζεσαι και να παλεύεις, χρειάζονται και ορισμένες προϋποθέσεις

Όπως αλληλεγγύη να στηρίζουν η μία την άλλη, ενισχύοντας τη φωνή τους και να διεκδικούν αλλαγές. Να έχουν κοινή συνείδηση για τα κοινά προβλήματα. Να έχουν Εκπαίδευση και ενημέρωση για να έχουν γνώση και πληροφορίες για τα δικαιώματά τους. Και όλα αυτά δένουν μεταξύ τους με τη φιλία,, η οποία δεν είναι μια συναισθηματική σύνδεση αλλά μια δύναμη που μας στηρίξει και μας ανυψώνει Ν α έχουν αληθινη φιλία μεταξύ τους που να μπορούμε να πέσουμε και να ξανασηκωθούμε, χωρίς να νιώθουμε ποτέ μόνες. Αλλά η φιλία, όπως και η συλλογικότητα, είναι όπλο ζωής. Μας κάνει πιο δυνατές, πιο σίγουρες, πιο χαρούμενες. Είναι μια στάση ζωής, μια επιλογή να αγωνιζόμαστε μαζί για κοινούς στόχους, να προσφέρουμε η μια στην άλλη και να επιδιώκουμε τη δημιουργία ενός κόσμου πιο δίκαιου και αλληλέγγυου , γεμάτο αγάπη και σεβασμό, να κάνουμε πράξη τα όνειρά μας ,,να βελτιώσουμε τη ζωή μας για ένα καλύτερο μέλλον για τις επόμενες γενιές Σήμερα, τιμούμε όλες τις γυναίκες που αγωνίστηκαν, αλλά θα πρέπει να μάθουμε και να τιμούμε και τη δύναμη των σχέσεων που έχουμε χτίσει μεταξύ μας.

     Κλείνοντας την ομιλία της απευθύνθηκε στους εκπροσώπους της πολιτείας να είναι αρωγού στις προσπάθειες των γυναικών , να δίνουν βήμα στις γυναίκες και δεν θα χάσουν.

Στην συνέχεια έγιναν οι βραβεύσεις που ήταν για την κα ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΑΣΣΑΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ, την εκπαιδευτικό και ποιήτρια , την οποία βράβευση έκανε ο Δήμαρχος κος Μητρόπουλος,. Η κα Φωτεινή δεν μπόρεσε να είναι παρούσα και παρέλαβε το αναμνηστικό η κόρη τα Σοφία. Η ιδιά μίλησε στο κοινό σε ανοιχτή ακρόαση με πολύ συγκινητικά λόγια για όλους τους πατριώτες και για την τιμή που της κάναμε. Στη συνέχεια ο Αντιπεριφερείαρχης Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Βασιλόπουλος βράβευσε τις 5 γυναίκες Γεωπόνους του Δήμου μας. Τις κες ΜΑΡΙΑ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, ΘΕΟΔΩΡΑ ΡΕΝΤΖΗ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΥ, ΧΑΡΑ ΠΡΑΣΣΑ, ΤΣΑΚΩΝΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ,. Ο κος Δήμαρχος βράβευσε τις τέσσερις γυναίκες που διοικούν τα ελαιουργία οι οποίες είναι: ΝΙΚΗ ΠΡΑΣΣΑ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΦΛΩΡΟΥ, ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΜΠΕΚΡΗ, και ΚΩΝ/ΝΑ ΓΑΛΑΝΗ.

ΝΕΑ γενικώς

 Δημοτικά Νέα

ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

Απεργία δημοσιογράφων

ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ Ή ΚΑΡΑΒΑΛΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΦΥΛΙΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩΝ

    Τελικά τι είναι η Ελληνική μας εθνικότητα; Ο Ελληνισμός; Ο Έλληνας; Είναι Η ιστορία μας, η γλώσσα[1],  τα μνημεία, τα ήθη τα έθιμα, οι παραδόσεις η κουλτούρα, η παιδεία  και μερικά άλλα πολιτιστικά και φυλετικά χαρακτηριστικά  στοιχεία. Αυτά είμαστε χιλιάδες χρόνια και ξεχωρίζουμε, όπως κάνει και κάθε άλλος λαός.

   Βεβαίως οι διακρατικές σχέσεις [επιστημονικές, εμπορικές, πολιτιστικές κ.κ.κ] και οι προσμίξεις μεταξύ των λαών φυσικά προκαλούν αλληλοεπιδράσεις και καταφανείς αλλοιώσεις σε όλους τους τομείς. Κυρίως τα τελευταία χρόνια με την παγκόσμια κυριαρχία της παγκοσμιοποίησης [2] αυτά τα φαινόμενα είναι συνήθη. Εδώ έγκειται η γερή συνειδητοποίηση και τα θεμέλια  της εθνικότητάς μας. 

   Ένα από τα πιο απτά και πρακτικά παραδείγματα είναι τα καρναβάλια και γενικώς οι Απόκριες. Πλέον απώλεσαν ανεπιστρεπτί τα δικά μας, παλιά ιδιώματα και χαρακτηριστικά. Υιοθετήσαμε αφρόνως και εφαρμόζουμε όλες τις αμερικανικές σαπουνόπερες και φράγκικες αρλούμπες.  Πάνε οι  μπούλες, τα μουτζουρώματα, τα αστεία, οι πλάκες, τα πειράγματα, τα τραγούδια, ο χορός και άλλα με τη μέθη του Διονύσου και τον έρωτα του Παν  [3]
[1] Η ελληνική γλώσσα παραμένει ακλόνητη για χιλιάδες χρόνια και πολλάκις έχει παίξει κυριαρχικό ρόλο παγκοσμίως. Κατανοητό που δεν αναφέρω καν τη θρησκεία, τον χριστιανισμό μια και  κατέστρεψε, εκμηδένισε τον ελληνισμό και τα μεγάλα του επιτεύγματα σε μια κρίσιμη περίοδο και άλλαξε την πορεία του σε όλο τον κόσμο. 
      Και τώρα; Καρνάβαλια καλέ, φεστιβάλ,  βασίλισσα και  ..ξέκωλες και δώστου επικίνδυνα σπρέι και μπογιές. Και φέτος μπήκε και η "Ποδαράτη"  Όλα ξενόφερτα και αλλότρια Κι ο κόσμος στα πεζοδρόμια κρύος και αμέτοχος να χειροκροτά, άντε και να πετάει χαρτοπόλεμο.    ΄Άρχισε από την Πάτρα και αλλοίμονο ξαπλώθηκε σε όλη την επαρχία. Ευτυχώς που πολλά ΄μέρη αντιστέκονται και διατηρούν τα παραδοσιακά τους κι αυτό κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, στη Μακεδονία, οι κουδουνοφόροι Σοχό, Μπούλες στη Νάουσα. 

  Και όπως όλοι γνωρίζουμε διοργανωτής σε κάθε μέρος έχει αναλάβει εργολαβικά  ο εμπορικός σύλλογος. Όλα για την διαφήμιση, την κατανάλωση. Στο άτιμο το  κέρδος δεν αντιστέκεται κανείς και πουθενά.

   Παρά ταύτα ο πολύς κόσμος, η πλειοψηφία τάσσεται υπέρ αυτής της ξενόφερτης μορφής. Όμως αυτό έλειπε... Σε ορισμένα θέματα  όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και του πολιτισμού που σχετίζονται με την ιστορία μας και την εθνική μας ταυτότητα, δεν υπεισέρχονται η τραμπάλα "πλειοψηφία και μειοψηφία". Κατανοητόν;

  Να κλείσω με μια απλή ερώτηση. Ποιος έχει την κύρια ευθύνη; Ο εμπορικός σύλλογος κάνει τη δουλειά του και μάλιστα δεν αρνούμαι ότι και σε αυτούς υπεισέρχεται και προέχει η αγάπη για τον τόπο. Όμως ο δήμαρχος τι κάνει; Δεν είναι ο υψηλός επόπτης και αφεντικό όλων;

Για εκείνο το αισχρό κιτσαριό, τον καρνάβαλο με σκοπό να διακωμωδήσουν το Π.Δ [τρομάρα τους....τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου] σε άλλη μας ανάρτηση.

[2] Η παγκοσμιοποίηση αναφέρεται στο φαινόμενο του ανοίγματος των οικονομιών και των συνόρων. Προκύπτει από την αύξηση των εμπορικών συναλλαγών και της κίνησης κεφαλαίων, την κυκλοφορία ατόμων και ιδεών και τη διάδοση πληροφοριών, γνώσεων και τεχνολογιών [ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ].

[3] Στα αλλοτινά χρόνια, την Κυριακή των Απόκριων, μαζεύονταν κατά κανόνα συγγενείς, συμπέθεροι, κουμπάροι σε ένα σπίτι και η κάθε μια οικογένεια έφερνε το φαγητό της, κόκορα μακαρονάδα, κατσίκι με πατάτες στο φούρνο κυρίως και  συνέτρωγαν στη σάλα του σπιτιού. Το τραπέζι κράταγε πολύ ώρα και κατά τη διάρκεια του έρχονταν διάφορες μπούλες και γινόταν μεγάλη πλάκα. Θυμάμαι με νοσταλγία που κρέμαγαν από το πατερό ένα αυγό και το γύριζαν γύρω-γύρω και όποιος το πιάσει. Ο κόσμος συμμετείχε σε όλα. Χαρά και τραγούδια!!!