Η Ζούρτσα. Ο Διονύσης, ο Κωσταντίνος και η Δωρονίκη. Η Μπέλα και ο Έρως.

          Εδώ και καιρό σκεπτόμαστε μια επίσκεψη στην ωραία Ζούρτσα. Και να που προχθές την Κυριακή πραγματοποιήθηκε. Συνδυάστηκε  με το μουντό της ημέρας και τα blue (θλιμμένα) Χριστούγεννα του ΄Ελβις. Το κλάμα του ουρανού που ήταν έτοιμο να ξεσπάσει συμπλήρωνε το τραγούδι του Πρίσλεϊ στο CD. Η πρόθεσή μας ήταν να ετοιμάσουμε ένα μικρό αφιέρωμα για το ωραίο κεφαλοχώρι της Φιγαλίας,

Όμως μετά τις πρώτες γενικές φωτογραφίσεις, τα σχέδια μας άλλαξαν άρδην. Ό λόγος ήταν η γνωριμία μας με τα τρία παιδιά, τον Διονύση, τον Κωνσταντίνο και τη Δωρονίκη. Τόση μεγάλη εντύπωση μας έκαναν τα τρία πιτσιρίκια! 

Μας καταγοήτευσαν. Μαζί και τα δυό σκυλιά τους, η ευαίσθητη Μπέλα (Σεγκούτσι παρακαλώ) κι ο Έρως, το περήφανο λυκόσκυλο. 

Αξίζει να τονισθεί και το όλο σκηνικό, το πέτρινο σπιτικό τους, που με τις αντίπερα βουνοκορφές είναι ένας πίνακας της  πρώτης Αναγέννησης.

 

Ο μεσαίος, ο Κωνσταντίνος, μαθητής της Δ΄ δημοτικού, μια αρχόμενη κουλτούρα. Ζωγραφική, μπουζούκι και μυαλό ξυράφι, πρώτος σε όλα.

     Ο Διονύσης, ενάμιση χρόνο μεγαλύτερος , με ιδιαίτερες κλίσεις στη φύση, στα ζώα, στα αγροτικά. Αυτός θα φροντίσει για το φαγητό και την υγεία (εμβόλια, χάπια, ενισχυτικά κτ.λ ) των σκυλιών, το δείπνο του μπαμπά του που γυρίζει το βράδυ από το μαγαζί του αλλά και τη συντήρηση του σπιτιού και του τζακιού.

      Το μικρό τσουπάκι, η Δωρονίκη, συμπληρώνει με τα ωραία της μάτια και το ηπειρώτικο γέλιο από τη μεριά της μαμάς της και τα δυο αδέλφια. Αυτά παίζουν τραγουδάκια κι αυτή σκορπά λικνίσματα και χορευτικές φιγούρες.

       Σταματώ εδώ γιατί είναι καλύτερα να μιλήσουν οι φωτογραφίες και όπως καταλαβαίνετε η παρουσίαση της Ζούρτσα θα πάει λίγο πίσω. 

          Η γνωριμία με τα παιδιά ήταν καθοριστική!!!.