Με χαρά πάντοτε καλοδεχόμαστε τις εφημεριδούλες και τις δημοσιεύσεις
των Συλλόγων της περιοχής. Πόσο μάλλον της Ζούρτσας, που είναι περασμένη στο νεανικό
μου δίσκο της μνήμης από τις διάφορες αναφορές που άκουγα στο μαγαζί του πατέρα
μου μια και τότε στα αλλοτινά χρόνια σύχναζαν τακτικά αρκετοί Ζουρτσάνοι με τους οποίους με δένουν διάφοροι δεσμοί. Μάλιστα ο Βασίλης Οικονομόπουλος (1), μέγας δικολάβος ελλείψει
δικηγόρου στο Ειρηνοδικείο, περιέγραφε πάμπολλες
Ζουρτσάνικες ιστορίες. Να με συμπαθάτε που πρόσθεσα ολίγον προσωπικό αίσθημα,
αλλά εκείνα τα χρόνια σε όλους μας είναι γραμμένα ανεξίτηλα. 
Ας γυρίσουμε όμως στην ωραία εφημεριδούλα και στο Σύλλογο των
Ζουρτσάνων (η ηλεκτρονική σελίδα Κλικ ΕΔΩ) που τόσα χρόνια με αστείρευτο μεράκι και άλλη τόση αγάπη
χαρίζουν στους εκατοντάδες πατριώτες τους απανταχού της γης, μια χούφτα αναμνήσεις
από την αξέχαστη πατρίδα τους. Πρέπει δε να τονισθεί ότι η Ζούρτσα ως
μεγαλοχώρι και μητρόπολη μιας μείζονος περιοχής με μεγάλη ιστορία και παράδοση
από τα αρχαία χρόνια, αλλά και με πλήθος άξια τέκνα της να κοσμούν τις επιστήμες
και τις τέχνες στην ανώτερη βαθμίδα, διακρίνεται από μια κοινωνική ανωτερότητα, μια αρχοντική κοψιά, απέναντι των υπολοίπων. Επιπροσθέτως αυτός ο χαρακτηρισμός έχει να κάνει και με την κτητική διάθεση πολλών Ζουρτσάνων, ας πούμε, γαιοκτημόνων και μικρών τσιφλικάδων με τους δουλοπρεπίζοντες
σέμπρους τους (2). Όλα τα παραπάνω
μνημονευθέντα, πλέον στα τωρινά χρόνια έχουν πάρει μια άλλη μορφή θεώρησης των
πραγμάτων, με κύρια χαρακτηριστικά μια αρχοντική ευγένεια και σωφροσύνη, διανθισμένη με περήφανη αξιοπρέπεια και ευρέπεια. Τούτο διακρίνεται εύκολα με μια σύγκριση της εφημερίδας τους με τις όλες τις άλλες των Συλλόγων της επαρχίας μας. (κλικ ΕΔΩ)
Λοιπόν την εφημεριδούλα κοσμούν, όπως πάντα αξιόλογα γραπτά,
γεμάτα ποιότητα και αγνή ανθρωπιά με ευγενική καταγωγή. Είναι δύσκολο να επιλέξω οτι,δήποτε, γιατί σε
κάθε περίπτωση θα αδικήσω τα υπόλοιπα. Πάντως αυτά τα δύο που δημοσιεύονται καταχωρούνται
στην πρώτη θέση.
(1) Με απέραντη συγκίνηση θυμάμαι σαν χθες ότι το πρώτο δώρο που έλαβα σαν παιδί ήταν ένα τόπι από τον αγαπητό μπάρμπα Βασίλη: Ξεχνιούνται τέτοια πράγματα;.
(2) Οι περισσότερες περιοχές στο Θολό είναι Ζουρτσάνικες
περιουσίες, αλλά και στον κάμπο του Γιαννιτσοχωριού , μέχρι επάνω το
Πρασιδακέικο υπάρχουν πάρα πολλές με
πρώτες τα Πιπιλέικα. Εξάλλου και το όνομα του Γιαννιτσοχωρίου έχει νουνό
Ζουρτσάνο ( το πηγάδι του Γιαννίτσα!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου