

Μια φορά λοιπόν ήρθε στο δικαστήριο, κατηγορούμενος ο Γιαννάκος για περιύβριση του ΕΑΜ. Η απόφαση ήταν καταπέλτης και πρωτάκουστη. Ο κατηγορούμενος κηρύχτηκε ένοχος των καταγγελιών και δικάσθηκε να κάνει τρία (3) δρομολόγια με το κάρο και να μεταφέρει αλάτι από το Κατάκολο. Υπόψη τότε δεν υπήρχε γέφυρα στον Αλφειό και η διάβαση ήταν δύσκολη και επικίνδυνη. Από εκείνα τα χρόνια ο ψευτοεισαγγελέας είχε γίνει το κόκκινο πανί του Γιαννάκου. Το τι του έσουρνε δεν είναι δυνατόν να γραφτεί. Όταν έμπαινε ο Γιαννάκος στο καφενείο του Μουσαμά, που τότε ήταν το κέντρο όλων των κοινωνικών εκδηλώσεων της πόλης, ο δάσκαλος παράταγε ακόμη και την πρέφα και την κοπάναγε από την άλλη πόρτα. Οι στιγμές συνάντησης έχουν μείνει παροιμιώδεις. Τον στόλιζε από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Κι αυτό για πάρα πολλά χρόνια.
Να το ξανατονίσω: Οιαδήποτε αναφορά σε εκείνα
τα δραματικά χρόνια, χρόνια όμως γεμάτα αξιοπρέπεια
και υπερηφάνια, επουδενί σκοπεύει στην αναμόχλευση
των παθών, τουναντίον επιδιώκει τη νηφάλια αχλή, μέσα
από σατυρικές και ευτράπελες περιπτώσεις.
από σατυρικές και ευτράπελες περιπτώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου