Αντί για σχόλια, παραπέμπω στη γνωστή νουβέλα του Βοκάκιου «Ο καλόγερος σκόρδας», Ημέρα 6η, νουβέλα 10η (μτφρ. Κοσμά Πολίτη).
❝Αφέντες και κυράδες, πρέπει να ξέρετε πως, στα νιάτα μου, κατ’ εντολήν του ηγουμένου μου, ξεκίνησα για τις χώρες απ’ όπου βγαίνει ο ήλιος.
Είχα για εντολή και αποστολή να συνεχίσω τις έρευνές μου σχετικά με τα προνόμια της Πορτσελάνα. (…) Επειδή όμως δεν είχα τελειώσει τις έρευνές μου, κι έπρεπε να διακινδυνέψω πάνω στα κύματα της θάλασσας, γύρισα τα πίσω μπρος, και σε λίγο έφτασα στους Αγίους Τόπους, όπου το καλοκαίρι το κρύο ψωμί στοιχίζει τέσσερα δηνάρια, και το ζεστό είναι τζάμπα.
Βρήκα εκεί τον σεβασμιότατο μεσέρ Μημουάπτου, άξιο Πατριάρχη της Ιερουσαλήμ.
Από σεβασμό προς το ένδυμα του αγίου Αντωνίου, που ανέκαθεν φέρω, θέλησε να μου δείξει τα άγια λείψανα που είχε στην κατοχή του. Ηταν τόσα πολλά, που αν ήθελα να σας τα περιγράψω, θα μου ’πιανε τόσην ώρα, όσο αν πήγαινα κι εγώ δεν ξέρω πόσα μίλια δρόμο.
Πάντως, για να σας παρηγορήσω, θα σας αναφέρω μερικά. Μου έδειξε, πριν απ’ όλα, το δάχτυλο του Αγίου Πνεύματος, ανέπαφο και ακέραιο όσο ποτέ∙ τα κατσαρά του Σεραφείμ, που εμφανίστηκε στον άγιο Φραγκίσκο∙ ένα νύχι Χερουβείμ∙ ένα από τα πλευρά του Θεολόγου Βγεστοπαραθύρη∙ το φόρεμα της Αγίας Καθολικής Πίστεως∙ μιαν από τις αχτίδες του άστρου που οδήγησε τους τρεις Μάγους της Ανατολής∙ ένα μπουκάλι απ’ τον ιδρώτα που έχυσε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ πολεμώντας με τον διάβολο∙ το σαγόνι του αγίου Λαζάρου πριν απ’ την ανάστασή του – και άλλα πολλά και διάφορα.
Κι επειδή χάρισα στον Πατριάρχη μιαν αφήγηση, στην καθομιλουμένη, σχετικά με τις πλαγιές του Μόντε Μορέλο, και μερικά κεφάλαια του Καρπάτσιο, που από καιρό επιδίωκε να το αποκτήσει, θέλησε να με κάνει συμμέτοχο των άγιων λειψάνων του, και μου έδωσε ένα από τα δόντια του Αγίου Σταυρού∙ ένα μπουκαλάκι με λίγο ήχο από τις καμπάνες του Ναού του Σολομώντα∙ το φτερό του Αρχάγγελου Γαβριήλ, για το οποίο σας έχω μιλήσει∙ ένα από τα σαντάλια του αγίου Γεράρδου της Βιλαμάγκνα, το οποίο, δεν πάει πολύς καιρός, περαστικός από τη Φλωρεντία, το ’δωσα στον Γκεράντο ντι Μπόνσι, που έχει αυτό τον άγιο σε πολύ μεγάλη ευλάβεια.
Τέλος, μου έδωσε και μερικά κάρβουνα, από κείνα που είχαν χρησιμέψει για να ψηθεί ο μακαριότατος μάρτυρας άγιος Λαυρέντιος…❞.
Συντάκτης: Φοίβος Γκικόπουλος**Ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ EFSYN
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου