Μακριά από όνειρα και προγραμματισμούς! Οι καιροί είναι δύσκολοι...

     Φίλοι μου αγαπητοί, τι να πω; Ήταν στραβό το κλίμα το έφαγε κι ο γάιδαρος. Άστα να πάνε. Αλλιώς τα υπολογίζαμε κι αλλιώς  μας ήρθαν. Επάνω που αρχίσαμε να φουσκώνουμμε τα πανιά, να σου μια ατυχία απρόβλεπτη και έφερε τα επάνω κάτω.

   Εδώ και τρεις ημέρες, από το μεσημέρι της Δευτέρας είμαι καθηλωμένος εντελώς στο κρεβάτι. Μια ρήξη των έσω συνδέσμων του γόνατος(1) και όλα τα …τραπεζάκια μέσα, μαζί με όλα τα σχετικά. Οπότε όπως καταλαβαίνετε θα υπάρξουν διάφορες επιπτώσεις σε πολλούς τομείς. Έτσι έχουν τα πράγματα και ως προς αυτά που αφορούν εσάς και την αφεντιά μου, ιστολόγιο γαρ αλλά και  ως προς τα καταδικά μου, που κυριαρχεί …. αρκετή κατήφεια.  Αυτές τις μέρες η θάλασσα  της Ραφηνούλας με τα βοτσαλάκια της είναι θεσπέσια  μαζί με όλα τα σχετικά (ουζάκι, καλαμαράκια, καλοκαιρινό σινεμά και λοιπά), αλλά καλύτερα να μην προχωρήσουμε καθότι εκείνη η μικροκατήφεια, που λέγαμε, γίνεται μεγάλη τσατήλα. 
       "Να κάνεις το σταυρό σου στον Άγιο Νικόλαο(2) γιατί μπορούσε να πάθεις πολύ μεγάλη ζημιά" μου λέει η κυρία Κατίνα και δώστου μου αλείφει το γόνατο με λάδι από το παρακείμενο εκκλησάκι. Τι να κάνω κι εγώ δε μιλάω καθόλου. Μόνο που μια φορά πετάω μέσα από τα δόντια μου: "Μα καλά αυτός με συγκράτησε, η άλλη όμως γιατί με μπουρδούκλωσε"; 
  Τι άλλο να κάνουμε όμως; Όλα είναι ανθρώπινα και καθημερινά. Και τα μικρά και τα μεγάλα, τα εύκολα τα δύσκολα και αυτά που είναι περαστικά αλλά δυστυχώς κι αυτά που είναι αξεπέραστα, τραγικά.   

 (1) Ο αγώνας ήταν αμφίρροπος, καλάθι στο καλάθι. Λίγα λεπτά πριν τελειώσει στην προσπάθεια να κάνω μπάσιμο με διπλή ντρίπλα και κάρφωμα με μπλοκάρει ένας αντίπαλος και πάρτον κάτω. Το πόδι μου γύρισε κουτάλα …πάγος, γιατρός και ρήξη έσω συνδέσμων. Και είπα "ρε γαμώτο, άει στο καλό χάθηκε να ήταν των έξω»;  «άλλο απέξω και άλλο από μέσα». Χα. Χα Ας διακωμωδήσουμε και λιγάκι το συμβάν. Αυτό μας έλειπε να συνέβησαν έτσι τα πράγματα. Απλώς ρε φίλε, καθώς πήγαινα για μπάνιο σε μια κατηφοριά με βραχάκια, διπλώθηκα και στη συνέχεια τα ίδια…πάγος, γιατρός και ρήξη έσω συνδέσμων.
(2)  Το ατύχημα έγινε στην κατηφοριά δίπλα στο πολυθρύλητο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, έργο του μεγάλου αρχιτέκτονα του Μπίρη, που είναι και το σήμα κατατεθέν της Ραφήνας. Κολλητά δε και αποκάτω στο βράχο είναι το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας. Πάντως εγώ ξέρω πολύ καλά ότι με την Αγία Μαρίνα δεν τα πάμε καθόλου καλά από τότε το ΄74, που φύλαξα τα νοσοκομεία για 2 μήνες. Βεβαίως όχι εξαιτίας της αλλά τι να πω, το σχετικό τροχαίο έγινε την παραμονή της γιορτής της, όπου από τα 14 παιδιά επάνω στη ρεμούλκα της φρέζας που ντεραπάρησε και βγήκε έξω από τον δρόμο, την πλήρωσα μόνο εγώ με διάσειση βαρείας μορφής, τραυματική διπλωπία και σία. Από τότε, η μακαρίτισσα  η μάνα μου, κάθε 16 Ιουνίου,  με παρότρυνε να ανάβω λαμπάδα στην Αγία Μαρίνα, που με γλύτωσε....Ίσως η αμφισβήτηση και η αναίρεση στο απόλυτο άρχισε από τους αγίους και κατέληξε στην πολιτική!   

 Θα μου πείτε γιατί τα έγραψα όλα αυτά, τόσο πολύ ενδιαφέροντα είναι; Εδώ ακριβώς είναι το θέμα. Ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι όλα τα γραφτά είναι τέτοια, αυτό μας έλειπε...