ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΠΕΡΔΙΚΗ

η τιμωρία

Τότε κάναμε σχολείο και το Σάββατο.

Το απόγευμα όμως του Σαββάτου είχαμε και Κατηχητικό.

Ο παπα-Μήτσος μας μάζευε στον Άγιο Σπυρίδωνα και μας έλεγε ιστορίες θρησκευτικού περιεχομένου, από τη ζωή του Χριστού και των Αγίων.

Παίζαμε διάφορα παιχνίδια και στο τέλος, αφού πρώτα, τραγουδούσαμε με χαρά και ενθουσιασμό ΄΄τα Χριστιανόπουλα΄΄, σκορπούσαμε για τα σπίτια μας.

Ήταν η ώρα που βασίλευε ο ήλιος.

Τη χρονιά εκείνη πήγαινα στην τετάρτη τάξη.

Τελευταία ώρα μαθήματος και τελευταία σχολική μέρα.

Σάββατο.

Με τον διπλανό μου, τον Γιώρη, έχουμε πιάσει κουβεντούλα και αγνοούμε την κυρία Καλλιόπη.

Αυτή μας βλέπει και για τιμωρία μας απαγορεύει να πάμε το απόγευμα στο Κατηχητικό.

Εγώ το πήρα βαριά. Έπεσα σε μαύρη στενοχώρια.

Δεξιά φαίνεται ο Άγιος Σπυρίδωνας, 
που κάναμε  Κατηχητικό. Στο βάθος μόλις 
που διακρίνεται ο Καϊάφας.

Γυρίζω στο σπίτι και μπήγω τα κλάματα.

Βλέποντάς με η μητέρα μου, με βουτάει από το χέρι και μια και δυο ξεκινάμε για το σπίτι της Δασκάλας.

Έμενε αρκετά έξω από την πόλη στα ΄΄Πέρα Καλύβια΄΄.

Η κυρία Καλλιόπη μας βλέπει από μακριά και δαγκώνεται.

΄΄Bρε Γιωργία γιατί κουβαληθήκατε μεσημεριάτικα΄΄; λέει της μάνας μου γελώντας.

Μας υποδέχεται κάτω στην εξώπορτα, με αγκαλιάζει και ανεβαίνουμε στο σπίτι.

Της ζητάω επισήμως συγγνώμη.

 Εκείνη, γελώντας, μου δίνει άφεση αμαρτιών και την άδεια για να πάω στο απογευματινό Κατηχητικό.

Τα χρόνια δεν κατάλαβα πώς πέρασαν.

Η κυρία Καλλιόπη, στα ενενήντα της σήμερα, θυμάται τα πάντα.

Όταν τη συναντάω, θα αναφερθεί με αγάπη στη δική μου συγγνώμη, αλλά και στη δική της συγχώρεση.

σινέ Ολυμπία

Χειμώνας 1956.

Στη μικρή μας κωμόπολη κυκλοφορεί το χαρμόσυνο νέο.

Ο Γρηγόρης, ο Τάδε, που έκανε λεφτά στα βαπόρια, σκοπεύει να ανοίξει θερινό σινεμά.

Δεν αργεί να βρεθεί η θέση του έργου. Στην αριστερή πλευρά του κεντρικού δρόμου, που πάει στον Σταθμό, μετά το ρέμα, το αποκαλούμενο ΄΄γράνα΄΄.

Οι εργασίες προχωρούν με γοργό ρυθμό.

Ο περιμετρικός τοίχος κτίζεται με τσιμεντόλιθους, καινούργιο τότε οικοδομικό υλικό.

Η καμπίνα του Μηχανικού, ελαφρώς υπερυψωμένη, εξέχει από το υπόλοιπο κατασκεύασμα.

Δίπλα είναι το δωματιάκι με την φωτεινή επιγραφή BAR.

Πιο μακριά ,στη μία άκρη, μπαίνουν οι τουαλέτες.

Η εντυπωσιακή Είσοδος δεσπόζει, με δύο κολώνες στρογγυλές αριστερά και δεξιά, που ενώνονται στο πάνω μέρος με τριγωνικό αέτωμα.

Σε όλο το μήκος του αετώματος σχηματίζεται με ξεχωριστά γράμματα ΄΄νέον΄΄ το ΣΙΝΕ ΟΛΥΜΠΙΑ, που μόλις σκοτεινιάσει, σκορπάει ένα υπέροχο πράσινο φως.

Πιο πίσω, δεξιά η είσοδος και αριστερά η έξοδος με τα απαραίτητα παραβάν. Στο κέντρο το καμαράκι έκδοσης των εισιτηρίων.

Μπροστά από τις δύο κολώνες δεξιά και αριστερά παίρνουν τη θέση τους οι δύο ξύλινες πινακίδες γεμάτες με φωτογραφίες. Η δεξιά αναφέρεται στο έργο που τώρα παίζεται ενώ η άλλη η αριστερή διαφημίζει εκείνο που θα παιχθεί προσεχώς .

Στον περιμετρικό τοίχο από τη μέσα και την έξω πλευρά φουντώνει  και απλώνεται πυκνή περικοκλάδα με τα χαρακτηριστικά της λουλακί λουλούδια.

Για να περνάει ο κόσμος τη γράνα και να φθάνει απέναντι, στο σινεμά,   φτιάχνεται ένα ξύλινο γραφικό γεφυράκι.

Αρχές καλοκαιριού τα πάντα είναι έτοιμα.

Για τα εγκαίνια, σαν εναρκτήριο έργο, επιλέγεται ΄΄ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας΄΄ με την Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Από το έργο, εκείνο που περισσότερο θυμάμαι, είναι τον Δ. Ζάχο να τραγουδάει λαγγεμένα ΄΄μια βοσκοπούλα αγάπησα΄΄.

Στο διάλειμμα έχουμε τη μοναδική ευκαιρία να ακούσουμε από τα μεγάφωνα τραγούδια της εποχής, αφού το ραδιόφωνο θα μπει αρκετά αργότερα στα σπίτια μας.

Τα τραγούδια κάθε τόσο κόβει στη μέση ο Μηχανικός, ο περίφημος Βαγγέλης, για να διαφημίσει την ΄΄υπερπαραγωγή΄΄ και τον ΄΄κολοσσό των κολλοσών΄΄, που  θα παιχτούν στο σινεμά προσεχώς.

Φθάνει η στιγμή, που στο πανί γράφεται το Τέλος και ο κόσμος εντυπωσιασμένος βγαίνει μπουλουκηδόν έξω.

Αυτοί που έχουν έλθει από τα γύρω χωριά σχηματίζουν ομάδες, ομάδες και με τη βοήθεια λαδοφάναρων παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής προς διάφορες κατευθύνσεις, σχολιάζοντας μεγαλόφωνα το έργο.

Αυτό που μόλις έζησαν ήταν γι΄αυτούς μια πρωτόγνωρη εμπειρία.

Θα θελήσουν, από τώρα και ύστερα, να τη ξαναζήσουν πάλι και πάλι.

Το ΣΙΝΕ ΟΛΥΜΠΙΑ ήταν εκεί, που σήμερα είναι 
το νέο κτίριο στο βάθος. Η γράνα σκεπάστηκε
 και προέκυψε ο χώρος της πλατείας.

Ο Βαγγέλης θα φροντίζει για αυτό.

Κάθε εβδομάδα μια νέα ταινία θα καταφθάνει και θα παίζεται στο ΣΙΝΕ ΟΛΥΜΠΙΑ.