ΤΟ ΦΛΟΥΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΟΓΟ

 

   Στις αλλοτινές εποχές η οικογένειά μας ήταν εφταμελής. Η νόνα Θεοδώρα[γιαγιά], ο πατέρας, η μάνα, η Λουκία και τα δυο παιδιά.

   Τη βασιλόπιτα, που την έφτειαχνε η μάνα μας στον  φούρνο, την έκοβε, ο πατέρας σε δέκα κομμάτια. Το 1ο το ονομάτιζε, για το σπίτι, το 2ο για το άλογο, το 3ο για τα ξενιτεμένα αδέρφια, το 4ο για τη νόνα, μετά για τον ίδιο, τη μάνα, τη Λουκία και για μας τα παιδιά.

  Δεν θυμάμαι πότε, αλλά μια χρονιά μέσα είχαν βάλει μια λίρα και έτυχε στο άλογο. Εκείνη την χρονιά Ο Καράς την πέρασε κοτσάνι, αφού με τη λίρα, βρόμη και σανός δεν έλλειψαν ποτέ και με το παραπάνω! 
   Εκείνο το άλογο ήταν σαν άνθρωπος. Μόνο μιλιά δεν είχε..
Μαύρο τρίχωμα κατράμι, που γυάλιζε λες και το είχαν αλείψει με λάδι. Σταβλιζόταν μάλιστα στο κατώι του σπιτιού που είχε ξύλινο πάτωμα. Σε όλες τις αγροτικές δουλειές ο Καράς  ήταν μπροστάρης [όργωμα, σβάρνισμα, μεταφορικό μέσο κ.κ.] Και άλλα για τον Καρά κλικ ΕΔΩ 1η σημείωση. 

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΣΤΙΣ ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

       Τότε στις αλλοτινές εποχές οι γιορτές των Χριστουγέννων και πιο πολύ της Πρωτοχρονιά είχαν άλλο χρώμα και άλλες διαστάσεις. Όχι μόνο για τα παιδιά [κάλαντα , δώρα, όχι σχολείο] αλλά και τους μεγάλους. Μία χαρακτηριστική δραστηριότητα ήταν οι ΑΜΑΔΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΚΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΙΤΣΟ, που εκτενώς σας περιγράφω κατωτέρω:

 ΑΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΚΑΣ

      Ήταν ένα παιχνίδι γιορτινό κι αυτό γιατί παιζόταν στις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς και οι παίκτες φορούσαν ό,τι πιο καλούτσικο είχαν μέσα στη φτώχεια και την ανέχεια της ζωής. Επειδή τα κέρματα ήταν από τα βασικά στοιχεία του παιχνιδιού δυνατό να το κατατάξεις εν μέρει στα παιχνίδια του τζόγου. Βεβαίως δεν συμπεριλαμβάνεται στα παιχνίδια που κατά καιρούς έχουν απαγορευθεί ως τυχερά όπως τα ζάρια, η πόκα κ.τλ.

      Το έπαιζαν παιδιά της εφηβικής ηλικίας και πολλές φορές και μεγάλοι άνδρες, λόγω των ημερών και της γιορτινής ατμόσφαιρας. Οι παίκτες συνήθως ήταν από τέσσερις έως επτά και καμιά φορά και περισσότεροι. Και επειδή αυτές τις ημέρες μαζεύοντας πολλά άτομα και υπήρχε μεγάλη συμμετοχή, σε σημείο να τσακώνονται ποιος θα πρωτοπαίξει, αμέσως διοργανωνόταν παραδίπλα και άλλο παιχνίδι. 

    Βασικά στοιχεία του παιχνιδιού, εκτός από τα κέρματα ήταν ο Τόκας, οι αμάδες και ο Πίτσος, Ο Τόκας ήταν μια στρογγυλούτσικη πέτρα, ας πούμε σαν ένα μεσαίο πορτοκάλι και η αμάδα ήταν μια επίπεδη πέτρα, μεγέθους μικρού πιάτου. Κάθε παίκτης είχε τη δική του αμάδα και μάλιστα πολλοί, όταν τελείωνε το παιχνίδι την έκρυβαν σε ένα σημείο για την άλλη ημέρα. Καμιά φορά αρκετοί αντί πέτρινη αμάδα προτιμούσαν κάτι μικρές τετράγωνες σιδερένιες πλάκες που χρησιμοποιούσαν οι εργάτες της σιδηροδρομικής γραμμής επάνω στα μαδέρια που περνούν οι ράγες. 

      Επάνω, λοιπόν, στον Τόκα όλοι οι παίκτες τοποθετούσαν ένα κέρμα, συνήθως δραχμή, δίδραχμο ή τάλιρο. Όταν έπαιζαν και μεγάλοι, τότε το κασέ ανέβαινε και έβαζαν δεκάρικο που με τη μανία του παιχνιδιού γινόταν και εικοσάρικο.

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

   Ε...ΟΧΙ ΚΑΙ ΗΓΕΤΕΣ
Να ΄ξερα ποιος ...έγραψε αυτόν τον τίτλο "ηγετική ομάδα" Πάντως 99,99

  τοις εκατό το έκανε κάποιος ηγέτης, η καλύτερα ηγετίσκος με ανάλογο στιλάκι χιλίων καρατιών.Τη νέα δημοτική αρχή εννοούσε  και έγραψε ..αρλούμπα και δη εξουσιαστική!!!

                                            

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΑ

🍎 Πέρασε ο παλιατζής από τη γειτονιά. Τον είδα από το μπαλκόνι, του φώναξα να περιμένει.Είχα έτοιμες τις σακούλες από καιρό.. Βγήκα τρέχοντας. Πέταξα τις σακούλες μέσα στην καρότσα του. «Τι έχουν μέσα οι σακούλες σου;» με ρώτησε. «Λάθη, λύπες και πληγές της χρονιάς που φεύγει »,του είπα. Ανέβηκα στο σπίτι, στολίτηκα με φωτάκια κι αστέρια, έβαλα το ράδιο δυνατά. Γέμισε ο κόσμος με τα ντεσιμπέλ της χαράς και με αγκάλιασα σφικτά.Πάμε πάλι απ’ την αρχή!!! Αναστασία Κ

ΘΎΜΙΟΣ ΧΑΡΑΆΜΠΟΠΟΥΛΟΣ