Σίγουρα κάθε πολιτισμός είναι αποτέλεσμα σμίξης και ώσμωσης παλαιότερων πολιτισμών παρά την δύναμή του και την κυριαρχία του. Τέτοια θέση και ρόλο έχει διατελέσει ο ελληνισμός που οπωσδήποτε έχει δεχθεί πάμπολλες επιρροές, μπολιάσματα από τους γειτονικούς πολιτισμούς, όχι μόνο στην αρχαιότητα (Αιγύπτιοι, Φοίνικες, Σουμέριοι κτλ) αλλά και τους νεότερους χρόνους. Τόσοι και τόσοι λαοί έχουν περάσει ειδικά από τα μέρη μας την Πελοπόννησο Σλάβοι, Αλβανοί, Βενετοί, Τούρκοι και όλοι έχουν αφήσει τα ίχνη τους, τη στάμπα τους.
Τελευταία, στα χρόνια μας, δεχθήκαμε την κάθοδο πληθυσμών από όλα τα βαλκανικά κράτη και περισσότερο από την Αλβανία. (1) Πλέον η πλειονότητά τους έχει ήδη ενταχθεί στις τοπικές κοινωνίες ή καλύτερα έχει αφομοιωθεί, ενσωματωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Κι αυτό γιατί αν και η κοινωνία μας τρέφει πολλά και διάφορα αισθήματα ακόμη και από τα πλέον ακραία, όπως είναι η ξενοφοβία και ο ρατσισμός, η ίδια η πραγματικότητα τα αναιρεί, τα υπερπηδά. Μικτοί γάμοι, κουμπαριές αλλά κυρίως η κοινή παιδεία και κουλτούρα οδηγούν στην αγαστή συνύπαρξη και την πλήρη αφομοίωση, που στην ουσία είναι εξαέρωση του αλβανικού στοιχείου. Προς αποφυγή αυτού του κινδύνου το ελληνικό κράτος παρά τις λίγες καλές προθέσεις και πολιτικές του(2) δεν πράττει τα ανάλογα προς τη μεριά της ένταξης αλλά προς τη μεριά της αφομοίωσης. Με ένα λόγο συντηρεί και αναπαράγει τέτοιες αντιπροοδευτικές και συντηρητικές αντιλήψεις σε βάρος των μεταναστών αλλά και των μειονοτήτων (3). Την συνύπαρξη και τον σεβασμό της διαφορετικότητας που είναι βασικοί κανόνες της σωστής κοινωνίας κανονικά, έπρεπε το κράτος όχι μόνο να δέχεται αλλά και να προάγει τις εθνικές ιδιαιτερότητες και παραδόσεις κάθε μειονότητας ξεχωριστά, πράγμα που είναι δεδομένο σε όλα τα πολιτισμένα κράτη. Την 25η Μαρτίου και σε όλες τις εθνικές γιορτές η Μελβούρνη και η Νέα Υόρκη πάλλονται από τα ελληνικά χρώματα, τα ζήτω και τα... αρώματα. Οι γαλανόλευκες σημαίες και οι φουστανέλες κάνουν πασίγνωστο το ελληνικό στοιχείο. Το αντίστοιχο συμβαίνει και για όλες τις μειονότητες των μεταναστών. Φαντάζεστε τι έχει να γίνει στην Αθήνα μόνο και μόνο να απλωθεί η αλβανική σημαία. Όλα τα τέρατα και οι δράκοι του τριένδόξου, τρισχιλιετούς εθνικού μας μεγαλείου θα βρυκολακιάσουν (4).
Τελευταία, στα χρόνια μας, δεχθήκαμε την κάθοδο πληθυσμών από όλα τα βαλκανικά κράτη και περισσότερο από την Αλβανία. (1) Πλέον η πλειονότητά τους έχει ήδη ενταχθεί στις τοπικές κοινωνίες ή καλύτερα έχει αφομοιωθεί, ενσωματωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Κι αυτό γιατί αν και η κοινωνία μας τρέφει πολλά και διάφορα αισθήματα ακόμη και από τα πλέον ακραία, όπως είναι η ξενοφοβία και ο ρατσισμός, η ίδια η πραγματικότητα τα αναιρεί, τα υπερπηδά. Μικτοί γάμοι, κουμπαριές αλλά κυρίως η κοινή παιδεία και κουλτούρα οδηγούν στην αγαστή συνύπαρξη και την πλήρη αφομοίωση, που στην ουσία είναι εξαέρωση του αλβανικού στοιχείου. Προς αποφυγή αυτού του κινδύνου το ελληνικό κράτος παρά τις λίγες καλές προθέσεις και πολιτικές του(2) δεν πράττει τα ανάλογα προς τη μεριά της ένταξης αλλά προς τη μεριά της αφομοίωσης. Με ένα λόγο συντηρεί και αναπαράγει τέτοιες αντιπροοδευτικές και συντηρητικές αντιλήψεις σε βάρος των μεταναστών αλλά και των μειονοτήτων (3). Την συνύπαρξη και τον σεβασμό της διαφορετικότητας που είναι βασικοί κανόνες της σωστής κοινωνίας κανονικά, έπρεπε το κράτος όχι μόνο να δέχεται αλλά και να προάγει τις εθνικές ιδιαιτερότητες και παραδόσεις κάθε μειονότητας ξεχωριστά, πράγμα που είναι δεδομένο σε όλα τα πολιτισμένα κράτη. Την 25η Μαρτίου και σε όλες τις εθνικές γιορτές η Μελβούρνη και η Νέα Υόρκη πάλλονται από τα ελληνικά χρώματα, τα ζήτω και τα... αρώματα. Οι γαλανόλευκες σημαίες και οι φουστανέλες κάνουν πασίγνωστο το ελληνικό στοιχείο. Το αντίστοιχο συμβαίνει και για όλες τις μειονότητες των μεταναστών. Φαντάζεστε τι έχει να γίνει στην Αθήνα μόνο και μόνο να απλωθεί η αλβανική σημαία. Όλα τα τέρατα και οι δράκοι του τριένδόξου, τρισχιλιετούς εθνικού μας μεγαλείου θα βρυκολακιάσουν (4).
(1) Μια από τις πιο φανερές στάμπες από τους Αλβανούς είναι το πέτρινο κτίσιμο, Σε όλη τη χώρα η πέτρινη μαεστρία και μαστοριά έχουν γίνει κυρίαρχες. Βρύσες και βρυσούλες, μάντρες και ξωκλήσια έχουν γλυκάνει τον τόπο μας. Η γρήγορη και άναρχη ανοικοδόμηση των περασμένων δεκαετιών σε συνδυασμό με την μεγαλομανία των νεοελλήνων έχουν καταστήσει τα περισσότερα χωριά και δη τα πεδινά ένα μεγάλο κιτσαριό. Πρώτο παράδειγμα το χωριό μου το Γιαννιτσοχώρι, που όλα τα παλιά πέτρινα σπίτια τα έχουν σοβατίσει. Θαυμαστή εξαίρεση είναι στη φωτογραφία το αναδυόμενο σπίτι του Αλέξη, του Αλβανού που κάθε τοποθετημένη πέτρα είναι χιλιοτραγουδισμένη και παραχαιδεμένη από τον ίδιο και την κυρά του. Προσέχετε δίπλα τι τσαπατσουλιά και ασχετοσύνη επικρατεί στο παρακείμενο ατσούμπαλο κτίριο που κάποτε ήταν ο συνεταιρισμός του χωριού και τώρα εδράζεται το λαογραφικό μουσείο. (Σας συμβουλεύω να το επισκεφτείτε γιατί έχει πολλά και ωραία εκθέματα!)
(2) Ο νόμος για την Τ/Α (Καλλικράτης) μεταξύ των άλλων ορίζει και επιβάλλει σε όλους τους δήμους τρεις (3) επιτροπές: Οικονομική Επιτροπή, Επιτροπή Ποιότητας Ζωής και Επιτροπή Μεταναστών. Δεν γνωρίζω τι έχουν κάνει άλλοι δήμοι, ο δικός μας όμως ούτε μυρουδιά!
(2) Ο νόμος για την Τ/Α (Καλλικράτης) μεταξύ των άλλων ορίζει και επιβάλλει σε όλους τους δήμους τρεις (3) επιτροπές: Οικονομική Επιτροπή, Επιτροπή Ποιότητας Ζωής και Επιτροπή Μεταναστών. Δεν γνωρίζω τι έχουν κάνει άλλοι δήμοι, ο δικός μας όμως ούτε μυρουδιά!
(3) Μέχρι πρότινος το κράτος απέναντι στους Πομάκους ήταν πέρα για πέρα στυγνό και άδικο. Δεν επέτρεπε καμία ένταξη και τοποθέτηση στον κρατικό μηχανισμό, ούτε αγροφύλακες, στο δε στρατό τους τοποθετούσαν και ίσως ακόμη, σε βοηθητικά και άχρηστα σώματα, γιώτα 3 και γιώτα 4!. Από την άλλη τους πλησίασαν οι Τούρκοι και τους.. κέρδισαν!
(4) Θα θυμάστε τι έγινε στην Αθήνα όταν οι Αλβανοί νίκησαν την Εθνική μας ποδοσφαίρου στου Καραΐσκάκη και μέσα στη χαρά τους αποπειράθηκαν να ζητωκραυγάσουν στην Ομόνοια σηκώνοντας τη σημαία τους. Μόνο που δεν τους έγδαραν ζωντανούς, κυρίως οι Ελληνάρες αλλά και από κοντά μπάτσοι και καραβανάδες.
(4) Θα θυμάστε τι έγινε στην Αθήνα όταν οι Αλβανοί νίκησαν την Εθνική μας ποδοσφαίρου στου Καραΐσκάκη και μέσα στη χαρά τους αποπειράθηκαν να ζητωκραυγάσουν στην Ομόνοια σηκώνοντας τη σημαία τους. Μόνο που δεν τους έγδαραν ζωντανούς, κυρίως οι Ελληνάρες αλλά και από κοντά μπάτσοι και καραβανάδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου