ΤΑ ΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΟΓΑ

Είναι ένα κείμενο που περιλαμβάνεται 

στο βιβλίο μου "ΑΝΑΛΟΓΙΟ ΕΝΘΥΜΗΜΑΤΩΝ"

 και αναφέρεται στα αλλοτινά 

χρόνια όταν δούλευα στην Ανδραβίδα 
ως αγροτικός κτηνίατρος.

      Και ας πάμε πάλι στα περί την Ανδραβίδα. Μια και όπως έχω τονίσει πολλάκις είναι ο τόπος που έχω περάσει πολλά από τα καλλίτερα μου χρόνια και μάλιστα στην πρώτη μου ώριμη νιότη, στη δεκαετία του ΄80 Βεβαίως με τόσα και τόσα που την  έχω στολίσει  κινδυνεύω να με στιγματίσετε τοπικιστή μαζί με όλα τα συνακόλουθα. Όμως οι ΄΄μικρές πολιτείες΄΄ περικλείουν όλη την Ελλάδα. Είναι μικρογραφίες της κοινωνίας και του κόσμου όλου.

        Ας είναι λοιπόν.

Η λέξη Ανδραβίδα με καταδική μου ερμηνεία, ετυμολογικά και περισσότερο εννοιολογικά, συντίθεται από δυο αυτόνομες λέξεις – έννοιες : ΄΄άνδρας΄΄ και ΄΄βίδα΄΄. Έτσι το πρώτο συνθετικό χαρακτηρίζει και σηματοδοτεί τη μικρή κοινωνία της και το δεύτερο επισημαίνει τη σπουδαιότητα και τη σχετικότητα της συγκεχυμένης και μη απόλυτης υποδομής του κάθε ατόμου, είτε αυτή είναι οργανική είτε όχι. Αν δε, επεκταθούμε και στις ατραπούς της σκέψης και της φαντασίας τότε είναι που θα μπλοκάρει και το μυαλό του Θεού. Οι στροφές της βίδας και το τρελό της στρίψιμο.

Παραδεχτό είναι ότι αναλογία οιστραδιόλης-τεστοστερόνης καθορίζει το βαθμό της  ΄΄αρσενικότητας΄΄ ή της θηλυκότητας ενός οργανισμού. Κι όμως έτσι είναι. Η ζωή η ίδια το αποδεικνύει και το επιβεβαιώνει. Οπότε προκύπτουν άνδρες και γυναίκες ΄΄μαϊμού΄΄ που λένε. Όλα μαζί και όλα χώρια.

Ένας τέτοιος άνδρας, ήταν τότε ο Πέτρος, ή κατά κόσμο κυριολεκτικά ¨Αλίκη¨ .  Παιδαράς με τα όλα του. Μπόι πρώτο, μαύρα μαλλιά και μαύρα -ελίσια μάτια με μακριές βλεφαρίδες.

-Αχ ρε Πετράκο, εσύ θα μπορούσες να είχες… πάρει τις πιο ωραίες γκόμενες της περιοχής, του λέω ένα βράδυ ανάμεσα στον απόηχο της μουσικής και στην παραζάλη από τον καπνό και το ποτό, και μου απαντά με στόμφο συν την ανάλογη πόζα με το μπρίο που στο έπακρο διαθέτουν αυτοί οι τύποι:

-Τι λες Θεόδωρε, είσαι και επιστήμων είσαι και αφελής, για να μην πω την άλλη λέξη, την εθνική, που πάει και γάντι. Και τώρα δεν έχω …πάρει όλους τους άνδρες της Ανδραβίδας και των περιχώρων;

Ήπια μια γουλιά ποτό, τράβηξα δυο-τρεις ρουφηξιές από το σιγαρέτο και αφέθηκα στις σκέψεις μου. Άλλωστε τι να ‘λεγα. Τα είχε πει όλα η Αλίκη μαζί με μια φράση.

Ας πάμε τώρα στη ΄΄βίδα΄΄.

Στην τυρβάζουσα περί κερδών και αξιών μικρή κοινωνία υπήρχαν και υπάρχουν πολλοί…κουνημένοι, ψιλολόλες που λέμε. Αλλά χίλιες φορές

λα-λα Λόλα

μι-μη Μίμης

στο ίδιο περιβάλλον που μεγάλωσες και έχεις τους συγγενείς, τους φίλους, τους δικούς σου ανθρώπους, παρά

να-να Ναπολέων

μπε-μπε πρόβατο

στο λατομείο της Τρίπολης ή στο ηλεκτρολογείο του Δαφνιού, ξεχασμένος και κολασμένος από θεούς και ανθρώπους.

Ένας απ΄ αυτούς τους ψιλολόλες, το πιο τζιμάνι παλικάρι, μας έλεγε σε ένα ηρωικό και πένθιμο παραλόϊσμα:

-Όλοι εμείς οι ντερτιλήδες που νικήσαμε το μπούρμπουλα, έχουμε πάρει ένα εικοσάρι ο καθένας. Με αυτά τα μάνεϊ θα ναυλώσουμε ένα καράβι και θα σαλπάρουμε στ΄ ανοιχτά  με προορισμό τα Στροφάδια. Εκεί θα χτίσουμε μια παροικία. Τα μόνα υλικά που θα χρησιμοποιήσουμε είναι το ξύλο και τα σφερδούκλια. Το όνομα αυτής θα είναι Παραδείσια. Εκεί τα πάντα θα ζουν και θ΄ αναπτύσσονται εντελώς φυσικά. Η φύση θα είναι η θεά μας και σ΄ αυτή θα υπακούμε μόνο. Λογική θα είναι η ανάγκη και ηθική η ικανοποίηση κάθε επιθυμίας της φύσης μας. Ειρήνη και τάξη θα είναι η αναβάθμιση της συνεχούς απόλαυσης όλου του είναι μας σε ιμερική οργιώδη μαρμαρυγή.

Θρησκεία θα είναι το υποσυνείδητο ένστικτό μας, ιερείς οι ορμές μας, οι παρορμήσεις μας και ναοί τα ατέλειωτα κορμιά μας. Το τραγούδι, ο χορός, το γέλιο και η χαρά θα είναι οι μόνιμες ασχολίες μας. Ο έρωτας δεν θα είναι πράξη της ζωής αλλά η ίδια η ζωή μας, η ύπαρξή μας. Η εργασία θα είναι παντελώς άγνωστη σαν έννοια γιατί συσσωρεύοντας τον πλούτο  φέρνει όλα τα κοινωνικά κακά στους ανθρώπους. Γι αυτό τον λόγο  οποιαδήποτε αναφορά σ΄ αυτή θα απαγορεύεται ρητώς και κατηγορηματικώς δια του μοναδικού νόμου που θα υπάρχει. Επιτετραμμένες για την τήρηση του ανωτέρω νόμου θα είναι δυο δεκαεφτάρες με τη σειρά για ένα χρόνο. Η διατροφή θα είναι φυσική και θα περιέχει φρούτα, καρπούς, χόρτα και λαχανικά. Τα ζώα και τα ψάρια θα μας κάνουν παρέα και όχι κιμά και μουσακά. Θα πίνουμε μόνο νερό, χυμούς και κράσο. Για ενδύματα θα έχουμε τα πλατύφυλλα λουλούδια και για σπίτια φωλιές από κορμούς και κλαριά των δένδρων. Θα ζούμε σαν τους πρωτόπλαστους στον παράδεισο, μόνο που εμείς οι ίδιοι θα είμαστε ο Θεός και ο Μαμμωνάς μαζί. Όμως το πρόβλημά μας είναι ο καπετάνιος του πλοίου, γι΄ αυτό πάσα προσφορά δεκτή.

Οπότε τον ρωτάω εγώ:

-Κτηνίατρο θέλετε για τα ζώα σας; Είμαι διαθέσιμος.

-Στα Παραδείσια δε θα χρειαζόμαστε μη φυσικές τέχνες και επιστήμες.

-Ε….τότε κρατήστε μου μια θέση στο πλοίο, θα ‘ρθω σαν

απλός ντερτιλής