Ο ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ ΦΊΛΟΣ ΜΑΣ, Ο ΒΑΣΙΛΗΣ, ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΟΠΟΥΛΙ

      Το καλοκαιράκι, κατά γενική ομολογία ήταν μια χαρά, γλυκό, ούτε καύσωνες, ούτε βροχές κι ανέμους και καλή θάλασσα. Κλίμα εύκρακτον.
    Όλο αυτό το διάστημα κάτω στην παραλία στην καντίνα μας συντρόφευε ένα ψαροπούλι, γλάρος ήταν και περισσότερο έμοιαζε με Αιγόγλαρο.

  Όταν πίναμε τα ουζάκια μας δίπλα μας ο γλάρος βολτάριζε με τα λιγνά του πόδια, περήφανος, επιβλητικός και ωραίος, αλλά θλιμμένος. Ότι του πετούσαμε το καταβρόχθιζε με μιας, λαίμαργα, εννοείται ψαρικό έτσι; Πήγαινε με τα πόδια πέρα στο ποταμάκι και έπινε νερό. 

    Μακριά, κοντά κι αγαπημένα.  

  Πραγματικά ο γλάρος ήταν θλιμμένος. Αυτός ο βασιλιάς της θάλασσας ήταν αποκλεισμένος εδώ στην παραλία γιατί δεν μπορούσε να πετάξει, είχε τραυματιστεί στο φτερό, για αυτό το είχε λίγο κατεβασμένο. Μου φαντάζει αδιανόητο να είναι δράστης κάποιος άνθρωπος, ελεεινός, που όμως είναι και το πιο πιθανό. Αλλιώς πώς, τον τραυμάτισαν τα ψάρια ή χτύπησε στη θάλασσα από τον λαμπερό ήλιο;

      Έτσι με αυτά και με τα άλλα είχε γίνει φίλος μας, αγαπητός και τον λέγαμε Βασίλη. Ξέρετε γιατί τον βαπτίσαμε Βασίλη; Ο λόγος ήταν για να τιμήσουμε τον αγαπητό Βασίλη τον καντηνιέρη που λίγο καιρό πριν διάβηκε τον Αχέροντα. Δυο μέτρα παλικάρι και τον έφαγε ο .....Κάβουρας μέσα σε 6 μήνες.   Τέτοιο λεβέντη τον έκλαψε όλος ο κόσμος και μαζί όλα τα δένδρα  και οι ραχούλες του Αλιά, που ήταν η καταγωγή του. 

   Και εγώ αυτό το κειμενάκι το καταθέτω σαν στεφάνι στη μνήμη του μακαριστού Βασίλη Τσιλιβήτα, του Τσίλη, όπως τον καλούσαμε!!! 

    Μετά από κάμποσες προσπάθειες μπόρεσα τελικά και τον βιντεοσκόπησα, τον Βασίλη τον γλάρο. Αυτό έγινε την Πέμπτη στις 7 Σεπτέμβρη. Όπως φαίνεται άρχισε να κάνει ελαφρές πτήσεις. Κρατάει ακόμα το τραύμα του λίγο αλλά όπου νάναι θα μας αφήσει για άλλους τόπους αλαργινούς.

   Όμως είμαι σίγουρος ότι και του χρόνου το καλοκαιράκι πάλι θα μας έρθει, θα είναι όμως χορτάτος, υγιής και αγέρωχος! 

   Επίσης είμαι σίγουρος ότι ο φίλος μας ο Βασίλης, ο γλάρος, κατάλαβε οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίδιοι. Δυστυχώς όμως εάν σε μια δεξαμενή ρίξουμε λίγη μπογιά το νερό θα βαφεί ανάλογα. Έτσι και στην κοινωνία μερικοί κακοί, ελεεινοί που λέγαμε, την χρωματίζουν με το δηλητήριο τους ολόκληρη....