Κυριάκος Παπακυριακόπουλος

Α  Ξ  Ε  Χ  Α  Σ  Τ  Ο  Σ                                                               ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ¨"ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ"

Όλοι βεβαίως, που διατέλεσαν πρόεδροι στον πάλαι πότε  Πολιτιτιστικό Σύλλογο των Γιαννιτσοχωριτών Αθήνας πρόσφεραν πολλά, όπως και οι περισσότεροι από όσους συμμετείχαν στο διοικητικό συμβούλιο. 

 Όμως αυτός που αξίζει να γραφτεί το όνομά του με κεφαλαία είναι ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ. Η προσφορά του, όλα αυτά τα χρόνια στο σύλλογο από το 1979 που ιδρύθηκε, είναι ανεκτίμητη, άδολη και ανιδιοτελής. Κύριος στυλοβάτης και μπροστάρης σε όλα. Για αυτό το λόγο αντιγράφουμε ως αφιέρωμα δυο αποσπάσματα από την εφημερίδα του συλλόγου, ένα για την ανακήρυξή του σε Επίτιμο πρόεδρο, που γράφτηκε το 1998 και ένα άλλο το «Κυριακάτικο Άσμα Ασμάτων» που εκφωνήθηκε ένα Σαββάτο βράδυ, στα τέλη του 2002, σε ένα αποχαιρετιστήριο τραπέζι, που ο ίδιος είχε οργανώσει για πολλούς συγγενείς, συναδέλφους στον ΟΤΕ και φίλους, με την ευκαιρία της πρώιμης συνταξιοδότησης του λίγους μήνες πριν το μακρινό φευγιό του, τόσο νωρίς....

1^ο «Στη Γεν. Συνέλευση της 12^ης Απριλτου ΄98 υποβλήθηκε από τον Θαν. Παπαθεοδώρου και με τη σύμφωνη γνώμη όλων των μελών του απελθόντος  Δ. Σ. πρόταση για ανακήρυξη του προέδρου Κυρ. Παπακυριακόπουλου σε επίτιμο πρόεδρο του Συλλόγου μας.

Η πρόταση αυτή κατατέθηκε, ως ελάχιστη αναγνώριση της μακρό­χρονης παρουσίας και μεγάλης προσφοράς του Κυριάκου στο Σύλλογό μας και έγινε αποδεκτή από όλους τους παριστάμενους, πλην ενός (του ίδιου του Κυριάκου πιστεύουμε, για λόγους σεμνότητας).

Ο Κυριάκος Ηλ. Παπακυριακόπουλος είναι από τα παλαιότερα μέλη του Συλλόγου και συμμετείχε ενεργά σ' αυτόν από το 1979, πλην του μικρού διαστήματος που έζησε στο Γιαννιτσοχώρι.

Στον Κυριάκο οφείλεται η αναγέννηση και η επαναδραστηριοποίηση του Συλλόγου μας το 1994, όταν κινδύνευε με διάλυση. Ο Κυριάκος με τη δραστηριότητα που ανέπτυξε τα 4 τελευταία χρόνια, ως πρόεδρος του Συλλόγου, είναι αλήθεια ότι επέτυχε με νέες ιδέες και άλλη νοοτρο­πία, τη συσπείρωση πρώτα-πρώτα του Δ.Σ. που υπό την καθοδήγηση του λειτούργησε άψογα και αποτελεσματικά αλλά και του συλλόγου γενικό­τερα.

Ο Κυριάκος με την αφοσίωση του, τη συνέπεια του, την ενεργητικό­τητα αλλά και την αγάπη του για το Σύλλογο έδωσε το παράδειγμα και στα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. Επιστρατεύοντας όλες του τις δυνάμεις και εξαντλώντας όλα τα χρονικά περιθώρια που είχε στη διάθεση του, σε βάρος πολλές φορές της υγείας του αλλά και των οικογενειακών, κοινω­νικών και επαγγελματικών του υποχρεώσεων, έβαζε σε πρώτη προτε­ραιότητα τις υποχρεώσεις του προς το Σύλλογο και επωμίστηκε πολλές φορές το μεγαλύτερο μέρος του φορτίου.

Τόσο το απερχόμενο Δ. Σ. όσο και το σημερινό, ευχαριστεί τον πρόε­δρο Κυρ, Παπακυριακόπουλο για την προσφορά του στο Σύλλογο και θεω­ρεί την ανακήρυξη του σε επίτιμο πρόεδρο ως ελάχιστη ανταμοιβή νια τις πολύτιμες πράγματι υπηρεσίες προς αυτόν….»

                                                                                   

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΕΓΩ
ΚΑΠΡΑΚΙΑ.

2^ο 
«Αγαπητέ Κυριάκο Για λόγους τιμής και υποχρέωσης, αφιερώνουμε αυτά τα λόγια σαν ένα μικρό ανθρώπινο, κοινωνικό μανιφέστο.

Απόψε όλοι οι παρευρισκόμενοι καλεσμένοι, μαζί με τις ολόψυχες ευχές μας, καταθέτουμε την αμέριστη εκτίμηση και αγάπη μας. Για σένα το συμπατριώτη, το συνάδελφο, το φίλο, το σύντροφο, τον αδελφό, τον σύζυγο, τον πατέρα.

Η τιμή μας είναι μεγάλη γιατί μας κάλεσαν  οι πρώτες κυρίες και αρχόντισσες της ζωής: Η εντιμότητα, η αλήθεια, η αξιοπρέπεια, η ανιδιοτέλεια, η ευγένεια ο σεβασμός, το ενδιαφέρον για τα κοινά και το γενικό συμφέρον. Η απρόσκοπτη προσφορά και η θεία συμπεριφορά. Μας κάλεσαν η δημοκρατία και τα παιδιά της. Μας κάλεσες εσύ που μια ζωή, αδιάκοπα και σταθερά, είσαι δούλος και υπηρέτης αυτών των κυριών. Μαζί κι ο πρίγκιπας. 

Ναι, αγαπητοί μου ο Κυριάκος όχι μόνο τις υπηρετεί αλλά με πάθος ψυχής από τα πρώτα χρόνια, αγωνίστηκε, κοπίασε και πολλές φορές κατά του ίδιου του  συμφέροντος. Γι αυτό χαίρει γενικής εκτίμησης, αγάπης και θαυμασμού.

Για τον καθημερινό του Γολγοθά, τι να πω; Μόνο αυτό: Το μέγεθος της εγκαρτέρησης και ο άθλος του αγώνα, του ιδίου και της οικογένειας του, είναι υψηλά παραδείγματα για όλους μας.

Ασημάκης, Κυριάκος, Πόλυ, Βαγγελίτσα,  εγώ, Λένα και ΑΘηνά Φαναρά.

Κυριακούλη, έφερα λίγα τριαντάφυλλα. Τα μισά αντιπροσωπεύουν εκείνες τις υποσχέσεις, τις τόσο μεγάλες που μας έδωσαν αλλά δυστυχώς   μαράθηκαν κι αυτές όπως αύριο αυτά τα λουλούδια. Και τα άλλα μισά θα μαραθούν αλλά εκφράζουν την αγάπη μου και την ελπίδα από τα βάθη της καρδιάς μου, πράγματα που δεν θα μαραθούν ποτέ.

Εκ μέρους του χωριού και του μικρού μας συλλόγου, που είσαι από τους ιδρυτές του και για πολλά χρόνια επίτιμος μπροστάρης, σου αφιερώνω ένα μικρό συμβολικό δώρο.   Είναι ένα αντίδωρο για όλα που τόσα χρόνια μας δίνεις. Είναι ένα μικρό καραβάκι. Φόρτωσε επάνω εκείνες τις τρανές υποσχέσεις που  λέγαμε πριν, κάλεσε λίγους και εκλεκτούς και σαλπάρισε για την Ιθάκη. Το πιο πιθανό να μην φθάσεις ποτέ, αλλά σημασία έχει ο δρόμος και η ελπίδα..

Υγεία και χαρά, σε φιλούμε όλοι. »                                              Θ. Κ