ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Ο ΜΟΝΟΣ ΑΞΙΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΗΣ ΖΑΧΑΡΩΣ

Στις   13-12-2012 γράφαμε:

" Για αυτόν τον μεγάλο άνδρα στος εγγύς 

μέλλον θα υπάρξει ειδική ανάρτηση, αν

και πολλές φορές έχουμε αναφερθεί στο

πρόσωπο και στα έργα του"

 Και νάμαστε λοιπόν:

     

  Πραγματικά όσο περισσότερο εμβαθύνω στα πράγματα της Ζαχάρως και καταπιάνομαι με ορισμένα γεγονότα, εμπεδώνοντας διάφορες καταστάσεις και  πρόσωπα, τόσο περισσότερο  αυξάνεται η πεποίθηση μου ότι ο μόνος πανάξιος Δήμαρχος από όλους που έχουν περάσει ήταν ο γιατρός Γιάννης Καραπαναγιώτης. 

    Είναι τιμή και χαρά συνάμα για αυτό το μικρό αφιέρωμα, σαν μια ταπεινή ωδή σε ανθρώπους τέτοιου διαμετρήματος. 

[1909 -1999]

     Κοινή πεποίθηση είναι ότι  Γιάννης Καραπαναγιώτης ήταν ένας πεφωτισμένος άνδρας με οράματα και υψηλά ιδανικά.
         Οποιοδήποτε πραγματικό έργο στην πόλη φέρει την υπογραφή του.               

         Απίστευτο κι όμως αληθινό! 

Ιδού:

• Πολεοδομικό Σχέδιο του 1936-1937 (κλικ ΕΔΩ)
• Βιολογικός Καθαρισμός (σειρά αναρτήσεων κλικ ΕΔΩ ΕΔΩ ΕΔΩ ΕΔΩ ΕΔΩ )
• Εθνικό Στάδιο  (κλικ ΕΔΩ)
• Δημαρχείο, Πλατεία (επάνω πόλη)
• Γυμνάσιο
• Υδραγωγείο
• Δύο Περίπτερα στην παραλία
• Κάμπινγκ
• Δρόμοι της πόλης
• Ζαχαρέϊκη Γρανα (1)
• Φιλαρμονική
• Βιβλιοθήκη

    Στον δε Προφήτη Ηλία κίνησε γη και ουρανό για να γίνει πολυτελές Περίπτερο, πράγμα που ματαιώθηκε λόγω της αντιγνωμίας των έξι τότε Ζαχαραίων μηχανικών. Στη συνέχεια προσπάθησε να διοργανώσει   Ζωολογικό Κήπο αλλά χωρίς μόνιμο αποτέλεσμα. Αλλά και στην ίδρυση του Ολυμπιακού συνέβαλε τα μέγιστα. 
     Κατέχει και μια άλλη πρωτιά, το 1986 εξέδωσε το βιβλίο "ΖΑΧΑΡΩ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ",  που ακόμα μετά από 27 χρόνια παραμένει το μοναδικό πόνημα για τη Ζαχάρω.(2) 
        Αλήθεια όλοι οι επόμενοι εκτός ότι δεν έκαναν τίποτα απολύτως πέρα από κάτι πασαλείμματα, έργα βιτρίνας, κατάφεραν με τον τρόπο τους πολλά έργα να τα διαλύσουν κι άλλα να φυτοζωούν. Ντενεκέδες ξεγάνωτοι στην κυριολεξία..(3)   
        Αν και αυτά τα ίδια τα έργα είναι αδιάσειστοι μάρτυρες προσέχετε πρώτα τη θύμηση του Χρήστου Μπιλιώνη, έτσι για το μεγαλείο και τις παρασάγγες  που διαφέρει από όλους τους επόμενους αλλά και τους προηγούμενους δημάρχους(4) και μετά  ακούστε τον Τάκη Δαμικούκα (Μπαγλάνη), ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος του {Δ.Σ.}δημοτικού συμβουλίου του έτους 1979-82 κατά τη 2η αιρετή θητεία του Καραπαναγιώτη.
         Ο Χρήστος Μπιλιώνης ήταν ο νεώτερος δημοτικός σύμβουλος, κάτω από τα 30, στην πρώτη θητεία του Καραπαναγιώτη (5) 
          Λέει λοιπόν ο Χρήστος: 

: Κάποτε λέω στον δήμαρχο να φτιάξουμε ένα γεφυράκι  για να περνάμε εκεί πέρα στο λιοτρίβι του Κόντου. 
       Και μου λέει ο Καραπαναγιώτης: 
 :Χρήστο είσαι νέος και δεν πρέπει να σκέφτεσαι έτσι κοντά και στενά. Αυτά θα τα κάνουν οι άλλοι και με το παραπάνω. Εμείς να σκεφτόμαστε τα άλλα, τα μεγάλα, που έχουν όραμα και προοπτική για τον τόπο. Κατάλαβες;   

      Και να   κι ο Τάκης(6):

       

Για το μεγαλείο του ανδρός καταθέτω μια ευγενική μαρτυρία της κόρης του Ιφιγένειας: Στις εκλογές του ΄75 όταν τον ρωτήσαμε και οι τρεις μας, εγώ η μητέρα και η αδελφή μου, ποιόν από τους συμβούλους του στο ψηφοδέλτιο να σταυρώσουμε μας είπε ότι όλους τους επέλεξε και τους εκτιμά και να ψηφίσουμε ότι θέλετε.

       Ο Δήμαρχος ήταν πολύ ανοιχτός, κοινωνικός και φιλελεύθερος άνθρωπος. Αγαπούσε πολύ τους νέους και τα έλεγε μαζί τους ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων. Τρανή απόδειξη ήταν η  σχέση και η φιλία του με  νέους της αντίθετης παράταξης και δη με αριστερούς κουμουνιστές  όπως ο μακαρίτης Βαγγέλης Αποστολόπουλος (6), ο Μήτσος ο Γεωργακόπουλος (Ντοκ) (7), ο ΝΊκος Μωραϊτης και ειδικά ο κουμπάρος μου ο Γιώργος Ζήρος, που έσερνε ένα τεράστιο αριστερό οικογενειακό παρελθόν. 

Απολαύστε λοιπόν τον Δημήτρη και τον Γιώργο:

  

 

     Πρέπει δε να αναλογιστείτε και το κλίμα της εποχής εκείνης αμέσως μετά την αντιπολίτευση, που ήταν Ψυχροπολεμικό και έντονα κομματικοποιημένο.     

  

                  

        

     Για τη μεγάλη του δε συμβολή στην εξέλιξη της ιατρικής αλλά και ως ένα μικρό βιογραφικό παρατίθεται ένα σχετικό δημοσίευμα από τα "Ιατρικά Χρονικά"  

  Τελειώνω  αυτό το μικρό και ταπεινό αφιέρωμα με τις τρεις τελευταίες αράδες που ο ίδιος ο Καραπαναγιώτης έχει γράψει στον πρόλογο του προαναφερόμενου βιβλίου του:

 "Ελπίζω και εύχομαι να βαδίζουν όλα το καλό δρόμο και

 να γίνει συνείδηση σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο 

ποσοστό δημοτών οι οποίοι να συμμετέχουν ενεργά

 και αγωνιστικά στη κοινή και ωραία προσπάθεια"

(1) Για την πλακόστρωση της θρυλικής Γράνας  υπάρχουν πολλές και δικαιολογημένες ενστάσεις 

(κλικ ΕΔΩ)

(2) Το βιβλίο προσφέρεται δωρεάν απόν τις κόρες του Καραπαναγιώτη, Ιφιγένεια και Όλγα διαμέσου του βιβλιοπωλείου του Φιωρέτου στη Ζαχάρω. Μου έκανε δε μεγάλη εντύπωση ότι δεν υπάρχει καμία φωτογραφία του δήμαρχου και συγγραφέα στο βιβλίο, οπωσδήποτε λόγω περισσής σεμνότητατας. 

(3) Ορίστε οι επόμενοι: 

• Γιαννάκης Τάγαρης, δήμαρχος 1983-΄86: 3 Α (Άχρωμος, Άοσμος, Άβουλος ) = ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ
• Μένης Κριτσέλης, δήμαρχος 1986-98:  30 Πούλια (15 γαλάζια και 15 μαύρα) = ένα μεγάλο ΜΗΔΕΝΙΚΟ
• Πανταζής Χρονόπουλος: Βαστάτε Τούρκοι τα άλογα..... μέχρι να ξεκουμπιστεί...

 (4) Πριν τη χούντα δήμαρχος ήταν ο γιατρός Ζαχαριάς Παπαδόπουλος, που έχει αφήσει καλό όνομα. Αξιοσημείωτο ήταν ότι αν και οι δύο ήταν συνάδελφοι, γιατροί και ανήκαν στην ίδια παράταξη της δεξιάς (και τότε όλοι ξέρουμε τη μεγάλη αντιπαράθεση δεξιών και .....συνοδοιπόρων), μεταξύ τους δεν έλεγαν ούτε καλημέρα και κατέβαιναν με διαφορετικά ψηφοδέλτια.  

(5)  Μετά την καθαίρεση του Σαβράμη, που έκανε δήμαρχος από 7-7-67 έως 3-6-69 και του Π. Μπηλιώνη, δημαρχών από 16-6-69 έως 17-9-69 και δήμαρχος από 24-9-69 έως 11-8-71(κλικ ΕΔΩ  και ΕΔΩ) από τη Χούντα, δήμαρχος  διορίστηκε ο Καραπαναγιώτης από 1-9-71 έως 11-9-74 ο οποίος μετά από ένα μικρό διάστημα 20-10-74 έως 1-6-75, όπου δημαρχών διετέλεσε  ο Αθαν. Αρβανίτης, εκλέχτηκε πάλι στις δύο πρώτες εκλογές μετά τη Μεταπολίτευση, το ΄75 και το ΄79.

(6) Για τον Βαγγέλη έχουμε υποχρέωση όλοι οι γνωστοί, φίλοι και σύντροφοι να τελέσουμε ένα πολιτικό μνημόσυνο. Ναι πολιτικό γιατί ο Βαγγέλης Αποστολόπουλος ήταν ήταν από τους πρώτους ιδεολόγους κομμουνιστές της Ζαχάρως και μάλιστα περιφρονώντας και φτύνοντας τα ροδοπέταλα  που τα βρήκε έτοιμα και απλωμένα όταν επέστρεψε οδοντίατρος από τη Θεσσαλονίκη. Σημειωτέον έφυγε νωρίς με τον Ρίζο στο προσκεφάλι, παρά τις πολλές κριτικές και αμφισβητήσεις. Η άλλη του όψη, που ήταν πιο μεγάλη και δείχνει την πολύ ανθρώπινη πλευρά του ήταν αυτή του ποιητή για την οποία εκτενώς θα αναφερθούμε μετά τιμής σε άλλη ανάρτηση.   ,  

(7) Είναι πλήγμα για την περιοχή μας που τέτοιους ανθρώπους σαν το Μήτσο τους στερείται η περιοχή μας. Πάρα πολλά θα πρόσφερε. Ίσως υπάρχουν πιθανότητες επιστροφής Είθε!!!  

* Έχουν γραφτεί πολλά για τον 

Καραπαναγιώτη σε διάφορες 

αναρτήσεις. Γράφετε 

"Καραπαναγιώτης"

 στη μηχανή αναζήτησης

 (στη δεξιά στήλη) και 

θα τα ...ξαναδιαβάσετε.