Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΕΠΙΣΤΕΓΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ, ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ

           Στις 10/2/24 γράφαμε για τα διάφορα -«ιδεοληπτικά στερεότυπα» της καθημερινότητάς μας. Είναι τα κλισέ, τα ισχυρά, τα τυποποιημένα μοτίβα ή τα "ρεφορμάκια"   Αν και η κυριαρχία τους δεν είναι υποχρεωτική, εντούτοις επικράτησαν σε μεγάλο βαθμό, ως συνεκδοχικά στοιχεία των ηθών και των εθίμων, των «κοινωνικών συνταγμάτων». Κι αυτά, καθ΄ όμοιο τρόπο, είναι αποτέλεσμα της δύναμης της παράδοσης και της συνήθειας, αυτής της μεγάλης αθέατης και άδηλης θεάς.  Μας επιβλήθηκαν από το περιβάλλον εξαρχής από το στενό, την οικογένεια, στη συνέχεια από το σχολείο και την εκκλησία, αλλά και την κοινωνία. Αφορούν την ενδυμασία μας, την αισθητική κυρίως στο σπίτι μας, τη μαγειρική μας κτλ

   Σήμερα θα ασχοληθούμε με τις διάφορες εμπειρίες και έξεις, τις απλές καθημερινές συνήθειες.

Εμπειρία μεν ποιεί τον αιώνα ημών πορεύεσθαι κατά τέχνην,

 απειρία δε κατά τύχην.

  Η εμπειρία μας κάνει να πορευόμαστε στη ζωή ξέροντας τι κάνουμε, ενώ με την απειρία βαδίζουμε στην τύχη.                                    Πλάτων

     Πλέον διάγουμε το τελευταίο τέταρτο του μερίδιού μας, του χρόνου που μας ανήκει. Φυσικά αναφέρομαι στη σειρά μου και ο καθένας μας, άλλος πολύ άλλος λιγότερο, είναι οπλισμένος με ποικίλες εμπειρίες και οχυρωμένος πίσω από βιώματα.  Βεβαίως έχουν μεγάλη αξία αλλά μεγαλύτερη αξία έχουν αυτές που αφορούν τον ίδιο τον εαυτόν σου, τις επιθυμίες και ορέξεις σου αλλά και τη σωματική και ψυχική ευρυθμία. Οι περισσότερες, αν όχι όλες, έγιναν κτήμα μετά από παθήματα - μαθήματα.  
     Μέχρι που αρκετές γίνονται βίτσια,ιδιόρρυθμες, παραξενιές, κουσούρια και πάθη ανελέητα. Τέλος πάντων να μην μακρηγορώ, εστιάζομαι στη δική μου εμπειρία με το φαγητό και δη στο "πρωινό".    Χρόνια και χρόνια έπινα τον τούρκικο τσάκα-τσάκα και βουρ στον σταθμό, πότε με το αυτοκίνητο και πότε με τα πόδια για το γραφείο. Πεζή γινόταν στην τελευταία 12ετία, όπου και πήρα σύνταξη. Μετά είχα μπόλικο χρόνο, και δοκίμασα διάφορα και ποικίλα "πρωινά". Από τοστάκια, ταχίνι, σοκολάτα, αυγά {!} αλλά δεν καλύφτηκα. Όπου πριν από χρόνια είδα έναν τουρίστα να έχει ένα μπολ  με γιαούρτι και μέσα έριξε σταφύλια. Το δοκίμασα και πολύ μου άρεσε. Πλέον το έχω καθιερώσει σε μόνιμη βάση και μάλιστα το δοκίμασα με όλα τα φρούτα και κατέληξα στην εξής σύνθεση:
         Σε ένα μπολ :
             - δυο μεγάλες κουταλιές γιαούρτι, 
              -αρκετά σταφύλια με δυο τρία σύκα ή άλλα                                                                     φρούτα, 
              -ένα μικρό λαδερό παξιμάδι και ένα                                                                              πορτοκάλι. 
Πολύ υγιεινό και εύκολο. Είναι Μούρλια!!! 
Δοκιμάστε το ......

Και ιδού τι γράφει η Τ.Ν.[ ChatGPT]:
Ναι, κάνεις μια χαρά που βάζεις πορτοκάλι στο γιαούρτι σου — και μάλιστα είναι πολύ καλή ιδέα! Το πορτοκάλι: 
Έχει βιταμίνη C, που ενισχύει το ανοσοποιητικό.
Δίνει φρεσκάδα και οξύτητα, που "σπάει" τη λιπαρότητα του γιαουρτιού και ισορροπεί τη γεύση.
Περιέχει φυτικές ίνες, ειδικά αν βάζεις και λίγη από τη σάρκα ή τα "νερά" του.
Αν όμως έχεις ευαίσθητο στομάχι ή γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, ίσως το πορτοκάλι (λόγω της οξύτητάς του) να σου προκαλεί λίγο κάψιμο ή δυσφορία. Σε αυτή την περίπτωση μπορείς να το βάλεις πιο αραιά ή να δοκιμάσεις πιο ήπια φρούτα, όπως μπανάνα ή αχλάδι.
Αν όλα πάνε καλά και δεν σε ενοχλεί, συνέχισε άφοβα — το γιαούρτι με πορτοκάλι και άλλα φρούτα είναι και υγιεινό και νόστιμο.

[1] Όπως και να τα κάνω τα αυγά, βραστά, ομελέτα, μάτια ... τρελαίνομαι. Είναι το πιο αρεστό μου τρόφιμο και δη  τα χωριάτικα. Σχετικά με τα αυγά υπήρχε και υπάρχει στα χωριά η χαζή πεποίθηση, μύθος, ότι δεν πρέπει να τρώμε πάνω από 2-3 εβδομαδιαίως, Γιατί, γιατί πολλά γιατ...ί κουφά. Τέτοιο κουφό και βάναυσο ακόμη ήταν που όταν ήμασταν μικροί και ψηνόμαστε από πυρετό η μάνα μας δεν μας έδινε καθόλου νερό. Θυμάμαι μας άλειφαν τα χείλη με ένα βρεγμένο βαμβάκι.