ΜΕΡΟΣ Α
Ας αρχίσουμε με τη Γεωγραφία, που είναι η επιστήμη της φύσης
και του ανθρώπου, του χώρου και του χρόνου. Αυτή διερευνά πώς διαμορφώνεται το περιβάλλον από
φυσικές διεργασίες, πώς οι κοινωνίες διαμορφώνουν, οργανώνουν, χρησιμοποιούν
και καταστρέφουν το περιβάλλον και πώς οι κοινωνίες επηρεάζονται από το
περιβάλλον στο οποίο ζουν. Ο τόπος, η φύση είναι
το κύριο αντικείμενο της Γεωγραφίας και βασικά στοιχεία της ταυτότητάς του τόπου
είναι τα βουνά, τα ποτάμια, οι λίμνες, οι παραλίες, οι καταρράκτες, οι πηγές
και δη ιαματικές, τα δάση κ.τ.λ. Ένας
συνδυασμός αυτών δημιουργεί τόπους φυσικού κάλλους. Συνήθως αυτοί οι τόποι
συνάμα φέρνουν και ιστορικές επισημάνσεις
από τα βάθη των αιώνων. Ένας τέτοιος περιούσιος τόπος και ευλογημένος είναι το
Πυλιακό ή Πύλειο Πεδίο που είναι η
περιοχή από τον Λαπίθα μέχρι τη Νέδα. Στην αρχαιότητα ήταν η καρδιά του βασιλείου του
ομηρικού Νέστορα και κάπου εδώ βρισκόταν η πρωτεύουσά του η Πύλος.
Κορωνίδα αυτής της σπουδαίας περιοχής, η οποία υπόψη έχει χαρακτηρισθεί Natura 2000 και χαίρει υψηλής προστασίας, είναι το οικοσύστημα του Καϊάφα.
Ολόκληρο το σύμπλεγμα, απείρου φυσικού κάλλους, αποτελείται από τη λίμνη, τις ιαματικές πηγές [1] το κατάφυτο νησάκι, το παράλιο δασύλλιο, τον περήφανο Λαπίθα [2], την αμμόεσσα παραλία. Σημειωτέον ότι η λίμνα συνδεόταν με τη γειτονική της Αγουλινίτσας [3] με ένα δίαυλο, που διακρίνεται εύκολα ακόμη και τώρα, μετά την αποξήρανση (1960) της τελευταίας, λόγω του ελώδους χαρακτήρα και της ανάλογης βλάστησης του. Η δε αποξήρανση της λίμνης της Αγουλινίτσας αποδείχθηκε ότι ήταν μέγα λάθος.
Κορωνίδα αυτής της σπουδαίας περιοχής, η οποία υπόψη έχει χαρακτηρισθεί Natura 2000 και χαίρει υψηλής προστασίας, είναι το οικοσύστημα του Καϊάφα.
Ολόκληρο το σύμπλεγμα, απείρου φυσικού κάλλους, αποτελείται από τη λίμνη, τις ιαματικές πηγές [1] το κατάφυτο νησάκι, το παράλιο δασύλλιο, τον περήφανο Λαπίθα [2], την αμμόεσσα παραλία. Σημειωτέον ότι η λίμνα συνδεόταν με τη γειτονική της Αγουλινίτσας [3] με ένα δίαυλο, που διακρίνεται εύκολα ακόμη και τώρα, μετά την αποξήρανση (1960) της τελευταίας, λόγω του ελώδους χαρακτήρα και της ανάλογης βλάστησης του. Η δε αποξήρανση της λίμνης της Αγουλινίτσας αποδείχθηκε ότι ήταν μέγα λάθος.
Αυτός ο στενός χώρος , απόληξη του
Λαπίθα, αποτελεί το Κλειδί, για το οποίο γράφτηκε αυτό το κείμενο.[4]
Το Κλειδί λοιπόν έχει τεράστια γεωγραφική σημασία και στρατηγική, καθότι αποτελεί το μοναδικό στενό πέρασμα στη δυτική Πελοποννήσο. Οπότε φέρει και μεγάλο ιστορικό βάρος. [Το Ποσειδώνιο, όπου ο Νέστωρ έκανε θυσίες όταν έφθασε ο Τηλέμαχος, μάχες με Ιμπραήμ, πολυβολεία κτισμένα από τους Ιταλούς στον μεγάλο πόλεμο].
Το Κλειδί λοιπόν έχει τεράστια γεωγραφική σημασία και στρατηγική, καθότι αποτελεί το μοναδικό στενό πέρασμα στη δυτική Πελοποννήσο. Οπότε φέρει και μεγάλο ιστορικό βάρος. [Το Ποσειδώνιο, όπου ο Νέστωρ έκανε θυσίες όταν έφθασε ο Τηλέμαχος, μάχες με Ιμπραήμ, πολυβολεία κτισμένα από τους Ιταλούς στον μεγάλο πόλεμο].
Στη μικρή έκταση, από την εθνική οδό μέχρι τη θάλασσα υπάρχουν 3 μικροί λόφοι, ο
δίαυλος των δύο λιμνών που αναφέραμε, μερικά μικρά νησάκια, μικρότερα του στρέμματος και μερικά ποτόκια. [ 5] Από τους λόφους, ο ένας είναι αμμώδης, ο δεύτερος έχει ελιές και ο
τρίτος ο πιο χαμηλός…..ήταν το πρώτο νταμάρι, από το οποίο κατασκευάστηκε η σιδηροδρομική
γραμμή, τα δε αδρανή υλικά χρησιμοποιήθηκαν στα λιμάνια της Κυλλήνης και του
Κατάκολου. Το άλλο νταμάρι στους πρόποδες του Λαπίθα, δίπλα στην Εθνική οδό,
αρκετά νεότερο χρησίμευσε για τον δρόμο.
Το σπουδαιότερο δε είναι ότι σε αυτόν τον λόφο υπάρχει και το μεγαλύτερο
πολυβολείο, από τα 7, που συνολικά είχαν κατασκευαστεί από τους Ιταλούς στον Β΄
παγκόσμιο πόλεμο. Αξίζει
να τονίσουμε ότι ανάμεσα στους λόφους περνά η σιδηροδρομική γραμμή καθώς και ο
παλιός κεντρικός δρόμος, ενώ η Εθνική οδός περνά ψηλά στην επάνω μεριά.
Στον δίαυλο έτρεχε νερό από τη λίμνη του Καϊάφα προς την Αγουλίνίτσα, μια και από εκεί πήγαζε μπόλικο νερό. Έτσι περνούσαν σωρηδόν ψάρια και περισσότερα χέλια. Γι' αυτό κάπου εκεί υπήρχε το καλύτερο Διβάρι [6]από τα 7 που ήταν σε όλη την λίμνη της Αγουλινίτσας, και ένα οίκημα όπου γινόταν η διαλογή των χελιών για το εμπόριο, στο εξωτερικό και δη στην Ιταλία.
Στο Κλειδί υπάρχουν τρία μνημεία με μεγάλη αρχαιολογική και ιστορική αξία:
Στον δίαυλο έτρεχε νερό από τη λίμνη του Καϊάφα προς την Αγουλίνίτσα, μια και από εκεί πήγαζε μπόλικο νερό. Έτσι περνούσαν σωρηδόν ψάρια και περισσότερα χέλια. Γι' αυτό κάπου εκεί υπήρχε το καλύτερο Διβάρι [6]από τα 7 που ήταν σε όλη την λίμνη της Αγουλινίτσας, και ένα οίκημα όπου γινόταν η διαλογή των χελιών για το εμπόριο, στο εξωτερικό και δη στην Ιταλία.
Στο Κλειδί υπάρχουν τρία μνημεία με μεγάλη αρχαιολογική και ιστορική αξία:
- Στην Γ΄ ραψωδία της Οδύσσειας αναφέρεται ότι όταν ο Τηλέμαχος επισκέφτηκε την Πύλο για να μάθει για τον πατέρα του, βρήκε τον Νέστορα να θυσιάζει στον ναό του Ποσειδώνα, το Ποσειδώνιο, μέλανες ταύρους, που ήταν στο Κλειδί. Παλαιόθεν έχουν ανακαλυφθεί θολωτοί τάφοι και υπάρχουν πληροφορίες ότι στο προσεχές μέλλον, σύντομα, πρόκειται να αρχίσουν ανασκαφές από την αρχαιολογική εφορία της Ολυμπίας.
- Η άλλη ιαματική πηγή. Περί τα 70 μέτρα από την εθνική οδό υπάρχει μια άλλη ιαματική πηγή, μια μπουρμπούλα, που σχηματίζει μια μικρή τάφρο. Σ' αυτή την πηγή ερχόταν πλήθος κόσμου από όλα τα γύρω χωριά (Βρύνα, Σαμικό, Μακρήσια, Αλφειούσα, Κρέστενα). Δυστυχώς παραμένει αναξιοποίητη, ενώ θα μπορούσε να γίνει μια μικρή πισίνα με μια απλή κατασκευή, ήπιας μορφής.
- Τα 7 ιστορικά πολυβολεία
[Η συνέχεια σε άλλη ανάρτηση]
[1] Το ιαματικό νερό σίγουρα προέρχεται από τον ιδρώτα, τα αίματα και τα διάφορα εκκρίματα των Λαπιθών και των Κενταύρων που χύθηκαν ποτάμι στην ιστορική τους μάχη.
[2] Για τον Λαπίθα έχουμε κάνει ένα απίθανο αφιέρωμα σε αυτό το Μπλογκ, που μας κάνει υπερήφανους. Μόνο που δεν αναφερθήκαμε στις θεόρατες σπηλιές του , δίπλα στις ιαματικές πηγές. Αλλά θα το κάνουμε σύντομα.
[3] Για τη λίμνη της Αγουλινίτσας υπάρχει ένα πολύ καλό αφιέρωμα του LIFO[4] Από την αρχή ξανά τονίζω ότι η συγκεκριμένη ανάρτηση οφείλεται στην ξενάγηση-επίσκεψη που κάναμε στο Κλειδί μαζί με τον Αρφάνη, τον φίλο Θοδωρή Γιαννόπουλο. Το ίδιο έγινε και για τον Λαπίθα, για εκείνο το απίθανο αφιέρωμα κλικ ΕΔΩ.
Υπόψη οι Αρφαναίοι κατέχουν τις περισσότερες εκτάσεις στο Κλειδί, όπως και στον Λαπίθα. Για τον Θοδωρή θα υπάρξει ειδική ανάρτηση , γιατί είναι μια μικρή ιστορία.
[5] Ποτόκια λέγαμε τις τοποθεσίες, που τον χειμώνα ήταν σκεπασμένες με νερό και τις άλλες εποχές τα νερό τραβιόταν. Αν ήταν έλη και βάλτοι σε πολλές οι κάτοικοι καλλιεργούσαν.
[6] Στις λίμνες και στις λιμνοθάλασσες, αλλά και στα ποτάμια οι ψαράδες έφτιαχναν καλαμένιες, ή ψάθινες περιφράξεις για να εγκλωβίσουν τα ψάρια και τα χέλια, Τα διβάρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου