Γιατί η «πλατεία Συντάγματος» της ορεινής Ηλείας είναι αόρατη!…

Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Θέλει ακόμα  -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
…Δυστυχία σου, Ελλάς,

με τα τέκνα που γεννάς!

Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,

τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

(ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ 1834-1919)

Γράφει ο Σωτήρης Σωτηρόπουλος*

Ο αξεπέραστος «Αριστοφανικός» ποιητής Γεώργιος Σουρής (εκδότης της σατιρικής εφημερίδας «Ρωμηός»), μετά 120 περίπου χρόνια αφ΄  ότου έγραψε τους παραπάνω στίχους για την τότε «ψωροκώσταινα» Ελλάδα δεν φανταζότανε ότι θα ήτανε τραγικά προφητικός και επίκαιρος για το σήμερα της Ευρωπαϊκής Ελλαδίτσας. Υποθέτω ότι από εκεί που μας θωρεί, δεν θα ξέρει αν θα πρέπει να κλάψει ή να γελάσει…

Οι στιγμές που περνά ο λαός και το έθνος είναι δραματικές και κρίσιμες και βέβαια δεν θα μπορούσε να τις περιγράψει η γραφίδα ενός απλού φτωχού «αιπόλου»⁽¹⁾ της ερασιτεχνικής επαρχιακής δημοσιογραφίας, όπως είναι ο υπογραφόμενος, δηλαδή η αφεντιά μου, αν και την κατάσταση  αισθάνομαι βαθειά στη ψυχή και την καρδιά μου. Είμαι κι εγώ ένας απλός πολίτης της «πλατείας» όπως εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια συνέλληνες, όχι καθημερινός αλλά  νοερώς «ψυχή τε και σώματι»… Δεν κρύβω ότι «αναμιμνησκόμενος  παλαιών και ενδόξων ημερών» της νεότητάς μου, δειλά-δειλά πήγα κι εγώ σε αυτό το καμίνι της οργής και της αυτογνωσίας του λαϊκού ποταμού της «πλατείας Συντάγματος» και αναβαπτίσθηκα στα νάματα της αγνής εξέγερσης του σύγχρονου ξωμάχου της ζωής που καθημερινά στενάζει και πήγε εκεί να συναντήσει «τους δικούς του Χριστούς, τους δικούς του άγιους», όπως τους ιστόρησε ποιητικά ο μεγάλος Γιάννης Ρίτσος.

Επίσης δεν κρύβω από κανένα, ότι εκεί στην «πλατεία» αισθάνθηκα μέσα μου και λίγο ένοχος γιατί κι εγώ πάνω στον ενθουσιασμό μου ως θιασώτης ενός αδιανόητου «κομματικού πατριωτισμού», έβαλα το πετραδάκι μου χωρίς να το θέλω να γίνει η φιλτάτη πατρίς το όνειδος της οικουμένης, έρμαιο της Τροϊκανής και ΔΝΤ αθλιότητας. Και παρότι πολύ ενωρίς κατάλαβα τον επερχόμενο όλεθρο που τον αποτύπωσα σε βιβλίο μου, ηχούν ακόμη μέσα μου τα λόγια του μεγάλου Γιάννη Μακρυγιάννη: «κι ενωθήκετε όλοι με τους παντίδους, κι αφανίσετε την πατρίδα από ηθική και από αρετή και πατριωτισμόν…».  Έβαλα κι εγώ –όπως άλλωστε τότε όλος ο ανθός της ελληνικής νεολαίας- πλάτη να φιγουράρουν ξεδιάντροπα σήμερα στις τηλεοράσεις οι διάφοροι Πάγκαλοι, Πεταλωτήδες και Σιφουνάκηδες που παριστάνουν υποδυόμενοι τον ήρωα Γρηγόρη Λαμπράκη αμαυρώνοντας την μνήμη του και να χαρίζουν σε ένα μικρό κόμμα (το ΣΥΡΙΖΑ) όλο το λαϊκό ποτάμι των «αγανακτισμένων της πλατείας» και μάλιστα να τους παρομοιάζουν (οι πανάθλιοι) με τους «Γκοτζαμάνηδες», τους παρακρατικούς της φασιστικής «καρφίτσας», ακόμη και με τους χιτλερικούς διώκτες των Εβραίων!!!... Αιδώς… (αν καταλαβαίνουν τη λέξη)

Αλλά ας έρθουμε στα δικά μας.

Δεν περίμενα να έχει η ορεινή Ηλεία, η αγαπημένη πατρώα γη, την δική της μικρή «πλατεία Συντάγματος» ή την «πλατεία Ταχρίρ του Καϊρου» ή την κάθε «πλατεία» όπου γης… Θα ήταν ευχής έργο αν π.χ. στην έδρα κάθε πρώην Δήμου

Λαμπείας, Φολόης και Λασιώνος να δούμε μια ελάχιστη σύναξη «αγανακτισμένων». Όχι ότι κι εδώ δεν υπάρχουν ευαίσθητοι άνθρωποι, συμπολίτες που στενάζουν κάτω από το βάρος της φτώχειας και της καθημερινής αγωνίας για το μέλλον των παιδιών τους. Όμως, η «πλατεία Συντάγματος» της ορεινής Ηλείας είναι και θα είναι αόρατη, γιατί σε αυτό τον ευλογημένο τόπο της ιστορίας, του πολιτισμού, της ομορφιάς και της αγνής λαϊκής ψυχής κι απαντοχής τα τελευταία 20-30 χρόνια άνθισαν τα πολλά άνθη του κακού… Ενδεικτικά:

Εδώ!,  οι κρατικοδίαιτες οικογένειες πλησιάζουν με στοιχεία το 80%!!!,(αγροτικές και πρόωρες συντάξεις, αναπηρικές και προνοιακές (…«ψυχολογικές») συντάξεις, οι «αντιστασιακές» (την εποχή της Αντίστασης δεν είχαν καν γεννηθεί). Εδώ!,  οι παχυλές «μαϊμού» Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις στα αιγοπρόβατα και τα «σπαρμένα» χωράφια με …λαθούρι και σόγια. Εδώ!, τα «μαϊμού πυρόπληκτα και σεισμόπληκτα τριχίλιαρα (χωρίς να πλησιάσουν οι φωτιές και να υπάρχουν ζημιές), οι επιλεκτικές σεισμόπληκτες επιχορηγήσεις  αλλά και τα σεισμόπληκτα θαλασσο-δάνεια σε ημετέρους σε χωριά που δεν επλήγησαν από σεισμό (Τσίπιανα 1997) ή που δεν έφτασε η πυρκαγιά (Αντρώνι 2007). Εδώ!, οι χλοερές καλλιέργειες, οι διακινήσεις και οι χρήσεις ψυχοαπολαυστικών παραδείσων με ανθρώπινες παράπλευρες απώλειες νέων συμπολιτών. Εδώ!, τα εκατοντάδες χιλιάδες Ευρώ (των Κουτόφραγκων, που τώρα μας κουνάνε το δάχτυλο ή με χυδαία κίνηση ή δασκαλίστικα) για τσικνοχοιροφαγίες ή καψουροτραγουδιστάδες των Δημοτικών «εκδηλώσεων» μιας θλιβερής υποκουλτούρας . Εδώ!, τα επιδόματα …«περιπάτου» (να πηγαίνουν οι γονείς τα παιδιά τους στο Σχολείο στα 100-200 μέτρα), τα 600άρια επιδόματα «προβληματικών περιοχών» ( σε επιχειρηματίες που εισπράττουν 600 Ευρώ την ημέρα και δεν δηλώνουν δεκάρα στην Εφορεία). Εδώ!, Εδώ!, Εδώ!, …. Και δεν έχουν τελειωμό τα «Εδώ!,», αλλοίμονο σε τόσο μικρό τόπο… Αλλοίμονο, στην έρμη την Ελλάδα μας.

Και για να μη νομιστεί ότι μοναδικοί φταίχτες είναι οι συμπολίτες μου ορεινοί Ηλείοι που δεν πάνε στην «πλατεία», ας ατενίσουμε να βρούμε τους αίτιους που τους κανάκεψαν και προήγαγαν τους παραπάνω …στην ακολασία. Είναι εκείνοι οι επώνυμοι στην εξέδρα δηλ. οι  Ηλείοι ταγοί μας,  τα μπερλουσκονικά Ηλειακά έντυπα, με πρώτους και καλλίτερους εκείνους του βουλευτές μας που βάλαμε με την ψήφο μας «κορώνα» στο κεφάλι μας. Είναι εκείνοι που  τώρα εισπράττουν τα χιλιάδες χέρια έξω από τον ιερό ναό της Δημοκρατίας, την Βουλή των Ελλήνων. Οι δικοί μας χτεσινοί και  σημερινοί Ηλείοι εθνοπατέρες που κάλυψαν κάθε παρανομία, που διαπαιδαγώγησαν με άθλιο τρόπο τον φτωχό και άμοιρο πολίτη για μια «χούφτα ψήφους» και κατάντησαν  το Νομό μας στις τελευταίες θέσεις στη χώρα μας.

Τέτοιοι ταγοί, τέτοια ΜΜΕ, τέτοιοι εκπρόσωποι (όχι κατ΄ ανάγκην όλοι στο ίδιο βαθμό) αξίζουν την περιφρόνησή μας. Και σίγουρα αυτοί που ψήφισαν το «Μνημόνιο» της ντροπής  να περιμένουν τον  βέβαιο εξοβελισμό τους από προσώπου της ευλογημένης γης της ορεινής Ηλείας!...

*πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών «Κοινωνική Ένωση Αναδημιουργίας», εκδότης του ιστορικού-λαογραφικού περιοδικού «ΔΙΒΡΗ»

 (1)αιπόλος= αιγοβοσκός (κατά το  Παπαδιαμαντικό λεξιλόγιο)