ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΤΑΦΩΡΗ ΑΔΙΚΙΑ
Με μεγάλη χαρά λαβαίνω τις εφημεριδούλες των Πολιτιστικών Συλλόγων της περιοχής μας. Παλιά μου έρχονταν πολλές, τώρα οι μόνες που έρχονται είναι της Ζούρτσας [1] και της Μακίστου κι αυτή σε ηλεκτρονική μορφή. Όλοι όσοι επιμελούνται αυτής της δύσκολης προσπάθειας είναι αξιέπαινοι. Η σταθερή κυκλοφορία μιας έστω μικρής εφημεριδούλας καθόλου εύκολο δεν είναι.
Προχτές λοιπόν έλαβα το τελευταίο φύλλο της "Ζούρτσας" με ποικίλη και ενδιαφέρουσα ύλη, πόσο μάλλον για τους ίδιους τους Ζουρτσάνους και δη τους μετανάστες όπου γης.
Ανάμεσα λοιπόν στα διάφορα είχε και μια επιστολή "Εις μνήμην του παππού μας ιερέως Νικολάου Γεωργίου Γκουβάτσου" υπογεγραμμένη από οχτώ εγγόνια του. 
Όσον αφορά την ίδια τη δημοσίευση συγχαρητήρια σε όλα τα εγγόνια, σχετικά όμως με το περιεχόμενο είναι ....αλλού παπά ευαγγέλιο
Βεβαίως είναι συνηθισμένο οι άνθρωποι να λένε τα καλύτερα λόγια για τους απερχόμενους να εξάρουν τα θετικά και να αμβλύνουν ή και να και αποσιωπούν τα αρνητικά. Περισσότερο δε όταν είναι συγγενείς. Πολλάκις συμβαίνει να αγιοποιούν και να μυθοποιούν τους τεθνεόντες.
Μερικές φορές όμως οι υμνωδοί απόγονοι υπερβαίνουν τα εσκαμμένα, ξεπερνούν τα επιτρεπτά ή ανεκτά όρια, κοινώς το παραξηλώνουν. Κι αυτό ας το πάρει το ποτάμι. Όμως όταν οικειοποιούνται προσφορές και έργα άλλων άξιων ατόμων και παραχαράσσουν την αλήθεια και την πραγματικότητα, τότε είναι πρόκληση και κατάφωρη αδικία. Είτε αυτό γίνεται συνειδητά ή όχι, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση. Στην εν λόγω επιστολή λοιπόν τα σεβαστά κατά τα άλλα εγγόνια υποστηρίζουν ότι ο παππούς τους, ο Παπανίκος φρόντισε να αποπερατωθεί ο περικαλλής ναός του Αγίου Γεωργίου και υπηρέτησε την ενορία του φιλοπόνως.
Λοιπόν ο πρώτος παπάς στο Γιαννιτσοχώρι ήταν ο πολυθρύλητος Παπαλέξης, [1] [έχω αφιερώσει πολλά εδώ αλλά και στην Πρωινή] που συνεχίζει να είναι ακόμα η πιο εμβληματική μορφή του χωριού. Διετέλεσε και παπάς και ζευγάς, όχι μόνο στο Γιαννιτσοχώρι για πάρα πολλά χρόνια, αλλά και σε όλα τα γειτονικά χωριά [Αλιά, Πρασιδάκι, Κοπάνιτσα και Φόνισσα]. Η όλη ιστορία του χωριού είναι συνυφασμένη με τη ζωή και τη πολύπλευρη δραστηριότητα του Παπαλέξη. Το μεγάλο έργο ζωής του ήταν η κατασκευή του συγκεκριμένου περίλαμπρου ναού. [2] και έμεινε στο χωριό μέχρι τον ερχομό του Παπανίκου. Αυτό έγινε περί το '80, όταν πλέον ο περικαλλής ναός του Αγίου Γεωργίου είχε εντελώς αποπερατωθεί. Και η μεγάλη αδικία ήταν ότι ο Παπαλέξης απομακρύνθηκε από την ενορία του χωριού αμέσως πριν τα εγκαίνια της νέας εκκλησίας. Ο λόγος; Τον γνωρίζουν και οι πέτρες. Ο Παπαλέξης ήταν Αριστερός, κουμουνιστής που είχε υποστεί τα πάνδεινα και από τους χίτες, τραμπούκους της περιοχής αλλά κι από την ίδια τη θρησκευτική ηγεσία.
Το Γιαννιτσοχώρι τον τίμησε μετά θάνατο, η κεντρική οδός λέγεται "ΟΔΟΣ ΠΑΠΑΛΕΞΗ".
Ο Παπανίκος δεν είχε ουδεμία σχέση με την κατασκευή του ναού του Αγίου Γεωργίου
Τώρα ως προς τον Παπανίκο και το Γιαννιτσοχώρι έχω αναφερθεί πολλές φορές σε αυτό το βήμα. Εδώ μόνο το ρεζουμέ:
α] Ο Παπανίκος δεν έχαιρε ουδεμίας εκτίμησης από τους Γιαννιτσοχωρίτες, ακόμα και από τους ομόφρονές του
β] Μνημείο αστείρευτης επίγνωσης είναι η ευτράπελη και ...άκρως απολαυστική γιομάτη μαργαριτάρια άφθαστης ολκής, επιστολή του Παπανίκου στον Δεσπότη, σε μια αναφορά ενός ψάλτη. Για να πάρετε μια μικρή γεύση, γράφω πώς καταλήγει, θα σας φύγει το σκέρβελο: Μετά βαθυτάτου Σεβασμού ασπαζωμε την Υμετέραν Δεξιάν
[ολόκληρη η επιστολή ΕΔΩ]
Εύχομαιι να μη προκληθώ...
[1] Είναι ο
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΕΩΝ ΦΙΓΑΛΕΙΕΩΝ (ΖΟΥΡΤΣΑΝΩΝ) ΑΘΗΝΑΣ και
η εφημερίδα του είναι τρίμηνη. Μάλιστα υπάρχει και η ιστοσελίδα τους //www.zourtsa.gr (e-mail: syllogos@zoyrtsa.gr)[2] Με την αγιαστούρα του, τη γκρίζα γενειάδα του και με τα κουπόνια στο ράσο γύρισε όλο τον κόσμο. Μέχρι τη Θεσσαλονίκη είχε φτάσει η χάρη του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου