ΠΑΠΑΛΕΞΗΣ

Το βιβλίο μου "Αλλοτινές Εποχές" έχει αρκετές σελίδες αφιερωμένες σε ανθρώπους του χωριού που έχουν αφήσει ανεξίτηλο στίγμα με το πέρασμά τους. Ένα από τα πλέον σημαίνοντα πρόσωπα ήταν ο Παπαλέξης, ο πρώτος εφημέριος του του χωριού - και όχι μόνο - μια και ήταν και παπάς παπάς και ζευγάς ζευγάς. Από άλλη άποψη ήταν και ο Σωτήρης Τάγαρης. Ήταν και οι δυο πραγματικοί ιδεολόγοι ανεξαιρέτως που πρέσβευαν διαμετρικά αντίθετες ιδεολογίες. Ο παπάς ήταν κομμουνιστής με πατέντα και ο Σώτος υπερεθνικόφρων, ταγματασφαλίτης. Ο ένας ήταν κληρικός και ο άλλος αντίθρησκος, αντιθεϊστής. Όμως είχαν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά, για αυτό και τα τελευταία χρόνια έγιναν κολέγηδες και κουμπάροι υπερβαίνοντας τα ειωθότα. Ήταν και δυο εντιμότατοι, ασυμβίβαστοι και αντικομφορμιστές. Για τον Παπαλέξη αναφέρονται πολλά που έχουν μείνει σαν θρύλος από στόμα σε στόμα, όχι μόνο στην περιοχή μας αλλά και στο Λυγουριό της Αργολίδας και στα χωριά της ορεινής Μεσσηνίας που έκανε εξορία. Αξίζει λοιπόν να προσθέσουμε και αυτά που μας εξιστόρησαν προχθές στο ΚΑΦΕ του Νίκου ο Μπάρμπα Γιαννάκης ο Τάγαρης (πρώτος δήμαρχος της Ζαχάρως μετά τη μεταπολίτευση) και ο δάσκαλος ο Μωραΐτης.   

Αμέσως μετά την ανακάλυψη της πενικιλίνης από τον Φλέμιγκ ο Παπαλέξης μια και δυο κατεβάζει τα εικονίσματα από το σπίτι του και τα τοποθετεί στα αγκωνάρια του σπιτιού. Όποιος λοιπόν τον ρωτούσε  γιατί το έκανε αυτό τον πήγαινε στο εικονοστάσι του σπιτιού και του έλεγε: <<Τόσα χρόνια αυτοί που είχα κρεμάσει και τους άναβα το καντήλι κάθε βράδυ δεν έκαναν τίποτα και κόσμος πέθαινε σαν τις μύγες από την ελονοσία. Για αυτό κι εγώ τους ξεκρέμασα και στη θέση τους έβαλα τον Φλέμιγκ που έσωσε τον κοσμάκη.>>

Εκεί στο Λυγουριό, κοντά στην παλιά Επίδαυρο ήταν ένα γυναικείο μοναστήρι, όπου με τα πολλά μια καλόγρια γαστρώθηκε (έστω ολίγον..). Ο Δεσπότης του Ναυπλίου καλούσε τους παπάδες της περιοχής και τους ανέκρινε. Μεταξύ αυτών και τον Παπαλέξη που τον είχαν στείλει εκεί εξορία. Μετά ο Παπάλέξης λέει στο νεωκόρο: <<Τι κάνει κι ο Δεσπότης, θέλει να μας ρίξει στάχτη στα μάτια, αφού αυτός την πήδαγε, άλλος τη γκάστρωσε;>>  Δεν άργησε να το μάθει ο Δεσπότης που λέτε (και τότε και τώρα οι καντηλανάφτες ήσαν πρώτα μπουμπούκια...) και του δίνει άλλη μια του Παπαλέξη που βρέθηκε ατούς Αρμενιούς της Μεσσηνίας. Πάντως ήρθε πιο κοντά στο χωριό. 

Στην κηδεία της μάνας του Σωτήρη, της Μίμαινας, ο Παπαλέξης έλεγε τον επικήδειο επιστρατεύοντας όλη του τη ρητορική για την οποία ήταν πασίγνωστος. Που λέτε, είχε σημειώσει επάνω σε ψηφοδέλτια του ΚΚΕ επ[ιδεικτικά, έτσι για να τη σπάσει στο φίλο του το Σώτο.... 

Για το δε Σώτο, μου είπαν ότι το '44 στο Αγρίνιο, που βρέθηκε μετά την ενταξή του στα τάγματα ασφαλείας στην Πάτρα, ένα βράδυ πολλούς από το λόχο του τους συνέλαβαν οι αντάρτες. Τους έστησαν όρθιους λοιπόν και ο Καπετάνιος ρωτούσε έναν - έναν γιατί πήγε στα τάγματα με τους κατακτητές. Ο ένας έλεγε γιατί πεινούσε, ο άλλος για να γλυτώσει από τους αντάρτες, ο παρά άλλος γιατί τον ώθησε ο αδελφός του, ο χωροφύλαξ και γενικά όλοι τρέμοντας από το φόβο κάπως έτσι απαντούσαν κλαψιάρικα και ξεψυχισμένα. Πάει λοιπόν και στο Σώτο, που στεκόταν με το κεφάλι ψηλά  και του λέει: <<Εσύ ρε γιατί πήγες μαζί με τους Γερμανούς στα τάγματα;>> Και απαντάει ο Σώτος δυνατά: << Πήγα γιατί θαυμάζω το Χίτλερ>> Μεμιάς σταματά ο Καπετάνιος και φωνάζει: <<Τ΄ ακούτε ρε παλιό-ζαγάρια, αυτός είναι παλικάρι!>> Έτσι που λέτε το Σώτο τον άφησαν να φύγει αμέσως, στους άλλους  έπεσε παλούκι με ....άγνωστα τα περαιτέρω.