ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

Lakis Lalakis

Οι βαριές, σκούρες μεταξωτές κουρτίνες της σουίτας «Prince Alexander» του πολυτελούς

ξενοδοχείου στην καρδιά του Λονδίνου έκαναν στην άκρη. Η βασίλισσα της Ελλάδας κοίταξε τον άδειο δρόμο, παρατήρησε την ασάλευτη φιγούρα που στεκόταν στο πεζοδρόμιο κάτω από το ψιλόβροχο, και τις έκλεισε πάλι πολύ γρήγορα. «Μα τι θέλει αυτή η καταραμένη και στέκεται στην άκρη του δρόμου, απέναντί μας; Μου χαλάει τη διάθεση. Θα διαμαρτυρηθώ στη διεύθυνση του ξενοδοχείου να την απομακρύνουν. Δεν θέλω να τη βλέπω τη βρομιάρα. Δεν καταλαβαίνει ότι η Βασίλισσα της Ελλάδος δεν θα ενδώσει; Το ακούς, Ειρήνη;».

Η πριγκίπισσα Ειρήνη, που εκείνη τη στιγμή καταβρόχθιζε ένα κομμάτι ψωμί με λίγο χαβιάρι που είχε περισσέψει από το βράδυ, απάντησε: «Μάλιστα, μητέρα, έτσι θα πρέπει να κάνετε πρωί - πρωί κιόλας. Θα πρέπει να τους βάλετε στη θέση τους». Η Φρειδερίκη έριξε άλλη μια κλεφτή ματιά από το παράθυρο και στη συνέχεια ενημέρωσε την κόρη της ότι θα αναπαυθεί. «Το πρωί μη με ενοχλήσετε εσύ και ο αδερφός σου. Θα σηκωθώ μόνη και θα πάμε να ψωνίσουμε όλοι μαζί». Η Ειρήνη αρκέστηκε σε ένα «Μάλιστα, μητέρα, όπως επιθυμείτε. Καλή σας νύχτα» και πήγε στο σαλόνι της σουίτας να δει τηλεόραση.

«Πρέπει να σκεφτώ κάτι όμορφο για να κοιμηθώ» σκέφτηκε και άφησε τον νου της να ταξιδέψει. Μπορεί να βρισκόταν στο Λονδίνο δίχως τον βασιλέα Παύλο, για να παραστεί στους γάμους της πριγκίπισσας Αλεξάνδρας του Κεντ με τον Άγκους Ότζιβλι, αλλά από την ώρα που πάτησε στην αγγλική πρωτεύουσα δεν την είχαν αφήσει σε χλωρό κλαρί.

Η σύζυγος του βασιλέα των Ελλήνων εκείνο το βράδυ είχε έναν ανήσυχο ύπνο. Έβλεπε στο όνειρό της την ασάλευτη φιγούρα έξω από το παράθυρό της να ψηλώνει και να ψηλώνει μέχρι που έφτασε στο παράθυρο έξω από το δωμάτιο και άρχισε να την ταρακουνά. Πετάχτηκε ιδρωμένη από τα σκεπάσματα του κινγκ σάιζ κρεβατιού της, ανακάθισε, άναψε το φως και ζήτησε από τον μπάτλερ που προσέφερε το ξενοδοχείο σε 24ωρη βάση ένα ποτήρι νερό. Έλληνες και Κύπριοι φοιτητές, μαζί με εκείνη τη γυναικεία φιγούρα, την ακολουθούσαν παντού. Ζητούσαν περισσότερες ελευθερίες για την Ελλάδα. Ζητούσαν άμεση απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων. Κρατούσαν πλακάτ και τη γιουχάιζαν σε κάθε της βήμα. Ποια; Τη βασίλισσα της Ελλάδας που ο θυρεός του στέμματος της δυναστείας του συζύγου της έγραφε: «Ισχύς μου η αγάπη του λαού».

Μα τι υπέροχα που ήταν στον γάμο! Τριάντα δύο εν ενεργεία βασιλείς και 109 πρίγκιπες από ολόκληρο τον κόσμο. Τρεις χιλιάδες Ισπανοί αριστοκράτες, και εκείνη η χρυσή άμαξα με τα λευκά άλογα! Πόσο τέλεια ήταν όλα! Και οι δυο εκκλησίες; Με 80.000 τριαντάφυλλα και γαρίφαλα στολίστηκαν. Και όλα δίχως να βγει δραχμή από τα ταμεία της οικογένειας. Οργανώσεις, ιδρύματα, οργανισμοί, τράπεζες, σχολεία, γηροκομεία, νοσοκομεία, όλοι υποχρεώθηκαν να στείλουν χρήματα και δώρα. Τι υπέροχες εποχές!

Η Φρειδερίκη έκλεισε τα μάτια και χαμογέλασε. Σκέφτηκε τον Μάρτιο του 1962. Τότε που η κυβέρνηση της ΕΡΕ ύστερα από απαίτηση της ίδιας, ψήφισε τον νόμο «περί συστάσεως προικός για την πριγκίπισσα Σοφία». Τι κι αν το Δημόσιο επιβαρύνθηκε κατά 300.000 δολάρια; Δεν την ένοιαζε. Ήταν η βασίλισσα, το δισέγγονο του Κάιζερ. Η Φρειδερίκη άρχισε να ηρεμεί με τόσο ωραίες σκέψεις. Λίγο πριν κοιμηθεί, σκέφτηκε τον γάμο της κόρης της με τον Χουάν Κάρλος. Τι κι αν οι δαπάνες υπολογίστηκε ότι ξεπέρασαν τα 3.000.000 δολάρια; Εκείνη τα πλήρωσε; Όχι, επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό. Λίγο πριν παραδοθεί στον Μορφέα, σκέφτηκε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. «Τι καλός άνδρας! Και πέρασε και νόμο στη Βουλή που μας αύξησε τη βασιλική χορηγία από 384.000 δολάρια σε 567.700. Πόσο τέλειος! Μόλις επιστρέψω θα πάω στη Μονή Αστερίου να ξεκουραστώ» ήταν οι τελευταίες τις σκέψεις εκείνο το βράδυ και σχεδόν αμέσως από το σαλόνι της σουίτας η Ειρήνη άκουσε το ροχαλητό της μητέρας της.

Η Φρειδερίκη βρισκόταν στο Λονδίνο και όχι στην Αθήνα, όπου ένα βλέμμα της θα μπορούσε να κινητοποιήσει μέχρι και τον στρατό για τους ταραξίες. Σηκώθηκε και ξανακοίταξε από το παράθυρο. Τότε διάβασε το πλακάτ που βαστούσε η ασάλευτη γυναικεία φιγούρα: «Βασίλισσα Φρειδερίκη απελευθέρωσε τον σύζυγο μου»...

Την επόμενη μέρα το πρωί η πριγκίπισσα Ειρήνη παράκουσε τις εντολές της βασίλισσας και την ξύπνησε άρον - άρον: «Μητέρα, αυτό που θα δείτε, είναι εξωφρενικό. Και το εξωφρενικότερον είναι πως συμβαίνει στην Αγγλία» είπε και τράβηξε τις κουρτίνες. Η Φρειδερίκη αγριεμένη που την παράκουσαν, ήταν έτοιμη να επιπλήξει την κόρη της, αλλά δεν το έκανε. Σηκώθηκε και κατευθύνθηκε στο παράθυρο. Κόντεψε να πάθει αποπληξία. Η ασάλευτη γυναικεία φιγούρα είχε πλαισιωθεί από δεκάδες ανθρώπους που όλοι τους φώναζαν συνθήματα και κοίταζαν προς το παράθυρο. Έκλεισε με μανία τις κουρτίνες, πήγε στο τηλέφωνο, σχημάτισε το νούμερο της ρεσεψιόν και ζήτησε να μιλήσει με τον διευθυντή. Σε λίγα δευτερόλεπτα ο διευθυντής του Claridge’s απαντούσε στο τηλέφωνο. «Γνωρίζετε ότι είμαι τακτική πελάτισσα του ξενοδοχείου σας. Γνωρίζετε βεβαίως ότι είμαι η Βασίλισσα της Ελλάδος. Απαιτώ αμέσως να εκκενωθεί ο δρόμος. Με απειλούν, δεν τον βλέπετε;» ρώτησε με φωνή που έτρεμε από τον συγκρατημένο θυμό που έβραζε μέσα της. Ο φλεγματικός Άγγλος με ήρεμη φωνή τής απάντησε και το ακουστικό κόντεψε να της πέσει από το χέρι: «Λυπούμαι, Μεγαλειοτάτη, δεν μπορώ να τους απομακρύνω. Δεν είναι δικαιοδοσία μου. Και βρίσκονται στο πεζοδρόμιο χωρίς να κλείνουν την κυκλοφορία. Λυπούμαι, βρισκόσαστε στο Λονδίνο».

Κανείς δεν γνωρίζει εάν η Αμπατιέλου χαστούκισε τη βασίλισσα, όπως γράφτηκε και έκανε τους Έλληνες πίσω στη χώρα να γελούν και να ψιθυρίζουν «ν’ αγιάσει το χέρι της». Αυτό που γνωρίζουν όλοι, είναι πως νωρίτερα η Αμπατιέλου είχε ζητήσει συνάντηση μέσα στο ξενοδοχείο με τη βασίλισσα για να της εκθέσει το πρόβλημα. Η Φρειδερίκη, που δεν μπορούσε να χωνέψει ότι εκτός του αστυνομοκρατούμενου ελληνικού κράτους δεν είχε καμία δικαιοδοσία, απάντησε ιταμά και απαξιωτικά με την υπηρεσία της ότι αρνείται να τη δεχτεί. Το ίδιο απάντησε και ο «αυλάρχης» Δημήτριος Λεβίδης που συνόδευε τη βασίλισσα.

Ήταν η Αγγλίδα δασκάλα Μπέτυ Αμπατιέλου - Μπάρτλετ. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου ήταν απεσταλμένη της «Daily Worker» στην Ελλάδα. Εκεί γνώρισε, ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τον ναυτεργάτη Αντώνη Αμπατιέλο, ήρωα της αντίστασης και με πολλές εύφημες μνείες από το ΣΜΑ (Στρατηγείο Μέσης Ανατολής). Ο Αμπατιέλος σάπιζε και βασανιζόταν 16 ολόκληρα χρόνια στις φυλακές, επειδή ήταν κομμουνιστής και επειδή πολέμησε τον ναζισμό. Η Αμπατιέλου ζητούσε να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό. Η Φρειδερίκη ύστερα από λίγη ώρα, συνοδευόμενη από τους σωματοφύλακές της και την κόρη της Ειρήνη, βγήκε από την κεντρική πόρτα του ξενοδοχείου για να πάει για ψώνια στο Λονδίνο. Δεν πρόλαβε να στρίψει στη γωνία και οι όλο και περισσότεροι φοιτητές, μαζί με την Αμπατιέλου, την πρόλαβαν. Η βασίλισσα της Ελλάδας βίωνε ένα μαρτύριο. Οι διαδηλωτές φώναζαν να σταματήσουν οι φυλακίσεις των πολιτικών κρατουμένων και πλησίαζαν επικίνδυνα. Χωρίς να σέβονται ούτε καν το πρωτόκολλο, πλησίασαν σε απόσταση αναπνοής τη σεπτή βασίλισσα. Οι σωματοφύλακές της, ανήμποροι να αντιδράσουν μπροστά σε αυτήν τη θύελλα, απωθήθηκαν και, μέσα στην αναμπουμπούλα, τις φωνές και τα σπρωξίματα, Φρειδερίκη και Αμπατιέλου ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο. Η Φρειδερίκη είχε χάσει το χρώμα της και έκανε να γυρίσει την πλάτη και να τρέξει. Η Αμπατιέλου την έπιασε γερά από τους ώμους. Κάποια διαδηλώτρια έριξε στα βασιλικά οπίσθια μια μεγαλοπρεπή κλοτσιά, ενώ πολλοί φοιτητές άρχισαν να γιουχάρουν τη «Γερμανίδα μαντάμ Νου», όπως αποκαλούσαν τη Φρειδερίκη. Κάποιοι δεν δίστασαν και να τη φτύσουν.

Η Φρειδερίκη άρχισε να τρέχει σε έξαλλη κατάσταση στους δρόμους του Λονδίνου. Οι διαδηλωτές από πίσω της να τη γιουχάρουν. Την ακολουθούσαν με τα πλακάτ τους και της φώναζαν λέξεις που ποτέ δεν είχαν ακουστεί στην αυλή της Ηρώδου του Αττικού, όπου έμενε τότε. Οι Λονδρέζοι είχαν σταματήσει στα πεζοδρόμια και χάζευαν και γελούσαν με ό,τι έβλεπαν.