"Στη θέση Ελληνικό ή Λενικό, κοντά στο Πρασιδάκι, αποκαλύφθηκε κατά τα
έτη 1999 - 2004 ναός πρώιμων κλασικών χρόνων αφιερωμένος στη θεά Αθηνά. Το
μνημείο είναι δωρικού ρυθμού, με έξι κίονες στις στενές και δεκατρείς στις
μακρές πλευρές του. Διαθέτει πρόναο, σηκό και οπισθόδομο. Ο σηκός μάλλον έφερε
διπλή, δίτονη εσωτερική κιονοστοιχία. Επίσης στο σηκό σώζεται το βάθρο
λατρευτικού αγάλματος. Η πήλινη κεράμωση έφερε πλούσια γραπτή και πλαστική
διακόσμηση. Ο ναός πιθανότατα καταστράφηκε από σεισμό και ύστερα ακολούθησε
φωτιά μεταξύ του 1ου και 2ου αι. μ.Χ. Το πλήθος και η ποικιλία των ευρημάτων
και η μνημειακή ναϊκή κατασκευή του φανερώνουν τη σπουδαιότητα της λατρευομένης
θεότητας."
Η επίσκεψη σε αυτό τον σπουδαίο χώρο τις προάλλες, με τον κουμπαράκο μου ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και με μπόλικο σασπένς.
(1)
Λοιπόν ξεκινήσαμε ένα απόγευμα με μουντό καιρό μια και δυο, εγώ κι ο κουμπαράκος μου, ο Ζήρος, αφού περάσαμε το Πρασιδάκι, το νέο χωριό, κάτω στην ποταμιά, πήραμε το δρόμο που οδηγεί στη Ζούρτσα. Στην αρχή ήταν τσιμεντένιος αλλά λίγο πιο πάνω από το παλιό και εγκαταλειμμένο χωριό ήταν χωματένιος. Το παλιό Πρασιδάκι, που εγκαταλείφθηκε εκεί κοντά το 70 στέκει σαν μαρμαρωμένος βασιλιάς.  |
| Στο βάθος η Ζούρτσα |
Τα πλίθινα επιβλητικά σπίτια μάρτυρες και φρουροί. Ρωτώντας πας στην πόλη, όπως λένε. Έτσι και εμείς μετά από λίγο συναντήσαμε τη σχετική ταμπέλα και ανηφορίζοντας πεζή καμιά εβδομηνταριά μέτρα εν μέσω μεγάλων και πυκνών ελαιώνων αντικρίσαμε τα επιβλητικά κάγκελα, όπου μέσα περικλείεται ο αρχαίος ναός της Αθηνάς. Η τοποθεσία είναι ένα πανόραμα με θέα στο Ιόνιο αλλά και όλα τα γύρω χωριά (Ζούρτσα, Στροβίτσι, Αλιάς). Μετά την αναρρίχησή μας στις αρχαιότητες από τα κάγκελα και τη σχετική φωτογράφιση, πέρασε η ώρα και χωρίς να το καταλάβουμε ήρθε το σούρουπο και μάλιστα άρχισε να πέφτουν λίγες σταγόνες βροχής. Ρε από πού ανεβήκαμε, πού αφήσαμε το αυτοκίνητο, αν και κόκκινο δεν μπορούσαμε να το διακρίνουμε. Μια από δω και μια από εκεί βρεθήκαμε σε μια ρεματιά. Ο πανικός ευτυχώς δεν μας κατέλαβε και έτσι με τη βοήθεια των κινητών τελικά βρήκαμε το δρόμο..κι όλα καλά και όλα ωραία. Θα γινόμασταν ...νούμερα εάν χανόμασταν ...στη λάκα που λένε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου