Ταξιδεύοντας
Andreas Fuscarinis
-------------------------------
Σε παλιό φούρνο
Φύγαμε από το μυαλό μας
Και μπαίνουμε στο Κρίσνα-Θάλασσα
Για ταξίδια στις χώρες του λωτού.
Αυτά τα πλοία δεν θα επιστρέψουν ποτέ.
Δεν ξέρω που φτάσαμε
Ή ακόμα και να τα καταφέρει ή όχι! Ό, τι κι αν γίνει.
Στο δρόμο της επιστροφής στο σπίτι
Ξαφνικά ένα λαμπερό σίδερο εθεάθη
Η φαγούρα καιγόταν μόνη της δίπλα του -
Μόλις ήρθε από την Babylon
Τρία παιδιά στο πρωινό δροσερό γρασίδι
Τραγουδούσε χαρούμενα τραγούδια. Φοβερό.
Ήταν θαύμα αυτό; Ποιος ξέρει!
Τώρα τώρα
Ακόμα και μετά από τόσα χρόνια λήθης
Αναρωτιέμαι για το στυλ τους.
Αλλά μετά
Δεν ντρέπομαι καθόλου.
------------------------------------------------
Βεγγαλικός μεταφραστής: Ujjal Ghosh
[Ποιητική Εισαγωγή: Ο Ποιητής Ανδρέας Φουσκαρίνης (Andréas Phouskarín ēs) γεννήθηκε το 1948 σε μια μικρή πόλη με το όνομα Ανδραβίδα, νότια-Ελλάδα. Η παρούσα κατοικία του εν λόγω συνταξιούχου υπαλλήλου της σχολικής εκπαίδευσης είναι επίσης εδώ. Εισήχθη στο ΕΚΠΑ μετά την ολοκλήρωση της σχολής του. Έλαβα Πτυχίο Μεταπτυχιακό στην Ιστορία και την Αρχαιολογία. Στη συνέχεια ξεκίνησε την καριέρα του στο σχολικό γραφείο εκπαίδευσης. Μερικές φορές διδάσκει και δουλειά.
Η συγγραφή ξεκινά από τη φοιτητική ζωή. Από τότε άρχισε να γράφει τακτικά σε πολυάριθμες εφημερίδες. Έχει επιμεληθεί και το περιοδικό εδώ και πολύ καιρό. Μαζί με τα ποιήματα, είναι εξίσου καλός στη συγγραφή διηγημάτων. Πήρα αρκετά βραβεία επίσης. Το βιβλίο του μεταφράζεται στην Αγγλική γλώσσα. Μερικά από τα αξιοσημείωτα βιβλία του είναι: ′′ Purbraag ′′ (Πρελούντιο, 1980), ′′ Σκληρή πέτρα και Σχετικά Άλλα ′′ (Συμπληγάδες petrés kai synaphe, 1982), ' Λουλούδι της Ασπερίας ′′ (Ánth ē tess,, 1994), ′′ Πυρκαγιά ′′ (Φρυκτωρίες, 2010) Φύση. Το επιλεγμένο ποίημα είναι βγαλμένο από το τελευταίο βιβλίο. ]
ΤΑΞΙΔΙ
Ανδρέας Φουσκαρίνης
-------------------------------------
Αφήσαμε την ψυχή μας σ' ένα παλιό καμίνι
και μπήκαμε στη μαύρη θάλασσα
να ταξιδέψουμε σε χώρες λωτοφάγων.
Καράβια δίχως γυρισμό.
Δεν ξέρω πού φτάσαμε
—ή κι αν φτάσαμε. Δεν έχει σημασία—.
Στο δρόμο της επιστροφής
βρήκαμε ένα πυρακτωμένο σίδερο
και το καμίνι να δουλεύει μοναχό του
ενώ τρία παιδιά που μόλις είχαν φτάσει από τη Βαβυλώνα
τραγουδούσαν εξαίσια τραγούδια χαράς
πάνω στις πρωινές δροσοσταλίδες.
Να ήταν θαύμα, άραγε; Ποιος ξέρει;
Τώρα
ύστερα από τόσα χρόνια λησμονιάς
αναρωτιέμαι ακόμα και για το φύλο τους.
Τότε
δεν με είχε απασχολήσει διόλου.
********************************************
ΤΑΞΙΔΙ
Ανδρέας Φουσκαρίνης
--------------------------------
Αφήσαμε την ψυχή μας σε ένα παλιό φούρνο
και μπήκαμε στη Μαύρη Θάλασσα
για να ταξιδέψουν σε χώρες που τρώνε λωτούς.
Πλοία χωρίς επιστροφή.
Δεν ξέρω πού φτάσαμε
- Ή ακόμα κι αν φτάσουμε. Δεν έχει σημασία -.
Στο δρόμο της επιστροφής
βρήκαμε ένα λαμπερό σίδερο
και το καμίνι να δουλεύω μόνος
ενώ τρία παιδιά που μόλις είχαν έρθει από τη Βαβυλώνα
τραγούδησαν εξαίσια τραγούδια χαράς
στις πρωινές δροσιάς.
Ήταν θαύμα, έτσι δεν είναι; Ποιος ξέρει;
Τώρα τώρα
μετά από τόσα χρόνια λήθης
Αναρωτιέμαι ακόμη και για το φύλο τους.
Τότε, μετά
Δεν είχα ασχοληθεί καθόλου.
------------------------------------------------
Αγγλικός μεταφραστής: Ujjal Ghosh
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου