ΔΗΜΟΣ: Ζαχάρω – Φιγαλεία

ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ: Γιαννιτσοχώρι

Μέρος Πρώτο

Πλέον οι εκλογές με όλα τα συμπαρομαρτούντα παρήλθαν. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Εξελέγησαν οι αιρετοί άρχοντες (14 περιφερειάρχες, 355 δήμαρχοι, αν δεν κάνω λάθος, οι δημοτικοί τους σύμβουλοι και συνάμα οι πρόεδροι και οι σύμβουλοι των τοπικών, δημοτικών κοινοτήτων διαμερισμάτων). Εδώ και 5 μήνες και κάτι, οι νέες αρχές έχουν συγκροτήσει τα δημοτικά θεσμικά τους όργανα, έχουν κάνει το βασικό τους προγραμματισμό και ξεκινούν  οι περισσότερες άρδην την υλοποίησή του. Υπόψη παρά τη διέλευση αντίστοιχων τετραετιών όμως τα περισσότερα προβλήματα που ταλανίζουν το χωριό αλλά και την επαρχία παραμένουν και περιμένουν τη λύση τους.

Εδώ απαιτείται μια παρένθεση αν και όλοι οι αναγνώστες έχουν εξακριβώσει ότι  τούτος εδώ ο χώρος, ο ιστότοπος, αποφέυγει να  καταπιάνεται με θέματα που έχει επικρατήσει να καλούνται πολιτικά, όχι επειδή δεν μας ενδιαφέρουν και δεν μας καίνε μάλιστα, ούτε επειδή θέλουμε να αποκρύψουμε ή να καλύψουμε την πολιτική μας τοποθέτηση. Όλα για μας είναι φανερά και ξάστερα.

Τίποτα δε μένει κρυπτόν υπό τον  ήλιον. Όλοι μας γνωριζόμαστε στη μικρή κοινωνία μας και από την καλή και από την ανάποδη.

Έτσι λοιπόν και με δεδομένο την ανώμαλη κατάσταση στο δήμο Ζαχάρως, στην κυριολεξία κουλουβάχατα, θα αναφερθούμε στην Τοπική Κοινότητα του Γιαννιτσοχωρίου, που είναι και το χωριό μας. Τα περισσότερα προβλήματα είναι κοινά και με τα άλλα χωριά του Δήμου κυρίως όμως με τα παραλιακά χωριά, το Πύλιον Πεδίον  κατά την εποχή του Νέστορος, αν και όλα δεν έχουν  ακριβώς την ίδια μορφή οικονομίας  σχετικά με την ανάπτυξη και την παραγωγή. Στον Κακόβατο λόγου χάρη από την καλλιέργεια της σταφίδας[i] μετά από μερικά χρόνια αναπτύχθηκε ο τουρισμός με τα συνακολουθά του, ψαροταβέρνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια. 
Σημειωτέον λόγω των περιβαλλοντικών όρων που πηγάζουν από τον χαρακτηρισμό NATURA, όλη η περιοχή  από τον Καϊάφα μέχρι τη Νέδα αλλά και μέχρι την Κυπαρισσία παρέμεινε ανεκμετάλλευτη, όπως πολλοί το θεωρούν και ευτυχώς γιατί αλλιώς τα γεράκια θα της είχαν αλλάξει την πίστη. Το Γιαννιτσοχώρι από την άλλη αν και νεότερο από τα άλλα λόγω του εύφορου κάμπου (ο βάλτος του Ξουραφά αποξηράνθηκε αμέσως μετά τον πόλεμο) έγινε το οικονομικό, εμπορικό κέντρο και μάζεψε κατοίκους από όλα τα ορεινά χωριά της Φιγαλείας. Βασικά η μορφή ιδιοκτησίας που ήταν κατά κάποιο τρόπο μικροφεουδαρχισμός[ii] και από την άλλη το είδος των προϊόντων, αρχικά ρύζια, ντομάτες    και λάδι και από το 1970 προϊόντα θερμοκηπίου ήσαν αντίθετα με όποια μορφή ανάπτυξης του συνεργατισμού. Το 1981 ήρθε και το Πασοκ με τόσες υποσχέσεις και λαϊκές ελπίδες που όχι μόνο αλλοτρίωσε το αληθινό νόημα του συνεργατισμού αλλά το καταρράκωσε εντελώς. Έτσι λοιπόν από την πρώτη περίοδο της παραγωγής (η ξακουστή ντομάτα Ζαχάρως) κατά τη δεκαετία του εξήντα, η περιοχή γέμισε με διάφορους μεγαλέμπορους της λαχαναγοράς της Αθήνας, μέχρι να ξυπνήσουν αρκετοί ντόπιοι για να το παίξουν έμποροι, στην ουσία μεσίτες των προηγουμένων. Το σαθρό μπόλιασμα[iii] πήρε τέτοια έκταση που μετά  λίγο καιρό το επάγγελμα του εμπόρου εξήχθη από το χωριό σε όλη τη χώρα. Στη συνέχεια τα πράγματα πορεύθηκαν κατά τα γνωστά και τα προβλήματα άρχισαν να παίρνουν άλλη μορφή. Οι νεοφιλελεύθερες απόψεις, το κέρδος και η αχαλίνωτη αγορά που επέφεραν τελικά τη σοβαρή κρίση στη χώρα και σε όλη τη ζώνη του ευρώ είχε και έχει τις ανάλογες επιπτώσεις και στο χωριό.  Ως προς αυτά ας μείνουμε εδώ και ας   περιοριστούμε στα του χωριού.

Γενικώς λοιπόν τα προβλήματα είναι δύο ειδών, του οικοδομήματος όπως τα λέγαμε και του εποικοδομήματος. Τα υπαρξιακά, ζωτικά και τα υπόλοιπα που έχουν να κάνουν με την ποιότητα ζωής, αν θέλετε το ευ ζην. Στα υπαρξιακά, ζωτικά, συμπεριλαμβάνονται ή ύδρευση και η αποχέτευση.

Α. ΥΠΑΡΞΙΑΚΑ, ΖΩΤΙΚΑ

Α1 Ύδρευση

Βαδίζουμε τάχιστα στη δεύτερη δεκαετία του 21^ου αιώνα και ολόκληρο το χωριό δεν πίνει νερό από τη βρύση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το νερό είναι ακατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση και επικίνδυνο. Ο ίδιος ο πρόεδρος της κοινότητας, ο Νώντας Τριγάζης, μου ανέφερε το εξής: πριν ένα – δυο χρόνια πήγαν στο νοσοκομείο 3 μπουκαλάκια – δείγματα για μικροβιολογική εξέταση. Δύο από την Κυπαρισσία και ένα από το χωριό. Το πρώτο βρέθηκε κατάλληλο, το  δεύτερο χαρακτηρίσθηκε ακατάλληλο και για το τρίτο είπαν το φέρατε από βόθρο. Κατανοητόν; Ας αφήσουμε τα επικίνδυνα βαρέα μέταλλα που το καμπανάκι χτυπάει σαν τρελό…

            Α2 Αποχέτευση

Όταν φυσάει ακόμη και το ελαφρύ αεράκι, στο χωριό, ειδικά στον κεντρικό δρόμο είναι αδύνατο να σταθείς από τη βρώμα. Για λόγους τιποτένιους και απαράδεκτους που είναι οι ψηφοθηρικοί, στους υπονόμους έχουν ρίξει και τα λύματα εκτός από τα απόνερα και όλα μαζί ξεβράζουν λίγα μέτρα κάτω από το χωριό!!! Επειδή η κατάσταση έχει να κάνει με τη δημόσια υγεία και έχει γίνει ανυπόφορη μετά από ένα χρόνο της νέας δημοτικής αρχής πρέπει όλοι οι Γιαννιτσοχωρίτες να προβούν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, διαβήματα στη Δ/νση Υγείας της Περιφέρειας ακόμη και δικαστικά κατά παντός υπευθύνου γιατί το πράγμα δεν πάει άλλο. Το χωριό κολυμπάει στα σκατά στην κυριολεξία, αν δεν αντιδράσουμε δυναμικά δεν γίνεται απολύτως τίποτα. Τότε να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Κύριε πρόεδρε και λοιποί σύμβουλοι της Κοινότητας ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα! Η λύση είναι μία. Σε όλους τους κατοίκους να γίνει αυστηρή προειδοποίηση ότι σε ένα τακτό διάστημα π.χ. 3 μηνών θα ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε ο κεντρικός αγωγός αποχέτευσης να σφραγισθεί για οποιαδήποτε χρήση – ρίψη λυμάτων. Αυτή η ρητή ειδοποίηση – απαγόρευση καλό θα είναι να γίνει μέσω της ετήσιας γενικής συνέλευσης της τοπικής κοινότητας. Σίγουρα είναι μια επιβάρυνση των κατοίκων (διόρυξη βόθρων) αλλά είναι απολύτως αναγκαίο. Η κατασκευή δεξαμενών στο σημείο εκροής για να επέρχεται σχετικό  φιλτράρισμα πριν τα απόβλητα καταλήξουν στη θάλασσα, είναι ημίμετρα. Βεβαίως η καλύτερη λύση για ολόκληρο το δήμο είναι ένας Βιολογικός καθαρισμός που θα λύσει μια για πάντα το πρόβλημα για όλα τα χωριά της παραλίας.

Τη Δευτέρα το 2ο Μέρος

---

[i] Η σταφίδα ήταν επί ένα αιώνα το κύριο εξαγώγιμο προϊόν και γενικά στους σταφιδοπαραγωγούς της Ηλείας  (Κακόβατο, Λεχαινά, Πύργο και Πάτρα) είχαν βρει πρόσφορο έδαφος τα πρώτα σπέρματα των σοσιαλιστικών  ιδεών (ΑΣΟ, συνεταιρισμός κτλ) από τις αρχές του περασμένου αιώνα  λόγω της συνάφειας με τα τότε εμπορικά κέντρα. Εξού και το κίνημα του ΕΑΜ στην πεδινή Ολυμπία είχε πρωταγωνιστές άτομα από την περιοχή, Τσαρουχάς, Γκότσης και Ζήρος.

[ii] Κατά μεγάλο ποσοστό  ο κλήρος ανήκε σε λίγες οικογένειες, κυρίως στους Ξουραφαίους και λιγότερο σε άλλους, Αλταναίους, Μανουσαίους, Ταγαραίους που αγόρασαν τα χωράφια από το δημόσιο ένα παρά.

[iii] Τόσο πολύ είχε πέραση το επάγγελμα του εμπόρου που ένα τσούρμο Γιαννιτσοχωρίτες  εκείνα τα χρόνια, στην αρχή,   έκαναν τον έμπορο  και άλλοι τόσοι τελαριαστές (συσκευαστές ντομάτας). Ακόμα θυμάμαι το πρώτο, ίσως και μοναδικό μου μεροκάματο σαν τελαριαστής. Πράγματι ήταν μια μικρή τέχνη να φτιάχνεις τη μόστρα της ντομάτας στα ωραία ξύλινα τελάρα αφού πρώτα έχεις τοποθετήσει τις κόλες του χρωματιστού χαρτιού και στο τέλος  να τα δένεις γύρω-γύρω και σταυρωτά. Θυμάμαι όταν καμιά 15αριά αμούστακα παλληκαράκια περάσαμε από περιοδεύον (μια πρώιμη εξέταση ικανότητας για υποψήφιους στρατιώτες) ένας φιλαράκος απάντησε στην ερώτηση του αξιωματικού τι θα γίνεις; Εμπορος νωπών προϊόντων, γιατί τέτοιος  ήταν ο αδελφός του, που από στούρνος έγινε σοβαρός παράγων του χωριού και μάλιστα πρωταγωνιστής.