Βασ. Δρακόπουλος
' #ΤΣΆΡΚΑ# ΜΕ_ΝΕΚΡΟΦΌΡΑ
Η ατμόσφαιρα όσο πάει και βαραίνει. Γι' αυτό κι' εγώ θα κάνω όπως κάνει και η Ζωρζέτ. Θα φύγω λίγο και θα πάω στο SUGAR TOWN της Αθήνας. Το SUGARÀKI όπως το λέγαμε... πλάι στην Φοιτητική Εστία Αθηνών Πατησίων στον Άγιο Λουκά.. δεκαετία του 70 που ήταν μεν η Χούντα του Παπαδόπουλου αλλά σε καμία περίπτωση δεν φοβόμαστε πως ήρθε το τέλος μας όπως τώρα με τους δημοκρατικούς. Δεν αναμειχθήκαμε ποτέ όμως με ναρκωτικά και ο,τι δήποτε παράνομο. Είχαμε βέβαια πάντα τον πόθο της ελευθερίας. --- Μπορεί να ήτανε μικρό το SOUGARÁKI αλλά εκεί περάσαμε τα πιο ωραία χρόνια της ζωής μας. Πρωτοποριακοί πάντα, θα μπορούσες να πεις πως ήταν η πρώτη Ραb της Αθήνας με τον τρόπο που το δουλεύαμε Εγώ ο Δημήτρης η Ζωρζέτ και η Ήβη. Ήταν σε 4 επίπεδα. Διακόσμηση της Ζωρζέτ που είχε το χάρισμα να αξιοποιεί και να πολλαπλασιάζει το χώρο με τους κατάλληλους όγκους καθρεύτες και χρώματα. Ήταν η πρώτη που εφήρμωσε την ιδέα του καθρεύτη σε μαγαζιά και σπίτια από το 1970. Όλοι έβαζαν τύποις έναν καθρεύτη στην είσοδο.
Η Ζωρζέτ γέμιζε καθρεύτες σπίτια και μαγαζιά για αντανάκλαση του φωτός, ώστε να φωτιστεί μια σκοτεινή γωνιά οικείας ή επιχείρησης... και να διπλασιαστεί οπτικά ο χώρος. Την αντέγραψαν πολλοί. --- Εκεί λοιπόν στο SUGARÁKI το μικρό μαζεύονταν οι Ζαχαραίοι, οι φοιτητές και όλα τα τεκνά από τις σχολές και τα σχολεία. Αλλά και κάποιοι πολιτικοί, κουλτουριάρηδες, δικαστικοί, γιατροί, καθηγητές κ.α. --- Το καλοκαίρι που έκαναν διακοπές, εμείς δημιουργούσαμε το δικό μας το κλίμα με τα παιδιά της γειτονιάς και μπαίναμε μέσα στα αυτοκίνητα για τσάρκα στη Συγκρού που έκανε πιάτσα το αδελφάτο. Η πλάκα πια ήτανε: Πως είχαμε ένα φίλο που ο πατέρας του είχε γραφείο κηδειών πλάι στον Αγιο Λουκά. Το απόγευμα άφηνε το γραφείο στο γιό του. Και αφού κλείναμε το μαγαζί, μαζευόμαστε 3 αυτοκίνητα τα σταθερά και στη μέση βάζαμε την νεκροφόρα με τον οδηγό και όποιον ήθελε να μπει μέσα στην κάσα. Όσοι ήταν εθελοντές έπαιρναν από πίσω την πομπή με την νεκροφόρα. Μια φορά είχαμε μετρήσει 17 αυτοκίνητα. Όταν λοιπόν πλάι μας περνούσε κάποιος με κανένα μουράτο αυτοκίνητο και με γυναίκα 100 καρατίων λέγαμε... σε αυτόν που έκανε τον νεκρό.... βγάλε χέρι βγάλε χέρι... Βγάλε ό,τι θες και σε βολεύει τέλος πάντων. Φωνές αγωνία κακό μη χάσουμε την ευκαιρία. Εκεί να δεις γέλιο με τις αντιδράσεις των γυναικών... αλλά και των αντρών.Επίσης και με τους ομοφιλόφιλους ανομολόγητες πλάκες και φάρσες. Είχαμε Θεία τύχη όμως... γιατί παρά το ότι κάναμε μεγάλη φασαρία από γέλια, γκάζια... από sok που δημιουργούσαμε... δεν είχαμε πάθει ποτέ ούτε μία γρατζουνιά. ---- Ενα από τα τόσα επισόδεια που αξίζει να πω είναι πως ένα βράδυ... παρκάρουμε την νεκροφόρα κοντά στο Πλανητάριο. Εγώ και ο Αντρέας (οδηγός και ιδιοκτήτης της νεκροφόρας)... βγαίνουμε και πάμε να φάμε κανα σάντουιτς ή ό, τι βρούμε σε κανα δυό τετράγωνα παρα πέρα γωνία. Πίναμε και τις μπύρες μας... ώσπου ακούμε σε μια στιγμή από μακρυά... μια απελπισμένη φωνή...
- Βρε μαλάκεεεεεεεες....... Τι κάνετεεεε. Θα ρθείτε να φύγουμε τελικάααααα...
Κοιτάμε κι' εμείς... με απορία.. και τι να δούμε. Είχαμε ξεχάσει τον άνθρωπο μέσα στην κάσα. Δε θυμάμαι ποιός έκανε το νεκρό εκείνη τη φορά. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση.... ήταν πως στον δρόμο που παρκάραμε την νεκροφόρα, είχαν αράξει οι ταξιτζήδες και πλένανε τα αυτοκίνητά τους. Είχαν παρατήσει όλοι τα αυτοκίνητα με τις πόρτες ανοιχτές... τα πετσιά και τους κουβάδες... τρέχανε και δεν φτάνανε. Χαθήκανε... που πήγανε????.... ... Τους είδαμε που τρέχανε κατατρομαγμένοι. Αααα.. ρε νιάτα... δεν ήταν κανένας μεγαλύτερος από 30. --- Μου έχει μείνει όμως μια περιέργεια. Πως μεταφέρανε όλα αυτά τα γεγονότα στους οικείους φίλους, και συγγενείς οι τρομαγμένοι?
Πραγματικά έπαθα την πλάκα μου. Βλέπω ξαφνικά στο fb [που τόσο το βρίζουμε αλλά άλλο τόσο το αγαπάμε] ένα αίτημα φιλίας από τον Βill Dracop, έναν τύπο με μουσάκι και κλειστό πλοβεράκι της αλλοτινής εποχής. Ρε ποιος να είναι, ποιον μου θυμίζει ... τίποτα, όπου ψάχνοντας παρακάτω βλέπω τον φίλτατο Μπίλη, τον καλλιτεχνικό μας Δ/ντή που τόσες ..ιστορίες έχουμε κάνει στη Ζαχάρω ως Τριο με τον κουμπαράκο, τον Ζήρο κι αμέτρητες; παρουσίες στο https://yannitsochori.blogspot.com/ [Μοναδικά μέλη και Πρόεδροι της θρυλικής πολιτιστικής και πολιτικής ομάδας, Πολύμνιας] Ο Μπίλης λοιπόν δεν είχε καμία σχέση με το διαδίχτυο όπως κι Ζήρος αλλά κι άλλος φίλος ο Αρφάνης για αυτό έπεσα από τα ..σύννεφα. Να είναι καλά η Ζωρζέτα του!!! Τότε με το sugaraki εγώ τότε, φοιτητής στη Θεσσαλονίκη είχα μπλέξει σε άλλα κανάλια και δεν είχα πάρει μυρουδιά περί Βill kai Sugartown. Μάλιστα 2-3 χρόνια αργότερα που πέρασε κι ο αδελφός μου κι έμενε στην Κολιάτσου, συχνά ερχόμουν εκεί αλλά καμία σχέση...Τέλος πάντων η ιστορία του με τη νεκροφόρα πολύ καλή.
Στις αφηγήσεις και στις σεναριοποιήσεις ο Μπίλης είναι πρώτος, θαυμάστε τον σε ένα παλιό..ρεσιτάλ σο τέλος. Βέβαια μαζί με την Ζωρζέτα, που πάνε πακέτο και
μπράβο
τους. Να πω και τούτο και οι δυο τους μαζί με τον κουμπαράκο και τον Αρφάνη είναι τα πιο αγαπητά μου πρόσωπα στη Ζαχάρω!!! 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου