ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΒΙΚΑ ΝΕΡΟ ΣΤΗΝ ΞΗΡΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑΣ

   

Πόσες γλυκές αναμνήσεις έχουμε από τα τρένα;   Εκείνα τα αλλοτινά χρόνια όλα τα ταξίδια μας γίνονταν με το οτομοτρίς για την Κυπαρισσία και με την ταχεία και υπερταχεία για την Αθήνα. Αξέχαστες εμπειρίες και πρόσωπα δεμένα με τα τρένα. Με την υπέροχη στολή τους και το επιβλητικό τους καπέλο. Ο Σταθμάρχης, ο εισπράκτορας, ο Ελεγκτής και τόσα άλλα πρόσωπα και αστείρευτες, ατέλειωτες στιγμές. Αλλά  και τα ωραία κλασσικά κτίρια, οι Σταθμοί σε όλα τα χωριά που περνούσε το τρένο. Ήταν τα πιο εμβληματικά σημεία τους, τα τοπόσημα!.

      Δυστυχώς το πιο σταθερό και οικολογικό μέσο μεταφοράς, εδώ στην Πελοπόννησο υποβαθμίσθηκε εντέχνως χάριν της στρεβλής ανάπτυξης, του αδυσώπητου κέρδους και των νεοφιλελεύθερων επιλογών και  παραμελήθηκε μέχρι πλήρους κατάργησης.  Τώρα πλέον βλέπεις τους σταθμούς, τις σιδηροδρομικές γραμμές, τις πινακίδες και τα σήματα που έχουν 

απομείνει και πιάνεται η ψυχή σου.

Έρημα και αραχνιασμένα.     Και εκεί που έμεινε και λειτουργούσε ο σιδηρόδρομος, Αθήνα- Θεσσαλονίκη, υποβαθμίστηκε σε τέτοιο σημείο κι από σίγουρο και ασφαλές μέσο έγινε προβληματικό και επιβλαβές μέχρι το τελευταίο φονικό συμβάν στα Τέμπη.Οι αντιδράσεις για το έγκλημα και περισσότερο για το μπάζωμα', κουκούλωμα των ευθυνών έχουν πάρει μορφή πανδημίας σε πανελλήνια έκταση και είναι το μεγαλύτερο ταρακούνημα για την κυβέρνηση του Μητσοτάκη. 

     Θα  αναφερθούμε ειδικά στον σταθμό της Κυπαρισσίας για δυο λόγους. Ο ένας είναι γιατί  είχε και ακόμα έχει άλλη χάρη και σημασία. Κι αυτό γιατί ήταν τερματικός από Αθήνα και αφετηριακός για Καλαμάτα [1]. Κι ο άλλος  για το πανό που έχουν κρεμάσει μερικά "παλιόπαιδα", τα ατίθασα, που όμως περικλείει και στέλνει τα σπουδαιότερα αν όχι όλα τα μηνύματα του λαού.

   Χίλια μπράβο λοιπόν και συγχαρητήρια στην αυτοοργανωμένη Συνέλευση, κατά Σαδδουκαίων] [2] που προέβη σε αυτή την επιβλητική ενέργεια. Σίγουρα καλύτερο σημείο δεν υπήρχε πουθενά και το πανό είναι ένα παγούρι, η βίκα με νερό στην ξηρασία της Κυπαρισσίας, του τόπου.[4]

[Για τον σταθμό στο Γιαννιτσοχώρι, έχουμε αναφερθεί παλιά                  κλικ ΕΔΩ.  Τέλειος τραγέλαφος και κοινωνικός εκμαυλισμός]

[1] Δυτικά του σταθμού, προς τη θάλασσα είναι ένας μεγάλος χώρος περί τα 4-5 στρέμματα με μερικά πέτρινα κτήρια, εγκαταλειμμένα πλέον στη φθορά του χρόνου. Στις καλές εποχές του ΟΣΕ ήταν γενικό μηχανοστάσιο για τρένα και λεωφορεία και αποθηκευτικός χώρος. Υπόψη από τις αρχές του  20^ου αιώνα  που έγινε ο σιδηρόδρομος η Κυπαρισσία υπήρξε τερματικός σταθμός με μεγάλες δόξες. Με τον καιρό την τύχη του τρένου ακολούθησε και ο χώρος με αποτέλεσμα, αν και είναι σε προνομιακή θέση, να γίνει η πιο υποβαθμισμένη περιοχή της πόλης, η ανεπίσημη χωματερή με απορρίμματα κάθε είδους. Μαζί και απάγκιο για κάθε καταφρονεμένο άνθρωπο, μετανάστες και λοιπούς. Εδώ για μερικά χρόνια είχε γίνει το "Τρενοτεχνείο' του Νίκου Καλογερόπουλου, μια μεγάλη εστία πολιτισμού και Τέχνης, που όμως   εγκαταλείφτηκε περισσότερο από τις "αντιδράσεις " των καλών νοικοκυραίων της Κυπαρισσίας. Τέλος πάντων.....           '

[2] Τελείωσε το παραμύθι με τα κόμματα και τα κομματίδια. Το μπουρδούκλωμα δεν έχει τέλος. Όλοι να αυτοοργανωθούμε σε ντόπιες συλλογικότητες, όπως και να καλούνται, συνελεύσεις  ή όπως αλλιώς. Μη ξεχνάτε το παλιό σύνθημα "ΣΚΕΨΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΡΑΣΕ ΤΟΠΙΚΑ"  

[3] Στην Κυπαρισσία  στη Ζαχάρω και στις άλλες μικρές πόλεις της επαρχίας μας "ενεργοποιούνται οι διάφοροι πολιτιστικοί σύλλογοι που ας πούμε ασχολούνται με τα λογοτεχνικά, όπως η ΜΕΣΚ και επίσης αναμοχλεύεται και το ΚΚΕ με τις γνωστές γυμναστικές ασκήσεις. Σημειωτέον στα περισσότερα χωριά μας υπάρχουν πολιτιστικοί σύλλογοι, που η μόνη τους δράση είναι τα γουρνοπανήγυρα το καλοκαίρι.    [4] Όποιος δεν έχει μελετήσει, όχι απλώς διαβάσει το ¨κατά Σαδδουκαίων " του Μιχάλη Κατσαρού, να το κάνει οπωσδήποτε είναι θέλημα "Θεού".