1965 "ΤΑ ΠΟΥΛΑΔΙΣΙΑ ΑΒΓΑ ΤΗΣ CARETTA CARETTA"

               Για την Caretta Caretta τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος και αντί  η μοναδικότητα αλλά και σπουδαιότητα που έχει ο τόπο μας για αυτό το σπάνιο και απειλούμενο είδος, μαζί με το φυσικό πανοραμικό ανάγλυφο να γίνει πόλος έλξης παγκοσμίως  για να αναδειχθεί ο τόπος μας με ήπιες μορφές ανάπτυξης και ανάλογες δράσεις, πολλοί καλλιεργούν το ακριβώς αντίθετο. Κραυγάζοντας "Δεν είναι δυνατόν οι χελώνες να διώξουν τους ανθρώπους" και με τόνους λάσπη και παραπληροφόρηση μέχρι σημείου φτηνού και επικίνδυνου λαϊκισμού, άλλοι συνειδητά λόγω συμφερόντων και άλλοι - οι περισσότεροι - παρασυρόμενοι λόγω άγνοιας αλλά και έφεσης σε διάφορους κήρυκες τέτοιων φωνασκιών και κασανδρισμών συμβάλουν κατά πολύ στον γενικό οικονομικό αλλά και πολιτιστικό μαρασμό. 
         Σχετικό με την Caretta Caretta λοιπόν και όλο το σχετικό ..νταβαντούρι είναι και και το παρακάτω γραφτό που το παραθέτω από το βιβλίο μου "ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ" (1) 

      Καλοκαίρι στην αρχή της δεκαετίας του εξήντα, θαρρώ 62 ή 63. Απομεσήμερο. Ο ήλιος ντάλα και μια ζέστη να λυγάει σίδερα. Κι όμως ένας μικρός τριγυρνούσε στο χωριό, ξυπόλυτος και τσίτσιδος μόνο με ένα μαύρο σώβρακο. Κρατούσε στον αγκώνα του μια κανίστρα και διαλαλούσε την πραμάτεια του: Πουλαδίσα αβά, έεενα πεταράκι τόνα. Ήταν ο Γκιώνης (2), η μικρογραφία του αγαπητού, ήρεμου και όχι σερσέμη αλλά καλοκάγαθου Σωτήρη Βλάμη. Από μικρός ο Σωτήρης αν και ήταν δυνατό, ψηλό παιδί και λίγο  σερέτης, σπανίως πείραζε και  τσακωνόταν με τα άλλα παιδιά.  Πάντα υποχωρούσε. Ποτέ σέρτης και λουμπίνας. Εκείνο το πρωινό λοιπόν, είχε πάει ο μάγκας στη θάλασσα, είχε ξεχώσει μια χελωνοφωλιά και είχε πάρει καμιά εικοσαριά αβγά και με το παιδικό του μυαλό, προσπαθούσε να τα πουλήσει. Επειδή αυτά τα αβγά είναι μικρά, μαλακά, μεμβρανώδη τα διαφήμιζε σαν αβγά από πουλάδες, μικρές πρωτόγεννες κότες. Και δώστου ο Γκιώνης γυρόφερνε τις ρούγες με τα αβά του. Βέβαια μακριά από τα βλαμέικα, το σπιτικό του, γιατί αλίμονό του αν τον γράπωνε η μακαρίτισσα η θειά Ασήμω. Τι ντεχνέκι και τέτοια; Θα τον καρύδωνε. Άσε που κοιμόταν κι ο Μαστέλος (2) κι άμα ξύπναγε, ούτε στα Λακούλια δεν θα γυρνούσε το κεφάλι του πίσω να δει.

Εδώ να πούμε ότι και τότε η παραλία μας ήταν τόπος ωοτοκίας για τη χελώνα  Carreta-Carreta.

Μια στιγμή με τα πολλά που λέτε κάποιος μεγάλος - δεν τον αναφέρω καν, έτσι σαν καταφρόνηση γι αυτό που έκανε - πλησιάζει τον μικρό και του λέει:

-Για έλα δω ρε Σωτήρη είναι φρέσκα τα αβγά;

-Σημερινά, μπάρμπα, σημερινά.

-Άκου να δεις, εάν φας εσύ δυο αβγά έτσι όπως είναι, εγώ μετά θα τα πάρω όλα ένα φράγκο το καθένα.

Τι ήταν για το Σωτηράκη αυτό. Με δυο χαψιές τα καταβρόχθισε στο άψε σβήσε. Περίμενε ο κακομοίρης ότι ο κύριος Ούστ θα τα αγόραζε όλα. Αλλά πού αυτός, όχι μόνο τον κορόιδεψε και δεν του έδωσε ούτε δεκάρα, αλλά πήρε τη κανίστρα και έσπασε όλα τα αβγά βάζοντας σημάδι ένα δένδρο. Κι απάνω έριξε και μια κλωτσιά στο μικρό, περιγελώντας για τον άθλο του. Καλά κάνω κι εγώ και δεν τον αναφέρω καν. Ούστ και φάσκελο τέτοιοι χοντρομαλάκες . Ούστ και φάσκελο τέτοιοι κουραδόμαγκες της παλιάς συμφοράς.

Σωτήρη, μάγκας και αλάνι ήσουν εσύ. Ας μην πήρες ούτε ένα πενηνταράκι από τα αβγά. Μεταξύ μας τα έπαιρνες από αλλού. Θυμάσαι τα τζιτζίρια και μάλιστα τα αρσενικά που πουλάγαμε όλα τα αλάνια της γειτονιάς στον φιλαράκο μας, τον Αριστάκο (3);

          (1) Πραγματικά το λέω, όποιος θέλει μπορώ να του προσφέρω το βιβλίο, εννοείται τζάμπα. Πώς το λένε καλή καρδιά και...πρόσωπο!
(2) Γκιώνης και Μαστέλος είναι παρωνύμια (παρατσούκλια του Σωτήρη και   του Πανάγου Βλάμη, δεύτερα  ξαδέλφια από τις μανάδες μας και τότε γειτονάκια. Αργότερα μας αποξένωσε το καμίνι της Αθήνας.
(3)  Στην επόμενη ανάρτηση θα αναφέρω δυο λόγια για τα παρατσούκλια, που ήταν και είναι τα πραγματικά ενώτια κάθε ατόμου.