ΑΛΤΑΝΕΪΚΑ

Ο πιο πλούσιος αλλά και πιο ζωντανός

συνοικισμός     του    Γιαννιτσοχωρίου

Τα Αλτανέικα είναι ο συνοικισμός επί της εθνικής Οδού, μεταξύ του γιαννιτσοχωριού και του Θολού.Περίπου έχουν την ίδια πορεία και εξέλιξη με το Γιαννιτσοχώρι από την αρχή της ίδρυσής τους, εκεί γύρω στη δεκαετία του ΄30.Κατάγονται από τον Κακόβατο, όπου και υπάρχει

 και το πατρικό τους. Στην ευρεία οικογένεια είναι έξι (6) αδέλφια και δύο (2) αδελφές, που ο πατριάρχης του σογιού και πατέρας τους, μαζί με τον αδελφό του, είχε ξενιτευτεί στην Αμέρικα. Επαναπατριζόμενος αγόρασε μια σεβαστή περιουσία (1) κοντά στα 600 στρέμματα, ποτιστικά, κάτω από το δρόμο από τα Κολλιέικα μέχρι το γεφυράκι, έξω από το Θολό, αλλά και ξερικά από πάνω που τώρα είναι πλούσιοι ελαιώνες.Έτσι κατέχουν ένα σεβαστό μέρισμα του Πυλιακού ή Πύλιου Πεδίου.

Βασίλης και Ανδρέας Αλτάνης

    Από εκείνα τα χρόνια ανήκαν στην κεντρώα παράταξη. Βενιζελικοί προπολεμικά και στη συνέχεια με το Βουδούρη, Θανασάκη Κανελόπουλο και βρέθηκαν στη Δεξιά, όπως τόσοι και τόσοι στην Ολυμπία.Την ίδια πορεία είχαν και στα κοινοτικά του χωριού. Έτσι ακολούθησαν τον κομματάρχη του Κανελόπουλου, τον περιβόητο Γιακουμή και μετά τον Καλλικράτη, τον διαβόητο Πανταζή. Και οι δυο ήσαν στο έπακρο λαϊκιστές   και εφαρμοστές της πιο φθηνής ψηφοθηρικής και πελατειακής αντίληψης (2).  

(1) Από έναν αρχίατρο, μου είπε ο μπάρμπα Βασίλης, ο πιο ίσως γνωστός και δραστήριος με τα κοινοτικά, μέσω του Πιπιλή του συμβολαιογράφου.Περισσότερα στοιχεία για αυτές τις εκτάσεις και τις παραχωρήσεις μετά το 1912-13 από το  ίδιο το κράτος αναφέρονται στο βιβλίο μου  "Αλλοτινές Εποχές"

(2) Ένα απλό παράδειγμα για τον καθένα. Ο μεν πρώτος προκειμένου να κερδίσει ψήφους - κουκια επέτρεψε με την ανοχή του τα αστικά απόβλητα του χωριού να τα παροχετεύουν στον αγωγό των ομβρίων υδάτων, με το γνωστό ελεεινό αποτέλεσμα. Το χωριά να είναι μια χαβούζα και να ζεύει. Ο δε άλλος άλλος, άστα να πάνε στο διάβολο .......με ότι αυτό συνεπάγεται.  Βέβαια αυτός κινούνταν  σε άλλο επίπεδο,     εννοείται μέχρι προχθές, γιατί τώρα ....τον τρώνε οι ρέγγες. Το αξιοπερίεργο της όλης υποθέσεως ήταν πώς οι δυο αυτοί "μεγάλοι" άνδρες δεν συνεργάσθηκαν. Αλλά πώς το λένε, δυο λεβέντες στην ίδια στέγη ποτέ δεν συνυπάρχουν.