Ο ΑΛΙΑΣ (ΑΓΙΟΣ ΗΛΙΑΣ) ΚΑΙ ΤΑ ......ΝΤΟΥΖΕΝΙΑ ΤΟΥ !!!

Η ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΗΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ 

ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ

       Εάν κάτσει ο διάβολος, όπως λέμε, σε ένα χώρο και συνταιριάξουν λίγοι άνθρωποι σε μια συνισταμένη για προσφορά στο κοινό καλό με ανιδιοτέλεια, ξεσυνέρια και σεβασμό στη διαφορετικότητα του άλλου, τότε  συντελούνται μικρά και μεγάλα …θαύματα.  Κι αν  αυτός ο χώρος είναι ένα μικρό χωριό, ας λένε κακό χωριό τα λίγα σπίτια,  τότε τα θαύματα παίρνουν σάρκα και οστά κι ας είναι και αναστάσιμα.Γίνονται παπάδες! 

      Έτσι και στον Αλιά, το πιο μικρό χωριό (1) του δήμου Ζαχάρως, που στέκεται σαν καπέλο πάνω από το Γιαννιτσοχώρι και το Θολό επιτελείται μια ανάσταση.

         Μια επανάσταση ηθών δια της συγχορδίας και της μέθεξης, ζώντων ψυχών.

       Στον Αλιά, που να λέμε την αλήθεια δεν φημίζεται για τη σύμπνοια των κατοίκων του, όπως βέβαια και στα περισσότερα χωριά του δήμου μας, 

Τώρα τελευταία – φτου να μη τους ματιάσουμε – αντάμωσαν μερικοί και με μοναδικό όπλο τη θέλησή τους να καλυτερέψουν   τις συνθήκες της δικής τους κοινής διαβίωσης, έχουν επιδοθεί σε μια αξιοζήλευτη προσπάθεια. Τα αποτελέσματα μάλιστα άρχισαν να φαίνονται.

Ο μαχαλάς των Γερμανών

     Μπροστάρισσα    η καλή φίλη και συγγένισσα, η Ζαχαρούλα (2) με άξιους συμπαραστάτες τον άνδρα της  Σωτήρη    Βλάμη, τον πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητας, Κώστα Μπέσικο και τις δυο κοπελιές του χωριού Ελένη και Λία Ζια.

         Στο κέντρο του χωριού από τα παλιά αλλοτινά χρόνια ήταν μια μεγάλη αλάνα όπου ήταν η έδρα όλων των τότε δραστηριοτήτων (χοροί, τραγούδια, παιχνίδια μπάλα και ντάλια μπίλι κτ.λ.) . Στη βόρεια πλευρά δεσπόζει το δημοτικό σχολείο (3) με θέα πέρα στο Στροβιτσάνικο κάμπο και στα βουνά της Βουνούκας, έδρα του ξακουστού Λεπρέου. Για μερικές  δεκαετίες όλα αυτά είχαν ερημώσει και τα σχολείο έστεκε να θυμίζει τα περασμένα μεγαλεία.

Αρ. Μπέσικος, Γρ. Μπαγουρδής και
Γιώρ. Μαντζώρος

 Με δωρεά  του Θεόδωρου Γιάννη Κόλλια από την Αυστραλία έγινε το Μνημείο των Ηρώων  και με την αρωγή του δήμου(4) διαμορφώθηκε ο χώρος κατάλληλα, πέτρινα παγκάκια, πλάτανος στη μέση, και άσφαλτος. Το ίδιο και το  σχολείο, πλακάκια, ντουλάπια κουζίνας και μια ζεστή αίθουσα. Έτσι με την παρέα και τη ζεστασιά της σόμπας μαζεύονται οι κάτοικοι, λίγα γερόντια, 5-6 νεώτεροι και δυο, τρεις νέες και κάνουν ωραίες καταστάσεις, ανθρώπινες συνάξεις. Πότε οι μεγαλύτεροι παίζουν πρέφα, οι άλλοι δηλωτή και οι νέες με το internet ή το ρίχνουν  στο λακριντί. Συνάμα ψήνουν και στα κάρβουνα κοψίδια και με αγνό κόκκινο κράσο γίνονται όλα μέλι – γάλα. Σιγά-σιγά συνηθίζεται να κάνουν και μικρές γιορταστικές εκδηλώσεις. 

            Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια καλύτερα να τα απολαύσετε αλλιώς από τα νέα ..μέσα.

(1)Το καλοκαίρι βέβαια γίνεται ένα ωραίο θέρετρο με τους μέτοικους από την Αθήνα και λίγους Γερμανούς, που έχουν κάνει μάλιστα το δικό τους μικρό μαχαλά-οικισμό. Τα αλλοτινά χρόνια βέβαια ο Αλιάς ήταν ένα μεγάλο χωριο είχε 70 παιδιά στο δημοτικό.

(2) Αυτό το όνομα συναντιέται σε πολλές γυναίκες στον Αλιά και λέγεται ότι η ιστορία έχει τις ρίζες της στη θρυλική Ζαχαρούλα της Ζαχάρως που είχε το χάνι στον Άγιο Ισίδωρο (νυν Άγιος Νικόλαος).

(3) Το σχολείο είχε μεγάλες δόξες, κοντά στα 100 μαθητούδια που έρχονταν από όλα τα διπλανά χωριά. Ο δάσκαλος που για μισό αιώνα έχει ταυτίσει ολόκληρη τη ζωή του με αυτό το σχολείο είναι ο Τάσης Ζιας. Γενιές και γενιές έχουν περάσει από τα χέρια του.  

Οι φίλες Κούλα Μπέσικου και
Τούλα Ματζώρου από το 
κόκκινο νησί, την Ικαρία

(4) Ο Αλιάς είναι το μικρό κάστρο του Πανταζή. Δεν θυμάμαι ακριβώς αλλά από τους 75 ψήφους οι 70 ήσαν δικοί του. Πάντως πίνουν νερό στο όνομά του. Όχι για τίποτα άλλο, απλά με διάφορα δημοτικά έργα, όπως η επισκευή του σχολείου και του χώρου, η ασφαλτόστρωση του δρόμου προς το Γιαννιτσοχώρι και οι υπηρεσίες για ιατρική βοήθεια στο σπίτι τους έχει κερδίσει την καρδιά.  Έτσι  πράγματα αυτονόητα που συμπεριλαμβάνονται στις υπηρεσίες του δήμου, αποδίδονται από τον απλό πολίτη σε …δωρεές  και εκδουλεύσεις του δήμαρχου. Ούτε και στην εποχή του Μαυρογιαλούρου να είμαστε.

        Μετά τη μικρή μας τελετή και πριν να στρωθούμε για το μεγαλοπρεπέστατο ντερλίκωμα  (μπριζόλες, λουκάνικα στα κάρβουνα και σαλάτα από τον κήπο της Ρούλας) κατέφθασε μια ΒΜW και έσκασαν μύτη ο πρώην δήμαρχος και νυν δερβέναγας του δήμου Πανταζής και η αντιδήμαρχος Αθηνά. Περί αυτής της συνάντησης και του σχετικού διαλόγου, έντονου και ουσιαστικού, θα αναφερθούμε εκτενώς σε μια επόμενη ανάρτηση. Μάλιστα βγήκε και ένα μεγάλο λαυράκι!!!   
        Πρώτα όμως θα προηγηθούν οι αναρτήσεις για τον κήπο της Ζαχαρούλας και του Σωτήρη και για την ευγενική προσπάθεια που επίκειται να δρομολογηθεί για την τοποθέτηση  προτζέκτορα στην ώραία διαρρυθμισμένη αίθουσα του  σχολείου, ώστε να γίνονται προβολές κινηματογραφικών ταινιών, βίντεο, εκδηλώσεων κτ.λ