ΕΡΩΤΑΣ Ή ΤΙΠΟΤΑ

Από την Άννα  Διπλαράκη

"Ερωτικός είσαι πριν να γνωρίσεις το πρόσωπο που θα ερωτευθείς.
Ερωτικός είσαι ως προς τον τρόπο που ζεις την καθημερινότητα, στην επαγγελματική και στην προσωπική ζωή

Ερωτικός στις αποφάσεις σου. Στους στόχους σου. Στον πόνο σου. Στον τρόπο που αντιμετωπίζεις τις αποτυχίες σου.
Ερωτικός είσαι στις υπερβάσεις σου. Στην άντληση χαράς από αυτά που πάλεψες, από αυτά που δεν υποχώρησες, από αυτά που δεν συμβιβάστηκες.
Η ερωτικότητα ως στοιχείο της προσωπικότητας είναι το ζητούμενο κάθε ανθρώπου, ανεξάρτητα ηλικίας και οικογενειακής κατάστασης.

Η ερωτικότητα μπορεί να έχει ισχύ στη σεξουαλικότητα, αλλά δεν περικλείεται στα στενά όριά της.
Δεν εκκινεί με την σεξουαλική συγκίνηση, ούτε εξαφανίζεται μαζί της.
Είναι τρόπος να υπάρχεις.
Είναι απόφαση ζωής.
Δεν καθορίζεται από εξωτερικά ερεθίσματα και δεν ζητά ανταλλάγματα.
Η ερωτικότητα είναι στοιχείο κάθε δημιουργού, που το βλέμμα του αναδεικνύει το αντικείμενό του. Είναι η επεξεργασμένη απλότητα που έχει αποβάλλει κάθε περιττό.
Είναι η αυθεντικότητα που δεν ασχολείται με πιστοποιητικά γνησιότητας, γιατί δεν έχει ανάγκη να αποδείξει τίποτα.
Είναι η αθωότητα που δεν είναι επιτηδευμένη άγνοια, αλλά συνειδητή επιλογή.
Είναι η γοητεία που δεν αναζητά οπαδούς, αλλά που εκφέρεται με τρόπο που κάθε τι που αγγίζει, γίνεται μοναδικό.
Η ερωτική στάση απέναντι στη ζωή στηρίζεται στο ξεπέρασμα των δυσκολιών της.
Κτίζεται στις απαιτητικές διεργασίες της μοναξιάς, εμπνέεται από το κάλεσμα της αθέατης ομορφιάς και δομείται στις αποφάσεις που έχουν στόχους μακρινούς.
Καλλιεργείται στις επιλογές φίλων και συντροφιών που προάγουν τη δημιουργία σ’ όλες της τις εκφάνσεις.
Αυτοπροστατεύεται από τις βαριεστημένες παρέες της ισοπεδωτικής καλοπέρασης.
Αναζητά διαχρονικές αξίες που δεν αγοράζονται, αλλά που ανοίγουν τα πολύτιμα χρηματοκιβώτια της σοφίας.
Αξιοποιεί την λογική για να δίνει χώρο στην ψυχή…
Η ερωτική στάση προς τη ζωή τελικά αναζητά να ενωθεί με το άπειρο και, για την πορεία αυτή, ο άνθρωπος επιλέγει σύντροφο ζωής που θα τον συνοδεύει, θα τον υποστηρίζει, Θα τον εμπνέει.
Ο ερωτικός άνθρωπος είναι αυτός που δεν του έχει χαριστεί η ζωή.
Δεν μπορεί να είναι ερωτικό, παρά μόνο ερωτεύσιμο, το κοριτσάκι που η μαμά του δεν το έχει αφήσει ποτέ από το χέρι της και δεν αυτονομήθηκε ποτέ.
Δεν μπορεί να είναι ερωτικός, παρά μόνο ερωτεύσιμος για κάποιους, εκείνος ο νεαρός που έχει ασχοληθεί μόνο με την εξωτερική εικόνα του και δεν έχει επεξεργαστεί τη ζωή του.
Οι ερωτικοί άνθρωποι είναι εκείνοι που έχουν δυσκολευτεί στην προσωπική ζωή τους, αλλά που δεν παραιτούνται. Έχουν πονέσει, αλλά δεν κράτησαν τον πόνο ούτε ως φυλακτό, ούτε ως μέτρο στη ζωή τους.
Οι ερωτικοί άνθρωποι συνειδητοποιούν τις ελλείψεις και τις ανεπάρκειές τους, αλλά δίχως να τους καταθλίβουν. Ορκίστηκαν να τις υπερβούν.
Οι ερωτικοί άνθρωποι δεν περίμεναν να συναντήσουν τον αγαπημένο τους για να παθιαστούν. Παθιάζονται με τους στόχους της ζωής τους, με τις επιθυμίες τους, με την ανακάλυψη των ανθρώπων και της ανθρωπιάς.
Γι΄ αυτό και η ερωτικότητά τους έχει δοκιμαστεί στον χρόνο. Κι ένας τέτοιος ερωτικός άνθρωπος δεν θα χάσει τον έρωτά του με τις πρώτες δυσκολίες στη σχέση…
Ο ερωτικός εαυτός δεν είναι ο δοσμένος από τη μοίρα τις συνθήκες και το Dna. Eίναι ο εαυτός της υπέρβασης που διαψεύδει το πεπρωμένο.

Δημήτρης Καραγιάννης

"Έρωτας ή Τίποτα"

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ

Ωραίο το κείμενο σαν κείμενο αλλά έχω ενδοιασμούς για άλλους λόγους, τους  οποίους  και  θα καταγράψω εν ολίγοις χωρίς να τις πολυπεράσω από δεύτερη κρησάρα της σκέψης και της εμβάθυνσης.
     Βεβαίως και ο έρωτας είναι η κινητήρια δύναμη της ζωής, βεβαίως είναι το απαύγασμα, η κορύφωση των συναισθημάτων, η υπέρβαση αυτής της ίδιας της υπέρβασης, το ποίημα των ποιημάτων, η επιτομή της θείας τρέλας.
     Όμως θεωρώ ότι ο έρωτας απαιτεί αντίκρισμα, είδωλο, και είναι πρωτογενής μεν αλλά δεν είναι κάτι αυθύπαρκτο. Πρωταγωνιστικά στοιχεία του είναι δύο, εσύ και το άλλο, με ένα λόγο  είναι ένα δίπολο, πολλάκις όμως άνισο και ετεροβαρές. Αντίθετα άλλα συναισθήματα, είναι αυθύπαρκτα, λύπη, θυμός, ζήλεια με κυρίαρχο την αγάπη, την τομή όλων των αρετών, την  αρετή των αρετών. Νομίζω αυτή είναι και η διαφορά του έρωτα με την αγάπη, καθότι και η αγάπη έχει αλόγιστο πάθος και είναι και τυφλή (αταξική, πανηλιακή και άφυλη) και επαναλαμβανόμενη κόντρα σε εγωιστικές υστερίες (καινούργια αγάπη ….κοντά σου θάρθει μια χαραυγή).
 Επομένως το εν λόγω κείμενο θεωρώ ότι είναι -αν όχι αχταρμάς – αλλά ένα γενικό τουρλού διαφόρων ικανοτήτων και δυνατοτήτων του ανθρώπου όπως ότι:
Ο έρωτας επηρρεάζει την επιλογή φίλων, επιδρά στο ξεπέρασμα δυσκολιών, δεν σχετίζεται με την κατάθλιψη. Αλλά κι αυτό πάλι τι είναι; Ο έρωτας αξιοποιεί την λογική για να δίνει χώρο στην ψυχή…Δεν συμβαίνει το αντίθετο; Δεν έχουμε δράματα και πάμπολλες αυτοκαταστροφικές ιστορίες;
  Να προσθέσω και τούτο.   Νομίζω ο κρυόκωλος, ο μονόχνωτος δεν ερωτεύεται, και όταν συμβεί καμιά φορά είναι έρωτας άρρωστος, πόσο μάλλον ο ρατσιστής, ο φασίστας….