Ο Ηράκλειτος είχε μακρινό παππού τον Άνδροκλο, γνήσιο γιό του Κόδρου, του παλαιού βασιλιά της Αθήνας.
Ο Άνδροκλος ήταν αρχηγός των αποίκων της Ιωνίας και ιδρυτής της Εφέσου. Ο Κόδρος, όπως και ο Σόλων, ο Κλεισθένης, ο Περικλής, ο Πλάτωνας, ο Αλκιβιάδης, και πολλοί άλλοι, ήταν από την οικογένεια των Αλκμαιονιδών. Το όνομα το πήραν από τον πρόγονό τους Αλκμαίωνα, απόγονο του Νέστορα, του σοφού βασιλέα της αρχαίας Πύλου.
Όλοι οι προγόνοι του Η ήταν λίγο-πολύ σοφοί κυβερνήτες, εκλεγμένοι ή βασιλιάδες….
Η ‘αμμουδερή Πύλος’, όπως την αναφέρει ο Όμηρος, δεν ήταν μια πόλις αλλά μια ολόκληρη περιοχή της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου, με επίκεντρο την σημερινή… Κυπαρισσία. Υπ’ αυτήν την έννοια ο Ηράκλειτος …καταγόταν από την Κυπαρισσία .
Έχουμε όμως και άλλους λόγους πού προσυπογράφουν για την …πελοποννησιακή καταγωγή του Ηράκλειτου.
Διότι η αντίληψη ότι: τα αντίθετα μοιάζουν , το τέλειο είναι ανέφικτο και …άνοστο, όλα είναι υποκειμενικά, το καλό και το κακό σε κάποιο σημείο συναντούνται,
όλα αυτά εκ παραδόσεως, αλλά και λόγω κλίματος, είναι η φιλοσοφία των πελοποννησίων, τώρα και πάντα. Περισσότερο από κάθε άλλο μέρος της Ελλάδος και του κόσμου.
Μόνον εκεί, στην Πελοπόννησο, στην νοτιοδυτική πλευρά της και ιδίως στην Κυπαρισσία (και ειδικότερα στο ορεινό χωριό Λεντεκάδα, πίσω από το βουνό της πόλης), βρίζουν ό,τι ώρα θέλουν θεούς και διαβόλους , αν και άλλες ώρες είναι ιδιαίτερα θρήσκοι.
Μόνον εκεί ο καθένας κατηγορεί όλους τους άλλους για βλάκες, μόνον εκεί όλοι είναι πανέξυπνοι και παμπόνηροι, πάγκαλοι και πάγκακοι, ήρωες και θύτες, και απ’ όλα γενικά τα αντίθετα…
Και όταν κατηγορούν έναν , κόβουν την κουβέντα λέγοντας « ο τάδε είναι και φίλος μου ή συγγενής μου» και …συνεχίζουν…
Ή βρίζουν κάποιον, μετά λένε σε παρένθεση ‘με την καλή έννοια’, και συνεχίζουν.. Ξέρουν πολύ καλά πως όλα έχουν , τουλάχιστον 2 έννοιες…
Ας δώσουμε , όμως, το λόγο στον συγγενή του Ηράκλειτου, τον Πλάτωνα, για να μας περιγράψει τους οπαδούς του Ηράκλειτου που από την αρχαιότητα είχαν ονομαστεί Ηρακλειτικοί, για να δούμε πόσο μοιάζουν με τους … πελοποννήσιους.
Πλάτωνος ‘Θεαίτητος’ 179ε -180 γ .
«…δεν είναι εύκολο να συνδιαλλαχθεί κανείς με αυτούς τους Εφέσιους (τους Ηρακλειτικούς) που προσποιούνται τους έμπειρους καλύτερα απ όσο εκείνοι που τους έχει τσιμπήσει αλογόμυγα.
Δεν στέκονται στο θέμα της συζήτησης, ή στο επιχείρημα, ούτε περιμένουν τη σειρά τους να απαντήσουν...
Αν κάποιον απ αυτούς τον ρωτήσεις κάτι, απαντά με αινίγματα και όσο ψάχνεις να βρείς τι ήθελε να πει, ήδη έχει πει κάτι άλλο τελείως διαφορετικό.
Δεν μπορείς μ’ αυτούς να καταλήξεις κάπου, ούτε κι αυτοί μεταξύ τους μπορούν…
Δεν αφήνουν να υπάρξει κάτι βέβαιο, κάτι σταθερό, επειδή νομίζουν πως αυτό θα οδηγούσε σε στασιμότητα που την καταπολεμούν με κάθε τρόπο.
Κανείς τους δεν γίνεται μαθητής ενός άλλου. Ξεφυτρώνουν ολομόναχοι, ο καθένας έχει τη δικιά του έμπνευση, και συνεχώς υποτιμά τη γνώση του άλλου.
Δεν θα λάβεις απ αυτούς ποτέ καμία εξήγηση σε κάποιο θέμα… , πρέπει να τους εκλάβεις τους ίδιους αυτούς σαν ένα πρόβλημα.»
antoniosantonopouloskyparissia.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου