Μέχρι πότε χειμωνιάτικα σκίτσα, αμάν πια...

                                                                                                          /kavouras12.blogspot.gr/

Σε κάθε άνθρωπο, που ένιωσε ή νιώθει «ξένος»!

                                                             Μάρτης του 1961. Παραμονές της 25ης Μαρτίου. 

     Τελευταία τάξη στο Δημοτικό και περίμενα πως και πως να γίνω ... Σημαιοφόρος γιατί ήμουν και η καλύτερη μαθήτρια .... Μόνο από τον Τάκη τον «ψηλέα» κινδύνευα, αλλά ο Τάκης ήταν φίλος μου κολλητός και δεν θα με πονούσε αν μου « έπαιρνε »την Σημαία γιατί είχαμε μεγαλώσει σε μια γειτονιά, γιατί πηγαίναμε μαζί στο σχολείο και γιατί πλακωνόταν στο ξύλο, με όποιον τολμούσε να με κοροϊδέψει« Παλιορώσα »και« Βρωμοσταλινίτσα »και« Σκατοβουλγαρίτσα »και γιατί, όταν κάποτε η κυρία Γεωργία της Β ' Δημοτικού όταν αντί για «καλημέρα» ξεχάστηκα και είπα «добрый день» μου είπε «βγάλε την γλώσσα σου ...» (αντί να μου πει «άπλωσε το χέρι σου» ... και μου έδωσε μια βιτσιά στη γλώσσα για τιμωρία, τότε ο Τάκης ο «ψηλέας», με χάϊδεψε στο μάγουλο και μου είπε: «Μην κλαις Άννα, εγώ μια μέρα, όταν θα πάω φαντάρος και θα 'μαι Ταγματάρχης σαν τον μπαμπά μου, και θάχω κατάδικό μου όπλο ... θα την σκοτώσω αυτήν ». Και τον Τάκη τον αγαπούσα ακόμη πιο πολύ από τότε, γιατί μου είπε« μην κλαις », ενώ εγώ δεν έκλαιγα, αλλά ο Τάκης το κατάλαβε πόσο πολύ πονούσα και γιατί ο Τάκης δεν είχε μπαμπά ... είχε πεθάνει λέει, σε ένα νησί .... και πράγματι ήταν κάτι πολύ σπουδαίο όταν ζούσε »Ταγματάρχης του ΕΛΑΣ ...» ... μου έλεγε ο μπαμπάς μου ... και εγώ τον διόρθωνα «Ταγματάρχης της .. .. Ελλάς »... Κι εκείνος , χαμογελώντας «Οχι Άννιτσκα, του ΕΛΑΣ» ... και με χάϊδευε στο μάγουλο, όπως ο Τάκης ο «ψηλέας» .... με αγάπη δηλαδή. Τώρα, στην ωριμότητα μου, που το σκέφτομαι, θα πρέπει πολύ να προβληματίστηκαν οι δάσκαλοί μας για το ποιος θα «κρατούσε» την Σημαία στην παρέλαση της 25ης Μαρτίο ...  Η κόρη του ... «Ρώσου»; ? ή ο γιος του ... Ταγματάρχη ΤΟΥ ΕΛΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ βρήκαν λύση: 

    Έστειλαν το ... ρουφιανάκι της τάξης μας να μας βρεί, στο μεγάλο διάλειμμα και να μας μηνύσει: «Σας θέλει ο Κος Διευθυντής εσάς τους δυο, στο γραφείο του» ...
Μπήκαμε στο γραφείο του Κου Διευθυντή, πιασμένοι χέρι-χέρι και τρέμοντας (και ο «ψηλέας» έτρεμε, αλλά δεν ήθελε να το δείχνει, γιατί ήταν αγόρι) ... Ο Κος Διευθυντής καθόταν στο γραφείο κι ολόγυρά του όλοι οι δάσκαλοι, άλλοι μουτρωμένοι κι άλλοι αδιάφοροι, και άλλοι κοιτάγανε έξω από το παράθυρο, και άλλοι στο ταβάνι, κάτι που εγώ, δεν κατάλαβα ποτέ μου .... 

Ο Κος Διευθυντής, μπήκε αμέσως στο θέμα:
- Εσείς οι δυο ΔΕΝ θα κάνετε παρέλαση φέτος ...
- Γιατί?  . ψελλίσαμε ... (Δηλαδή, εγώ ψέλλισα, γιατί ο Τάκης έμοιαζε σαν να το περίμενε ...)
- Γιατί, είστε πολύ ... ψηλοί και χαλάτε την «μόστρα» της παρέλασης ... Δεν έχουμε με ποιους να σας ταιριάξουμε. ... Άϊντε τώρα στις τάξεις σας ....
Δεν γύρισα στην τάξη μου ... Πήρα την τσάντα μου μόνο και έμεινα στην γωνία του Σχολείου μέχρι το σχόλασμα, κλαίγοντας. Ο Τάκης μόλις το μεσημεράκι, πήρε την στροφή, σφυρίζοντας, έπεσε πάνω μου και ... αγρίεψε:
- Γιατί κλαις ;;; ; ... Σε πείραξε κανείς
- Γιατί είμαι ... ψηλή και δεν θα κάνω παρέλαση ... 

Έζρα Πάουντ Μέγας ποιητής-λυσσασμένος φασίστας (1885-1972)

Έζρα Πάουντ

Μέγας ποιητής-λυσσασμένος φασίστας

 (1885-1972)

Η λίμνη Isle

Ο Θεός, Ο Αφροδίτη, Ερμή O, προστάτης των κλεφτών,
Δώσε μου, σε εύθετο χρόνο, σας παρακαλώ, λίγο καπνό-shop,
ΜΕ ΤΑ Μικρά φωτεινά Κουτιά
που είχαν συσσωρευτεί τακτοποιημένα Πάνω ΣΤΑ ΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΤΟ χαλαρό Cavendish κομμάτι
, ο θαλασσοκόρακας,
και ΤΟ Φωτεινό Βιρτζίνια
χαλαρά Κάτω Από ΤΑ λαμπερά Γυαλί περιπτώσεις,
ΚΑΙ ΜΙΑ Ζυγαριά
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Πολύ λιπαρό,
και οι votailles πτώση σε μια λέξη ή δύο παρεμπιπτόντως,
για ένα κτύπημα λέξη, και να τακτοποιήσετε τα μαλλιά τους λίγο.

Ο Θεός, Ο Αφροδίτη, Ο υδράργυρος, προστάτης των κλεφτών,
μου δανείσετε ένα μικρό καπνού-shop,
το η εγκαταστήσετε ΜΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ επάγγελμα
Αποθήκευση αυτής Της damn'd επάγγελμα της γραφής,
όπου κάποιος χρειάζεται ο εγκέφαλος ενός ατόμου όλη την ώρα.

1916

***

 Έζρα Πάουντ 

ΤΟ ΝΗΣΙ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ

Θεέ μου, Αφροδίτη, Ερμή, πάτρωνα του κλέφτη,
Δώστε μου, σας θερμοπαρακαλώ, ένα μικρό καπνοπουλειό, σαν το θελήστε,
Με ΤΑ Μικρά στιλπνά Κουτιά
στοιβαγμένα ταχτικά ΣΤΑ ΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΤΟΝ ανάριο μυρωδάτο ταμπάκο
ΚΑΙ ΤΟ τουμπεκί,
Και τον ξανθό Βερτζίνια,
χύμα κάτω απ 'το τζάμι που γυαλίζει,
Και μιαν όχι και τόσο λαδωμένη ζυγαριά,
Και τα πουτανάκια σταματώντας στο πέρασμα για καμιά κουβέντα,
Να πούνε το λογάκι τους, και για να φτιάξουν τα μαλλάκια τους μια στάλα.

Θεέ μου, Αφροδίτη, Ερμή, πάτρωνα του κλέφτη,
Δανείστε ΜΟΥ ΕΝΑ Μικρό καπνοπουλειό
ΤΟ στρώστε το η ΜΕ σ 'όποιο επάγγελμα
Εχτός Από ΤΟ κερατένιο τούτο επάγγελμα ΤΟΥ λογοτέχνη,
. που όλη την ώρα σου ζητά να «χεις μυαλό
1916 Μετάφραση: Γιώργος Σεφέρης ( Αντιγραφές , Εκδ Ίκαρος, Αθήνα 1978).* ****************************
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

30 IAΝΟΥΑΡΙΟΥ 1935

Ο ποιητής Έζρα Πάουντ [Έζρα Πάουντ (1885-1972) - Βικιπαίδεια] , που ζει 

εδώ και καιρό στην Ιταλία και θαυμάζει απεριόριστα το φασιστικό καθεστώς, καταφέρνει με τη μεσολάβηση αξιωματούχων Ιταλών φίλων του να συναντήσει, τον πανίσχυρο δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι. 

Σε μία κωμικοτραγική σκηνή, ο Πάουντ θα διαβάσει μπροστά στο πολιτικό του είδωλο ένα απόσπασμα από το περίφημο ποιητικό του έργο «Κάντος" και θα το προσφέρει με τρεμάμενη φωνή στον δικτάτορα. 

Ο τελευταίος ΘΑ ΤΟΝ ευχαριστήσει ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ζητήσει Από ποιητή ΝΑ ΤΟΝ βοηθήσει, για να φέρει την Ιταλία σε στενότερη επαφή με τις ΗΠΑ. Ο Πάουντ θα υποσχεθεί ότι θα κάνει ό, τι είναι δυνατό για την επίτευξη αυτού του στόχου. 

Πράγματι, ο ποιητής θα ταξιδέψει αμέσως στις ΗΠΑ και θα επιδοθεί σε μία φρενίτιδα ομιλιών, στην προσπάθειά του να στρέψει την κοινή γνώμη εναντίον της συμμετοχής των ΗΠΑ στον επερχόμενο Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Πάουντ στη διάρκεια του Πολέμου θα υπηρετήσει τον Άξονα γράφοντας

και εκφωνώντας προπαγανδιστικά κείμενα από το ιταλικό ραδιόφωνα, προτρέποντας τους αμερικανούς να πετάξουν τα όπλα και να συμμαχήσουν με τον Άξονα κατά του κοινού εχθρού, του Σοβιετικούς.

Φωτογραφία :. Ο Πάουντ αιχμάλωτος των ... συμπατριωτών ΤΟΥ 

Ο φασίστας, φιλοναζιστής και αντισημίτης ποιητής, κλεισμένος αρχικά σ 'ένα δημόσιο κλουβί και στο ψυχιατρείο αργότερα, θα πληρώσει πολύ ακριβά τις ιδέες του και τη λυσσαλέα υπεράσπιση του φασιστικού καθεστώτος κατά τη διάρκεια του Πολέμου

  Έζρα Πάουντ:. «Κάντο», ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Γ Σεφέρη 

 https://www.youtube.com/watch?v=XZ7dDdkQYuA 

Η πιο εντυπωσιακή πεζογέφυρα!

Πριν από μερικούς μήνες μια ολοκαίνουργια διάβαση πεζών έκανε την εμφάνισή της στην περιοχή Pudong της Σαγκάης, κερδίζοντας αμέσως τις εντυπώσεις των κατοίκων της πόλης αλλά και των επισκεπτών.

Αυτή η μεγάλης κλίμακας κυκλική υπερυψωμένη διάβαση επιτρέπει στους πεζούς να θαυμάσουν την πόλη από ψηλά, αφού βρίσκεται περίπου 20 μέτρα πάνω από το δρόμο, αποφεύγοντας την κυκλοφορία και την κίνηση στον κεντρικό εμπορικό δρόμο της πόλης.

Βαρύς ο πέλεκυς....

kavouras12.blogspot.gr/

ΤΟ ΕΞΥΠΝΟ ΠΟΥΛΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΤΗ ΠΙΑΝΕΤΑΙ...

 Το πρώτο  τραγουδάκι το αφιερώνω στον ανώνυμο 

του σχολείου στις 23/3, που τελικά είναι

 τόσο ξύπνιος που έπεσε ο ίδιος μέσα στη γούβα 

Στίχοι:   Γιάννης Ξανθούλης Μουσική:   Σταμάτης Σπανουδάκης 1. Άλκηστις Πρωτοψάλτη Βασιλική μετά τρούλου μεσ’ τα Εξάρχεια μεσ’ τα φρικιά μεσ’ τους Αγίους και τους Aγγέλους μείνε βασίλισσα του σκότους  και του τέλους. Βασιλική μετά τρούλου μεσ’ τα Εξάρχεια θα σε λατρέψουν σαν τρελή κι αταξινόμητη με μια παλιά πολεμική βραχνή τρομπέτα μα απόψε πάτα γκάζι φρίκαρε και πέτα. Κι εγώ που σε ζηλεύω σε κοιτώ και σε γιορτάζω σου κλέβω το χαμόγελο και νιώθω πως σου μοιάζω κι αμέσως σ’ απαρνιέμαι. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Στίχοι:   Παραδοσιακό Μουσική:   Νίκος Ζιώγαλας 1. Νίκος Ζιώγαλας 2. Γιώργος Νταλάρας Βασιλική τον έρωτα πολύ βαρύ τον πήρες και στο Μαρίφ κατήντησες εκεί να ξεψυχήσεις(πίνεις μπύρες) Δεν έπρεπε Βασιλική το Στέργιο ν’ αγαπήσεις μον’ έπρεπε Βασιλική να τον απαρατήσεις Βασιλική `σουν όμορφη ξανθιά σαν το κουκλάκι πώς έκανες απόφαση και πήρες το φαρμάκι Γω το φαρμάκι το `κανα ωραία λεμονάδα το σήκωνα και το `πινα με τόση νοστιμάδα ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΟΥ,  ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΤΟΥ ΣΩΤ. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ. ΝΑΤΟ:  Φιλε Θοδωρακη. Ωραια τα παρουσιαζεις, αυθορμητα, ερασιτεχνικά.... Αν ησουν επαγγελματίας δεν θα ησουν Κολλιας ή παπαΛάκης!!!... Θα σέβλεπα πανω σε ενα αλογο, σαν το συνώνυμό σου Θοδωρακη Κολοκοτρώνη και τι καλό στον κοσμο...

εγκώμιον μπαρμπα-Χρηστίδη

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΡΔΙΚΗΣ

      Έφαγα όλο το νεκροταφείο να ψάχνω για  τον τάφο σου.

Μετά από πολλά τον βρήκα, πνιγμένο στα ξερόχορτα, σε πλήρη εγκατάλειψη.

Μόλις που φαινόταν ο σταυρός με τα μισοσβησμένα ονόματα.

Στον ίδιο τάφο, εσύ μαζί με τις τρεις αδελφές σου.

Χωρίς καντήλι, χωρίς λιβάνι.

Α ρε μπαρμπα-Χρηστίδη, να σε θυμάται τώρα κανείς;

Οι δικοί σου, αλλά και οι γνωστοί σου σχεδόν όλοι έχουν πεθάνει.

Κάποια ανιψιά, που είχες, ζει κι αυτή μακριά …

Οι νεότεροι, που τότε σε γνώριζαν, σήμερα, άλλα θα ‘χουν στο μυαλό τους.

Εμείς όμως σε θυμόμαστε και δεν πρόκειται, όσο υπάρχουμε, να σε ξεχάσουμε.

Σου χρωστάμε, άλλωστε, τόσα πολλά οι τρεις μας, εγώ, η αδελφή μου  κι ο Γιάννης ο φίλος μας.

      Από κάποια αρρώστια, μας έλεγες, έχασες το φως σου όταν ήσουνα πολύ μικρός. 

Μέχρι που "έφυγες", στα βαθιά γεράματα, όταν ερχόμουνα για διακοπές, Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρια, περνούσα πάντα από το φτωχικό σου για να σε δω.

Μ’ έψαχνες με τα χέρια σου, με ψηλάφιζες να δεις αν άλλαξα, αν μεγάλωσα όπως έλεγες και δεν σε καταδεχόμουνα πια.

Σου ορκιζόμουνα τότε πως σ’ αγαπάω όσο σ’ αγάπαγα παλιά, μπορεί και περισσότερο.

Δεν πρέπει να έχεις παράπονο.

      Όλη σου τη ζωή την πέρασες στο Πλατανούλι μαζί με τις αδελφές σου, στην ταπεινή χαμοκέλα, με την ξεραμένη γλίνα για πάτωμα.

Πολύ μεγάλη φτώχεια.

Ανύμφευτος έμεινες εσύ και ανύπαντρες εκείνες.

Η μεγαλύτερη, η θεια Βασίλω, λέγανε, δεν είχε και πολύ μυαλό…

Από όλους σας μόνο η μικρότερη, η Θοδώρα είχε μάθει λίγα κολλυβογράμματα και  μπορούσε κουτσά-στραβά να διαβάζει.

Αγόραζε ανελλιπώς κάθε βδομάδα το "Ρομάντσο" και σας το διάβαζε τα βράδια.

Ήταν η μοναδική σας πολυτέλεια.

Μάθαινες όλο το περιοδικό απ’ έξω, από την αρχή μέχρι το τέλος και μετά έφτιαχνες δικές σου ιστορίες και παραμύθια.

Είχατε πάντοτε και δυο, τρεις γίδες, που εσύ τις βόσκαγες και έτσι  βολευόσαστε με το γάλα, το τυρί και τα κατσίκια τους.

      Εκείνα τα χρόνια, στα μικράτα μας, εσύ μας συμπλήρωνες την καθημερινή μας διασκέδαση και τη χαρά μας.

Καλή η μπάλα, το κυνηγητό και οι κούνιες.

Η δική σου όμως συντροφιά για μας είχε άλλη γλύκα, ήταν  πολύτιμη.

Τύφλα να ‘χουν οι σημερινές τηλεοράσεις και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Το μόνο που διαθέταμε, τότε, ήταν ένα ράδιο, κι αυτό με το ζόρι,  που έπιανε δεν έπιανε δυο τρεις σταθμούς.

Νωρίς, κάθε απόγευμα έφερνες τις γίδες σου για να βοσκήσουν στα γύρω χωράφια.

Για την ακρίβεια οι γίδες σε έφερναν, γιατί εσύ ήσουνα στα μαύρα σκοτάδια, ενώ αυτές ήξεραν τον δρόμο.

Έδενες τα ζωντανά σου από μια ελιά και ερχόσουνα ύστερα, ψαχτά με τη μαγκούρα σου, για να μας κάνεις την καθιερωμένη επίσκεψη.

"Ω ρε Κωσταντή φώναζες, που είσαι;"

Αμολιόμουνα με λαχτάρα τότε να σε προϋπαντήσω και να σε φέρω, πάνω στη βεράντα, να κάτσεις.

perfect!!!!

Άλλη παρέλαση θα δούμε φέτος...

kavouras12.blogspot.gr/

ΚΥΡ καλημέρα

25 ΜΑΡΤΙΟΥ/ ΚΑΤΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!!!

Αυτά τα λόγια απηύθυνε ένας φωτισμένος δάσκαλος στους 

µαθητές του, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου...

Απολαύστε και σεις αυτά που είπε σε 17χρονα παιδιά και κάντε τις συγκρίσεις...

Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον Καραϊσκάκη, Αλλά το µυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.

Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το 21, Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.

Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει Να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο.

Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα Τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που ßιάζεσαι να φύγεις,

Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο. Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά.

Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο Και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω για αλλού

Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία Ή και περισσότερα χρόνια, Θα σου µιλήσω σταράτα Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου.Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις, Οι µαθητές που δίδαξα φέτος Στην συντριπτική τους πλειονότητα µε σεßάστηκαν, Αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος. Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές Δε µε σεßάστηκαν, µε προσέßαλαν κατ' επανάληψη. Με έργα, µε λόγια, µε ύßρεις, Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος Που µε σόκαρε, που µε έßαλε σε µελαγχολικές σκέψεις.Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει
Πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο, Πως εκτός του γνωστικού ελλείµµατος Το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά Και στο ηθικοπλαστικό του έργο, Στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων.Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία Είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας, Των δασκάλων σας και των γονιών σας.
Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε

Ο ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΗΡΩΑΣ ΙΤΑΛΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΣΑΝΤΑΡΟΖΑ

Προς:……………….

"Ζητώ την άδειά σας να πολεμήσω υπό την σημαία της Ελλάδος".

"Για ποιόν λόγο φέρατε την συστατική επιστολή του Μαυροκορδάτου;"

"Ζήτησα την συνηγορία του Μαυροκορδάτου διότι φοβόμουν μήπως δεν γίνω αποδεκτός".

"Σας πληροφορώ ότι φθάνετε σε άσχημη στιγμή. Η Ελλάδα δεν μπορεί να σας προσφέρει καμιά αμοιβή για τις υπηρεσίες σας". "Γνωρίζω ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη και του τελευταίου στρατιώτη και δεν θα δεχόμουν καμιά αμοιβή ακόμη και αν το προτείνατε".

"Η Ελλάδα σας ευχαριστεί, αλλά μένει να τακτοποιηθεί ένα σοβαρό ζήτημα. Βλέπω ότι φέρετε στολή με βαθμό αξιωματικού. Ποιόν βαθμό ζητάτε να καταλάβετε στον ελληνικό στρατό;"

 "Τον βαθμό του στρατιώτου", απάντησε αμέσως ο Ιταλός αξιωματικός. 

"Του απλού στρατιώτη; Μα δεν είσθε αξιωματικός;".

"Μάλιστα, στην πατρίδα μου είμαι αξιωματικός, τον βαθμό αυτόν απόκτησα, αφού γνώρισα την κακουχία και την δυστυχία του στρατιώτη, την πείνα, τον τραυματισμό και την φυλακή και καμιά κακουχία στρατιώτη δεν μου είναι άγνωστη. Την στιγμή αυτή η Ελλάδα έχει ανάγκη από στρατιώτες και παρακαλώ να με δεχθείτε ως απλό στρατιώτη".

Ο πρόεδρος τον ρώτησε: "Και ποιόν βαθμό είχατε στην πατρίδα σας;".

"Στρατηγός και υπουργός των στρατιωτικών".

Κατάπληκτος ο Παπαφλέσσας τον ρώτησε: "Και πώς ονομάζεσθε;"

"Σαντόρε Σανταρόζα". "Αφού με δεχθήκατε σας παρακαλώ να με στείλετε στην Σφακτηρία, διότι ο Μαυροκορδάτος με πληροφόρησε ότι χρειάζονται άνδρες εκεί".

Ο Γ. Κουντουριώτης κατακόκκινος από συγκίνηση και ντροπή αγκάλιασε τον Σανταρόζα.

Υ.Σ. Την 7η Μαΐου 1825 ο επικεφαλής της άμυνας της Σφακτηρίας Αναγνωσταράς ζήτησε ενισχύσεις. Μεταξύ των 100 ανδρών που πήγαν εκεί ήταν και ο Σανταρόζα. Την επομένη ο Ιμπραήμ κατέλαβε την Σφακτηρία. Ο Σανταρόζα βαριά τραυματισμένος συνέχιζε να μάχεται έως ότου τον σκότωσε Αιγύπτιος στρατιώτης. Αυτός ψάχνοντας το πτώμα για χρήματα βρήκε την σφραγίδα του υπουργού των στρατιωτικών της Ιταλίας Σαντόρε Σανταρόζα. Από την σφραγίδα αυτή βεβαιώθηκε για το τέλος του ο φίλος του Καλένιο, ο οποίος είχε έρθει στην Ελλάδα μαζί με τον Σανταρόζα.

Στη Σφακτηρία στήθηκε μνημείο προς τιμή των αγωνιστών, όπου είναι γραμμένο και το όνομα του Σαντόρε Σανταρόζα. 

Πηγές: Απομνημονεύματα Γ. Τερτσέτη, Ερρίκο Σαντόρε (Ιταλιστί), Γ. Φίνλεϋ (ιστορία της ελλ. επαν. τόμος Β' σελ. 70-71)

http://www.istorikathemata.com/2012/04/blog-post_16.html  

ΑΠΟ ΤΟ ΚΩΣΤΑ ΜΑΥΡΟΥΔΗ

Ο ΧΟΝΤΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΙΓΝΟΣ!!!

https://www.facebook.com/video.php?v=885701648141094&set=vb.141223195922280&type=2&theater

Ο ΘΟΔΩΡΗΣ ΛΑΛΕΙ: ΕΔΩ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ!!!!!

      Ένα ή δύο χιλιόμετρα πριν το Βασιλικό της Μεσσηνίας, ερχόμενοι από το Καλονερό, στα δεξιά μας υπάρχει μια πινακίδα που γράφει "Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ". Εάν λοιπόν στρίψουμε ένας καλός δρόμος μας οδηγεί, περίπου μετά από 800 με 1000 μέτρα στο Ραμαβούνι, στον τόπο που γεννήθηκε ο  Γέρος του Μοριά. Το μέρος αρκετά επιβλητικό, όπου δεσπόζει το άγαλμα του Γέρου, καβάλα στο άλογό του. Μεγάλη εντύπωση κάνουν, 30 μέτρα πιο πάνω, το πανάρχαιο, εκκλησάκι του Αγίου Στέφανου και δίπλα μια πηγή που ρέει άφθονο και κρυστάλλινο νερό.  Το εκκλησάκι  είναι βασιλική μετά μικρού τρούλου και είναι κτισμένο περίπου στον 1ο ή 2ο αιώνα μ.χ  από τους βυζαντινούς. Αξίζει να ακούσετε στην σχετική ταινία, πως  ξανακτίσθηκε η οροφή με κεραμίδια της εκκλησίας πριν από 50 με 80 χρόνια.  

ΜΕΤΕΩΡΑ!!!!!

Ένας Ιάπωνας τουρίστας, θαύμαζε τις ομορφιές της χώρας μας, την επισκέφθηκε, όμως εκείνο που του έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν τα Μετέωρα και τα μοναστήρια επάνω στα βράχια.

Η διαμονή του εκεί του έμεινε αξέχαστη και οι εικόνες που είδε καταγράφηκαν, όχι μόνο στη μνήμη του, αλλά και στην κάμερά του.

Μέσα σε 3 λεπτά μας παρουσιάζει όλο το μεγαλείο και τη γοητεία της περιοχής με τη βοήθεια της φωτογραφικής μηχανής και ενός drone που τράβηξε μοναδικές εικόνες.

Για το Video πατήστε στο link δίπλα ====>>>>>  https://vimeo.com/87380900

Συγνώμη είναι για ολίγον.....ηλικιωμένους άνδρες

Ο γιατρός μου , μου σύστησε ένα πρόγραμμα άσκησης. Να βαδίζω με ένα άτομο, ειδικό για φυσιοθεραπεία, κάθε μέρα. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι το περπάτημα με κάποιον άλλο ήταν τόσο καλό κίνητρο. Δεν πρέπει να μιλάμε κατά τη διάρκεια της διαδρομής, όμως.   Περπατά  6 μέτρα (περίπου) μπροστά το άτομο, που  δίνει τον ρυθμό, σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού μου. . . . . . . . . . . .  .  . Μέχρι στιγμής, την έχω ακολούθησε για 27 μίλια χωρίς καν να χρησιμοποιήσω το μπαστούνι μου! Αισθάνομαι καλύτερα σε κάθε μίλι και η  κατάσταση της καρδιάς μου, η αρτηριακή μου πίεση και η αναπνοή μου φαίνεται να βελτιώνονται. Χαίρομαι όπου και να πηγαίνουμε ! (Στείλτε το σε όλους τους φίλους σας σαν κίνητρο για άσκηση!)

Βαρουφάκης (και) στα ερτζιανά...

/kavouras12.blogspot.gr/

ΑΝΟΙΞΗ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ!!!!

BULLYING (Σχολικός εκφοβισμός) Μια πολύ παλιά ιστορία...

kavouras12.blogspot.gr/

ΑΝΑΜΝΗΣΗ!!!!!

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΠΕΡΔΙΚΗ

Το συνημμένο μικρό βίντεο, διάρκειας μόλις δύο (2) λεπτών, είναι αποτέλεσμα της νοσταλγίας, που διατηρώ σαν παλιός κατασκηνωτής, για τις μέρες που έζησα στην κατασκήνωση  τα χρόνια  εκείνα, (1958-1960).

Σας το στέλνω με τους χαιρετισμούς μου.

 https://www.youtube.com/watch?v=biSTgniTlSc&feature=youtu.be

Καταδικάζει τον σχολικό εκφοβισμό η Χ.Α.

/kavouras12.blogspot.gr/

Ο Νικόλας και ο Θανάσης: Μια απίστευτη ιστορία της Λαϊκής!!!

       Πάντα -συνταξιούχος γαρ- ψωνίζω ψάρια από τη Λαϊκή. Η υψηλή ποιότητα και η χαμηλή τιμή τους σε συνδυαμό με την αδυναμία μου σε αυτά, συνιστούν ένα διαρκές δέλεαρ. Και με δεδομένη τη φρεσκάδα τους: «το νοστιμότερο ψάρι είναι το φρέσκο ακόμη και το πιο ταπεινό» λέγαμε από παλιά, ψωνίζω και μεγάλες ποσότητες. Αφού οι τιμές τους είναι τόσο χαμηλές που ντρέπομαι να τις αναφέρω.

Πριν από κάποιο καιρό προτιμούσα δυο πάγκους: αυτόν του Θανάση που χώλαινε από το ένα του πόδι και ηλικιακά πλησίαζε στη σύνταξη ή αυτόν του Νικόλα, ενός σαραντάχρονου άντρα πολύ φωνακλά. Μόνο που βρισκόντουσαν δίπλα-δίπλα και όλη την ώρα τσακώνονταν άγρια. Κάποια στιγμή ο νεώτερος μετακόμισε πιο κάτω. Την πρώτη φορά που τον επισκέφτηκα στη νέα του θέση του έκανα με τρόπο και μια παρατήρηση πως δεν είναι σωστό να χρησιμοποιεί τέτοιο λεξιλόγιο για έναν ηλικιωμένο συνάδελφο του. Τότε ο Νικόλας έσκυψε και με ύφος αμετανόητου μου είπε: « Ο κουτσαύλας είναι καριόλης. Μένουμε στην ίδια γειτονιά και τον ξέρω». Και με στυλ φιλοσοφίας του καφενείου, συμπλήρωσε: «Ξέρει ο Θεός σε ποιους ρίχνει  τα κουσούρια!».

Πέρασε ένα διάτημα, ο Θανάσης βγήκε στη σύνταξη και μου έμεινε μόνο ο Νικόλας. Κάποια Τετάρτη όμως δεν φάνηκε και τον πάγκο κρατούσε ο βοηθός του. «Το αφεντικό είναι στο μαιευτήριο. Γεννάει η γυναίκα του» μου είπε.

Όταν ξαναεμφανίστηκε φαινόταν κατηφής και δεν διαλαλούσε όπως άλλοτε το εμπόρευμα του.

---Είχατε γεννητούρια Νικόλα έμαθα, αγοράκι ή κοριτσάκι;

---Αγοράκι αλλά τι τα θες; Έχει το σύνδρομο Down!

Ψιθύρισα σοκαρισμένος «να σας ζήσει» χωρίς να πάρω απάντηση.

Ήρθε ακόμη 2-3 φορές. Πάντα κατηφής. Και μετά χάθηκε!

ΠΗΓΗ:navarino-s.blogspot.gr/

OTI ΠΡΕΠΕΙ .....

Σε ξέρω απ το Facebook...

kavouras12.blogspot.gr/

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΤΡΩΓΌΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΥΜΠΑΡΑΚΟ ΣΑΝ ΤΑ ΚΟΚΟΡΙΑ!!!

Τζαζ στην Estambul (2)

Σχετικά με μια προηγούμενη ανάρτηση για την 

Τζαζ στην Estambul !!!!  ο φίλος μου ο Κώστας Μαυρουδής ( * ) μου έστειλε τα εξής ωραία:

Ρε φίλε με μπέρδεψες! Ψάχνω να βρω τι δουλειά έχει η τζαζ στο Estambul μ 'αυτό που παρουσίασες στο μπλογκ. Φαντάστηκα ότι θα εύρισκα κάτι με την ενεργοποίηση του Estambul, αλλά ματαίως. 

Αυτό που είδαμε στο θαυμάσιο βίντεο, δεν είναι τίποτε άλλο από συναυλία της Αρμένικης Συμφωνικής Ορχήστρας KOHAR. Ο Διευθυντής της πρέπει να είναι ο γιος του Αράμ Χατσατουριάν, μεγάλου Αρμένιου συνθέτη και Διευθυντή Ορχήστρας τα χρόνια της ΕΣΣΔ. 

Αυτός ο γιος πρέπει να είναι ο Χαρούτ Χατσατουριάν, που μαζί με τ 'αδέλφια του ίδρυσαν αυτή 

την Ορχήστρα πριν από 20 χρόνια και την ονόμασαν KOHAR, από το όνομα της μητέρας τους. 

Δεν είμαι ξερόλας. Απλώς αυτό το βίντεο το είδα πριν από καιρό και διάβασα αυτά που λέω παραπάνω. 

Πάντως, ουδείς αναμάρτητος, αν έχεις πληροφορίες για κάποια συναυλία της Ορχήστρας στην Ισταμπούλ, πες το μου. Εγώ θα ψάξω στο αρχείο μου να βρώ το βίντεο που σου λέω. Αν είναι διαφορετικό από το δικό σου, θα στο στείλω. 

Ακόμα θα προσπαθήσω να σου στείλω τον χορό από την πασίγνωστη σύνθεση "Γκαγιανέ» του Χατσατουριάν.

Προς το παρόν σου στέλνω τον "Χορό των σπαθιών» του Χατσατουριάν. Είναι το τελευταίο μέρος από την σουίτα μπαλέτου, με τίτλο "Γκαγιανέ"

https://www.youtube.com/watch?v=I7tCUFBVinM

(*) Εντάξει ρε φίλε μη σπρώχνεις κιόλας ... Ξέρουμε ότι είσαι αρχιμέντορας σε αυτά και σε άλλα βέβαια, γι αυτό και μεις σε ... πάμε με χίλια .... Γεια σου Κώστα με την Αργυρώ σου!!!

.