Που με πνίγει, αλλά δεν είναι τίποτα.
Νοσταλγία του τίποτα
Ακαθόριστη επιθυμία.
Νοσταλγία του τίποτα
Ακαθόριστη επιθυμία.
Τυλιγμένος σαν σε
ομίχλη
Είμαι απ’ το ίδιο υλικό και βλέπω
Το μακρινό, λαμπρό αστέρι
Από την καύτρα του τσιγάρου πάνω.
Είμαι απ’ το ίδιο υλικό και βλέπω
Το μακρινό, λαμπρό αστέρι
Από την καύτρα του τσιγάρου πάνω.
Κάπνισα τη ζωή μου.
Αβέβαιο
Ό,τι είδα ή διάβασα.
Όλος ο κόσμος
ένα μεγάλο ανοιχτό βιβλίο είναι
Που με χλευάζει σε μιαν άγνωστη γλώσσα.
Που με χλευάζει σε μιαν άγνωστη γλώσσα.
16-7-1934 Λίγα λόγια για τον
ποιητή:
Γεννήθηκε το 1888 και από πολύ μικρός
άρχισε να γράφει μανιωδώς. Μέχρι και τον θάνατό του, το 1935, δεν ήταν
ιδιαίτερα γνωστός στη χώρα του ούτε και στον υπόλοιπο κόσμο, κάθως είχε
εκδόσει μόλις ένα βιβλίο με τίτλο:«Μηνύματα». Λίγες ώρες πριν
αφήσει την τελευταία του πνοή, θα γράψει και τις τελευταίες του λέξεις: «I
Know not what tomorrow will bring» (δεν ξέρω τι θα φέρει το αύριο).
Ο ίδιος είχε ψύχωση με
αυτό που εμείς αποκαλούμε «εαυτό». Σε τόσο μεγάλο βαθμό που είχε
δημιουργήσει 81 καινούργιους εαυτούς. Οι «ετερώνυμοί» του δεν είχαν φτιαχτεί
από εκείνον ως διαφορετικές εκδοχές του εαυτού του, αλλά στην ψυχοσύνθεση του
Πορτογάλου ποιητή είχαν υπόσταση, επάγγελμα και διαφορετικές συνήθειες ο
καθένας. Φυσικά όλοι αυτοί είχαν και εντελώς διαφορετικό λογοτεχνικό ύφος
μεταξύ τους, γεγονός που καταδεικνύει με τον πιο «ηχηρό» τρόπο το τεράστιο
ταλέντο του ποιητή.
Αυτό που θα έφερνε
τελικά το αύριο ήταν η παγκόσμια αναγνώριση. Έστω και μετά θάνατον.
ΠΗΓΗ : Dimart Blog ,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου