Γιαννιτσοχώρι

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ

ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ

"Επιθυμεί ο Θεός να αποτρέψει το κακό, μα δεν είναι ικανός;

Τότε δεν είναι παντοδύναμος ...

Είναι ικανός, αλλά δεν το επιθυμεί;

Τότε είναι μοχθηρός..

Είναι και ικανός και το επιθυμεί;

Τότε από πού προέρχεται το κακό;

Μήπως είναι και ανίκανος και δεν το θέλει;

Τότε γιατί τον αποκαλούμε Θεό; "

...για το χωριό μας ρε γαμώτο

Αυτές τις λίγες γραμμές τις καταθέτουμε σαν δάκρυα της θάλασσας της ψυχής μας που τα έχουν ξεβράσει τα κύματα των αισθημάτων πάνω στα βράχια της αγωνίας μας.

Αναλογιστείτε, κρίνετε και αφήστε να ομιλήσει η καρδιά σας.

Οι άνθρωποι ας είναι τα πιο ανήμερα θηρία, ας έχουν πατήσει το φεγγάρι, ας έχουν δαμάσει και έχουν καταφέρει τα πάντα, ας έχουν γίνει πλούσιοι και τρανοί, όμως όπου κι αν βρίσκονται, σε όλα τα πέρατα της οικουμένης, αναπολώντας τα περασμένα, το μυαλό τους καρφώνεται στη γενέτειρά τους, το χωριό τους. Νοσταλγούν τα πρώτα τους χρόνια, το απώτερο παρελθόν.

Τι σημαίνει το χωριό για τον καθένα μας, είτε είμαστε κοντά του, είτε ξεριζωμένοι μακριά του ;

Τα μύχια κατάβαθα της ψυχής μας. Τις ρίζες, τα πατρογονικά γονίδια και χρωματοσώματα. Τους γέρους και καρτερικούς γονείς μας με τις αιώνιες νουθεσίες τους. Τους πρώτους μας φίλους. Τα πρωτάρικα ερωτικά μας σκιρτήματα. Τα πρωτογενή αισθήματα και ορμέφυτα της συνείδησής μας. Τους πρώτους σχηματισμούς συναισθημάτων, ορμών και παρορμήσεων στο υποσυνείδητό μας.

Τα χωριά μας είναι τα αιθέρια έλαια της ζωής μας, το DNA του είναι μας, η RAM της ψυχής μας.

Δεν αξίζει λοιπόν να δείξουμε μια σταλιά ενδιαφέρον και να αφιερώσουμε έστω λίγο από τον πολύτιμο σίγουρα καιρό μας ;

Τι λέτε ;

Αξίζει και παραξίζει !!!

Η αγάπη για τη γενέτειρά μας δεν φθάνει μόνο να υπάρχει, ας δεχτούμε ότι αυτό είναι δεδομένο για όλους, αλλά συνάμα πρέπει να εκφράζεται και να αποδεικνύεται εμπράκτως και συνεχώς. Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια αλλά και να φαίνεται.

Η προσωπικότητα προάγεται και ωριμάζει μέσα από την αγάπη, τη βοήθεια, τη συνεργασία και την προσφορά.

Η ΚΑΚΗ ΜΟΥ ΦΗΜΗ

Στο χωριουδάκι μου θα σας το πω
Έχω ένα όνομα πολύ κακό είτε φωνάζω είτε λουφάζω
Πάντα σε σκέψεις τους άλλους βάζω.
Μα εγώ δεν κάνω κακό σε κανένα
Κάνοντας εκείνο που αρέσει σε μένα.
Στους άλλους όμως ποτέ δεν αρέσεις
Αν το καπέλο σου στραβά φορέσεις
Κι όλοι γι΄ αυτό με κακολογούνε
Πλην των μουγκών γιατί δεν το μπορούνε.

Της εθνικής μας γιορτής τη μέρα
Στο κρεβάτι μου μένω όλη μέρα
Στη μουσική και στις τόσες παράτες
Εγώ γυρίζω πάντα τις πλάτες.
Όμως δεν κάνω κακό σε κανένα
Όταν τα αυτιά μου έχω βουλωμένα.
Στους άλλους όμως ποτέ δεν αρέσεις
Αν το καπέλο σου στραβά φορέσεις.
Κι εμέναν όλοι δαχτυλοδειχτούνε
Πλην των κουλών γιατί δεν μπορούνε.

Αν συναντήσω έναν άτυχο κλέφτη
που ένας χωριάτης τον κυνηγάει
Το, πόδι βάζω κι αμέσως πέφτει
Κάτω ο Χωριάτης κι ο κλέφτης το σκάει.
Μα εγώ δεν κάνω κακό σε κανένα
Βοηθώντας κλέφτες να φεύγουν ολοένα.
Στους άλλους όμως ποτέ δεν αρέσεις
Αν το καπέλο σου στραβά φορέσεις
Κι εμέναν όλοι τρέχουν να βρούνε
Πλην των κουτσών γιατί δεν μπορούνε.

ΖΩΡΖ ΜΠΡΑΣΕΝΣ

ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΑ ΚΙΤΑΠΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ!!!

Ο ΓΕΡΟΣ

Μια ιστορία θα σα πω/ που γνώρισα ένα γέρο

Εδάκρυσαν τα μάτια μου / χωρίς να τον εξέρω.

Μια συμβουλή στον άνθρωπο / γράφω προτού γεράσει

να τη διαβάζει πάντοτε και να μην την ξεχάσει.

Άμα γεράσει ο άνθρωπος / δεν τονε συμπαθούνε.

Το θάνατο παρακαλούν / να τον ξεφορτωθούνε.

Γι αυτό κράτα καημένε γέροντα/τα περιουσιακά σου

γιατί μια μέρα θα βρεθείς στο δρόμο από τα παιδιά σου.

Ο μεγαλύτερος εχθρός στον άνθρωπο/ γίνεται το παιδί του

και ο καλύτερος φίλος του είναι η σύνταξή του.

Άμα γεράσει ο άνθρωπος / και δεν αυτοσυντηρείται,

Καλύτερα ο θάνατος παρά να τυρανείται.

Σε μια γωνιά τον βάζουνε / το φουκαρά το γέρο

Και για να τον κοιτάζουνε / χρειάζεται συμφέρο.

Άμα γεράσει ο άνθρωπος/ και φύγουν τα παιδιά του

Είναι απαραίτητο / νάχει τη συντροφιά του.

Άμα φύγει ο ένας απ΄ τους δυο /ο άλλος γίνεται ένα κουρέλι,

Ο ένας τον σπρώχνει από τη μια / κι ο άλλος δεν τον θέλει.

Τη συμβουλή μου ανάλυσα / και να μην την ξεχάσεις

Να τη διαβάζεις πάντοτε / αλλά προτού γεράσεις!

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010