Αρετή Πάνου
Κλεισμένοι μέσα λόγω καύσωνα, όμηροι της τηλεοπτικής εξουσιολαγνείας, καταλήξαμε να παρακολουθήσουμε και τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στη νύφη του. Μεταξύ των πολλών κενών περιεχομένου που με περισσή οίηση ακούστηκαν, έγινε και ο εξής διάλογος:
Πρωθυπουργός: κα Κοσιώνη ξέρετε σκάκι;
Σία:….
Πρωθυπουργός: Εγώ στο σκάκι παίζω πάντα με τα λευκά. Και ξέρετε γιατί; Γιατί θέλω να παίζω πρώτος, να έχω την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Μάλλον δεν έχει ιδέα από σκάκι, αλλιώς θα ήξερε ότι στο σκάκι δεν μπορείς να επιλέξεις χρώμα, διαλέγει η τύχη για σένα. Ή οι σύμβουλοι επικοινωνίας του είναι εντελώς ηλίθιοι, ή το διασκεδάζουν με τον τρόπο τους. Δεν ξεχνάω και την εικόνα του πρωθυπουργού στον κάμπο της Λάρισας λίγο παλιότερα. Εμείς που έχουμε οργώσει την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη, δεν έχουμε δει καβαλάρη παρά μόνο στα γουέστερν κι αυτός με το που ξεμύτισε στον κάμπο έπεσε πάνω σε καουμπόι και μάλιστα φίλο του πατέρα του. Δεν ξεχνάω ούτε και την αυτοακυρούμενη δήλωσή του, «εγώ είμαι ταπεινός άνθρωπος». Δεν βρέθηκε κανείς να του πει, ότι δεν είναι κακό να μην είσαι ταπεινός, κακό είναι να κάνεις τον ταπεινό, ενώ επαίρεσαι με ύφος φουσκωμένου διάνου;
Επί της ουσίας τώρα. Για ποια πρωτοβουλία κινήσεων μιλάει, σε μια χώρα που εξαρτάται από τα πιο μικρά ως τα πιο μεγάλα από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, με τόσα προβλήματα και με τον συγκεκριμένο μεγάλο και επιθετικό γείτονα; Έχει επίγνωση της καθημερινότητας του Έλληνα και των προβλημάτων της χώρας ή νομίζει ότι είναι πρωθυπουργός σε κάποια άγνωστη υπερδύναμη;
Μετά από αυτό και για να μην ξεχάσω τι σημαίνει σκάκι, ανέτρεξα στη σκακιστική νουβέλα του Τσβάιχ, όπου ο ήρωας, μόνος απογυμνωμένος και ανυπεράσπιστος απέναντι στην πιο παράλογη και φασιστική εξουσία, καταφεύγει στο σκάκι για να μη χάσει το μυαλό του, παίζοντας παρτίδες με τον εαυτό του, παίζοντας και τα άσπρα και τα μαύρα συγχρόνως, βαθαίνοντας έτσι την εσωτερική του διάσπαση και σύγκρουση. Γιατί πάντα ο πιο δύσκολος αντίπαλος είναι ο εαυτός μας.
Επειδή όμως δεν μπόρεσα να βρω την σκακιστική νουβέλα σε βιβλίο, είδα στην ερτφλιξ την εξαιρετική μεταφορά της στον κινηματογράφο: «the royal game». Νομίζω ότι αυτή η λέξη «royal», είναι η μόνη που κατάλαβε ο πρωθυπουργός από το σκάκι και τον συγκίνησε.
Φαίνεται ότι ο πρωθυπουργός φλεγόμενος από τον καύσωνα που προκαλούν τα Τέμπη, ο ΟΠΕΚΕΠΕ κλπ, δημιουργεί τους δικούς του φανταστικούς χώρους διαφυγής και αναψυχής, όπου μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του κυρίαρχο παίχτη, όπως για παράδειγμα τα μέτρα που θα αναγγείλει στη ΔΕΘ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου