Β}
ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΓΑΛΑΝΗ
" Ο ΜΗΝΑΣ ΣΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 1953"
Στον Πειραιά και με ανυπομονησία περιμέναμε την άφιξη του καραβιού το οποίον έφθασε στις 7.30 η χαρούμενη στιγμή έφτασε και με δάκρυα στα μάτια ρίξαμε μια τελευταία ματιά στην ωραία μας Ελλάδα. Και στις 2 μ.μ. αναχωρήσαμε για νέα πατρίδα και νέες περιπέτειες. (Μια άποψη από το καράβι) για πρώτη φορά μπήκαμε σε καράβι. Και οι δυο μας ήταν πράγματι ωραία, είχε μέσα όλα τα κομφόρ. Μαζί μας έχουμε και 75 γερμανικές οικογένειες. Από τον Πειραιά φύγαμε και όσο ανοίγαμε στο πέλαγος χανόντουσαν πίσω μας τα βουνά της πατρίδας μας έως ότου πια δεν βλέπουμε τίποτα παρά θάλασσα και κύμματα αφρισμένα. Νυχτώσαμε για πρώτη φορά πλέρια στη θάλασσα είχαμε τρικυμία. Πολλοί από μας ζαλιστήκαμε από τη θαλασσοταραχή.
25/11/53
Ξημερώσαμε. Το μάτι μας όλο θάλασσα βλέπει. Μας είπαν πως περάσαμε τη Κρήτη τη νύχτα και τώρα βαδίζουμε για το Πορτσάϊτ στο οποίο θα φθάσουμε αύριο πρωί. Και πάλι νύχτωσε στο πέλαγος.
Ξημέρωσε από μακριά διακρίναμε τα φώτα της πόλεως και όταν πήρε καλά η μέρα φθάσαμε πέρα τις εννέα. Εκεί έπρεπε να πάρουμε και νερό για το ταξίδι. Καθήσαμε μέχρι τις δύο, εκεί ήρθε ο έλεγχος κατάμαυρος στρατιώτης. Εμάς δεν μας είπαν τίποτα. Ήρθαν από Αίγυπτο ψιλικατζήδες με ωραία πράγματα, τάπητες, παπούτσια και αμα δεν ήσαν και πολύ ακριβά. Εμείς δεν ψωνίσαμε τίποτες γιατί μας είχαν πει ότι πιο κάτω θα τα βρούμε ακόμα φθηνότερα. Πήραμε όμως ένα δακτυλίδι μπρούτζινο για χρυσό μια λίρα Αγγλίας. Από εκεί πήραμε και άλλους μετανάστες για Αυστραλία. Στις δύο φύγαμε βαδίζοντας για Σουέζ. η διώρυγα αυτή είναι θαύμα κτισμένη και από τις δύο όχθες. Στο δρόμο συναντήσαμε μαύρους με φουστάνια γελοία.
Βαδίζαμε μέχρι τις δώδεκα και φθάσαμε στο Σουέζ. Εκεί ρίξαμε άγκυρα γιατί δεν μπορούσε να περάσει τα στενά. Στις τέσσερις το πρωί έφυγε, εμείς δεν το είδαμε διότι κοιμόμασταν.
27/11/53
Όταν πια πήρε μέρα δεν βλέπαμε παρά μόνον θάλασσα και μακριά τα βουνά της Αφρικής και την άλλη μεριά της Ασίας. Βαδίζουμε όλο θάλασσα.
28/11/53
Βαδίζουμε όλο θάλασσα κάπου κάπου βλέπουμε κανένα καράβι να περνά. Ο καιρός έχει αλλάξει. Βρήκαμε λίγο ζέστη.
29/11/53
Και το ίδιο συνεχίζουμε την πορεία μας. Το καράβι μας βαδίζει σιγά όλο θάλασσα που και που βλέπουμε κανένα καράβι επιβατικό ή πετρελαιοφόρο. Η θάλασσα σε διάφορα σημεία έχει κόκκινο χρώμα και γι’ αυτό θα λέγεται και Ερυθρά . Ψάρια πηδούν στον αφρό, ωραίο θέαμα.
30/11/53
Ξημέρωσε με αέρα και σιγανή βροχή από μακριά είδαμε βουνά κατάλευκα σαν χιόνια και όπως μάθαμε ήταν αλάτι. Θάλασσα ωραία.
Με αγωνία φθάσαμε στο Άντεν πρωτού μπούμε στο λιμάνι είδαμε τα φώτα της πόλεως ήταν όμως νύκτα εννέα το βράδυ και δυστυχώς περάσαμε τα μέρη και βλέπαμε μόνο φώτα. Τέλος το καράβι έριξε άγκυρα. Είχαμε ετοιμαστεί όλοι οι επιβάτες για να βγούμε στην πόλη. Τέλος ήρθαν βάρκες και πήγαμε. Τώρα τι να δει κανείς; Ανθρωποι μαύροι που μόλις διέκρινε κανείς τα δόντια τους, άσπρα και μπορώ να πως φοβόταν. Αλήθεια ωραία πράγματα θαυμάσιες τάπητες και άλλα πολλά που μας έκαναν να καθόμαστε για πολλή ώρα αχόρταγοι να κοιτάζουμε.
Αφού ψωνίσαμε και κάτι μικροπράγματα γυρίσαμε στο καράβι όπου μείναμε όλη τη νύχτα στο λιμάνι. Επίσης το καράβι μας το είχαν περιτριγυρισμένο βαρκούλες με διάφορα πράγματα και μαύροι βέβαια μαζί και τα πουλούσαν.
1/12/53
Πρωί πρωί το καράβι μας σήκωσε άγκυρα και στις οκτώ φύγαμε και ανοιχτήκαμε στο πέλαγος το ατελείωτο για μας πέλαγος όπου και βαδίζουμε πολύ ωραία.
Βαδίζουμε όλο θάλασσα. Κάπου βλέπουμε φάλαινες να σηκώνουν τα νερά. Ωραίο θέαμα.
2/12/53
Πολύ θάλασσα. Τίποτε άλλο δεν βλέπεις παρά μια γεράνια λίμνη ατελείωτη. Έχουμε βροχή και ζέστη μαζί. Τα βράδια δεν κοιμόμαστε στους θαλάμους. Μένουμε στο κατάστρωμα απάνω στα σεζλόν.
3/12/53
Το ίδιο ταξίδι συνεχίζει μόνον που έχουμε λίγο θάλασσα. Θάλασσα ωραία και μαζί βροχή.
4/12/53
Θάλασσα ωραία λίγο ζαλισμένη. Η ζέστη αυξάνει. Μπήκαμε στη διακεκαυμένη ζώνη. Την Κυριακή μας είπαν πως θα περάσουμε τον ισημερινό.
5/12/53
Και πάλι σήμερα ο ίδιος καιρός. Θάλασσα ασήμι. Ψιλές βροχές περνούν που μας κάνουν να αναστατώνουμε. Αύριο Κυριακή περνάμε τον Ισημερινό καθώς είναι συνήθειο στο πλοίο θα πανηγυρίσουμε.
6/12/53
Κυριακή ημέρα του Αγίου Νικολάου και πρωί πήγαμε στην Εκκλησία και στο καράβι έχουν ένα έθιμο να κάνουν μία γιορτή διότι εν τω μεταξύ είχαμε φθάσει και στον Ισημερινό και όποιος δεν έχει ξαναπεράσει κατά το έθιμό τους τον βαπτίζουν και να πας. Μασκαρεύονται και μιμούνται τους δώδεκα θεούς είχαν ντυθεί και παράσταιναν τον Ποσειδώνα και την Αφροδίτη είχαν δε όλοι μουτζουρωθεί. Έθιμα τα αποκριάτικα δικά μας αφού ήπιαν τον μέλανα ζωμό όπως οι αρχαίοι έπειτα πήγαν στην πρύμνη. Εκεί είχαν φτιάξει μια στέρνα με νερό και βαπτίζουν όσοι βέβαια θέλουν.
Τους οποίους και τους είχαν γράψει. Μαζί ήσαν και γυναίκες μόνο γερμανίδες. Εκεί τον μαζεύουν, τον ξαπλώνουν σε ένα τραπέζι, τους μουτζουρώνουν σε όλο τους το σώμα καθώς ήσαν γυμνοί μόνο με το μαγιώ. Γυναίκες και άνδρες. Επειτα τους έπιναν δύο απ’ τα χέρια και πόδια τους έριχναν στη στέρνα, τους έπαιρναν άλλοι δύο και τους βουτούσαν τρεις φορές. Δηλαδή αυτό παράσταινε μια εικόνα κουρσάρου και όσους ήπιαν τους βασάνιζαν. Αυτό ήταν το έθιμο του βαπτίσματος.
Περάσαμε τον Ισημερινό. Και τις μας είχανε φοβίσει πως εκεί θα κάνει μεγάλη ζέστη. Ευτυχώς είναι δροσιά διότι έχουμε βροχή. Κάθε μέρα η θάλασσα είναι ασημί.
7/12/53
Ο καιρός ο ίδιος δροσερός, πότε ήλιος και πότε βροχή. Από φαϊ καλά την περνάμε. Φαΐ και καθισιό
8/12/53Το ταξίδι μας συνεχίζει πάντα ήσυχο και καλό. 9/12/53Ο καιρός άλλαξε σε κρύα θάλασσα ασημί.10/12/53Ο καιρός ο ίδιος.11/12/53Πάντα την ίδια ζωή12/12/53...13/12/53...14/12/53...
15/12/53
Φθάσαμε στο πρώτο λιμάνι της Αυστραλίας στο Περκ. Εκεί βγήκαμε όλοι έξω. Η πόλη ήταν θαυμάσια, το λιμάνι πολύ ωραίο και αφού καθίσαμε από τις 8 έως τις 9 φύγαμε για τον προορισμό μας.Όσο προχωρούσαμε τόσο χάναμε τα φώτα της πόλεως ώσπου κατά τις 11 είχαμε φύγει πια στο πέλαγος και ασφαλείς πήγαμε για ύπνο.
16/12/53
Ξημερώσαμε στη θάλασσα πάντα η ίδια ζωή.
17/12/53
Η θάλασσα ήτο ωραία και πηγαίναμε πολύ καλά.
18/12/53
Ξαπλώσαμε και η θάλασσα ήτο φουρτουνιασμένη, πολύ ζαλισμένοι εμείς, όμως πολύ καλά.
19/12/53
Πάλι με φουρτουνιασμένη θάλασσα όπου τα κύματα πηδούσαν στο κατάστρωμα.
20/12/53
Μπήκαμε στης Μελβούρνης τον κόλπο από μακριά αντικρίσαμε βουνά ώσπου σιγά σιγά φτάσαμε όλο και πιο κοντά. Δελφίνια πηδούσαν στη πλώρη. Η θάλασσα ήσυχη και κατά τις 8 το βράδυ φθάσαμε. Κόσμος πολύς μας περίμενε στην προκυμαία. Ωραία η Μελβούρνη, ωραίο λιμάνι, ωραίο τελωνείο, πόλη ανώτερη από τη δικιά μας. Εκεί το βράδυ ήρθε και μας μίλησε ο πρόξενος κ. Παπαδάκης και ο Πρόεδρος της Μελβούρνης κ. Μαρμαράς μας είπαν σχετικά με την Αυστραλία και για την ζωή που θα κάνουμε. Μας είπαν πως η αρχή είναι λίγο δύσκολη αλλά δια της υπομονής θα κερδίσουμε αυτό που ποθούμε. Μείναμε και αυτή τη βραδιά στο καράβι. Είμαστε τσακισμένοι από το μεγάλο ταξίδι. Ήσυχα πια κοιμηθήκαμε και με αγωνία να ξημερώσει να βγούμε από το καράβι.21/12/53
Πρωί πρωί άρχισε η αποβίβαση προτού κάνουν αρχή οι Γερμανοί ώσπου κατά τις δώδεκα το μεσημέρι κάναμε αρχή και εμείς δίπλα. Είχε έρθει και το τρένο και μετά τον έλεγχο περνάμε στο τρένο και πάλι πρώτοι οι Γερμανοί. Όταν τελείωσε πια ο έλεγχος και από μας μπήκαμε σε μια μεγάλη αμαξοστοιχία και στις μία και μισή φύγαμε για το Βονεγκίλα. Βαδίζαμε αρκετά μέσα στη πόλη. Ωραία πόλη. Τα σπίτια μικρά και περιποιημένα με τα άνθη τους γύρω. Βαδίζουμε ανατολικά το τρένο έτρεχε υπερβολικά. Γύρω μας βλέπουμε εκτάσεις ακαλλιέργητες με χόρτο ξηρό, πρόβατα και βόδια να βόσκουν. Η πρώτη εντύπωση καθόλου ικανοποιητική, πολύ άσχημα μου φάνει το μετάνιωσα γι’ αυτό αλλά ποια είναι αργά. Αγριότοποι ακαλλιέργητοι. Καθόλου για μας ωραία. Βαδίζαμε όλο το απόγευμα καμιά διαφορά στο έδαφος. Φθάσαμε στο σταθμό του Βονεγκαλν… Εκεί μας πήρανε τα λεωφορεία μπήκαμε και έπειτα από δέκα λεπτά φθάσαμε στο στρατόπεδο και μας τοποθέτησαν στα δωμάτιά μας.Τα δωμάτιά μας ήσαν παράγκες από τσίγκους και κάθε παράγκα είχε δέκα δωμάτια. Κάθε δωμάτιο είχε δύο κρεβάτια, ένα κομοδίνο, μια ντουλάπα, ένα τραπέζι
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ
Σεβασμός και αγάπη σε όλους υους ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ όπου γης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου